Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Για να κατανοήσουμε λιγάκι αυτό το κινηματογραφικό ταξίδι μέσα στον χρόνο και πόσο πίσω επιχειρεί να μας γυρίσει, αρκεί να σκεφτούμε πως χρονικά λαμβάνει χώρα μόλις πέντε έτη κατόπιν της στέψης της προσφάτως απελθούσης Βασιλίσσης Ελισάβετ της Τρίτης! Και για να εγκλιματιστούμε συνάμα στην πληθωριστική λογική, αφού οι πεντακόσιες στερλίνες που ονειρεύεται η ηρωίδα να κάνει στην άκρη ως οικονομίες, μπορεί να φαίνονται πόσο μικρό την σήμερον εποχή, η αναγωγή τους όμως στο τώρα, τις μετατρέπει ούτε λίγο ούτε πολύ σε κοντά ένα εξαχίλιαρο. Όχι και μικρό ποσό για να μαζέψει στον κουμπαρά της μια κυρία της εργατικής τάξης. Και το πιο σπουδαίο? Μπορεί και να της πάρει αιώνες να τις συγκεντρώσει τις λίρες η καημένη, αλλά θα τις ξοδέψει όλες μονομιάς. Αυτό κι αν λέγεται πραγματοποίηση του μεγάλου ονείρου!

Λόνδρα 1957. Δίχως ακόμη να έχει οριστικοποιήσει στο μυαλό της, πως ο καλός της σύζυγος, πιλότος της Βρετανικής Αεροπορίας, δεν θα επιστρέψει από το μέτωπο του πολέμου, που τελείωσε περίπου μια ντουζίνα χρόνους πριν, η καλοκάγαθη μεσήλικας Άντα Χάρρις, διασχίζει ολημερίς τους δρόμους της πρωτεύουσας, για να επισκεφτεί τα σπίτια των ευπόρων κυριών, που φροντίζει ως οικιακή βοηθός. Και πραγματικά στην δουλειά της είναι αξεπέραστη, βγάζοντας με τιμιότητα τα προς το ζην, αφού οι ιδιότροπες και εκκεντρικές της πελάτισσες, μένουν απόλυτα ικανοποιημένες από την υπηρεσία της.

Μοναδική διέξοδος της μοναχικής Άντα, η συντροφιά της καλής της φίλης Βάι και οι σχεδόν καθημερινές βόλτες τους για ένα ποτό στην γειτονική παμπ. Εκεί που μια βραδιά η σκληρά εργαζόμενη γυναίκα θα αποκαλύψει στην κολλητή της το μεγάλο της μυστικό: Πως μαζεύει πένα - πένα τα λιγοστά κέρδη της, μέχρι την στιγμή που θα φτάσει το ποσόν των πεντακοσίων στερλινών, ώστε να πραγματοποιήσει το ονειρικό της ταξίδι στο Παρίσι και να καταφέρει να επισκεφτεί τον αριστοκρατικό οίκο μόδας του Dior, για να αγοράσει για τον εαυτό της ένα λαμπερό φόρεμα, με την υπογραφή του κορυφαίου σχεδιαστή!

Χλεύη λες να βρει στο διάβα της? Ούτε στο ελάχιστο, αφού η κομπανιέρα όχι απλά θα συμφωνήσει με την επιθυμία της φιλενάδας, αλλά θα τη παρακινήσει κιόλας να μαζέψει παντί τρόπω το απαιτούμενο κομπόδεμα, για να εκδράμει το συντομότερο εις Παρισίους. Κάτι θες το Πάμε Στοίχημα, κάτι οι Κυνοδρομίες, κάτι η χρωστούμενη από το κράτος σύνταξη του, επιβεβαιωμένα πια Κ.Ι.Α., Σμηναγού, τα λεφτά θα μπουν στην άκρη ίσαμε να πεις κίμινο. Συνεπώς το μόνο που απομένει είναι να ετοιμάσει τις βαλίτσες της και βουρ, κατευθείαν για τα Ηλύσια Πεδία!

Τι πλάκα όμως για την φουκαριάρα, που μέσα στην αγωνία της νομίζει πως θα πάρει ένα ταξί, θα φτάσει στον Οίκο, θα αγοράσει όπως όπως την τουαλέτα και θα επιστρέψει άμεσα στο Λονδίνο και στο ξεσκονόπανο. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αφού η υψηλή ραπτική ζητάει χρόνο, καθώς η φορεσιά επιβάλλεται να ραφτεί κυριολεκτικά πάνω στο σώμα της πελάτισσας κι αυτό για να συμβεί απαιτεί κανά δυο βδομάδες. Άσε που η προφανής, λόγω των φτηνόρουχων που φορά,  χαμηλού υπόβαθρου καταγωγή της, δεν μπορεί να της επιτρέψει να κινείται πέρα δώθε σε ένα περιβάλλον που ορίζει προνόμιο της υψηλής κοινωνίας. Το ρούχο που διάλεξα και γρήγορα μεσιέ! Έχω λεφτά και πλερώνω!

Γουστόζικο το παραμύθι που ξεπήδησε από την ευδιάθετη νουβέλα κοπής 1958, του συγγραφέα Paul Gallico και έχει ήδη μεταφερθεί σε κάποια οθόνη μερικές φορές, με πιο διάσημη την τηλεταινία του 1992, με βασική διανομή την Angela Lansbury και τον Omar Sharif. Και με προσεγμένη καλλιτεχνική διεύθυνση, που τονίζει την χρωματική αίσθηση, που χωρίζει τον μουντό και βροχερό Τάμεση, από τον ηλιόλουστο και παστέλ φωτεινό Σηκουάνα. Ειδικά από την στιγμή που η δράση μεταφέρεται στην Πόλη του Φωτός, το περιβάλλον μοιάζει σαν σκιτσαρισμένο στον καμβά στις εξωτερικές CGI λήψεις, του Άιφελ, της Κερ και της Νοτραντάμ, ομοίως με πιο κουφετί διάθεση, η κάμερα ταξιδεύει εντός του Οίκου Dior, σαν να έχει πάρει εντολές από τον Todd Haynes, σε αναπαραστάσεις των σκηνικών της Carol και του Far From Heaven.

Εδώ όμως δεν υπάρχει τέτοιος σπουδαίος μαέστρος για να κρατήσει σωστά τα γκέμια, αντιθέτως ο νεοσσός Anthony Fabian, Νιώθει όχι και λίγες φορές να του φεύγει ο έλεγχος από τα χέρια, καθώς το στόρι βαδίζει σε ακρότητες και υπερβολές που δεν κάθονται καλά στην ματιά του θεατή. Ασχολούμενο επιδερμικά και με διάφορα κοινωνικά ζητήματα, που τρέχουν από τότε μέχρι σήμερα, δίχως να έχει αλλάξει το παραμικρό (εξού και οι ακατάπαυστες ταραχές στους δρόμους της Γαλλικής πρωτεύουσας, προπομποί των κίτρινων γιαλέκων) το σενάριο φροντίζει σταδιακά να μετεξελίξει και τον χαρακτήρα της κεντρικής του ηρωίδας, από απλή νοικοκυρούλα, σε εκδηλωτική Πασιονάρια.

Κι η αλήθεια είναι πως η χαρισματική Lesley Manville, αντιμετωπίζοντας με την γνώριμη μη αγχωμένη χαλαρότητα της τον ρόλο, άνετα τον φέρει εις πέρας, αποδίδοντας αυτή την διπλή όψη της ίδιας περσόνας, μεθοδικά και ολόσωστα. Περιπλανώμενη από τα σπίτια των πλουσίων κυριών της υψηλής κοινωνίας (μια από αυτές η Anna Chancellor, η ντακφέις του 4 Weddings), στην πασαρέλα της οτ κουτίρ για να βοηθήσει να ενωθεί το συναδελφικό, συνειδητοποιημένο πολιτικά ζευγαράκι (Alba Baptista, Lucas Bravo) και από την συντροφιά του μοναχικού τζέντλεμαν (Lambert Wilson) ίσαμε το γραφείο κίνησης του μετρ Christian, που διοικεί η στρίγγλα προσωπάρχης (ανεκμετάλλευτη η παρουσία της La Huppert) η Άντα θα μεταλλαχθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να φτάσει να εκστομίσει την ατάκα του φιλμ: Αυτός είναι ο Ντιορ? Αυτός μοιάζει σαν τον γαλατά της γειτονιάς μου...

Άρα με τέτοια αστειάκια και με Πιτερπανική εύθυμη πλοκή, αυτό το φιμικό δίωρο δεν κλείνει και άσχημα, ούτε όμως η Mrs Harris Goes To Paris θα είναι μια δημιουργία που θα μας μείνει αιώνια αξέχαστη. Γλυκούλα, αγαπησιάρα, έξω καρδιά, μετρημένη, αλλά και μονομιάς επαναστάτρια, δυναμική και αποφασιστική, η Κυριούλα ορίζει την μορφή εκείνη που θα έκανε τα πάντα για να πραγματοποιήσει ακόμη και την πιο ακραία της επιθυμία. Στο πλευρό της, λοιπόν, μαζί και όλοι εμείς οι αθεράπευτα ονειροπόλοι!