Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Από τους βασικότερους πυλώνες της τεράστιας επιτυχίας του στούντιο της Blumhouse, ορίζει το Wanικό φραντσάιζ του Insidious, μαζί φυσικά με τα εμπορικά τζακ ποτ των Annabelle και Conjuring. Η σειρά μετράει ήδη πέντε τεύχη, από το 2010 που εμφανιστηκε για πρώτη φορά στις σκοτεινές αίθουσες, με το παρόν μέρος να ορίζει απευθείας σίκουελ του Chapter 2, προτού το σίριαλ κάνει το ριμπούτ του, με τις εναλλακτικές περιπτώσεις των Chapter 3 και The Last Key. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της διάνας που πέτυχε η παραγωγή, να πω πως συνολικά στα ταμεία έχουν εισρεύσει περισσότερα από 600 εκ. δολάρια, με το κόστος όλων των ταινιών να μην ξεπερνά τα 45. Και αν μη τι άλλο όλα όσα περιγράφει το πρότζεκτ της Παγιδευμένης Ψυχής, τα περιγράφει με αξιοπρέπεια και σεβασμό στο είδος, που δεν περνά και τις καλύτερες ημέρες του εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Εννέα χρόνια έχουν περάσει από την βαθιά ύπνωση που έπεσαν ο Τζος Λάμπερτ και ο μικρούλης, τότε γιος του, Ντάλτον, προκειμένου να σβήσουν από την μνήμη τις ανατριχιαστικές θύμησες που είχαν για τα καλά φωλιάσει, μετά το πέρασμα τους προς το Υπερπέραν. Σήμερα δεν θυμούνται τίποτα απολύτως από εκείνη την δαιμονική περιπέτεια που παραλίγο να τους κοστίσει την ζωή, δεν έχουν όμως και τις πιο αγαπημένες των σχέσεων, με κυριότερο λόγο γι αυτό τον οριστικό χωρισμό του Τζος από την Ρενέ, την αγαπημένη του σύζυγο.

Κατάσταση που θα οδηγηθεί ακόμη περισσότερο στα άκρα, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας του, καθώς η ψυχρή στάση του ενήλικα πλέον Ντάλτον, θα προβληματίσει ακόμη περισσότερο τον γονιό του. Δίνοντας του την ευκαιρία όμως να τον συνοδεύσει μέχρι το κολέγιο Καλών Τεχνών, όπου ο νεαρός θα γίνει δεκτός χάρη στο υψηλό ταλέντο του στο σχέδιο, μην τυχόν και αφεθούν πίσω οι έχθρες και τα μίση. Ούτε καν! Το χάσμα θα μεγεθυνθεί ακόμη πιο πολύ, ειδικά από την στιγμή που ο φοιτητής θα αρχίσει να νιώθει πως κάτι πολύ περίεργο συνέβη στους δυο τους πριν πολύ καιρό, μέσα από κάποια ακαταλαβίστικα φλασμπάκ που σκάνε στο μυαλό του και με έκδηλο πάθος μεταφέρει στις ζωγραφιές του.

Σκοτάδι, μουντάδα και ανεξήγητη ψυχική κατάπτωση, για αμφότερους πατήρ και υιό, ενόσω δεν δύνανται με τον ορθολογισμό να δώσουν απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα για το τι τους συνέβη εκείνες τις αναπάντεχες ημέρες του Πόλτεργκάιστ. Εννοείται βέβαια πως βοήθεια θα πάρουν από όλα τα μεταφυσικά φαινόμενα που θα λάβουν χώρα στον περίγυρο τους, αλλά και από κάποιες μυστηριώδεις παρουσίες που κάτι αδιόρατο τους θυμίζουν. Όπως ο Ιερέας Εξορκιστής, το δίδυμο των ερευνητών Σπεκς και Τάκερ (ο εκ των εμπνευστών του θέματος, Leigh Whannell, σεναριογράφος όλων των μερών και ντιρέκτορας του τρίτου και ο Angus Samson, αντίστοιχα) αλλά και η φοβιστικής θωριάς μέντιουμ Ελίζ, με την μόστρα της Lin Shaye, οι τρεις ηθοποιοί δηλαδή που δεν έχουν απουσιάσει από κανένα παρτ του σίριαλ.

Αλλά κακά τα ψέματα, αν βασιλεύει κάτι από το πρώτο ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο της, ατμοσφαιρικής κατά τα άλλα, αφήγησης του The Red Door, αυτό είναι η σύγχυση για όλα όσα λαμβάνουν χώρα στην πλοκή του. Τα πέρα δώθε της κάμερας στην έδρα του καθενός κατακερματισμένου από την ύπνωση, από το εσωστρεφές σπιτικό του πατρός, μέχρι την φοιτητική εστία που διαβιώνει ο ανακατεμένος φιλόδοξος καλλιτέχνης, πιο πολύ τσακίζουν τον ειρμό, παρά δημιουργούν εκείνη την στιβαρή συνθήκη συνοχής, που θα μας οδηγήσει με τις ελάχιστες δυνατές τρομαξιές μέχρι το φλεγόμενο και εννοείται εξιλεωτικό / λυτρωτικό, όσο και υποσχόμενο για μια ακόμη συνέχεια, φινάλε.

Είναι και η παρουσία του Patrick Wilson, που εδώ αναλαμβάνει και τα ηνία της σκηνοθεσίας για πρώτη φορά στην καριέρα του, που παρότι πειστική ερμηνευτικά, λειτουργεί για μια ακόμη φορά αποπροσανατολιστικά, όπως είχαμε προβλέψει όταν πήρε το ρίσκο να είναι ο σταρ και των τριών δυνατών πρότζεκτ της Blum. Με τόσα επεισόδια, ντουζίνα κοντά να φέρουν την εικόνα του, είτε ως Παγιδευμένου στην δαιμονική δίνη γονέα στο Further, είτε ως μέλος του ανδρογύνου των Γουόρεν στα ζωντανεμένα κουκλάκια, ο θεατής χάνει εύκολα την μπάλα και αδυνατεί να βάλει τα παζλάκια στην θέση τους, έχοντας την μονίμως στον νου, πανταχού παρούσα. Βοήθειες πάντως παίρνει από τον περίγυρο του, ιδίως από τον αξιόλογο Ty Simpkins, που μια χαρά βγάζει στην ματιά του σκοτεινιασμένου νέου τον δίχως ρίζα τρόμο, αλλά και από την σημαντική Hiam Abbass που κρατά έναν ρόλο  κλειδάκι, της αυτόν της αυταρχικής δασκάλας ζωγραφικής. Σε αντίθεση με την πάντα όμορφη, αλλά και εξαφανισμένη από το σενάριο, Rose Byrne, που σίγουρα θα μπορούσε, ως μη υπνωτισμένη, να βοηθήσει το στόρι να ρολάρει και πιο επεξηγηματικά, όσο και πιο εύπεπτα.