Movies Ltd

Εκεί που ξεκινά η υπερηφάνεια! Απρόβλεπτος για ακόμη μια φορά σε μια στροφή της καριέρας του, ο κορυφαίος φασαριόζος δημιουργός των περασμένων δεκαετιών Roland Emmerich, εκείνος που ισοπέδωσε τρεις τέσσερις φορές την Νέα Υόρκη στις καλύτερες ταινίες καταστροφής των πιο πρόσφατων ετών, ασχολείται στο νέο του φιλμ με μια υπόθεση που το 1969 συγκλόνισε την κοινή γνώμη της Αμερικής. Βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά το Stonewall, αφηγείται την ιστορία ενός νέου που εγκατέλειψε νωρίς την οικογενειακή στέγη στην επαρχία για να μεταβεί στην Νέα Υόρκη αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Περιπλανώμενος και δίχως σαφή σκοπό, θα βρεθεί μιας ιδιαίτερης ομάδας, αποτελούμενης από νεαρούς ομοφυλόφιλους, drug queens και λεσβίες, που έχουν σαν στέκι το περίφημο κλαμπ Στοόουνγουόλ Ινν της μεγαλούπολης. Μέχρι την στιγμή που οι αστυνομικές αρχές, παρακινούμενες από μανία να περιορίσουν το κίνημα που αναπτύσσεται πίσω από τους τοίχους του νυχτερινού κέντρου, θα επέμβουν και θα συλλάβουν όλους τους θαμώνες, συμπεριλαμβανομένου και του Ντάνι Γουίντερς, που πλέον πρέπει να δώσει εξηγήσεις για την συμπεριφορά του. Ενδιαφέρουσα περίπτωση όπως προβάλλεται και μέσα από το τρέιλερ που η Roadside Attractions έδωσε μόλις στην κυκλοφορία, για μια ταινία που αναμένεται να κάνει την επίσημη πρεμιέρα της στους κινηματογράφους στις 25 Σεπτεμβρίου του 2015.

Όχι με σπουδαία και τρανταχτά ονόματα στους βασικούς ρόλους, πάντως, με τον Jeremy Irvine να υποδύεται τον κεντρικό χαρακτήρα της υπόθεσης, περιστοιχιζόμενος από μια ομάδα νέων ερμηνευτών όπως οι Jonny Beauchamp, Caleb Landry Jones, Landry Jones, Vladimir Alexis, Alexander Nachi, αλλά και πιο έμπειρους σαν τους Jonathan Rhys Meyers και Ron Perlman.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί

Δίπλα στην αλμύρα της θάλασσας. Αφού δεν τα πήγε κι άσχημα στον χειρισμό ενός γερού μπάτζετ με τον Unbroken, έναν μόλις χρόνο πριν, η Angelina Jolie, γεμάτη με κέφι για δουλειά, αρπάζει και πάλι την κάμερα και ασχολείται στην καινούργια της ταινία By The Sea, με μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 70 ο Ρόλαντ ένας Αμερικάνος συγγραφέας και η σύζυγός του Βανέσα, καταφθάνουν σε ένα ειδυλλιακό θέρετρο της Νότιας Γαλλίας, για καταφέρουν να ηρεμήσουν την κρίση που εδώ και καιρό ταλανίζει την σχέση τους. Καθώς θα έλθουν σε επαφή με ένα φρεσκοπαντρεμένο ζευγάρι, αλλά και με τους συμπαθείς ντόπιους, οι δυο τους θα αντιληφθούν πως υπάρχουν δισεπίλυτα δεδομένα, που αφορούν ακόμη και την ίδια τους την ζωή. Η ιστορία αυτή που η ίδια η Jolie εξομολογείται πως είναι εμπνευσμένη από τις εικόνες του ευρωπαϊκού σινεμά των περασμένων δεκαετιών, μόλις απέκτησε ένα στυλιζαρισμένο τρέιλερ, που διαλαλεί την κυκλοφορία της ταινίας από την Universal, στις 13 Νοεμβρίου του 2015, σε παγκόσμια πρεμιέρα. Και φυσικά σε αυτό το καλλιτεχνικό της βήμα, η Angie δεν είναι μόνη, αλλά φροντίζει να έχει στο πλευρό της τον καλό της...

...συνεπώς τον καλό της στο εκράν υποδύεται ο πραγματικός της σύζυγος και σούπερ αστέρας Brad Pitt, όχι φυσικά σε ίδιους τόνους και εντάσεις όπως προ πολύ καιρού στους Mr And Mrs Smith. Μαζί τους ένα διεθνές καστ υποστηρίζει την εξαιρετικά προσεγμένη διανομή, αποτελούμενο από τους Melanie Laurent, Melvil Poupaud, Niels Arestrup, Richard Bohringer,

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Δεκεμβρίου 2015 από την UIP

Πως να σταματήσεις έναν φονιά που προβλέπει το μέλλον? Εκ πρώτης όψης πάντως το τρέιλερ αυτής της διεθνούς συμπαραγωγής, δείχνει αρκετά ενδιαφέρον στην απόπειρα παρουσίασης των βασικών στοιχείων που συνθέτουν την βάση της ίντριγκας. Πρόκειται για την γνώριμη μέχρι στιγμής με τον τίτλο - κακό δεδομένο αυτή η αλλαγή - Premonitions, που πλέον λανσάρεται με την μαρκίζα Solace και υπογράφεται σκηνοθετικά από τον Βραζιλιάνο Alfonso Poyart, γνώριμο στο σινεφίλ κοινό από το πόνημα του Two Rabbits. Στο επίκεντρο της υπόθεσης βρίσκεται ένας κατά συρροήν δολοφόνος, που διαρκώς βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από τις αστυνομικές αρχές που τον καταδιώκουν, Το FBI για τον σκοπό αυτό, θα ζητήσει την συνεισφορά ενός χαρισματικού μέντιουμ, ώστε να καταφέρει να περιορίσει την ταχύτατη δραστηριότητα του, να εντοπίσει τα ίχνη του και τελικά να τον συλλάβει. Η Ευρωπαϊκή αγορά θα έχει την χαρά να προβάλλει γρηγορότερα από την αμερικάνικη την περιπέτεια στις αρχές του ερχόμενου Σεπτέμβρη, με τις πέραν του Ατλαντικού να περιμένουν την σειρά τους, κάπου στα τέλη του φθινοπώρου.

Από αστέρια στην διανομή πάντως το φιλμ δεν τα πηγαίνει άσχημα, καθώς τους βασικούς ρόλους μοιράζονται ο δυναμικός Colin Farrell και το Σερ Anthony Hopkins, που πλέον λοξοκοιτάζει έντονα προς την συνταξιοδότηση. Το καστ συμπληρώνουν και οι Jeffrey Dean Morgan, Abbie Cornish, Marley Shelton και Xander Berkeley.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Σεπτεμβρίου 2015 από την Seven / Spentzos

του André Téchiné. Με τους Guillaume Canet, Catherine Deneuve, Adèle Haenel, Jean Corso, Judith Chemla, Pierre Michiels

Κονσιλιέρε Πλέιμπόυ...

του zerVo (@moviesltd)

Ελάχιστες υποθέσεις, όχι απλά στα Γαλλικά, μα στα παγκόσμια δικαστικά χρονικά, έχουν καταγραφεί ως πιο πολύπλοκες, πολυετείς και δυσεπίλυτες όπως η περιβόητη Agnelet Case. Μια δίκη που οριστικά και αμετάκλητα κρίθηκε, ούτε λίγο, ούτε πολύ, 37 ολόκληρα χρόνια μετά την εξαφάνιση του θύματος, το οποίο ουδέποτε βρέθηκε παρόλες τις γιγάντιες προσπάθειες δύο κρατών κι ενώ τα μέλη των αντίδικων οικογενειών, συνετρίβησαν οικονομικά, ψυχικά και σε αρκετές των περιπτώσεων, άλλαξαν την στάση τους, προς ιδιαίτερα προσφιλή και αγαπημένα τους πρόσωπα. Με αυτό το πραγματικό δικαστικό θρίλερ, που κράτησε ένταση την κοινή γνώμη της τρικολόρ (ειδικά της υψηλότερης) κοινωνίας, ασχολείται το (όχι αναλόγου σασπένς) νέο φιλμ του βετεράνου σκηνοθέτη της φημισμένης νουβέλ βαγκ περιόδου Andre Techine.

Προερχόμενη από ένα οδυνηρό διαζύγιο κι έχοντας περάσει τα τελευταία έτη της ζωής της στην απόμακρη Αφρική, η νεαρή και άμαθη Ανιές, θα επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, στην Κυανή Ακτή, αναζητώντας την βοήθεια της αριστοκράτισσας και ιδιοκτήτριας καζίνο στην πόλη της Νίκαιας μητέρας της, Ρενέ Λε Ρου. Με τα χρήματα της κληρονομιάς από τον πατέρα της, θα πραγματοποιήσει το όνειρο της, ανοίγοντας ένα εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο και συνάμα θα συμμετάσχει στο διοικητικό συμβούλιο της οικογενειακής επιχείρησης, διαχειριζόμενη το δικό της μικρό μερίδιο. Εκεί που θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τον γοητευτικό και δεδηλωμένο γυναικά, νομικό σύμβουλο της εταιρίας Μορίς Ανελέτ, που η φιλοδοξίες του να ανέβει στην ανώτερη βαθμίδα του διοικητικού συμβουλίου, τον σπρώχνουν να γίνει ανάρμοστα πιεστικός προς την αφεντικίνα του.

Πείσμα που θα αποδειχθεί εντέλει εις βάρος του, καθώς η πεπειραμένη επιχειρηματίας, ακόμη κι αν βρίσκεται μπροστά σε οικονομικό αδιέξοδο και νιώθει καυτό το φάσμα της χρεωκοπίας, δεν θα διστάσει να τον απορρίψει από την θέση του CEO, με συνέπεια εκείνος να κτίσει αργά και μεθοδικά ένα σχέδιο εκδίκησης και αφανισμού της. Μοχλός πίεσης στο ανήθικο πλάνο του, η ίδια της η ερωτοκτυπημένη κόρη, που κυριευμένη από πάθος και πόθο, δεν θα διστάσει να προδώσει ακόμη και το ίδιο της το αίμα, με αντάλλαγμα τρία εκατομμύρια φράγκα. Ποσό ικανό να φτιάξει το αμφίβολο μέλλον της, ποσό ικανό, επίσης, να ξυπνήσει ακόμη πιο αλαζονικά όνειρα στην ψυχή του πλέιμπόυ κονσιλιέρε.

Για το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της δίωρης ταινίας, ο χρόνος γυρίζει πίσω, στις αρχές της δεκαετίας του 70, εκεί που εκτυλίσσεται το ενδιαφέρον, τουλάχιστον από πλευρά ίντριγκας και δολοπλοκίας. Ρυθμοί κανονικοί χαρακτηρίζουν την αφήγηση, που δεν ανεβάζει ποτέ εντάσεις, φροντίζοντας να αναπτύξει όσο το δυνατόν περισσότερο τους χαρακτήρες που συνθέτουν το μοιραίο τρίγωνο. Του οποίου οι πλευρές που το συνθέτουν έχουν διπλή υπόσταση και αμφίδρομη κατεύθυνση προς κάθε γωνία. Μητέρα και αυστηρή εργοδότης η Μαντάμ Λε Ρου, κόρη και παγιδευμένη στον έρωτα της η μικρή Ανιές, δικηγόρος και δεινός εραστής ο Μορίς. Με την διαφορά πως οι θηλυκές πλευρές, εκφράζουν συναισθήματα ειλικρινή και αληθινά, ενώ εκείνη του δαιμόνιου αρσενικού, είναι διπρόσωπη, κίβδηλη και πανέτοιμη να συμμαχήσει ακόμη και με τον διάβολο (εδώ λέγε με και ιταλιάνικη αρπαχτική Μαφία) για να πετύχει την ματαιοδοξία της.

Η ματιά του Techine, όμως, λες και κάτι το διαφορετικό θα έμοιαζε με παραποίηση των δεδομένων, στέκει για όλη την ώρα προκλητικά ουδέτερη και απόμακρη από την τελική ετυμηγορία του δικαστηρίου, εφόσον εξιστορεί τα πραγματικά στοιχεία με τρόπο τέτοιο που να μην νοιάζει εντέλει κανέναν, για το ποιος και αν δολοφονήθηκε, ποιος και αν στάλθηκε στο φρέσκο, ποιος και αν κατακερματίστηκε εσωτερικά, στην απώλεια του παιδιού του. Όταν στο τελευταίο τέταρτο το στόρι οδηγείται πίσω από τις πόρτες του μεγάρου της Θέμιδας, κατά την διάρκεια της πρώτης (αθωωτικής) ακροαματικής διαδικασίας, είναι πλέον αργά για να αλλάξει το τέμπο και το έργο κλείνει την γραμμική του διαδρομή, αφήνοντας τον θεατή με την εύλογη απορία, πως θα μπορούσε να παρακολουθήσει ένα πολύ πιο γρήγορης πλοκής, american type δικαστικό θρίλερ.

Είναι η έβδομη φορά που ο Techine συνεργάζεται στην καριέρα του με την ιέρεια του γαλλικού σινεμά Catherine Deneuve, που πλέον απλά και μόνο με την παρουσία της, δίνει άλλη, τεράστια αίγλη σε οτιδήποτε κινηματογραφικό. Η Μεγάλη Κυρία της οθόνης, με στυλ πριγκιπικό και άνεμο αυτοκράτειρας, αποδίδει έναν ρόλο φτιαγμένο για τα (ηλικιακά) μέτρα της και δεν είναι τυχαίο που παρότι σύντομα περνά ο χαρακτήρας της στο φόντο της αφηγηματικής εξέλιξης, όποτε εμφανίζεται εκ νέου, αλλάζει προς τα πάνω και το ερμηνευτικό επίπεδο. Καλή, αξιοπρεπής και κυρίως με μηδενική δυσκολία στο να τσαλακωθεί ούσα πανέμορφη ενζενί, η Adele Haenel, αποκάλυψη της χρονιάς για την φιλμικής βιομηχανία της Φρανκοφόν, αποδίδει χωρίς άγχος την δική της, προβληματική μέσα στην ερωτική φλόγα περσόνα. Αντίθετα δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον Guillaume Canet, που δείχνει άβολα μέσα στα εφαρμοστά κοστούμια του νομικού - ενδυματολογικά μου έφερε πολύ στον συνάδελφο του από τον Carlito's Way, Sean Penn - και ενώ υποδύεται τον πλέον αβανταδόρικο ρόλο της τρόικας, εντούτοις περιορίζεται στην τρίτη θέση του βάθρου.

Για πες: Το L'Homme Qu'on Aimait Trop, που διεθνώς είναι γνωστότερο με την μαρκίζα French Riviera, ίσως και ως All About My Daughter, χάνει την μεγάλη ευκαιρία να σταθεί ως ένα από τα ποιοτικότερα ευρωπαϊκά Courtroom Films, επιθυμώντας να παραμείνει πιστό στην δραματική φόρμα της μελέτης χαρακτήρων. Δεν κάνει ούτε κρύο, ούτε ζέστη η επιλογή του, απλώς πληροφορώντας τους αδαείς για όσα συνέβησαν μια φορά κι έναν καιρό στο Γαλλικό Νότο, δεν κάνει και την διαφορά που θα θέλαμε όμως...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Αυγούστου 2015 από την Rosebud 21

του Jon Stewart. Με τους Gael García Bernal, Shohreh Aghdashloo, Kim Bodnia, Dimitri Leonidas, Haluk Bilginer, Arian Moayed, Amir El-Masry, Jason Jones

Οι λυτρωμένοι του Αγιατολάχ

του zerVo (@moviesltd)

Ούτε στα δάκτυλα του ενός χεριού δεν πρέπει να μετρώνται οι σημερινές ανεξάρτητες χώρες, που έχουν το δικαίωμα να περηφανεύονται για την παράδοση που τους κληροδότησαν οι τεράστιοι αρχαίοι τους πολιτισμοί, που κάποιο φεγγάρι στην μακρά ιστορία της γης, μεσουράνησαν, δοξάστηκαν και κατοπινά κατέρρευσαν. Δυστυχώς οι περισσότερες εξ αυτών, είτε οι λαιτινοαμερικάνικες, είτε οι μεσογειακές, μαστίζονται τις ημέρες μας από έντονα πολιτικοοικονομικά ζητήματα, που τις καθιστούν στο ίριο του υποβιβασμού τους στην τριτοκοσμική κατηγορία, με την αχανή Κίνα, ίσως, μέσα στα δικά της προβλήματα κι εκείνη, να κρατά μόνη μια θέση στους ισχυρούς του πλανήτη. Ιδιόμορφη περίπτωση αποτελούν οι απόγονοι των Περσών, οι σημερινοί Ιρανοί, που ποτισμένοι από έναν εκρηκτικό θεοκρατικό φανατισμό, έχουν κτίσει τείχος αποκλεισμού γύρω τους και διαβιώνουν αποκομμένοι από οτιδήποτε δυτικόφερτο - έργο του Σατανά κατά τις προσταγές του Προφήτη Αγιατολάχ...

2009. Έχοντας πάρει την έγκριση από το έντυπο του, την εβδομαδιαία πολιτική επιθεώρηση Newsweek, να καλύψει τις επερχόμενες και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες προεδρικές εκλογές στο Ιράν, ο Περσικής καταγωγής, Καναδός δημοσιογράφος Μαζιάρ Μπαχαρί, θα αποδεχτεί να ταξιδέψει στα πάτρια εδάφη, αφήνοντας με θλίψη πίσω στο σπίτι στο Λονδίνο την εγκυμονούσα σύζυγό του, γεμάτος χαρά όμως που θα συναντήσει ξανά την λατρεμένη του μητέρα. Μη έχοντας άμεση αντίληψη για τις ιδιαιτερότητες του νέου αυστηρότατου καθεστώτος και παρακινούμενος από μια αδικαιολόγητη για υποψιασμένο ρεπόρτερ αφέλεια, ο Μαζιάρ θα παρατείνει την παραμονή του στην Τεχεράνη, προκειμένου να βιώσει από κοντά τις αντιδράσεις του λαού, για την αδικαιολόγητα συντριπτική ήττα των φιλελεύθερων Πρασίνων, από το κόμμα του Αχμαντινετζάντ, που θα βγει στους δρόμους αγριεμένος, υποστηρίζοντας πως το εκλογικό αποτέλεσμα είναι κίβδηλο και προϊόν νοθείας.

Η επιμονή του δημοσιογράφου να βιντεοσκοπήσει και να διεθνοποιήσει τις ταραχές στην πρωτεύουσα, άμεσα θα κινήσει την αντίδραση των τοπικών αρχών, που δίχως περιττές εξηγήσεις θα τον συλλάβουν και θα τον οδηγήσουν σε τοπική φυλακή, κλείνοντας τον στην απομόνωση, ωσότου εκείνος παραδεχτεί πως λειτουργεί ως κατάσκοπος, προς όφελος των μισητών Ηνωμένων Πολιτειών. Δίχως την παραμικρή επαφή με το περιβάλλον, παροπλισμένος στους τέσσερις τοίχους ενός δωμάτιου ελάχιστων τετραγωνικών, ο Μπαχαρί θα παλέψει με τα εσωτερικά δαιμόνια προκειμένου να βγει ζωντανός και αβλαβής από τον εφιάλτη.

Η πραγματική ιστορία του απεσταλμένου του κορυφαίου πολιτικού εντύπου, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη τόσο της Υπερδύναμης, όσο και των συν αυτής συμμαχικών χωρών, ορίζει την βάση του κινηματογραφικού ντεμπούτου ενός εκ των πλέον δημοφιλών άνκορμαν της Αμερικάνικης τηλεόρασης. Ο αγαπημένος εκατομμυρίων τηλεθεατών, παρουσιαστής του θρυλικού The Daily Show, Jon Stewart, βγάζει από πάνω του την σατιρική φόρμα που τον έκανε διάσημο και επιχειρεί με εξίσου καυστικό τρόπο, να αναδείξει ένα διεθνές ζήτημα ελλείμματος δημοκρατίας, ισονομίας και δικαιοσύνης, που μαστίζει ένα κράτος που ζουν και αναπνέουν περισσότερες από ογδόντα εκατομμύρια ψυχές.

Με βοηθό του τα συνταρακτικά περιστατικά, που έζησε ο δύσμοιρος ανταποκριτής για κοντά τέσσερις μήνες στα μπουντρούμια του Ιρανικού Γεντί Κουλέ, κάτω από φρικτά βασανιστήρια, που έφτασαν μέχρι και το επίπεδο της εικονικής εκτέλεσης, ο πανέξυπνος και αεικίνητος Stewart, ξεπερνά ακόμη και τις πλέον αισιόδοξες προσδοκίες, στο κτίσιμο του δικού του Μεσονύκτιου Εξπρές. Χωρίς ειδικά μέσα και περιορίζοντας την κάμερα μέσα σε ελάχιστους πόντους, φτιάχνει κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ικανή να ζορίσει ψυχικά τον θεατή του, πόσο μάλλον τον έγκλειστο που την βιώνει επί 24ώρου. Ευρήματα του στην ανάπτυξη του πανικού, της τρέλας, της απόγνωσης που οδηγείται ο "ήρωας" του, η επιστροφή στην φαντασία του, του αποθανόντα πατέρα, επίσης φυλακισμένου τον καιρό του Σάχη (σε μια όμορφη χρονική αντιπαραβολή, που δείχνει πως τίποτα δεν έχει αλλάξει) και η περίεργη σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στον κρατούμενο και τον βασανιστή του, με τον δεύτερο να μοιάζει σε αρκετές στιγμές μέχρι και μετανιωμένος για τις μεθόδους που πρέπει να χρησιμοποιήσει για να πνίξει έστω και την τελευταία ελπίδα του υποτιθέμενου πράκτορα.

Για πες: Όπλο στην φιλμική δοκιμασία του αγαπητού Jon, η ερμηνεία του μάλλον κορυφαίου σε τέτοιου είδους απαιτητικούς, πολιτικούς ρόλους (αλησμόνητος στο No) Gael Garcia Bernal, που μέσα από την όμορφη Λατίνα θωριά του, αναδίδει την παράνοια που τον φτάνει η αγχόνη της δίωξης. Εξαιρετικές παραβολές και αναπτύξεις των συμβολισμών, που η μουσουλμανική θρησκεία αποδίδει μέσα από τα ηθικά της λεγόμενα, οι οποίες καταστρατηγούνται κατά το δοκούν από τους φονταμενταλιστές, προκειμένου να φτιάξουν το δικό τους δόγμα, πίεσης και καταπίεσης μιας ολάκερης κοινωνίας, που μακάρι, μα δύσκολα, θα διαφύγει του γύψου.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Αυγούστου 2015 από την Feelgood Ent.

του Josh Trank. Με τους Miles Teller, Michael B. Jordan, Kate Mara, Jamie Bell, Toby Kebbell, Reg E. Cathey, Tim Blake Nelson

Reboot Without A Cause...

του zerVo (@moviesltd)

Δεν το κρύβω πως από το πρώτο κινηματογραφικό πέρασμα από την μεγάλη οθόνη των Fantastic Four είχα μείνει σχετικά ικανοποιημένος, βρίσκοντας το δίπτυχο αποτέλεσμα σχετικά αξιοπρεπές για τα δεδομένα των προϊστορικών διασκευών των κόμικ της Marvel, άσχετα αν το στούντιο δεν έδειξε ιδιαίτερα ευχαριστημένο από το αποδοτικό σκέλος τους στα ταμεία, που έφτασε μέχρι τον τριπλασιασμό του αρχικού μπάτζετ των 230 εκατομμυρίων (και για τις δυο ταινίες). Το πρότζεκτ διέθετε μια χαλαρότητα κι ένα πιο γλαφυρό στυλ που το κατέστησε κάπως πιο ξεχωριστό από τις αντίστοιχες περιπέτειες του genre, που κατά κάποιο τρόπο το διαχώρισε από εκείνο το ηγεμονικό των υπερηρώων των κόμικ. Η επιχείρηση ριμπούτ που επί της παρούσης παλεύει η Fox, περισσότερο έχει να κάνει με την δημιουργία ενός μίνι υποκατάστατου των Avengers, στο στήσιμο μιας δυναμικής τετράδας που στο κοντινό μέλλον θα έχει την δυνατότητα να στήσει μερικές - έως και αρκετές - εμπορικές συνέχειες, στα πλαίσια του πιασάρικου κύματος με πρωταγωνιστές τους πανίσχυρους superheroes.

Το άκρως απόρρητο πείραμα που έχει αναλάβει υπό την επίβλεψη του ο έμπειρος Καθηγητής Στορμ σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, στοχεύει στην δημιουργία ενός μηχανισμού τηλεμεταφοράς σε πλανήτες ξένους, μιας νέας εναλλακτικής διάστασης. Για το εγχείρημα του αυτό ο ερευνητής έχει στήσει μια ομάδα νεαρών μα αξιόλογων επιστημόνων που ο καθένας διακρίνεται στον τομέα του. Εκτός από τα δύο του παιδιά, την υιοθετημένη Σου και τον άστατο Τζόνι, το τιμ συμπληρώνουν ο άριστος γνώστης και παιδί θαύμα της κβαντικής, Ριντ Ρίτσαρντς και ο φιλόδοξος φυσικός Βίκτορ, που εργάζονται νυχθημερόν, για να παραδώσουν το συντομότερο δυνατόν την πρωτοποριακού επίπεδου συσκευή.

Καθώς τα πειράματα θα έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα και μπροστά στον φόβο το σχέδιο των νεαρών μελετητών να δοκιμαστεί από άλλους που θα τους αρπάξουν την δόξα, οι όχι πεπειραμένοι νεαροί, μαζί με τον στενό παιδικό φίλο του Ρίτσαρντς, Μπεν Γκριμ, θα οδηγηθούν σε μια πρωτοφανή απερισκεψία, ρισκάροντας οι ίδιοι το ταξίδι στον ανεξερεύνητο γαλαξία. Μια διαστημική βόλτα που θα καταλήξει σε τραγωδία, καθώς η ανεξέλεγκτη ενέργεια του αστεριού θα καταπιεί τον Βίκτορ, ενώ όσοι καταφέρουν να επιστρέψουν στην βάση τους, θα υποστούν ολοκληρωτική γενετική μετάλλαξη. Ο Ριντ θα δει το σώμα του να παίρνει διαφορετικές μορφές και σχήματα, η Σου θα νιώσει την ύλη της να γίνεται αόρατη, ο Τζόνι θα δει το φλεγόμενο κορμί του να έχει πτητικές ικανότητες, ενώ ο Μπεν, που έχει υποστεί και την μεγαλύτερη ζημιά, θα καταλάβει πως βρίσκεται ολόκληρος καλυμμένος από γιγάντιους βράχους, που όμως του δίνουν τρομακτική ισχύ.

Με αυτό λοιπόν τον τρόπο θα συνταχθεί σε σώμα ένα το τετραμελές τιμ, του Μίστερ Φαντάστικ, του Αόρατου Κοριτσιού, του Πυρσού και του Πράγματος. με μια διαδικασία που καθώς φαίνεται η Marvel έχει πειστεί πως νοιάζει ιδιαίτερα το σινεφίλ κοινό, εφόσον ξόδεψε μια ολόκληρη - ολόκληρη όμως, από πρώτου μέχρι τελευταίου λεπτού - ταινία, στον τρόπο εναλλαγής των Φαντάστικ Φορ από απλοί πολίτες σε υπεράνθρωποι. Αναμφίβολα η διεργασία αυτή, που λαμβάνει χώρα κατά βάση στο πρώτο επεισόδιο οποιουδήποτε σινε σίριαλ, έχει το κοινό της, δεδομένα όμως είναι η πρώτη φορά που μια παραγωγή εξαντλεί ένα ολάκερο τσάπτερ για χάρη της. Ακόμη και το χρονικό τέταρτο, που στην υπόθεση εισέρχεται ο κακός χαρακτήρας του στόρι και που παραδοσιακά είναι ο μοχθηρότερος όλων των αντιπάλων των F4 στην πολυετή τους διαδρομή, στην ουσία ανταποκρίνεται στο κτίσιμο και αυτού του χαρακτήρα, που σίγουρα θα τον συναντήσουμε και στο μέλλον, στις επόμενες περιπέτειες τους.

Συνεπώς αν μας νοιάζει κάτι από το εισαγωγικό ετούτο ίντρο σε μια ακόμη σειρά adventures της ερυθρόλευκης μπράντας, είναι αν έχει γίνει η κατάλληλη επιλογή προσώπων για την απόδοση των χαρακτήρων, μιας και ούτε (σοβαρή) κόντρα με ανήθικο ισχυρό εχθρό παίζει, ούτε η ένωση των τεσσάρων πραγματοποιείται γοργά, παρά μόνο λίγες στιγμές πριν την πτώση των τελικών κρέντιτς. Η ιστορία που εμπνεύστηκαν οι τρεις σεναριογράφοι πάνω στο ορίτζιναλ θέμα των Stan Lee και Jack Kirby είναι απλή, απλούστατη στην συλλογιστική, μα και στην εξέλιξη της όπως την προσφέρει ο υπερτιμημένος Josh Trank (Chronicle), σε σημείο που να μην πληροφορούνται οι φανς κάτι καινούργιο που δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη τους κατά το παρελθόν. Μοναδική εναλλαγή στην αναπόφευκτη σύγκριση με το προηγούμενο συνονόματο προϊόν, η σημαντικού ποσοστού πτώση του μέσου όρου ηλικίας των ηρώων, όχι τόσο σε σχέση με το τι πραγματικά δείχνει η ταυτότητα τους, αλλά με το πόσο ζητάει να τους απεικονίσει το σκριπτ.

Ο Κύριος Φανταστικός δηλαδή δεν είναι ο τριαντάρης πλας της πρώτης σειράς, μα σχεδόν ένα boy genious, όπως τον ορίζει ο ποιοτικότερος και πιο εξελίξιμος αστέρας της τετράδας Miles Teller, ο εναλλακτικά έγχρωμος εδώ Torch του Michael B. Jordan, μοιάζει να έχει τα μισά χρόνια από τον πολύ πιο δημοφιλή και άνετο στο πρωτότυπο Chris Evans, η Kate Mara μπορεί να είναι η μόνη που έχει ξεπεράσει τα τριάντα, δεν περνάει όμως καν για δεκαοκτάχρονο κοριτσάκι, ούτε κατά διάνοια δηλαδή η γυναικάρα της Alba προ δεκαετίας, ενώ είναι απορίας άξια η επιλογή του καχεκτικού Jamie Bell για να φορέσει την πετρώδη φόρμα του Thing, περσόνα που είχε κτίσει με απόλυτη επιτυχία ο γίγας Chiklis κάποτε. Τελικό σκορ, στην προσωπική μου εκτίμηση και χωρίς καν οι Fantastic Four να έχουν πάρει φόρα, μία θετική προσθήκη, τρεις υποδεέστερες όμως, με επιφύλαξη για όλα όσα θα εμφανίσουν κατά τα προσεχή έτη στο εκράν.

Για πες: Εν ολίγοις δεν έχει να πει κανείς πολλά για όσα παρακολούθησε στο πρώτο μέρος της επαναφόρτισης του τίτλου, που στα ενενήντα καθαρά λεπτά του, σημαίνει το μακροσκελέστερο προοίμιο, για φιλμ του είδους. Που και σε γενικές γραμμές, μοιάζει περιορισμένη, για να μην χρησιμοποιήσω την βαρύτερη λέξη φτωχή, σε ανταπόδοση με τα πλέον των εκατό, εκατομμύρια του τελικού κόστους, που ούτε σε τρομερά ειδικά εφέ ανταποκρίνονται, ούτε σε κανένα σπέσιαλ απεικονιστικό αποτέλεσμα που θα μείνει αξέχαστο.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Αυγούστου 2015 από την Odeon