Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Κάθε χρόνο στην Γαλλία, οι αστυνομικές αρχές αναλαμβάνουν περισσότερες από 800 περιπτώσεις ανθρωποκτονιών. Ακόμη κι αν οι συνθήκες έρευνας και εντοπισμού των δραστών, έχουν εκσυγχρονιστεί, έχοντας πια την πλήρη αρωγή της μοντέρνας τεχνολογίας, σε ένα ποσοστό που ξεπερνά το είκοσι τοις εκατό, αυτές οι υποθέσεις δεν καταλήγουν στην ζητούμενη έκβαση, αφού ο δολοφόνος καταφέρνει να διαφύγει από τα νύχια του Νόμου. Ένα τέτοιο, ανεξιχνίαστο φονικό, εξιστορεί η καινούργια δημιουργία του διακεκριμένου δημιουργού Dominik Moll, La Nuit Du 12, που πραγματοποίησε την επίσημη πρεμιέρα της στα πλαίσια του τελευταίου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, διεκδικώντας και τον βαρύτιμο Χρυσό Φοίνικα.

Ξημερώματα της 12ης Οκτωβρίου 2016. Στην φιλήσυχη κωμόπολη Σεν Ζαν Ντε Μοριέν, πλάι στα ορεινά Γαλλοιταλικά σύνορα, μια 21χρονη, η Κλαρά Ρουαγιέ, θα πέσει θύμα στυγερής δολοφονίας, από κάποιον άγνωστο που θα την πυρπολήσει ζωντανή, εγκαταλείποντας την νεκρή στην παγωμένη άσφαλτο. Η υπόθεση δεν θα ανατεθεί στην τοπική χωροφυλακή, παρά θα την αναλάβει η Δικαστική Αστυνομία της Γκρενόμπλ, στέλνοντας στην περιοχή για την περισυλλογή των στοιχείων ότι το καλύτερο σε έμψυχο υλικό, διαθέτει το Τμήμα της.

Οι υπεύθυνοι της έρευνας, ο μπαρουτοκαπνισμένος, αλλά και με μπόλικα προσωπικά ζόρια, βετεράνος επιθεωρητής Μαρσό και ο πρωτόπειρος υπαστυνόμος Γιοχάν Βιβές, από την πρώτη στιγμή θα δείξουν συγκλονισμένοι με την αγριότητα του τραγικού συμβάντος, δίνοντας την υπόσχεση στους εαυτούς τους, πως δεν θα αργήσουν να εντοπίσουν τον εγκληματία. Δυστυχώς για εκείνους, οι ανακρίσεις των βασικών υπόπτων, κυρίως των ανδρών που είχαν άμεση σχέση με το θύμα, δεν θα αποφέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, εφόσον για κανέναν από όλους τους, παρότι είναι πιθανό να έχει διαπράξει την δολοφονία, δεν θα βρεθούν οι αποδείξεις, ώστε να οδηγηθεί πλέον ο φάκελος στον εισαγγελέα.

Ανατριχιαστική ιστορία, που την κάνει ακόμη πιο αιχμηρή στην κινηματογραφική της εκδοχή, το γεγονός πως βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, όπως καταγράφηκαν στο βιβλίο της συγγραφέως Pauline Guena "18.3 Une année à la Police Judiciaire". Μετά από ένα διπλό ίντρο, που παρακολουθούμε πρωτίστως έναν ποδηλάτη να σπριντάρει σε πίστα, πραγματοποιώντας ατέρμονους κύκλους και ακολούθως μια μικρή γιορτή αποχαιρετισμού, του αρχαιότερου της αστυνομικής ομήγυρης στο τμήμα της Αλπικής πόλης, μεταξύ αντρών, γινόμαστε μάρτυρες του εμπρησμού, που μονομιάς μας φορά στο πέτο το σήμα του ασφαλίτη, με την εντολή να βρούμε το ποιος στην πραγματικότητα είναι ο μασκοφόρος πυρομανής. Μια για στάσου όμως! Από μόνο του το φιλμ στην πρώτη του εικόνα, ορίζει το θέμα ως ανεξιχνίαστο. Οπότε μάλλον δεν πρόκειται για κάτι τόσο απλοϊκό, τόσο επίπεδο, τόσο εύκολο whodunnit. Κάτι άλλο έχει κατά νου ο μάστορας.

Και πραγματικά με την πληροφορία του κενού να τσακίζει τα μέσα μας αποξαρχής, αντιλαμβανόμαστε πως με το άκαρπο κουβεντολόγι των Usual Suspects, πρώην, νυν, κολλητών και κάτι παραπάνω της φονευθείσας, βυθιζόμαστε ακόμη περισσότερο στην λίμπο της απόγνωσης. Αντάμα με τους δύο ντετέκτιβ, που έχουν γκρεμοτσακίσει τα σωθικά τους, καταλαβαίνοντας πως το αδιέξοδο εμπρός τους δεν σπάζει με τίποτα. Και λογικά επέρχεται ο εκνευρισμός και η εσωστρέφεια και οι λάθος κινήσεις, που τελικά θα δώσουν τον χρόνο και τον χώρο στον φονιά να διαφύγει. Ένα το κρατούμενο...

Το δεύτερο φυσικά έχει να κάνει με το έκδηλο στις ημέρες μας φαινόμενο της γυναικοκτονίας. Επί ψύλλου πηδήματος συνηθέστερα, μια διαφωνία, ένας καυγάς, μια ζηλοτυπία, μια εκτέλεση. Στην αφήγηση εδώ το κίνητρο απουσιάζει, οδηγώντας την περίσταση σε μια γενίκευση, που μάλλον είναι στοχευμένη. Δεν απαιτούνται και πολλά, για να σηκώσει χέρι ο μάτσο άντρας στην ανήμπορη να αντιδράσει γυναίκα. Κι αν το πράγμα φτάσει στο μη αναστρέψιμο, τον άδικο χαμό της θα διερευνήσουν άντρες, με την δική τους λογική και συναίσθημα, σκορπίζοντας ένθεν κακείθεν ερωτήσεις που μάλλον θα προσβάλλουν την μνήμη της. Γυρνούσε? Ξενοκοιτούσε? Προκαλούσε?

Κτισμένο σε ένα κατάλευκο από το χιόνι κλίμα που μας ταξιδεύει στα Lynchικά Twin Peaks, με φόντο τις παγωμένες αλπικές βουνοκορφές της κεντρικής Ευρώπης, ο, όχι ακολουθώντας διαρκώς την πεπατημένη, σκηνοθέτης, Dominik Moll, σχεδιάζει ένα αστυνομικό θρίλερ, που εξ ορισμού πληροφορούμαστε πως θα μείνει ημιτελές. Σε ότι αφορά στην εξιχνίαση. Αφού στην μελέτη των χαρακτήρων και ειδικά στην καταμέτρηση του πόνου που θα σκορπίσει στις ψυχές τους, το φιλμ τα πηγαίνει σπουδαία. Οι τσακισμένοι, χαροκαμένοι γονείς, η συντετριμμένη, γεμάτη ενοχές φιλενάδα (η ρεαλιστικότερη ερμηνεία όλων από την πιτσιρίκα Pauline Serieys), οι από αδιάφοροι, μέχρι παρανοϊκοί, έως και ψυχασθενείς συντρόφοι, οι διαλυμένοι, που η ψυχοφθόρα υπηρεσία τους, πηγαίνει στραβά, μπάτσοι.

Κι εκεί σκάζει η αλληγορία του σιρκουί. Ένας φαύλος κύκλος, που μπορεί να ανεβάζεις ταχύτητες και στροφές χωρίς ποτές να διακρίνεις το νήμα του τερματισμού, είναι αυτός που σε γκρεμίζει, τόσο σαν επαγγελματία, μα κυρίως σαν άνθρωπο, που έχεις δώσει υπόσχεση, πως θα παραδώσεις πλήρες έργο. Σπουδαία παρουσία από τον Bastien Bouillon, συνεργάτη του ντιρέκτορα και στο προηγούμενο - άνισο - πόνημα του, Seules les Bêtes, στην απόδοση του ρούκι, έξοχο σαπόρτ από τον βετεράνο Βέλγο Bouli Lanners, σημαντικό γκεστ από την Anouk Grinberg, στην ύστατη πράξη, όταν οι ρυθμοί απογειώνονται, απλά και μόνο για να επιβεβαιωθεί η τρύπα στο νερό. Καθαρός νους και πνεύμα χωρίς χαλινάρι ζητάμε, για να λύσουμε το οποιοδήποτε ζήτημα. Ξεχνάμε τις πεταλιές στο κυκλικό παρκέ. Το βουνό μας περιμένει. Ετάπ πρώτο...