Το συνδικάτο (The Enforcer) Poster ΠόστερΤο συνδικάτο

του Richard Hughes. Με τους Antonio Banderas, Kate Bosworth, Mojean Aria, Zolee Griggs, Alexis Ren, 2 Chainz, Μάνο Γαβρά, Κίκα Γεωργίου, Κώστα Σόμμερ, Χρήστο Βασιλόπουλο.


Ξεσσαλονίκη!!!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Καλό το Μαϊάμι αλλά σαν τη Χαλκιδική δεν έχει

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αυστραλία Richard Hughes. Πριν από αυτήν έχει να επιδείξει μια αρκετά επιτυχημένη καριέρα σε μικρού μήκους ταινίες, στη διαφήμιση και σε καμπάνιες μόδας. Το 2015 σχεδίασε, σκηνοθέτησε και ήταν συμπαραγωγός σε οχτώ βίντεο με τον τίτλο «The Viral Experiment», όπου αποδείκνυε πόσο εύκολο είναι να χειραγωγήσεις την κοινή γνώμη μέσω κατασκευασμένων βίντεο στις ειδήσεις, σειρά η οποία κατάφερε να έχει 280 εκατομμύρια δολάρια views στο διαδίκτυο!

Το συνδικάτο (The Enforcer) Poster Πόστερ Wallpaper
Τα γυρίσματα τούτης της ταινίας έγιναν ο καλοκαίρι του 2021 στη Θεσσαλονίκη, που για τις ανάγκες της ταινίας «μετατράπηκε» σε Μαϊάμι. Γυρίσματα μεταξύ άλλων έγιναν στην Εθνικής Αντιστάσεως, μπροστά στο ΚΘΒΕ, στη Γερμανική Σχολή της Θεσσαλονίκης, στα βοηθητικά γήπεδα του Ηρακλή στη Μίκρα, στην Πυλαία, στη Νέα Μηχανιώνα και αλλού. Το σενάριο της ταινίας υπογράφει ο W. Peter Iliff, υπεύθυνος μεταξύ των άλλων για το «Στην κόψη του κύματος» (Point Break, 1991). Τέλος, να σημειώσουμε πως η επόμενη ταινία που θα σκηνοθετήσει ο Richard Hughes, βασίζεται σε σενάριο που έγραψε ο ίδιος, έχει τον τίτλο «Punk» και είναι να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν η Cara Delevingne, η οποία όμως, σύμφωνα με δημοσιεύματα του κίτρινου τύπου, δεν διάγει και την καλύτερη περίοδο της ζωής της, εκτός κι αν κάνει ό,τι κάνει ως... research για την ταινία!

Η υπόθεση: Ο Κούντα (εκ του Μπαρακούντα) έχει μόλις βγει από τη φυλακή μετά από πολύχρονη παραμονή σε αυτήν. Δέχτηκε αγόγγυστα να εκτίσει την ποινή που του επιβλήθηκε, προκειμένου να προστατέψει τις βρωμοδουλειές της αφεντικίνας του, της Εστέλ, που είναι η κεφαλή του συνδικάτου του υποκόσμου στο Μαϊάμι. Βγαίνοντας από την στενή, επιστρέφει στις υπηρεσίες της. Μία από τις πρώτες του αποστολές είναι να «προσλάβει» έναν πιτσιρικά, τον «Αδέσποτο», ο οποίος έχει φτιάξει όνομα στον κύκλο των παράνομων αγώνων kick boxing, νικώντας πολύ πιο εύσωμους αντιπάλους. 

Ο Αδέσποτος βλέπει την ευκαιρία να βγάλει εύκολα χρήματα μαθητεύοντας δίπλα στον Κούντα – χρήματα πάντως που σαφώς είναι λερωμένα με αίμα. Εντωμεταξύ, ο Κούντα προσπαθεί να επανασυνδεθεί με την έφηβη κόρη του, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Θαρρείς για να εξιλεωθεί, βοηθάει μια νεαρή κοπέλα, συνομήλικη σχεδόν με την κόρη του, την οποία βοηθάει όταν τη βλέπει να κλέβει μικροπράγματα. Της δίνει χρήματα και της εξασφαλίζει ένα μέρος για να μείνει για μια βδομάδα, θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο θα την αποτρέψει από το να κυλήσει στην παρανομία. Η κοπέλα όμως θα απαχθεί. Και ο Κούντα θα μάθει πως από πίσω βρίσκεται η Εστέλ, η οποία έχει στήσει ένα παράνομο δίκτυο εκμετάλλευσης cybersex, που μανατζάρουν άλλοι...

Η άποψή μας: «I need your loving like the sunshine/ And everybody's got to learn sometime». Τους θυμάστε τους Korgis από τα eighties; Θυμάστε τη μεγάλη τους επιτυχία, το «Everybody's Got To Learn Sometime»; Ε, οι δύο στίχοι του τραγουδιού, που παραθέτω πιο πάνω, είναι δηλωτικοί της... τρικυμίας εν κρανίω που λαμβάνει χώρα σεναριακά σε τούτο το b-movie. «Χρειάζομαι την αγάπη σου σαν ηλιαχτίδα/ Και όλοι πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν». Ε; Τι; Ποιος ήρθε; Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα! Μουάχαχαχαχαχα. 

Πάντως, αν ξεπεράσουμε τον σκόπελο του σεναρίου (που δεν είναι κακό, ασύνδετο είναι και φορτωμένο με πολλές υποπλοκές, οι οποίες δεν δένουν παρά μόνο με το στανιό), για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, τούτο το φιλμ είναι πολύ πιο τίμιο και εντάξει απέναντι στις υποσχέσεις του και το κοινό του, γιατί αν μη τι άλλο, δεν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Εντάξει, πουλάει Θεσσαλονίκη για Μαϊάμι, κάτι που προφανώς βγάζει πολύ γέλιο. Αλλά και πάλι, αν το καλοσκεφτείς, δεν πουλάει μούρη, δεν καμώνεται πως είναι κάτι παραπάνω ή διαφορετικό από αυτό που είναι, δεν μεγαλοπιάνεται, δεν... αυθαδιάζει. Προσφέρει άδολη διασκέδαση για όσους ψάχνουν ακριβώς αυτό: μιάμιση ώρα, που δεν θα στύψουν το κεφάλι τους για δεύτερα επίπεδα, αλλά θα ευχαριστηθούν πρωτοεπιπεδιά. Κλαμπς, ξέκωλα, νουάρ (εντάξει, όσο γίνεται) ατμόσφαιρα, καθάρματα με καλή καρδιά και καθάρματα – καθάρματα. 

Ο Κούντα, που υποδύεται ο Banderas, είναι ντάλε κουάλε ρόλος από αυτούς που έχουμε αγαπήσει να μισούμε να βλέπουμε από τον Liam Neeson τα τελευταία πολλά χρόνια. Μόνο που αν έπαιζε ο Liam Neeson, η ταινία θα έπρεπε να διαδραματίζεται σε πόλη με ισχυρό ιρλανδέζικο υπόβαθρο, όπως πχ η Βοστόνη. Κι εντάξει, όσο και να χτυπιέσαι, τη Θεσσαλονίκη δεν μπορείς να την κάνεις Βοστόνη. Με μια σειρά από φοίνικες, όμως, μια χαρά μπορείς να την κάνεις Μαϊάμι! 

Εντάξει, στη σκηνή όπου ο Κούντα, μετά από συνάντηση με την πρώην σύζυγό του (την υποδύεται η υπέροχη, ακόμα και σε εμφάνιση λίγων λεπτών, ακόμα και σε τέτοια ταινία, Κίκα Γεωργίου) βγαίνει από την... Fine Art Gallery, που δεν είναι άλλη από το Θέατρο Μακεδονικών Σπουδών, πηγαίνει στο αυτοκίνητό του, που είναι σταθμευμένο στην... Εθνικής Αντιστάσεως (πού βρήκε πάρκινγκ ο κωλόφαρδος, μουάχαχαχαχαχα) με τον κινηματογράφο «Αλέξανδρο», κάτω από τη Λέσχη Αξιωματικών, δεν μπορεί να βάλει μπρος το αυτοκίνητό του, του ρίχνει μια ματιά ο Αδέσποτος, το φτιάχνει κι εμείς βλέπουμε τις υπέροχες, ελληνικότατα γραμμένες πινακίδες, «προς Χαλκιδική» κτλ (ευτυχώς, ο Λευκός Πύργος καμουφλάρεται) λύθηκα στα γέλια. 

Γενικά, για εμάς, που ζούσαμε – ζούμε στη Θεσσαλονίκη, η ταινία έχει επιπλέον fun διάσταση, μιας που προσπαθείς να αναγνωρίσεις – ταυτοποιήσεις τα μέρη στα οποία έχουν γυριστεί οι σκηνές της. Εντάξει, δεν έχουμε το skyline του Μαϊάμι (αυτό εύκολα δημιουργείται ως εφέ, duh) αλλά ναι ρε, η Χαλκιδική είναι η Φλόριντα της Ελλάδας και η Θεσσαλονίκη, το Μαϊάμι της. Και να πω και το άλλο; Ο Banderas μια χαρά το παλεύει με τον ρόλο του. Εντάξει, δεν πάει για Όσκαρ, αλλά τον βλέπεις ότι είναι σοβαρός, πειστικός, και καναλάρει (προσπαθεί) λίγο Al Pacino από το υπέροχο «Carlitto's Way». Οι κινήσεις του, το πως πιάνει τον σβέρκο του, το πως εκφέρει τις ατάκες του, ωραίος. Και η σκηνή στο γκολφ όπου κάνει μια αναλογία του παιχνιδιού με τη ζωή, μια χαρά. 

Ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής της ταινίας, ο πιτσιρίκος, ο «Αδέσποτος» είναι λίγο αγγούρι, but it's ok, η σκηνή με τον Γιάννη Ζουμπαντή, που τον λέει κανονικότατα και ελληνικότατα «βλάκα» αγγίζει υψηλά στάνταρ καλτίλας, θεωρώ λάθος επιλογή το ότι η έναρξη ουσιαστικά αποκαλύπτει το φινάλε (όχι ότι έχουμε ανατροπάρες, αλλά και πάλι), ξεκαθαρίζω, για όσους δεν το ξέρουν πως η ταινία δεν έχει καμία σχέση με την ομώνυμη ταινία του 1976, με πρωταγωνιστή τον Clint Eastwood ως Dirty Harry κι εν πάση περιπτώσει, μια χαρά ηλιοβασίλεμα, μια χαρά φινάλε, μια χαρά ταινία για αυτό που αντιπροσωπεύει κι εκπροσωπεί.

Το συνδικάτο (The Enforcer) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Σεπτεμβρίου 2022 από την Spentzos Films!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική