Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Νάσουτο λοιπόν το ακόμη ένα τσαπτεράκι που ξεπηδά από το μπουκέτο του The Conjuring, το ένατο αριθμητικά στην λίστα του συγκεκριμένου Universe που εκκίνησε την δράση του ακριβώς μια δεκαετία πριν, με τις ευλογίες του Μίδα James Wan και την χρηματοδότηση της Warner. Διόλου τυχαία και άδικα, αφού κάθε απόπειρα της συγκεκριμένης παραγωγής μια χαρά τα πηγαίνει στα παγκόσμια box office, φτάσαμε σήμερα ένα βήμα πριν την δεκάδα, κατόπιν τριών μερών Καλεσμάτων, αντίστοιχων Annabelle, μιανής χαμένης στην μετάφραση La Llorona και της πρώτης The Nun, που η αλήθεια είναι μας είχε προκύψει ιδιαίτερα απογοητευτική, σε βαθμό πεταματού, στην αρχική της βόλτα στα 2018, δια χειρός Corin Hardy. Γι αυτό είμαστε εδώ, πες, για να διορθωνόμαστε και να βελτιωνόμαστε, γεγονός αναμφισβήτητο, στην θέαση του πρώτου σίκουελ του κλωναριού, που δεδομένα σε σύγκριση με τον προκάτοχο του, τουλάχιστον βλέπεται...

Τα παράξενα μεταφυσικά και ιδιαίτερα αιματηρά περιστατικά που θα λάβουν χώρα στην Καθολική Μονή του Ταρασκόν, θα ταξιδέψουν σαν άσχημα μαντάτα σε ολόκληρη την Ευρώπη, φτάνοντας και στην αντίληψη της νεαρής Αδελφής Ιρέν, που έχοντας ήδη πρότερη εμπειρία μάχης με τα δαιμόνια, έχει εγκατασταθεί μόνιμα σε μοναστήρι της Ιταλίας. Αντιλαμβανόμενη πως και πάλι κάτι κρύβεται πίσω από τα παράξενα φονικά, θα λάβει την εντολή της Εκκλησίας, για να μεταβεί στο νότιο άκρο της Γαλλικής επικράτειας, προκειμένου να δει με τα μάτια της τι ακριβώς συμβαίνει. 

Συνοδευόμενη, παρά τη θέληση της, από την ατίθαση και ιδιότροπη, νεότερη της, μαθητευόμενη μοναχή Ντέμπρα, η γεμάτη βαθιά Πίστη, Καλόγρια Ιρέν, τόσο έχοντας γνώση από το πρόσφατο παρελθόν που αντιμετώπισε τα σατανικά πνεύματα, όσο και ακολουθώντας το ένστικτο της, θα νιώσει βέβαιη πως το θρησκευτικό κοινόβιο έχει κυριευτεί από τις δυνάμεις του Σκότους. Και πιο συγκεκριμένα από την απέθαντη διαβολική ρασοφόρα Βαλακ, που επιθυμεί να μετατρέψει έναν τόπο λατρείας του Θεού σε πύρινη Κόλαση.

Το ημερολόγιο σημαδεύει το 1956, συνεπώς η ιστορία μας χρονικά ακολουθεί το εισαγωγικό επεισόδιο, δίχως να ξεφεύγει από την αβάσταχτη περίοδο που η Γηραιά Ήπειρος πάλευε να ορθοποδήσει από τα δεινά του Μεγάλου Πολέμου. Δεύτερο κλειδί της υπόθεσης, πέρα από την εκ νέου παρουσία της μπερδεμένης, αλλά και αποφασιστικής Σίστερ Ιρέν, εκείνη του δυναμικού και άριστου μάστορα Μορίς, που πλέον έχει βολευτεί στην Ταρασκόν, φροντίζοντας να καλύπτει τις ανάγκες συντήρησης του αυστηρών αρχών οικοτροφείου θηλέων, που συστεγάζεται στην Μονή. Ακόμη ένας λόγος για να πειστεί κανείς πως το τριβόλι, έχει διαβεί τα Τρανσιλβανικά όρη, για να φωλιάσει για τα καλά στις όχθες του Ροδανού, βάζοντας σημάδι την ευαίσθητη ψυχή του θηριώδη, κατά τα άλλα, φρέντσι χάντσμαν...

Σύμφωνοι, δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για ένα στόρι που ξεχειλίζει από πρωτοτυπίες και εκπλήξεις. Ακολουθώντας όμως πιστά τις σεναριακές δομές των πιο καλών στιγμών του Conjuring σύμπαντος, το φιλμ φροντίζει να σιγοκαίει το σασπένς ίσαμε που θα φτάσει η Καλόγρια στον τόπο που αναμένεται να δοθεί η υπέρτατη ρήξη, κινούμενο σε δύο παράλληλες αφηγηματικές τροχιές: Από την μία στο μακρύ ταξίδι της Ιρέν, που σταδιακά την μετατρέπει από απρόθυμη να ριχτεί σε μια ακόμη μάχη με το θηρίο, σε πανίσχυρο όπλο τιγκάτο πάθος για το πως θα κοντράρει το Βελζεβούλ, απόρροια και του προστιθέμενου μοχλού πίεσης της νεαρής συνοδού. Και από την άλλη στο πως εξελίσσει την φονική της παρουσία η Βαλακ, κινούμενη στα ημιφωτισμένα κατώγια με πονηρές μεθόδους για να επιτύχει το δαιμονικό παρανάλωμα.

Αναμφίβολο όπλο στις κοφτές τρομαξιές που σκαρφίστηκε ο αξιοπρεπής και δοκιμασμένος στο είδος ντιρέκτορας Michael Chaves, η απόλυτα φοβιστική μορφή της διαβολικής καλογραίας (Bonnie Aarons, ξανά). Τα ειδικά εφέ, δίχως να κυριαρχούν, στήνουν την απαιτούμενη ατμόσφαιρα ανατριχίλας, με πιο όμορφη ιδέα ψευδαίσθησης εκείνη της άτακτης φυλλομέτρησης των περιοδικών στον τοίχο, που θα αναδείξουν στην ματιά της Ιρέν την μορφή του εχθρού που αποξαρχής υποπτευόταν. Πειστική εμφάνιση, πολύ ποιοτικότερη της προηγούμενης στον ίδιο ρόλο, για την Taissa Farmiga, που δεν αποφεύγει κάποιες ερμηνευτικές υπερβολές, παρασυρόμενη ίσως και από την φιλοδοξία του σκριπτ να παρουσιάσει κάτι πιο κοινωνικά προβληματισμένο, από ένα απλά θρησκευτικού περιεχομένου χόρορ.

Που όμως δεν πρόκειται για μια επανάληψη χαμένου χρόνου, όπως είχε συμβεί στον ανεκδιήγητων εκφάνσεων πιλότο, που είχε πιάσει το εμπορικό τζακ ποτ, δεκαπενταπλασιάζοντας σε κέρδη το κόστος των 20 εκατομμυρίων δολαρίων του αρχικού του μπάτζετ. Κάτι που αναμένω να συμβεί και στην περίπτωση της συνέχειας The Nun II, ανοίγοντας περαιτέρω την όρεξη και για ένα ή περισσότερα τσάπτερς στο μέλλον, αν και πιστεύω πως καλό θα ήταν για την υστεροφημία του πιο επιτυχημένου franchise στα χρονικά του genre, να έπεφταν οι τίτλοι τέλους για τις περιπέτειες της Καλόγριας κάπου εδώ. Δεν το νομίζω να συμβεί...