Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Κάτω από τον γενικό τίτλο - ομπρέλα Department Q, τα μέχρι στιγμής εννέα βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει από το 2007, κατέστησαν το όνομα του Δανού Jussi Adler-Olsen, ως ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα στον χώρο της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε τα πέντε πρώτα, χρονικά, εξ αυτών να έχουν αποτελέσει ήδη σενάρια κινηματογραφικής μεταφοράς τους, με μια αξιοσημείωτη επιτυχία στην, γνώριμη ως σινεφίλ, πατρίδα τους, έχοντας σκοράρει περίπου ένα εκατομμύριο εισιτήρια μέσο όρο στην πρώτη τους προβολή. Λογικό κι επόμενο ήταν να εκκινήσει κάποια στιγμή και η διεθνής τους διαδρομή, με απαρχή στην χώρα μας του πιο πρόσφατου εξ αυτών. The Marco Effect...

 

Η σύλληψη, κατά την διάρκεια της απόπειρα παράνομης εισόδου στην χώρα, ενός ρουμανικής καταγωγής πιτσιρίκου, θα σημάνει συναγερμό στις διωκτικές αρχές της χώρες, καθώς στα χέρια του θα βρεθεί, εντελώς ανεξήγητα, το διαβατήριο ενός, εξαφανισμένου από τετραετίας, δημόσιου λειτουργού, που έχει κατηγορηθεί για παιδοφιλία. Δίχως να περνά την καλύτερη περίοδο της ζωής του, ταλαιπωρούμενος από κατάθλιψη και αυπνίες, ο επιθεωρητής του τμήματος ανθρωποκτονιών της Κοπεγχάγης, Καρλ Μορκ, θα αναλάβει να εξιχνιάσει την παρατημένη από καιρό υπόθεση. Ξεκινώντας το ξετύλιγμα του κουβαριού από τον κατατρομαγμένο λάθρο Μάρκο. Που δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να δώσει πληροφορίες, για το πως βρέθηκε στα χέρια του το επίσημο έγγραφο και να συνεργαστεί με την αστυνομία, η οποία αντιλαμβάνεται πως βρίσκεται μπροστά σε μια καλά στημένη πολιτική πλεκτάνη...

Που στα δίχτυα της περιπλέκονται οι πάντες. Ζάπλουτοι επιχειρηματίες, διεφθαρμένοι πολιτικοί, φιλόδοξοι αυλικοί, αδίστακτοι βαρόνοι του υποκόσμου, γιατροί δίχως σύνορα, μέχρι ρισκαδόροι τυχοδιώκτες, πιόνια που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Και το κουβάρι δεν ξετυλίγεται τίποτα αργά και βραδυφλεγώς, αλλά σε κάθε σεκάνς εισέρχονται ολοένα και περισσότεροι ρολίστες στο τερέν, για να κάνουν την ζωή του μελαγχολικού, αγέλαστου, αλλά και εκκεντρικών μεθόδων ινσπέκτορα, όλο και δυσκολότερη.

Αβαντάζ το τελευταίο όταν κάμεις ανάγνωση της νουβέλας. Σε δυο παραγράφους ο κάθε χαρακτήρας, δεύτερος ή τρίτος, έχει ολοκληρωθεί και δεν τον χάνεις πια. Στο κινηματογραφικό ράλι όμως αυτό δεν είναι και ότι πιο φρόνιμο, όταν παρελαύνουν από το εκράν η μια μετά την άλλη οι περσόνες με καταιγιστικό ρυθμό. Κι εκεί η μεταφορά του βιβλίου του Σκανδιναβού στο πανί, πάσχει, όπως άσχουν άλλωστε όλες σχεδόν οι παρόμοιες της, από την εποχή που το Τατουαζένιο Κορίτσι άνοιξε τον χορό. Απαιτείται η απόλυτη συγκέντρωση για να μην σου ξεφύγει κάποιος από τους ρόλους, κάποιος από τον πανικό, που ενδεχόμενα στο κοντινό μέλλον θα αποτελέσει το πρόσωπο κλειδί.

Σε αυτή την σκυταλοδρομία που εκκίνησαν στο πρόσφατο παρελθόν αναγνωρισμένοι ντιρέκτορες του σύγχρονου Δανέζικου σινεμά, όπως ο Boe, ο H. P. Moland, ο Mikkel Norgaard, συνεχίζει απτόητος ο Martin Zandvliet, φροντίζοντας να ζωγραφίσει με την κάμερα του, τον σκοτεινό και ανήθικο κόσμο, που κρύβεται καλά πίσω από την φωτεινή βιτρίνα της καλοβαλμένης κοινωνίας του ευρωπαϊκού Βορρά. Που εντέλει δεν είναι αυτή η ονειρική, πλούσια και απόμακρη από όλα τα μοντέρνα κοινωνικά ζόρια, όπως φανταζόμαστε. Οι μηχανορραφίες των εχόντων στα χέρια τους την κρατική ισχύ, είναι φαινόμενο παγκόσμιο. Και το χειρότερο όλων είναι που νιώθουν πως κανείς εκπρόσωπος του νόμου δεν πρόκειται να τους ξεσκεπάσει.

Μέγα σφάλμα όταν πρόκειται για τον διαβόητο ντετέκτιβ Μορκ, που ούτε κοιμάται, ούτε τρώει, ούτε συναναστρέφεται σε παρέες, παρά μόνο έχει βάλει σαν μοναδικό του στόχο την πάταξη του εγκλήματος παντί τρόπω. Πιστή του βιβλίου η εδώ απόδοση του χαρακτήρα του σκληροτράχηλου μπάτσου, που δεν έχει πολλά πολλά με τους κομπανιέρους του, δεν καταλαβαίνει από εντολές ανωτέρων, ούτε νιώθει πως απέναντι του έχει ένα 14χρονο τραυματισμένο παιδί στην προσπάθεια να του εκμαιεύσει την αλήθεια.

Μια πραγματικά ταιριαστή διανομή στο πρόσωπο του πιο αγαπημένου μου, από την εποχή του Festen, Βίκινγκ πρωταγωνιστή, Ulrich Thomsen, που εδώ κολλάει άψογα με τον ψυχικά μπερδεμένο ήρωα του, έχοντας άριστο σιγόντο από τον μελαψό Zaki Youssef που αποδίδει με άνεση τον μούσλιμ πάρτνερ. Δίδυμο που δεν ρισκάρω και καμιά περιουσία στην πρόβλεψη μου πως θα ματαδούμε αντάμα, στο επόμενο τσάπτερ αυτού του σίνε σίριαλ αστυνομικής φαντασίας. Που αν μη τι άλλο είναι αξιοπρεπέστατο στην αφήγηση του, συμπαγές και ανατρεπτικό, δίχως υπερβολές και περιττές εξάρσεις, με συνέπεια να στέκεται με τιμιότητα στο πλάι του συγγραφικού ορίτζιναλ μπεστ σέλλερ.