Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Ο άνθρωπος έχει γράψει ιστορία. Κινηματογραφική ιστορία. Καταφέρνοντας να απογειώσει μέσα από την ματιά του το εμπορικότατο είδος των disaster movies, πετυχαίνοντας να ισοπεδώσει την υφήλιο μέχρι τα τώρα, τέσσερις, πέντε φορές. Την μια μάλιστα πιο πειστικά από την προηγούμενη, αφού εκεί που είπαμε πως έφτασε στο απόγειο με το ID4, σάρωσε τα πάντα με το The Day After Tomorrow, για να υπερπηδήσει τον πανύψηλο πήχη, με την άκρως εφετζίδικη εκδοχή του 2012. Όλα τα καλά κάποτε όμως τελειώνουν, αφού δεν είναι αρκετή όπως μοιάζει, η σκηνοθετική έμπνευση, ούτε και τα χρυσάφια που την περιβάλλουν. Απαιτείται κι αυτό που λέμε, εξειδικευμένη, σοβαρή παραγωγή. Και οι εποχές που την παρείχαν αφειδώς τα μεγάλα στούντιος έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί!

Μια δεκαετία έχει περάσει από την ανεξήγητη μοιραία πτήση του διαστημικού λεωφορείου Endeavour, που εκτός από τις ζωές μελών του πληρώματος, κόστισε και την καριέρα του φιλόδοξου αστροναύτη Μπράιαν Χάρπερ, που έκτοτε έχει πέσει στην δυσμένεια της NASA. Οι προειδοποιήσεις του ερασιτέχνη ερευνητή Χάουσμαν, πως κάτι παράξενο συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης, αρχικά θα προκαλέσουν θυμηδία στον περιθωριοποιημένο Χάρπερ, σύντομα όμως, κυρίως λόγω των παράξενων φαινομένων που θα παρατηρηθούν στον δορυφόρο της γης, θα αλλάξει άποψη.

Αυτόματα θα σημάνει συναγερμός στις τάξεις της Υπηρεσίας Διαστήματος, ενόσω θα αρχίσει να κλονίζεται η τροχιά του Φεγγαριού, δημιουργώντας ακραία καιρικά φαινόμενα και καταστροφές που απειλούν την ανθρωπότητα. Μπροστά στο φάσμα της επερχόμενης ισοπέδωσης του πλανήτη και του αφανισμού της ανθρωπότητας, ο πρώην αστροναύτης, ο γραφικός μελετητής και η δαιμόνια υποδιευθυντής της NASA, θα σχηματίσουν την ομάδα σωτηρίας, που θα αναχωρήσει για το διαταραγμένης μάζας, κοντινό άστρο. Αποστολή ριψοκίνδυνη και γεμάτη εκπλήξεις, που οφείλει να έχει μόνο ένα αποτέλεσμα για το μέλλον του κόσμου.

Δεν θα πω ψέματα. Αυτή ήταν μια προσπάθεια καταγραφής της σύνοψης της ταινίας, όσο πιο κοντά γίνεται στην ανθρώπινη λογική, μιας και όλα όσα περιγράφει το Moonfall, ξεπερνούν τα όρια ακόμη και της πιο ακραίας (επιστημονικής) φαντασίας. Εννοείται πως όλες οι προαναφερθείσες δημιουργίες του ιδίου κινηματογραφιστή, ουδέποτε χαρακτηρίστηκαν από ένα κάποιο μέτρο. Χάρη στην συνοχή του σεναρίου τους, την μελετημένη δομή, το σασπένς φυσικά που λεπτό με το λεπτό εκτοξευόταν στα ύψη, δημιούργησαν έναν τεράστιο μύθο γύρω από την μαρκίζα τους, με αποτέλεσμα να πάρουν φαρδιά πλατιά την βούλα του μπλοκμπάστερ.

Εδώ η αίσθηση που κυριαρχεί από το πρώτο κιόλας, τύπου Gravity εισαγωγικό πλάνο, είναι πως οι υπεύθυνοι οπτικοποίησαν οτιδήποτε, οτιδήποτε όμως, προσγειώθηκε στην γκλάβα τους, σερβίροντας το μάλιστα και ως σοφά τεκμηριωμένο. Με απαρχή την κορυφαία θεωρία συνομωσίας όλων των εποχών, που έχει να κάνει με την δομή - και δόμηση - της Σελήνης ως υπερκτίσματος, που είναι κούφιο στα μέσα του, για να μπορούν να κρυφτούν οι δημιουργοί του. Σοκ! Τα μάτια δεν γίνεται στιγμή να πιστέψουν αυτό που παρακολουθούν ή για το πούμε ορθότερα, μετά από μια σειρά φοβερών και απαράδεκτων ακροτήτων, να ορίσουν το πλέγμα που πάνω τους θα κεντηθεί η sci fi ψευδαίσθηση. 

Άρα με την βασικότερη αρχή θέασης να πηγαίνει περίπατο αποξαρχής, δεν μένουν και πολλά να περιμένει κανείς από την εξέλιξη, που χοροπηδάει από την μια υπερβολή στην πιο απίστευτη επόμενη. Ματωμένα φεγγάρια, λημέρια σκαιώδων Άλιενς, να ζυγώνουν την γη, προκαλώντας παλίρροιες μεγέθους Ιμαλαίων και σεισμούς κοσμογονικούς, με τους διοικούντες να συμπεριφέρονται σαν άβουλες μαριονέτες. Πλιάτσικο φυσικά, το Λος Άντζελες αυτή την φορά έχει την καταστροφική τιμητική του, ενώ οι ενδιαφέροντες άνθρωποι που πρέπει να επιβιώσουν είναι δεν είναι πέντε μετρημένοι. Και το παροπλισμένο για χρόνια λεωφορείο, από το βενζινάδικο να στήνεται στον βατήρα για να εκτοξευτεί στο υπερπέραν, πατ κιούτ, μην μετράμε δα και αντίστροφα το 10, 9, 8, 7...

Το μεγαλύτερο μαράζι δημιουργείται στην ανάγνωση του κόστους αυτής της τούρμπο φλόπας, που αγγίζει, λέει, τα 150 εκατομμύρια! Προφανώς μάσα μπόλικων περιφερόμενων στο πανάκριβο, για ανεξάρτητο, προντάξιο, που ούτε καν στα ειδικά εφέ δεν παίρνει βαθμό πάνω από την βάση. Να πεις πως τα λεφτά πήγαν σε κανένα καστ σούπερ αστέρων? Η Berry έχει σιτέψει από την προπερασμένη δεκαετία, ο Wilson δεν υπήρξε ποτέ του βεντέτα, οπότε μας μένει για το τρίγωνο το απομεινάρη του GoT, John Bradley, για να παίξει τον ρόλο του γραφικού και μπουνταλά συνωμοσιολόγου, έναν παλιάτσο που ορίζει και τον αστείο κομπανιέρο, αλλά και τον σούπερ ήρωα της πλοκής.

Ο Roland Emmerich, ξεπερνώντας ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό σε ματαιοδοξία, προσφέρει λοιπόν ένα πάμφτωχο ψηφιακό συνονθύλευμα, που ανακατώνει σαν άνοστη σούπα, εξωγήινους, ανεκδοτικές φήμες για την προέλευση της γης, τρύπια φεγγάρια και δυο παλάμες αδιάφορους νοματαίους, σε μια σκουριασμένη από την πολυκαιρία κατσαρόλα. Αρπάζοντας έξυπνα το παραδάκι των Κινέζων φιλμικών επενδυτών, που την πάτησαν ολοσχερώς χρηματοδοτώντας κάτι, που είναι βέβαιο πως ούτε καν διάβασαν δέκα σειρές υπόθεσης. Μεγαλοιδεατισμός, αμερικανοκεντρισμός και ντεμέκ αόριστες φιλοσοφίες, ποπ κορν μπαγιάτικο σαν πριονίδι, μέσα στο προχειροφτιαγμένα ιλουστρασιόν κουτάκι. Ολική καταστροφή!