Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Σε γενικές γραμμές αυτό το πρότζεκτ, με τον τίτλο Army Baby, δεν είχε και όλη την τύχη με το μέρος του, κατά την παραγωγική του διαδικασία. Με τα γυρίσματα να διακόπτονται κατά την διάρκεια του λοκ ντάουν, για να ολοκληρωθούν μήνες μετά, σε περιόδους δύσκολες για όλο τον κόσμο, την ημερομηνία της επίσημης κυκλοφορίας να καθυστερεί για δυο ολόκληρα χρόνια και τον διανομέα, εντέλει, να είναι διαφορετικός από εκείνον που μας είχε συστηθεί αρχικά, ε, δεν είναι και παράλογο που η ταινία στο σύνολο της, δεν ξεπερνά - ούτε καν πλησιάζει - την μετριότητα. Πόσο μάλλον που μας συστήνεται και ως κωμωδία και μάλιστα Χριστουγεννιάτικη, συνεπώς το καλάθι που κρατούμε είναι και το μικρότερο δυνατό.

Δεν είναι και ο πιο υπεύθυνος στρατεύσιμος του Λόχου του, στο μεθοριακό στρατόπεδο του Έβρου όπου υπηρετεί, ο στρατιώτης πεζικού Γιάννης Κοντογιάννης. Τόσο οι διαρκείς γκάφες του εν ώρα υπηρεσίας, όσο και οι συνεχείς άδειες από την σημαία, που τον βγάζουν αδικαιολογήτως απόντα, έχουν οδηγήσει τον φωνακλά Διοικητή Δεμέστιχα, να του ρίχνει την μία καμπάνα μετά την άλλη. Μετρώντας μόλις τρεις μήνες για να απολυθεί, συν έναν της φυλακής τέσσερις, ελάχιστες ημέρες πριν σημάνουν Χριστούγεννα, θα λάβει το πιο αναπάντεχο μαντάτο. Καθώς στην πύλη θα εμφανιστεί σαλονικιώτικο ταξί, για να του παραδώσει ένα μωρό, ούτε καν ενός έτους, καρπό του πρόσκαιρου έρωτα του με Σκοπιανή καλλονή!

Μια άφιξη απρόσμενη, που θα σημάνει συναγερμό στον ουλαμό, με άπαντες τους συναδέλφους του, από την μια στιγμή στην άλλη, μπαμπά, να βάζουν πλάτη προκειμένου τόσο να προστατέψουν το βρέφος, όσο και να κρατήσουν μυστική την παρουσία του από τα περίεργα μάτια. Πάνες, γάλατα, μπιμπερό, μωρουδιακά και από τον μπόμπιρα δεν θα λείψει τίποτα. Τουλάχιστον για όσο καιρό θα κάνει ο πατέρας του να απολυθεί και να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, έτσι αβάσταχτη που του έσκασε η κεραμίδα της πατρότητας.

Θα ήθελα έστω την ιδέα να την αποκαλέσω πιασάρικη. Δεν μου βγαίνει, αφού τέτοιες ακρότητες δεν συνέβαιναν ούτε σε εκείνες της τερατώδεις αμερικάνικες, νεανικές κομεντί των μέσων 80s. Να την πω πρωτότυπη? Από που και ως που? Εφόσον το παραμύθι λαμβάνει χώρα στα στενά όρια του στρατοπέδου Ξηροπηγής και όλοι μα όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτό είναι βγαλμένοι από την εισαγωγική Λούφα και Παραλλαγή. Και ο Εραστής και ο Μαγκάιβερ και ο Καψιμιτζής και ο Γραφίστας και ο Γκέι και ο Ρουφιάνος και ο Κρητίκαρος και ο βλαχοΛοχίας με τον αγριωπό Ταγματάρχη, όλοι οι τύποι Περρακηκού ένστολου συνυπάρχουν εδώ πέρα, σε μια μπόλικα πιο καρικατουρέ έκφανσή τους. Άρα τι μας απομένει?

Μια ανομοιογενής ανακατωσούρα, που περιπλέκει την γιορτινή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων με το Daddy Day Care και την όποια αντιπαλότητα με τους απέναντι οχθίτες του Έβρου με το Baby's Day Out. Κι η αλήθεια είναι πως μετά το σχετικά καταστροφικό και κακογυρισμένο ίντρο, το κέφι για να χαμογελάσει έστω κανείς με τις περιπέτειες των κληρωτών που αναλαμβάνουν να νταντέψουν ένα μωράκι, σχεδόν έχει αγγίξει το μηδέν. Δεν χρειάζεται δε, καν να αναφερθώ στο ανάξιο λόγου και ξενερωτικό εύρημα του φινάλε, που σε όσες (δεκάδες) ταινίες έχε ματασυμβεί, προκαλεί στον θεατή εκνευρισμό, καθώς νιώθει πως ο έχοντας το γενικό πρόσταγμα και οι συν αυτώ, δεν τον σέβονται καν.

Φυσικά και ο ντιρέκτορ Κορδέλλας, που το προηγούμενο πόνημα του, Η Ρόζα της Σμύρνης, ήταν κάπως συμπαθητικό, έχει τις δικαιολογίες που προανέφερα στην εισαγωγή, για το χαμηλού επιπέδου πιάτο που μας πρόσφερε. Όχι πετυχημένη η πρώτη πρωταγωνιστική απόπειρα του, τραγουδιστή κατά βάση, Ίαν Στρατή, ο οποίος ενδεχόμενα στα θεατρικά μιούζικαλ, χάριν ευφωνίας να είναι αξιοπρεπής, εδώ καταφέρνει μια από μαντάρα, συμπαρασύροντας και ολάκερο τον παρείστικο χακί περίγυρο στο ναυάγιο. Πείθοντας με για ακόμη μια φορά, πως το αληθινό στρατιωτικό, που οι περισσότεροι μας βιώσαμε φορώντας επί διετίας άρβυλο και τζόκει, είχε μυριάδες φορές περισσότερη πλάκα, από όλες τις πρόσφατης κοπής, ελληνικής παραγωγής, κομεντί φανταρικού περιεχομένου μαζεμένες...