του Kristoffer Borgli. Με τους Nicolas Cage, Julianne Nicholson, Michael Cera, Tim Meadows, Dylan Gelula, Dylan Baker, Lily Bird.
Viral κατά λάθος!
γράφει ο Θόδωρος Γιαχουστίδης(@PAOK1969)
“Is this the real life? Is this just fantasy?”
Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γεννημένος στο Όσλο το 1985 Νορβηγός σκηνοθέτης, που υπογράφει πάντα τα σενάρια των ταινιών του και τις περισσότερες φορές, τις μοντάρει κιόλας. Η πρώτη του ταινία ήταν το (απρόβλητο στην Ελλάδα) «DRIB» (2017), στο οποίο χαρακτηριστικό ρόλο κρατάει ο Adam Pearson (όσοι έχετε δει τα «Κάτω από το δέρμα» του Jonathan Glazer ή το υπέροχο «Ισόβιοι δεσμώτες» του Aaron Schimberg, γνωρίζετε ποιος ακριβώς είναι ο Adam Pearson). Η δεύτερη ταινία του ήταν το «Σιχάθηκα τον εαυτό μου» (Syk pike, 2022), το οποίο προβλήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε περιορισμένο κύκλωμα, και στη χώρα μας. Μέσα στο 2023 σκηνοθέτησε την 12η (!!!) μικρού μήκους ταινία του, το «Willem Dafoe» στο οποίο, επί πέντε λεπτά, ο ίδιος ο σκηνοθέτης υποδυόμενος τον εαυτό του, προσπαθεί να θυμηθεί το όνομα του ηθοποιού, αρνούμενος όμως πεισματικά τη βοήθεια του ίντερνετ.
Την παγκόσμια πρεμιέρα της η ταινία «Ονειρικό σενάριο» την πραγματοποίησε στις 9 Σεπτεμβρίου του 2023, στο φεστιβάλ του Τορόντο. Με αυτόν τον τρόπο, έγινε η 10η ταινία σε 10 χρόνια στη σειρά, όπου ο Nicolas Cage εμφανίζεται σε φιλμ που κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Τορόντο! Κι είναι η έκτη ταινία που γύρισε ο τιτανομέγιστος και πολυάσχολος Nicolas Cage μέσα στο 2023! Υποτίθεται πως ο Nic σκέφτηκε να αποσυρθεί από την υποκριτική μετά από αυτήν την ταινία, θεωρώντας την ένα πολύ ταιριαστό κύκνειο άσμα της καριέρας του. Να πούμε απλά πως έχει ήδη τέσσερις ταινίες για το 2024 με τις οποίες είναι συνδεδεμένος και είτε έχουν ολοκληρωθεί είτε είναι στο post production είτε είναι στο pre-production!
Η υπόθεση: Ο Πολ Μάθιους είναι ένας μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος, βαρετός καθηγητής Πανεπιστημίου, παντρεμένος, με δύο κόρες, με φαλάκρα, κοιλίτσα και γκρίζα γένια, που το μόνο κατά πως φαίνεται... όνειρο ζωής που έχει, είναι να κάνει μια δημοσίευση σχετικά με τα μυρμήγκια και την κοινωνία τους, η οποία λειτουργεί ως υπεροργανισμός. Ένα από τα μαθήματά του έχουν να κάνουν με την Εξέλιξη και πως οι μαύρες ρίγες στις ζέβρες δεν λειτουργούν ως καμουφλάζ για να μπορούν να κρύβονται στη φύση, αλλά για να μπορεί το άτομο-ζέβρα να κρυφτεί μέσα στο κοπάδι-ζέβρες. Κάπως δηλαδή, όπως έχει κάνει και ο ίδιος ο Πολ στη ζωή του.
Μόνο που κάποια στιγμή, αυτός ο συνηθισμένος και μη ξεχωριστός άνθρωπος, αρχίζει να εμφανίζεται στα όνειρα ανθρώπων που είτε τον γνωρίζουν (όπως η μικρή του κόρη και φοιτητές του στο Πανεπιστήμιο) είτε δεν τον έχουν δει ποτέ στη ζωή τους πριν! Στα όνειρα αυτά απλά στέκεται ή μόνο περπατάει, χωρίς να κάνει τίποτε άλλο: απλά, είναι εκεί! Ξαφνικά, ο Πολ γίνεται διάσημος, viral σαν να λέμε, και το βρίσκει αυτό καλή ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την κατάσταση για να εκδώσει επιτέλους το βιβλίο του. Όμως, τα πράγματα θα αλλάξουν, όταν, μετά από μια κρίσιμη συνάντηση με μια όμορφη κοπέλα, θα συνεχίζει μεν να εμφανίζεται στα όνειρα πολλών ανθρώπων, απλά πλέον ως «κακός», ως σαδιστής, ως δολοφόνος. Θα φάει ακύρωση, η δημοφιλία του θα καταρρεύσει, τα όνειρά του θα γκρεμιστούν. Θα μπορέσει να συνέλθει από όλο αυτό;
Η άποψή μας: Εν αρχή είναι το σενάριο, που έγραψε ο Borgli. Το διάβασε που λέτε ο Ari Aster και ήταν έτοιμος να το σκηνοθετήσει, έχοντας επιλέξει ως πρωταγωνιστή τον Adam Sandler. Ευτυχώς, έκανε πίσω. Αποφάσισε εντέλει να αναλάβει την παραγωγή, οπότε προσέλαβε τον Kristoffer Borgli δείχνοντάς του την απαιτούμενη εμπιστοσύνη, ότι θα μπορέσει να φέρει εις πέρας δηλαδή αυτό το high concept σχέδιο. Και ο Borgli με τη σειρά του έκανε κίνηση – ματ, ζητώντας ως πρωταγωνιστή τον Nicolas Cage, ο οποίος και δέχτηκε, σημειώνοντας μάλιστα την πρώτη του συμμετοχή σε ταινία της Α24. Ο Cage, που πάντα ήθελε να συνεργαστεί με τον Aster, το πέτυχε... εμμέσως.
Η άποψή μας: Εν αρχή είναι το σενάριο, που έγραψε ο Borgli. Το διάβασε που λέτε ο Ari Aster και ήταν έτοιμος να το σκηνοθετήσει, έχοντας επιλέξει ως πρωταγωνιστή τον Adam Sandler. Ευτυχώς, έκανε πίσω. Αποφάσισε εντέλει να αναλάβει την παραγωγή, οπότε προσέλαβε τον Kristoffer Borgli δείχνοντάς του την απαιτούμενη εμπιστοσύνη, ότι θα μπορέσει να φέρει εις πέρας δηλαδή αυτό το high concept σχέδιο. Και ο Borgli με τη σειρά του έκανε κίνηση – ματ, ζητώντας ως πρωταγωνιστή τον Nicolas Cage, ο οποίος και δέχτηκε, σημειώνοντας μάλιστα την πρώτη του συμμετοχή σε ταινία της Α24. Ο Cage, που πάντα ήθελε να συνεργαστεί με τον Aster, το πέτυχε... εμμέσως.
Κι έδωσε τελικά μία από τις καλύτερες, αν όχι την καλύτερη (!!!) ερμηνεία της καριέρας του! Και θα είναι σκάνδαλο αν δεν συμπεριληφθεί στην πεντάδα των καλύτερων ανδρικών ερμηνειών για το 2023 (είπαμε, η ταινία προβλήθηκε μέσα στο 2023 σε διάφορα φεστιβάλ και στο UK βγήκε στις 10 Νοεμβρίου). Όχι ότι χρειάζεται τέτοιου είδους επιβραβεύσεις ο Nic fuckiiiiiiiiiiiiiin' Cage. O άνθρωπος είναι φαινόμενο και η υποκριτική του μέθοδος θα πρέπει να διδάσκεται στα πιο high και prestigious πανεπιστήμια. Ναι, μπορεί να έχει παίξει σε δεκάδες μαλακίες (ένεκα η ανάγκη) και να μην το έχει τίποτε να σου πετάξει ένα over-acting εκεί που δεν χρειάζεται, αλλά αυτό που έχει κάνει σε παλιότερες ταινίες κι αυτό που κάνει εδώ, σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Οπότε, μεγάλο μέρος της επιτυχίας της ταινίας οφείλεται στον Nicolas Cage.
To άλλο μεγάλο μέρος του ότι μιλάμε για σπουδαία ταινία, οφείλεται στο σενάριο... Τούτη η ταινία θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του Charlie Kaufman στο σενάριο και του Spike Jonze στη σκηνοθεσία, τις καλές εκείνες εποχές που μας έδιναν ταινιάρες όπως «Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» και «Adaptation.» - στο δεύτερο – τυχαία, χα - πρωταγωνιστής ήταν ο Nicolas Cage, πάλι στο ρόλο ενός καθόλου ξεχωριστού ανθρώπου! Ο Borgli πετυχαίνει άθλο, βασιζόμενος στο πανέξυπνο σενάριό του από τη μια, την απίθανη ερμηνεία του Cage από την άλλη, και στην απόφασή του να μην διαφοροποιήσει σκηνοθετικά τις σκηνές των ονείρων από εκείνες της φιλμικής πραγματικότητας.
Έτσι, ο θεατής είναι πολλές φορές που αναρωτιέται παρακολουθώντας την ταινία αν αυτό που βλέπει είναι ένα - ακόμα - όνειρο: ή μήπως όλη η ταινία είναι ένα όνειρο; Στο πρώτο μισό η ταινία βγάζει πολύ γέλιο. Το premise είναι σούπερ και ο Borgli δεν χάνει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το παραμικρό για να βγάλει γέλιο. Είναι ο τρόπος για να κάνει hook στους θεατές: είναι ελκυστικό να βλέπεις κάτι που σε κάνει να γελάς. Το κρίσιμο σημείο καμπής έρχεται στο μέσον περίπου της ταινίας, με την όλη φάση της προσπάθειας «αναπαράστασης» των ερωτικών ονείρων της όμορφης κοπέλας.
Είναι τόσο συγκλονιστικός εδώ ο Cage: για πρώτη φορά στη ζωή του ο Πολ που υποδύεται, βρίσκεται τόσο κοντά στο να απολαύσει την εμπειρία να είναι ποθητός από μια γυναίκα εντελώς έξω από τα κυβικά του! Η ήττα του όμως θα είναι συντριπτική κι ο Cage απλά έχει εδώ την πιο ευάλωτη σκηνή της καριέρας του! Από το σημείο αυτό και μετά, λίγο η ταινία «χάνεται», τόσο σε ρυθμό όσο και σε χιούμορ. Η... σωτηρία από τη Γαλλία και ο συσχετισμός του Πολ με τον... Freddy Krueger (ξέρετε, αυτόν που εμφανίζεται στα όνειρα ανθρώπων και τους σκοτώνει, μουάχαχαχαχα) - όταν πλέον γίνεται... θρίλερ το όλο πράγμα - είναι πανέξυπνος κι αστείος. Και πάλι όμως - όπως ολοένα και συχνότερα συμβαίνει σε πολλές ταινίες που γούσταρα τελευταία - η τρίτη πράξη φαίνεται να στέλνει όλο το φιλμ στα βράχια. Η τελική σκηνή όμως, τόσο απλή, τόσο προφανής, τόσο λυρική και τόσο σπουδαία, απογειώνει (χε, χε) την ταινία στις αρχικές, άριστες εντυπώσεις και επιδόσεις της. Σούπερ ταινία, που δεν χάνεται με τίποτε!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Ιανουαρίου 2024 από την Tanweer!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική