Movies Ltd

του gaRis (@takisgaris)

Ήμανα νιος και γέρασα τότε, στα χρόνιατου καινοτόμου Jurassic Park (1993) δια χειρός Μούσια, από τις ελάχιστες διαχρονικά μπλοκμπαστεριές που εμπίπτουν στην κατηγορία «χάρμα ιδέσθαι». Ίσως η μόνη τερατοκατάσταση που θα έλεγες ότι θα χώραγε αξιοπρεπέστατα σε μια οσκαρική 10δα Καλύτερης Ταινίας. Σε τρελά κέφια βεβαίως τότενες ο Σπηλβέργιος, καθότι υπέγραψε την ίδια χρονιά την αριστουργηματική Λίστα του Σίντλερ. Μόνο αυτός θα μπορούσε να το διαπράξει τέτοιο κατόρθωμα. Είχαμε λοιπόν πρωτοπάρει μυρωδιά του τι σημαίνει ILM (βλ. το άλλο μέγα φιλμικό κεφάλαιο - George Lucas) ήδη από τα ζαμάνια της Star Wars Saga. Οι Δεινόσαυροι πάντως ήταν εκείνοι που άνοιξαν διάπλατα την πόρτα στους πρωτοπόρους εφφετζήδες της Industrial Light Magic στα εισπρακτικά μεγαθήρια της μετέπειτα εποχής (Harry Potter, Star Trek, Pirates of the Caribbean, Transformers, Mission Impossible, Marvel, μέχρι την κολεγιά με τη Weta στο (οσονούπω επιστρέφοντος) Avatar έφτασε η χάρη της.

Με την πρώτη παράγραφο σου χάραξα περίγραμμα: Εφφέδες και Δεινόσαυροι, αυτό πουλάει, αυτή είναι η ουσία (και ο μπακλαβάς γωνία) των έξι (6) συνολικά ταινιών της ιουρασικής περιόδου. Ποια πλοκή, ποια οικολογικά μηνύματα και ποιοί χαρακτήρες κι άλλες ανθρωπίλες τώρα. Μη γελιόμαστε. Να σου γράψω περί του πολιτισμικού φαινομένου Τζουράσικ για τα δώ τα μέρη, δειγματολειπτικά, ένα πράμα μόνο: Μια ομάδα έχουμε στην πόλη και ακούει στο όνομα Toronto Raptors, ιδρυθείσα στα 1995, ΝΒΑ champions μόλις πρόπερσι (τόζησα κι αυτό). 

Πίσω στη φιλμική εξάδα, ο Στηβ άφησε το τιμόνι (και καλά έκανε)στα 1997 μετά το Lost World που δε πολυβλεπότανε, όμως το franchise άντεξε και δεύτερη, ρημπουτιασμένη τριλογία που άνοιξε συμπαθητικά ο Colin Trevorrow στα 2015 (Jurassic World), για να επιστρέψει σχεδόν ανήμερα της επετείου των 29 χρόνων από την πρώτη με το κύκνειο (;) άσμα των δεινοσαύρων, επικά τιτλοφορούμενο World Dominion. Ε λοιπόν, δυο τινά δεν ισχύουν εδωνά. Πρώτον, σύμφωνα με την παραγωγάρα Frank Marshall, θα κάτσουν να το σκεφτούνε για επόμενο (λέει). 

Να σκεφτούνε τι, δηλαδή; Το Dominion, έχει βγάλει τα έξοδά του ήδη στο πρώτο 4ημερο προβολής αποδώθε και έχει γραπώσει αυθωρί και παραχρήμα το μισό μπιλιούνι παγκοσμίως. Τόμπολα. Το δεύτερο τινό που κάκιστα δεν ισχύει είναι το γεγονός ότι μόνο ντομίνιον των ντάινος δεν βλέπουμε στην οθόνη. Ειδικά στο πρώτο ημιχρόνιο των υπερβολικών σε διάρκεια 2 ½ ωρών, οι σαύρες είναι στο μπακγκράου, ενώ στο δεύτερο, μπηκόζ PG13, τα ζωντανά (εννιά στις δέκα φορές) μένουν από γκάζι με μαθηματική ακρίβεια μια σαγωνιά πριν το θανατηφόρο τους μπάιτ. 

Στα αποδέλοιπα, πάρε τζεημισμποντικά κυνηγητά στη Μάλτα, δώσε Ιντιάνα Τζοουνς σκοτεινές τρεχάλες στη ζουγκλα, γενικά μια έλλειψη ταυτότητας, χώρια που τοσάιντ στόρι περί αφανισμού των σπαρτών από μαμουθοακρίδες εργαστηρίου ή το περί ανθρώπινης κλωνοποίησης ανεκμετάλλευτο σεναριακό χαρτί, μούφεραν στο νου ένα ντεζαβύ από Downsizing του Alexander Payne. Ευτυχέστατα όμως, καθότι βρες μου θετική κριτική ταινίας με πρωταγωνιστή τον Chris Pratt (ενώ η συντρόφισσά του Bryce Dallas Howard προσπαθεί τουλάχιστον η κακομοίρα), υπάρχει η θρυλική επανένωση των οριζινάλ Laura Dern - Sam Neil - Jeff Goldblum, 

Για να χτυπήσει λιμιτάπια νοσταλγίας και να δώσει ανάσες από την αποπληκτική παρέλαση εικόνων και μηνυμάτων που τίποτις καινουργές δεν έχουν να προσθέσουν σε μια τελική αρπαχτή μιας ρομαντικής ιδέας που έχει οριστικά πιάσει στασίδι στο χρονοντούλαπο της ιουρασικής περιόδου.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 9 Ιουνίου 2022 από την Odeon!