του Joseph Kosinski. Με τους Tom Cruise, Miles Teller, Jennifer Connelly, Jon Hamm, Glen Powell, Lewis Pullman, Ed Harris, Val Kilmer.
Highway to the Danger Zone
του zerVo (@moviesltd)
Ορόσημο! Καμία άλλη έννοια δεν μπορώ να βρω να ταιριάζει καλύτερα στον κινηματογραφικό μύθο του Top Gun. Αφού πέρα και εκτός της σαρωτικής του εμπορικής επιτυχίας πρόκειται για το φιλμ που: Γέννησε τον μεγαλύτερο χολιγουντιανό αστέρα των πρόσφατων σαράντα χρόνων, ανέδειξε το ταλέντο ενός τεράστιου action σκηνοθέτη όπως ο Tony Scott, εδραίωσε στον θρόνο του παραγωγικού Μίδα τον Jerry Bruckheimer, καθόρισε το πατρόν που πάνω του ζωγραφίστηκαν οι περισσότερες και καλύτερες περιπέτειες δράσης, άντε, έκανε και μόδα παγκόσμια, εκείνα τα γυαλιά ηλίου, που δεν κρατάνε σκελετό ίσιο, πάνω από δυο μέρες. Τέτοια ορόσημα, γνώμη μου είναι, δεν τα ακουμπάς. Ποτέ! Κι αν το κάνεις οφείλεις να είσαι τρομακτικά προσεκτικός. Ώστε να σεβαστείς, κυρίως, το γεγονός πως για κάποιους ο όρος Top Gun, είναι συνώνυμος με ένα τεράστιο κομμάτι των νιάτων τους.
Ιεραρχικά μπορεί να μην έκανε την καριέρα που κάποτε οραματιζόταν, ο Σμηναγός Πιτ "Μάβερικ" Μίτσελ, ως ο κορυφαίος στην σειρά του πιλότος της Αμερικάνικης Αεροπορίας Ναυτικού, ποτέ του δεν μετάνιωσε όμως για την απώλεια των γαλονιών, έχοντας φροντίσει να τα ανταλλάξει με την δυνατότητα του να δοκιμάζει πρώτος, κάθε καινούργιο και υπερσύγχρονο, μαχητικό αεροσκάφος. Έχοντας διαρκώς την έμπρακτη συμπαράσταση του πάλαι ποτέ συμμαθητή του και νυν Διοικητή των Δυνάμεων του Ειρηνικού, Ναυάρχου Τομ "Άισμαν" Καζάνσκι, που γνωρίζοντας καλά τις κορυφαίες πτητικές του ικανότητες, έστω και σε προχωρημένη ηλικία, θα τον επιλέξει για μια ακόμη επικίνδυνη, έως και αδύνατη, μυστική αποστολή.
Αναθέτοντας του την εκπαίδευση της καινούργιας μοίρας των πιλότων Τοπ Γκαν, προκειμένου να σταλούν σε έδαφος εχθρικό για να καταστρέψουν τις στρατιωτικές βάσεις που είναι αποθηκευμένες τεράστιες ποσότητες απεμπλουτισμένου, που απειλούν την ασφάλεια της Αστερόεσσας. Υποχρέωση του Μάβερικ είναι να εκπονήσει το πλάνο της επίθεσης και να το καταστήσει σαφές στους ατίθασους διαδόχους του, συγκροτώντας τους ως μια ομάδα, ως σώμα ένα. Οι δυσκολίες για εκείνον θα κάνουν την εμφάνιση τους πολύ νωρίς, καθώς μεταξύ των νεαρών άσων, βρίσκεται και ο Υποσμηναγός Μπράντλει "Ρούστερ" Μπράντσο, γιος του πάλαι ποτέ καλύτερου του φίλου και συνεργάτη, "Γκουζ", που άδοξα χάθηκε στο πεδίο της μάχης. Πριν ακριβώς τριάντα έξι χρόνια...
Δεν μου χρειάστηκαν παρά ελάχιστα λεπτά της ώρας για να κατανοήσω πως ο σινεμάς ξανά, με έβαλε μέσα σε εκείνη την μαγική κάψουλα, που θα με ταξιδέψει με την θέληση μου μέσα στον παρελθοντικό χρόνο. Ήταν αρκετό να νιώσω την χροιά της φωνής του Kenny Loggins, στο ίντρο τραγούδι σήμα κατατεθέν της μαρκίζας και να κόψω τον Πιτ να κοντράρει στα ίσα με την Καβάσω του, το αεριωθούμενο που απογειώνεται στο φόντο. Με κοστούμι σύγχρονο όμως κι όχι μπαγιατίλα. Το F14 Τόμκατ του χθες, τόσο καιρό μετά, έχει μετεξελιχθεί σε F18 Χόρνετ του απόψε. Κι αν για τον αδαή ή έστω τον ελάχιστα σχετικό αυτή η εξελικτική πορεία των πολεμικών α/φών δεν λέει και πολλά πράγματα, μιας και ενδεχόμενα όλα παρόμοια του μοιάζουν στην όψη, δεν συμβαίνει το ίδιο για τον κεντρικό ήρωα, που δεν χαμπαριάζει τίποτα, φτάνοντας τα μεταλλικά αυτά παιχνίδια στα άκρα τους. Δέκα μισό μαχ κι έχει ακόμη τζόγο να γράψει το κοντέρ! Με τέτοια συμπεριφορά και πολύ σου είναι που έφτασες τον βαθμό του κάπτεν...
Από την άλλη όμως και όχι! Αδικία! Ο ατίθασος Μάβερικ δεν υπήρξε απλά μια φορά κι έναν καιρό ο καλύτερος πιλότος της Naval Force. Ο ασύμμετρα, με την αληθινή αξία του, ονομαστός Μάβερικ, είναι ο καλύτερος πιλότος της Naval Force, ever! Και φυσικά δίχως εκείνον στην κορυφή του σμήνους, καμία αποστολή δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας, οι νέοι αστέρες των μονοθεσίων, οφείλουν να αρκεστούν σε ρόλο υποστηρικτικό. Δόξα και τιμή στην σειρά των 50φεύγα λοιπόν, από έναν τύπο που όσο μπόι του λείπει, άλλο τόσο στην καρδιά του κρύβει έναν δράκο, αρνούμενο να ηττηθεί στην ανοιχτή κόντρα με τον πανδαμάτορα.
Η αφήγηση από τη μεριά της, που πολύ προσεχτικά φροντίζει να μην ονοματίσει κανέναν οχτρό, άλλωστε η Αμέρικα έχει μπόλικους από δαύτους για να επιλέξουμε εμείς από μόνοι μας το ID του, δεν βιάζεται πόντο να αναδείξει την εικόνα του θρύλου της πιλοτικής. Αντίθετα, το γνωρίζει κι ίδιος, τον ξεκινά από χαμηλά, σχεδόν τον ισοπεδώνει στα μάτια των πάντων. Μισό σιρίτι στην στολή, ένεκα εκκεντρικής περσόνας, αυτόν διαλέγουν όμως οι Πεντάγωνοι όποτε δουν τα σκούρα. Παρίας και γεροντάκι που τον πετούν έξω σηκωτό από την παμπ οι νεοσσοί, μόνον αυτός όμως θα τους πει λόγια που δεν τα γράφει κανένα εγχειρίδιο πτήσης. Παρείσακτος και αναγκαίο δεινό για τους αξιωματούχους, που δεν μπορούν να ξεφορτωθούν την παρουσία του, εκείνος όμως θα αρπάξει το στελθ για να σκιτσάρει το μοναδικό σχέδιο δράσης, που θα οδηγήσει την αποστολή στην επιτυχία.
Θεματικά, με περιφερειακές εμβόλιμες παρενθέσεις, η ομάδα των σεναριογράφων, με ευρηματική μέθοδο καταφέρνει να παντρέψει επιτυχώς το χθες με το σήμερα. Ο γιος του K.I.A. κολλητού, που ξεχωρίζει από την φράξια των ρούκις, ζωντανεύει και πάλι την θύμηση της απώλειας. Να επιλεγεί για το μεγάλο ρίσκο ή να προστατευτεί μένοντας στον πίσω πάγκο του αεροπλανοφόρου, ως αναπληρωματικός? Υπέροχη, ξανά, η υποστηρικτική γραμμή, του ταλαντούχου Miles Teller, που σιγοντάρει σαν έτοιμος από καιρό τον Maverick. Από την άλλη μεριά, ο νεμεσιακός στις κόντρες των νιάτων, αλλά και κυματοθραύστης στην πορεία, κάθε φοράς που η υπηρεσία θα έβαζε στο στόχαστρο τον ιδιότροπο Μιτς, επιστρέφει με την ίδια μορφή του κάποτε. Και πόση συγκίνηση αναδύει η αδελφική συνάντηση του καριερίστα με τον ασυμβίβαστο, όταν στο πόστο του πρώτου, ο σπουδαίος Val Kilmer, παίζει τον ίδιο του τον εαυτό, προβάλλοντας τον δαίμονα που του κατατρώγει το κορμί εδώ και χρόνια. Πολύ δυνατή στιγμή αποχαιρετισμού. That Loving Feeling...
Με την McGillis αποσυρμένη στον οίκο ευγηρίας από πριν το μιλένιουμ, η παραγωγή έξυπνα τοποθέτησε ως αντικείμενο του πόθου στο πλευρό του πιλότου, την αειθαλούς ομορφάδας Jennifer Connelly, για να αποδώσει την ιδιοκτήτρια του μπαρ πλάι στην μονάδα. Όχι ασύνδετα και κουτουρού με το παρελθόν, αφού η ερωτική σπίθα μεταξύ τους προϋπάρχει, απόταν την πρωτογνώρισε ο Μιτς, θυγατέρα διοικητού σε μοίρα που υπηρετούσε. Πολύ καλό το δέσιμο, δίνει μια απαιτούμενη ζωντάνια στα συνδετικά, αναμεσίς των πτήσεων πλάνα, σπάζοντας με μια πιπεράτη και γλαφυρή ιδέα, την πιθανή μονοτονία των αερομαχιών.
Και λέω πιθανή, γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ πως μπορεί κάποιος θεατής να μην νιώσει την ανάσα του να κόβεται, θαρρώντας τα Χόρνετς να σκίζουν τους αιθέρες, επιχειρώντας επιδέξια ζιγκ ζαγκ στα γκρεμιλίκια και βουτιές προς το έδαφος με ταχύτητες ιλιγγιώδεις. Όταν δε εμφανιστούν τα...Μιγκ του αντιπάλου και το πανηγύρι ζωντανέψει, τότε το σασπένς χτυπάει κόκκινο, η αδρεναλίνη εκτοξεύεται μαζί με τα τσαφς του αντιπερισπασμού και μαζί της η λογική αγωνία: Λες να έχουμε κι εδώ παρόμοια απώλεια με εκείνη του Μπράντσο του πρεσβύτερου? Που πόσο νοσταλγικά μας τον θύμισε (λες και τον λησμονήσαμε...) το φλασμπάκ από το ορίτζιναλ, με την μορφή του Anthony Edwards, στην αγκάλη της Meg Ryan, κούκλα και κείνη, στα μικράτα της.
Εντέλει, εκεί που ένιωθα ανασφαλής, για το αχρείαστο της ύπαρξης αυτού του σίκουελ, βρέθηκα στην ακριβώς απέναντι όχθη, να ευχαριστώ τον ντιρέκτορα Kosinski και τους συν αυτώ, επειδή μας σέρβιραν την συνέχεια που τόσο είχαμε ανάγκη. Καλύπτοντας και το παραμικρό κενό εξιστόρησης τόσων χρόνων, εισάγοντας στην πλοκή πρόσωπα που έχουν να προσφέρουν πολλά, στήνοντας μια υπόθεση που δεν την λες και πρωτότυπη, αλλά ούτε και αντιγραφή. Προσέχοντας υπερβολικά το σύνολο να μην παρασυρθεί από την τελειότητα των υπερσύγχρονων ειδικών εφέ, αλλά να παραμείνει πιστό στην εντυπωσιακή, υπερβολική, πλην μελοδραματική κινηματογραφική συνταγή των 80s. Που τόσο πολύ την έχει υποθάλψει το Χόλιγουντ, για χάρη του χείμαρρου των ανά μήνα σινεκομικών, ανακυκλωτικών της ψευτίλας, εκδόσεων.
Στήνοντας συνάμα έναν ύμνο στον αγέρωχο, αγέραστο, αιώνιο έφηβο Tom Cruise, που στα σιμά εξήντα του, δεν επιθυμεί απλά να δειχτεί ως ο κάποτε πρώτος, αλλά ο παντοτινός! Τον ζηλεύεις! Και τον θαυμάζεις ταυτόχρονα, καθώς σε πείθει και μάλιστα άνετα, όσο κι αν αυτό φαντάζει αφάνταστα ακραίο, πως τα Μαχ για την πάρτη του, μπορεί να φτάσουν μέχρι και...τριψήφια! Καπέλο ψηλά! Το Top Gun είναι ξανά εδώ. Κι ο Maverick αντάμα του, μαχητικότερος από ποτέ, πανέτοιμος να πάρει για ακόμη μια φορά, our breaths away!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 25 Μαιου 2022 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική