Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Στις 5 Οκτωβρίου του 2017, η έγκριτη Τάιμς της Νέας Υόρκης, κυκλοφόρησε με ένα πρωτοσέλιδο που έμελλε να προκαλέσει σεισμό στον κόσμο της αμερικάνικης σόου μπιζ. Κάτω από την μαρκίζα "Ο Harvey Weinstein για δεκαετίες έκλεινε το στόμα των γυναικών που τον κατηγόρησαν για σεξουαλική παρενόχληση" η εφημερίδα εξαπέλυε κεραυνούς εναντίον του κορυφαίου στελέχους του στούντιο της Miramax κι ενός εκ των πλέον ισχυρών προσώπων του πλανήτη Χόλιγουντ. Το άρθρο, που και βέβαια στην συνέχεια για την εγκυρότητα και την δημοσιογραφική του συνέπεια, τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ, υπήρξε η αφορμή, ο διαβόητος παραγωγός να οδηγηθεί σε δίκη, εκεί όπου εναντίον του κατέθεσαν 82 γυναίκες, κατηγορώντας τον για κακοποίηση και βιασμό. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου υπήρξε καταπέλτης για τον 67χρονο Weinstein, εφόσον κρίθηκε ένοχος και οδηγήθηκε στις φυλακές, με την ποινή της 23ετούς κάθειρξης. Στο She Said θα παρακολουθήσουμε την πορεία τους ρεπορτάζ, που οδήγησε στην αποκάλυψη της αλήθειας.

Εργαζόμενες στην μεγαλύτερη εφημερίδα της αμερικάνικης μητρόπολης, οι φιλόδοξες ρεπόρτερς Τζόντι Κάντορ και Μέγκαν Τούι, συνήθως αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας έρευνες που αφορούν στα σκάνδαλα που βαρύνουν τον μπερμπάντη, πλην δισεκατομμυριούχο, υποψήφιο για την Προεδρία της χώρας, Ντόναλντ Τραμπ. Κατά την διάρκεια των μελετών τους, θα τους κεντρίσει το ενδιαφέρον μια σειρά από βουβές καταγγελίες γυναικών, που μαρτυρούν πως ο μεγαλοπαράγοντας της Μέκκας του σινεμά, Χάρβει Γουάινστάιν, τις έχει ατιμάσει, βιάσει και κακοποιήσει, ικανοποιώντας τις ερωτικές του ορμές. 

Οι δυσκολίες όμως για τις άφοβες, αλλά έχουσες την πλήρη υποστήριξη της αρχισυνταξίας του εντύπου, να μετατρέψουν τις ενδείξεις που σχηματίζονται για την δράση του καθώς φαίνεται εγκληματία, σε αποδείξεις, θα διαφανούν από την πρώτη στιγμή. Καθώς τα θύματα του, γραμματείς της μπράντας, στελέχη, μοντέλα, αλλά και ηθοποιοί των ταινιών που χρηματοδοτούσε, δυσκολεύονται να μιλήσουν επίσημα, έχοντας έλθει σε συμφωνία μαζί του, να ράψουν το στόμα τους, υπό την απειλή της επαγγελματικής τους καταστροφής. Καθώς τα στοιχεία θα πάρουν την μορφή χιονοστιβάδας, όμως, σταδιακά οι παθούσες, που ποτέ δεν ξεπέρασαν ψυχολογικά την επίθεση, θα αρχίσουν να πείθονται, πως πρέπει επιτέλους να μιλήσουν...

Κάποια μίλησε πρώτη, εξ όσων προστάζει και ο τίτλος δηλαδή και κατοπινά ακολούθησαν μία προς μία όλες εκείνες που ταπεινώθηκαν από ένα πραγματικό τέρας, που εκμεταλλεύτηκε όσο τίποτα την υψηλότατη θέση του, για να κάνει απλά και μόνο το κομμάτι του. Μόνο που η διαδρομή των δύο νεαρών δημοσιογράφων, όσο κι αν είχαν την πλήρη κάλυψη του εκδοτικού κολοσσού, δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, εφόσον ο Weinstein με διάφορες τεχνικές, είτε χρηματισμού των θυμάτων, είτε προκαλώντας τους ευθέως τον τρόμο, αν τολμούσαν να εκστομίσουν τι τους συνέβη, είχε καλύψει μια χαρά τα ίχνη του. Συγκάλυψη που διαρκούσε όμως ήδη κοντά στις δύο δεκαετίες και δεν θα ήταν δυνατόν, έστω μία από τις βιασμένες να μην ρίξει το πρώτο τουβλάκι, που θα παρέσερνε τα υπόλοιπα ντόμινο της μαζικής καταγγελίας.

Την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου που είναι καταχωρημένες όλες οι λεπτομέρειες της έρευνας, δια χειρός του δημοσιογραφικού διδύμου, αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας, μια ευρωπαία, μικρής είναι η αλήθεια εμπειρίας, με τρεις μόλις δημιουργίες μεγάλου μήκους στο παλμαρέ της, πλην ήδη βραβευμένης με Εμμυ, για το τηλεοπτικό της πόνημα Unorthodox. Η ικανότητα της Γερμανίδας Maria Schrader στην ντοκιμαντερίστικη αφήγηση είναι εμφανής, καθώς ολόκληρη η πορεία της έκθεσης των στοιχείων, ακολουθεί την ακαδημαϊκή ρότα της τεκμηρίωσης. Κτίσιμο σφαιρικό των βασικών χαρακτήρων και σταδιακή ροή των δεδομένων, μέχρι να φτάσουμε στην εξιλέωση του φινάλε. 

Με αυτή ακριβώς την συνθήκη, που μια φορά κι έναν καιρό όρισε στο υπο-είδος του ρεπορταζιακού θρίλερ, ένας τεράστιος δημιουργός σαν τον Alan Pakula στο πατρόν All The President's Men, το φιλμ δεν λανθάνει κάπου, αντίθετα παλεύει να δώσει στον θεατή, όσο το δυνατόν περισσότερη πληροφορία για το τι συνέβη, ενόσω οι δύο ερευνήτριες, έκαναν στην άκρη την προσωπική τους ζωή, απλά και μόνο για να αποκαλύψουν την αλήθεια. Όμως, με την χρονική διάρκεια να ξεφεύγει του δίωρου, μια πιθανή παράκαμψη κάποιων στιγμών που δεν βοηθούν και ιδιαίτερα στην εξέλιξη, αντιθέτως επαναλαμβάνουν άσκοπα πρότερες σεκάνς, είναι σίγουρο πως θα βοηθούσε στο πιο εύπεπτο ξετύλιγμα του κουβαριού.

Με μπροστάρισες τις δύο βασικές ηρωίδες της πλοκής, που στην πραγματικότητα δεν είναι άτρωτες superwomen, μα κοινές θνητές, με μπόλικα ζόρια στην προσωπική τους καθημερινότητα - υποδειγματικά δεμένες ερμηνείες από το δίδυμο των Carey Mulligan και Zoe Kazan - το δυναμικό θέμα προτάσσει τον διαρκή τρόμο που βιώνουν τα θύματα του Παραγωγού, ακόμη και τόσο καιρό κατόπιν των ανείπωτων πράξεων του. Ένα σημείο της δράσης, που παρότι θα όφειλε να είναι το πιο ενδιαφέρον, έως και ανατριχιαστικό με τις καθηλωτικές συνεντεύξεις των κακοποιημένων γυναικών, εντούτοις χάνει μεγάλο μέρος από την αξία του, τόσο λόγω των παγωμένων παρουσιών όσων τις υποδύονται (η Morton απίστευτα κακή, η Ehle υπερβολικά επίπεδη) όσο όμως και της σουρεάλ μπερδεψιάς που στήνει η σταρ Ashley Judd, αποδίδοντας τον ταπεινωμένο εαυτό της.

Φυσικά, δίχως να παρεκκλίνει της πεπατημένης, το φιλμ μοιάζει φτιαγμένο για να τρέξει στις βραβευτικές κούρσες, όπως πρόσφατα συνέβη με αντίστοιχου ενδιαφέροντος θέματα σαν το The Post ή το Spotlight, που δίχως να φέρουν τέτοιο πιασάρικο ζήτημα στην ράχη τους, είναι σημαντικά πιο ολοκληρωμένα, συγκεντρωμένα και συμπαγή. Απλά και μόνο, όμως, που στο βασικό μήνυμα του το She Said, παρακινεί όλα εκείνα τα ανήμπορα, κατακερματισμένα και ισοπεδωμένης προσωπικότητας θηλυκά, να φωνάξουν δυνατά, ξεσκεπάζοντας τον υπαίτιο του δεινού που ζουν, δίχως τον παραμικρό φόβο, έχει επιτύχει απόλυτα στον κοινωνικό του σκοπό.