Movies Ltd

γράφει ο  gaRis (@takisgaris)

Μέστον ντάντανο κάθιδρος, τυλιγμένος άτσαλα στα νωπά σεντόνια και με τον ντεμέκ ανεμιστήρα να αγκομαχά μπα και δώσει μια νότα δροσιάς στην καυτή Ιουλιάτικη νυχτιά, παλεύω με τη cineδεισή μου για το πως θα συμπεριφερθώ σε δαύτη την εξόφθαλμα προκάτ γεροντική ονείρωξη δια της χολυγουντιανής οδού. Book Club ξανά (το σήκουελ), με τις τέσσαρες ογδονταφεύγα (πάνω-κάτω, η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός, σωστά;) πελούσιες κολλητές να επιχειρούν bachelorette τριπ στην Τοσκάνη (μέσω Ρώμης - Βενετίας) για να γιορτάσουν τον επικείμενο γάμο της σεξουάλας Jane Fonda. 

Το οσκαρικής κληρονομιάς κουαρτέτο διαθέτει τη συνταξιούχο δικαστίνα Candice Bergen τη διστακτικούλα χήρα Diane Keaton και τη βενιαμίνα, μιζερο-ύπανδρη Mary Steenburgen (Melvin and Howard, 1981). Με το άντε γειά της πανδημίας, οι παντοτινές φιλενάδες αποχαιρετούν τα αντράκια τους (οι ζουμπουρλούδικοι Andy Garcia και Don Johnson περικαλώ) και εφορμούν για σκανδαλώδεις περιπέτειες στην Αιώνια Πόλη σε ρυθμούς Μάμπο Ιταλιάνο.

Αν είσαι ο γνωστός 50άρης, με σπορ φμ, φυσική ροπή προς σουβλακερί και κέφι για φαστ εντ φιούριας κατάστασες, η ταινία αυτή προφανώς δεν είναι για εσένα. Ας μην ανησυχούμε όμως, το Book Club 2, μετά την ανέλπιστη προ 5ετίας επιτυχία ($108Μ είσπραξες στην USA) επανέρχεται με το ίδιο βασικό καστ αλλά και το δημιουργικό ντουέτο Bill Holderman -Erin Simms διότι ισχύει το προφανές: Όταν το πρότζεκτ βρίκει το κοινό του, η επανάληψη είναι μήτηρ ευκόλου στουντιακής κερδοφορίας. 

Η δεδομένη πρωταγωνιστική χημεία (οι βετεράνες παίζουν βερζιόν των ανθεκτικών στο χρόνο περσόνων τους στον αυτόματο πιλότο), το χωρίς πολύ ψάξιμο τράβελογκ που θα συγκινήσει μόνο όσες δεν έχουν χαρεί ποτέ δια ζώσης την Μπέλλα Ιτάλια και ένας εσμός οριακά κακόγουστων σεξουλιάρικων αστεϊσμών, οριοθετούν μια εξόχως μέτρια τηλεοπτική εμπειρία, δίχως την παραμικρή προσπάθεια να πείσει για τις όποιες καλές προθέσεις πέρα από τη συνήθη αρπαχτή. 

Το Book Club: The Next Chapter, με τις παντελώς προβλέψιμα αφελείς βλέψεις να σταθεί ως μια ελαφρά εκδοχή ενός Sex & The City για την...4η ηλικία, κεντράρει στην αγαστή cineργασία των παλαίμαχων σταρς χωρίς να διαθέτει ένα στόρυ που θα ανταγωνιστεί, έστω δι’ολίγον, την Ιταλική φινέτσα, το γαστρονομικό κυριλίκι και το μαγευτικό φυσικό σκηνικό των Ατζούρι. Ταινία ειδικού σκοπού, μια ενοχλητική μεσοαστική ονείρωξη που θα μπορούσε να είχε γυριστεί, είκοσι, σαράντα ή και πενήντα συναπτά έτη, όταν ακριβώς μεσουρανούσαν οι σταρούμπες του πρωταγωνιστικού του κουαρτέτου. 

Και για να γίνω κρυστάλλινα ξεκάθαρος. Κανένα θέμα ηλικιακού ρατσισμού δεν τίθεται από πλευράς μου. Φυσικά και να υφίστανται ταινίες που να εξυμνούν τη ζωή και τους ανθρώπους ως τα προκεχωρημένα γεράματα. Με έναν τρόπο όμως που να δείχνει πως γηράσκωμεν αεί διδασκόμενοι, απαλλαγμένοι από το κυνήγι της χλίδας, ή καθοδηγούμενοι από τα ρηχά τσιτάτα του Κοέλιο του οποίου ο Αλχημιστής (1988) νεκρανασταίνεται εδώ για να απογειώσει το cringe σε άλλα υψίπεδα.