Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Αυτό που φέρνω στην μνήμη, μια φορά κι έναν καιρό, προτού εμφανιστούν οι γνωστοί κομπλεξικοί ξυνομούρηδες που με βαριές και ανυπόστατες κατηγορίες περί "σεξισμού" και "ρατσισμού" τα έκοψαν μονομιάς, είναι τις πολυμελείς παρέες να ξεκαρδίζονται με τα κάθε λογής έξυπνα ανέκδοτα, ιστορίες σύντομες και ακραία χιουμοριστικές, που υπό την κατάλληλη αφήγηση προκαλούσαν εκρήξεις γέλιου. Περίοπτη θέση, ως ο βασικός πρωταγωνιστής των περισσοτέρων τους, ο Τοτός, ένα πραγματικό "κωλόπαιδο", που με τις ευρηματικές του ατάκες, έβαζε τους πάντες στην θέση τους, ξεσηκώνοντας συνάμα και έναν απίστευτο κουρνιαχτό χαχανητών. Δεν είναι τυχαίο πως όταν επιχείρησα κάποτε να κατατάξω το ανθολόγιο με τα καλύτερα από τα μυριάδες αστεία που έχω ακούσει ΚΑΙ ΠΕΙ στην ζωή μου, η πρώτη θέση ανήκε σε αυτόν τον διαβολάκο, χάρη στην αδιανόητη στιχομυθία που είχε με την δασκάλα του, όταν εμφανίστηκε στην τάξη με ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο στο ντεκολτέ... Δάκρυα... Σε αντίθεση πάντως με την παρούσα κινηματογραφική απεικόνιση του ανήλικου αυτού ήρωα, που στερείται πλήρως ευρημάτων και δεδομένα κινείται σε πολύ ρηχά νερά διασκέδασης.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σκανταλιάρης από τον Τοτό σε ολάκερη την Γαλλία. Σε τέτοιο βαθμό, που ο δεκάχρονος κανάγιας, να παρεξηγείται ακόμη και από τους ίδιους του (τους εν διαστάσει) γονείς για τις πράξεις του, που πολλές φορές προκαλούν ανεπανόρθωτες καταστροφές. Όπως η πιο πρόσφατη εμφάνιση του στο πάρτι του προύχοντα της περιοχής και μεγαλοαφεντικού Πετί, εκεί όπου διέλυσε τα πάντα με τα καμώματα του, με συνέπεια ο απελπισμένος πατέρας του να πάρει την δύσκολη απόφαση να τον βάλει εσώκλειστο σε ιδιωτικό σχολείο, μπας και σωφρονιστεί.

Ναι σιγά! Ο μπόμπιρας αποτελεί τον ορισμό του ατίθασου και του (υπερβολικά) ζωηρού σε βαθμό που κανείς δάσκαλος να μην καταφέρνει να τον συγκρατήσει, αλλά ούτε και να του δείξει τον σωστό δρόμο της μάθησης και της λογικής, όπως συμβαίνει με όλα τα υπόλοιπα παιδάκια. Τα οποία όμως από την δική τους μεριά, αναγνωρίζουν στην μορφή του φασαριόζου συμμαθητή μπόλικα ταλέντα και ικανότητες, έχοντας τον αρκετά ψηλά στην εκτίμηση τους, εκτιμώντας τον ως μάλλον παρεξηγημένο από το ενήλικο σύνολο. Και τώρα που η γειτονιά δίνει μάχη προκειμένου ο Μεγιστάνας να μην απαλλοτριώσει τα πάντα προς ίδιον όφελος, ο Τοτό θα γίνει ο ηγέτης της πιτσιρικαρίας, στο να μην επιτύχει τον αυταρχικό σκοπό του.

Μια ιδέα του Βέλγου κομίστα Thierry Coppée να συντάξει σε ένα βιβλίο όλα εκείνα τα ανέκδοτα που πρωταγωνιστεί ο Τοτός, αποδείχτηκε χρυσάφι για εκείνον, καθώς οι μοσχοπουλημένες συλλογές, από το 2004, έχουν ήδη ξεπεράσει σε αριθμό τις δεκαπέντε. Πάνω σε αυτή την κωμική κολεξιόν, του διεθνούς φήμης - δεν το γνώριζα καν - τζόκερ, στηρίζεται και η ομώνυμη ταινία, που επιχειρεί να προβάλλει την εικόνα του ετοιμόλογου κουτσούβελου, σε συνδυασμό με μια ηρωική έκφανση, εντελώς απέναντι με εκείνη που προκαλεί στους ενήλικες στην πρώτη του, εκνευριστικής είναι η αλήθεια, εικόνα.

Δυστυχώς όμως μάλλον οι επιλογές των αστείων όχι απλά δεν είναι οι καλύτερες, αλλά μοιάζουν να απευθύνονται σε ηλικιακό πεδίο μονοψήφιου αριθμού, σε βαθμό που οι φάρσες να προκαλούν μάλλον ταλαιπωρία, παρά κεφάτη αντίδραση στην πλατεία. Που βεβαίως, ούτε πείθεται από τις χαριτωμένες, πλην ελάχιστα ρεαλιστικές αποδόσεις των μικρούληδων αστέρων, ούτε αντέχει τις αντίστοιχες μέτριες ερμηνείες των μεγαλύτερων, που δεν γίνεται να αποδεχτούν πως μπορεί να συμμετέχουν σε ένα μια τέτοια συστοιχία κρυάδων. Και όχι σε ένα έστω ανεκτό οικογενειακού ύφους κωμωδιάκι, το οποίο ενδεχόμενα μπορεί να να βγάλει δύο τρία μηνύματα πάνω σε υπαρκτά κοινωνικά ζητήματα, για την οικογένεια, την αλληλεγγύη, την ομαδικότητα. Αδιάφορο...