Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Το φιλμικό ημερολόγιο σημαδεύει την χρονιά του 1984. Όταν ένας φιλόδοξος πλην άσημος κινηματογραφιστής, ονόματι Robert Zemeckis, με μπόλικες γνωριμίες όμως στο Χόλιγουντ, θα πραγματοποιήσει το δημιουργικό άλμα που θα σημαδέψει την μετέπειτα καριέρα του. Η περιπετειώδης ρομαντζαδούρα του Romacing The Stone, που θα ενώσει στο εκράν τις μορφές του σεξ συμβόλου της εποχής, Kathleen Turner ως θηλυκού γραφιά μυθιστορημάτων τύπου Ιντιάνα Τζόουνς και του γόητα Douglas Junior ως μάτσο τυχοδιώκτη, θα αποτελέσει ένα από τα εμπορικότερα τζακ ποτ της σεζόν, βάζοντας στα ταμεία της Fox δεκαπέντε φορές πιο αυγατισμένα, τα δέκα εκατομμύρια που επένδυσε. Πλάκα πλάκα, σαράντα χρόνια έχουν περάσει από τότες και κάποιοι νόμισαν πως το Πράσινο Διαμάντι το λησμονήσαμε εντελώς...

Σε αναζήτηση ιδεών που θα στηρίξουν την καινούργια της ρομαντική περιπέτεια, βρίσκεται η αναγνωρισμένη συγγραφέας Λορέτα Σέιτζ, προς το παρόν όμως η έμπνευση που θα ορίσει το καινούργιο πεδίο δράσης για τον γοητευτικό, όσο και φανταστικό, υπέρ ήρω Ντας ΜακΜάχον, μοιάζει σαν να έχει στερέψει. Σαν να μην έφτανε αυτό για την προβληματισμένη λογοτέχνη, η εκδήλωση που θα διοργανωθεί προς τιμήν της, παρόντος του διάσημου μοντέλου Άλαν Κάπρισον, που δανείζει την μορφή του στον πρωταγωνιστή της νουβέλας, θα καταλήξει σε φιάσκο. Αφού τόσο η σχέση της δημιουργού με τον γόη θα διαρραγεί, αλλά και εκείνη θα πέσει θύμα απαγωγής από τα μέλη της συμμορίας του δαιμόνιου Αμπιγκέιλ Φέρφαξ...

...του εκκεντρικού και κακομαθημένου πολυεκατομμυριούχου, δηλαδή, που διαρκώς ψάχνει καλά θαμμένους θησαυρούς στην άκρη του κόσμου. Κι αυτή την φορά θα χρειαστεί την γνώση της Λορέτας πάνω στην ανάγνωση των ιερογλυφικών, προκειμένου να εντοπιστεί το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στην Χαμένη Πόλη του Δ, που κρύβεται σε ένα απόμερο νησί του Ατλαντικού. Θεωρώντας εαυτόν υπεύθυνο για την εξαφάνιση της γυναίκας στην οποία οφείλει την τεράστια δημοτικότητα του, ο όχι και τόσο γενναίος, μα υπερφίαλος, Άλαν, θα ακολουθήσει τα σημάδια του smartwatch της, ώστε να την εντοπίσει και να την απελευθερώσει από τα χέρια των απαγωγέων.

Συν σε όλα τα προαναφερόμενα, για να γεμίσει η κατσαρόλα από ακόμη πιότερα υλικά, λες κι η πληθώρα τους θα φτιάξει τον ζωμό της προκοπής, να προσθέσουμε πως το ετερόκλητης διάθεσης ζευγάρι στην νησιωτική ζούγκλα, που πίσω της κρύβει κι ένα ηφαίστειο πανέτοιμο να εκραγεί, θα ακολουθήσει από απόσταση και η φωνακλού, μονίμως τσατισμένη ιμπρεσάριος της συγγραφέως, Μπεθ. Τέλος φαντάζεσαι στις εκπλήξεις ε? Αμ, δε! Επειδής ο Άλαν δεν σκίζει και από καμιά αντρειοσύνη, θα ζητήσει την βοήθεια του ιδεαλιστή πρώην πεζοναύτη, αν και μυστικού πράκτορα της CIA, Τζακ Τρέινερ, που κάτι τέτοιους ερασιτέχνες απατεώνες σαν τον Φέρφαξ, τους έχει για κολατσιό!

Ένα ραντεβού που κλείνουν άπαντες στην ειδυλλιακή, αλλά και άκρως επικίνδυνη ατόλη, που επάνω της, σύμφωνα με τον θρύλο, έχει θαφτεί το αμύθητης αξίας Στέμμα της Φωτιάς, ένα δώρο του προ πολλών αιώνων Βασιλιά, στην πανέμορφη Κυρά του. Κι όμως το συνολάκι έτσι όπως ακούγεται, τουλάχιστον για να ορίσει ένα αξιοπρεπές, έστω, παρακλάδι των γραπτών του Ζεμέκη, δεν δείχνει άσχημο. Κακότροπη είναι η μέθοδος που ακολουθεί η σκηνοθετική γραμμή και το τσαπατσούλικο σενάριο, με συνέπεια να καταστρέφεται κάθε έννοια καλής προαίρεσης. Αλλά και μπόλικου παραδακίου από την μεριά της παραγωγής.

Αφού είναι προφανές πως το ύφος που επιλέγει το The Lost City για να ξετυλίξει την πλοκή του, γλαφυρό στα όρια του φαρσικού, δεν χρησιμοποιείται σαν απαραίτητο πρόσθετο στο κτίσιμο ενός σοβαρού adventure, αλλά φαίνεται ως το κυρίαρχο πλάνο του δημιουργικού πατρόν. Η ζορισμένη από την ανομβρία συντάκτης δημοφιλών Άρλεκιν, αντάμα στον φοβιτσάρη μπρατσαρά, που στην συνείδηση του κοινού ισοδυναμεί με τον ένα, μοναδικό, ατρόμητο και αήττητο Ντας. Συλλογιστική ετερωνύμων, που πηγαίνει περίπατο γοργά, ενόσω η ντάμα το παίζει αντράκι μέσα στο φούξι λαμέ και ο βαλές τρέμει και μόνο στην ιδέα πως οι αιμοβόρες βδέλες θα του ρουφήξουν τα αχαμνά του. όσο για τον βιλέν της παράστασης, εκεί κι αν ξεστράτησε η βολή από τον στόχο, αφού ο Χάρι Πότερ με μούσι, ούτε καν λογίζεται για τέτοιος. Κυνηγώντας το Πράσινο...Αστείο!

Για την Bullock το έχουμε ματαπεί. Δεν νοείται το γυναικείο Όσκαρ ερμηνείας του 2009 να έχει να επιδείξει μόλις τέσσερις παρουσίες με διανομή στις αίθουσες έκτοτε. Κάτι πηγαίνει λάθος για την Αγριόγατα κι αυτό είναι πασιφανές και από την επιλογή της να επενδύσει σε μια κωμωδία χωρίς μέτρο, χωρίς ορίζοντα, χωρίς προφανή φιλοδοξία. Ο Tatum από την μεριά του μια χαρά παίζει τον μοναδικό ρόλο που γνωρίζει καλά, αυτόν του μορφονιού τσιπεντέηλ, είτε στα σοβαρά, είτε στην πλάκα όπως εδώθε. Για την αναμεταξύ τους χημεία, ούτε λόγος, ακόμη κι αν δεχτούμε σαν ανέκδοτο τις ανακατωσιές, από το σκριπτ, των προσωπικοτήτων τους. Στην σκέψη και μόνο πως όταν η Sandra αλώνιζε στα λωφορεία του Speed, ο Channing πήγαινε στην τρίτη δημοτικού, το δέσιμο πηγαίνει περίπατο. Εξόν και απευθυνόμαστε σε κουγκαροφανς!

Οπότε αν μας απομένει κάτι να κρατήσουμε σαν θετικό από το μισιακό καρμπόν του Romacing, αυτό περιορίζεται στο απολαυστικό καμέο του Brad Pitt, στο τσαμπουκαλεμένο πέρασμα της θηριώδους μάνατζερ Da'Vine Randolph, άιντε και στην θωριά της κορμοστασιάς της σιμά 60χρονης σταρ ή το μέτρημα των κοιλιακών του Magic Mike. Ελάχιστη συνέπεια στο αστείο, κακοί - καρικατούρες που δεν πείθουν ούτε βγάζουν γέλιο, έλλειψη πείρας από το δίδυμο στην διεύθυνση, ζεύγος χωστό πλην άταιρο, άρα η ακριβή περιπέτεια δεν περνά τον πήχη, έστω της βάσης, αποτυγχάνοντας στην απόπειρα της.