Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Έναν εκπληκτικής ομορφιάς τουριστικό προορισμό, μόλις τρεις ώρες μακριά από την Λιόν, ορίζει η οροσειρά των Σεβεν, ένα εθνικό πάρκο έκτασης 900 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το προστατευόμενο από την Unesco φυσικό αξιοθέατο, που συνθέτουν γρανιτένια βουνά, ανεμοδαρμένα οροπέδια, καταπράσινες κοιλάδες και κοφτερά φαράγγια, ανέφερε πρώτος στα συγγράμματα του ο ταξιδιωτικός ανταποκριτής Robert Lewis Stevenson. Ο Σκοτσέζος συγγραφέας του Νησιού των Θησαυρών, διέσχισε την κακοτράχαλη ζώνη, πάνω σε ένα μουλάρι, δίνοντας έτσι το έναυσμα σε πάμπολλους επισκέπτες της περιοχής, να επιχειρήσουν ακριβώς το ίδιο, βαδίζοντας στα ίχνη του. Όπως το, σχεδόν μισού αιώνα Μαΐων, κορίτσι της ιστορίας που θα παρακολουθήσουμε...

Δασκάλα σε δημοτικό σχολείο είναι η Αντουανέτ, μεγαλοκοπέλα, που ακόμη δεν έχει αποκατασταθεί, κάτι που ελπίζει να συμβεί πολύ σύντομα, αφού ο συνομήλικος της Βλαντιμίρ, πατέρας μαθήτριας της, της έχει υποσχεθεί πως δεν θα αργήσει να εγκαταλείψει την γυναίκα του για χάρη της. Με την μαθητική χρονιά να έχει φτάσει στο τέλος της, η άτακτη και αντισυμβατική εκπαιδευτικός, πιστεύει πως έφτασε η στιγμή να περάσει λίγες ανέμελες ημέρες διακοπών, αγκαλιά με τον - παντρεμένο - καλό της στην Κυανή Ακτή.

Η ανακοίνωση από εκείνον πως δεν θα είναι διαθέσιμος, αφού οικογενειακώς πρέπει εκδράμει στην οροσειρά Σεβεν για να περάσει το καλοκαίρι του, θα αναστατώσει την, έτσι κι αλλιώς, νευρωσική Αντουανέτ, που θα το βάλει πείσμα να τον ακολουθήσει όπου κι αν βρεθεί. Μόνο που, ούτε σωματικά, ούτε πνευματικά είναι έτοιμη για την πρόκληση που την περιμένει, να διασχίσει δηλαδή την αχανή και πετρώδη περιοχή, περπατώντας, έχοντας σαν μοναδική της συντροφιά ένα γαϊδουράκι. Τον Πατρίκ...

Μπρος στο να βρεθεί στα χνάρια του καλού της, τί είναι ο πόνος δηλαδή. Αφού ο ορισμός της ασούμπαλης, αδέξιας και ελάχιστα οργανωτικής κοπελιάς, επιβάλλεται να μπει σε τάξη και πειθαρχία για να βγάλει εις πέρας το βαρύτατο καθημερινό πρόγραμμα πεζοπορίας στην φύση. Και σαν να μην φτάνουν οι κακουχίες κι οι ταλαιπώριες, η φουκαριάρα έχει να αντιμετωπίσει τα κουτσομπολιά και την χλεύη των συνοδοιπόρων, που και βέβαια έχουν πληροφορηθεί τον, όχι και τόσο φυσιολατρικό, λόγο που την ώθησε να σκαρφαλώσει στα όρη και στ' άγρια βουνά. Απελπισμένη και μονάχη, η ωραιοπαθής Αντουανέτα, που νομίζει πως όλοι οι άντρες κάνουν κρα για την πάρτη της, μη έχοντας άλλον να πει τον καημό της, θα τον εκμυστηρευτεί στον τετράποδο κολλητό. Που πλέον θα της συμπαρασταθεί και σαν ψυχαναλυτής, στην πορεία αναζήτησης του τέλειου εαυτού της.

Είκοσι χρόνια μετά το δημιουργικό της ντεμπούτο η Caroline Vignal, παρακινούμενη προφανώς από την προσωπική της εμπειρία στις Cevennes, αλλά και συγκινημένη από την ρομαντική ιστορία του Στίβενσον και της ερωμένης του, παίρνει το ρίσκο να διασκευάσει το στόρι, πασπαλίζοντας το με μπόλικη γλαφυρότητα και φραντσέζικο χιούμορ. Κτίζοντας τα πάντα γύρω από ένα θηλυκό, που νομίζει πως όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω της και - εννοείται - μπαίνει στην διαδικασία του ανταγωνισμού κόντρα στην επίσημη, για τα όμορφα μάτια του λόβερ, που αυτός κι αν έχει χάσει αβγά και πασχάλια στο τι αληθινά επιθυμεί. Γυναικείο το φαινόμενο, από την μια, του "εγώ θα στον φάω και θα σκάσεις", σερνικό από την απέναντι το "δώσε μου λίγο χρόνο βρε αγάπη μου, να δω πως θα της το φέρω", καταστάσεις που έχουμε ματαδεί μυριάδες φορές, σίγουρα σχεδιασμένες, πάρα πολύ καλύτερα στο πανί.

Γιατί μπορεί το περιβάλλον που περιβάλλει την πλοκή, να μοιάζει αληθινά μαγευτικό, ειδικά για τους λάτρεις της πεζοπορίας που θα ανταμώσουν τον παράδεισο τους, ο συνδυασμός του άτσαλου χιούμορ και του σλάπστικ, με την μελαγχολία που βασιλεύει στην καρδιά της ανασφαλούς γεροντοκόρης, με το άστατο ερωτικό παρελθόν, δεν είναι καλομαγειρεμένος. Την ογδοηκοστή λούπα, δε, που ο Κυρ Μέντιος μουλαρώνει και δεν κουνάει ρούπι, αντιλαμβάνεται κανείς πως οι εμπνεύσεις στέρεψαν και η βόλτα εσωτερικής αναζήτησης στην εξοχή, μπορεί να περισωθεί μόνο αν αλλάξει με ψαχτήρι καινούργιου γκόμενου. Κι από τέτοιους, της μιας νύχτας, που εννοείται δεν θα υποσχεθούν το παραμικρό στην ψάχνουσα αποκατάσταση Αντουανέτ, να φαν κι οι κότες.

Μου έκαμε τρομερή εντύπωση η επιλογή της Φραντσέζικης Ακαδήμιας Σινεμά, να πριμοδοτήσει με το βαρύτιμο Cesar ερμηνείας, την πρωταγωνίστρια Laure Calamy, για την απόδοση της σε έναν ρόλο, τόσο επίπεδο, όχι τίποτα αβανταδόρικο και ούτε καν συμπαθητικό. Η 47χρονη, που δεν την λες και κούκλα, ούτε πρώτη κορμάρα, δεν φοβάται να τσαλακωθεί, φορώντας τζιν στενά σορτσάκια (φυσικά υπέρ της) δεν προσφέρει όμως απόδοση υψηλού κύρους, με δυναμικές και εντάσεις, έστω να την αποκαλέσεις αξιομνημόνευτη. Αυθόρμητη είναι η σωστή λέξη. Εν αντιθέσει, θα έλεγα, με τον ντεντένη, που χάρη στις ανθρωπινές του εκφράσεις και μορφασμούς που παίρνει, σίγουρα θα άξιζε ένα τρόπαιο ανταμοιβής, για την έξοχη υποστηρικτική του παρουσία.