Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Εδώ κι αν μιλάμε για είδος που τείνει προς εξαφάνιση. Τουλάχιστον κινηματογραφικά, αφού στην μικρή οθόνη και στα νετφλίξ, σχεδόν καθημερινά σκάζει κι ένα καινούργιο λοβ στόρι, που δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να επαναλαμβάνει με την χρήση κάθε είδους κοινοτυπίας, το πως δυο άνθρωποι μπορεί να έλθουν ερωτικώς σιμά. Και να πεις πως δεν υπάρχει κοινό να υποστηρίξει τα rom coms εισπρακτικά? Σε κάθε περίπτωση, ο σινεμάς, πλέον, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να καρτερεί υπομονετικά περιόδους γιορτινές, Χριστούγεννα κι έτσι, για να κυκλοφορήσει στις οθόνες του ένα καινούργιο ειδύλλιο. Με την εντύπωση πως το καρδουλίστικο κλίμα, πιθανότατα θα απενοχοποιήσει την σεναριακή αφέλεια και η αγκαλίτσα θα μοιάσει ενδιαφέρουσα. Άντε λοιπόν, ας δώσουμε προς τιμήν του Βαλεντίνου, μια χάρη παραπάνω στο Marry Me, που οκ, δεν ξεχώρισε ως ιστορία βγαλμένη από την καθημερινότητα, δεν είναι δα και του πεταματού...

Το πιο λαμπερό ζευγάρι της σόου μπιζ, η εκρηκτική σόου γούμαν Κατ Βαλντέζ και ο λατίνος σούπερ αστέρας Μπάστιαν, είναι πανέτοιμοι να έλθουν σε γάμου κοινωνία, σε μια φαντασμαγορική τελετή, εν μέσω συναυλίας τους, με καλεσμένους χιλιάδες, γνωστούς και αγνώστους φανς. Προς γενική κατάπληξη όλων, η απαστράπτουσα καλλονή, ελάχιστες στιγμές πριν εκστομίσει το I Do, απογοητευμένη από τις ερωτοτροπίες του μνηστήρα της με άλλες, θα τον απορρίψει μονομιάς. Και προκειμένου οι πανάκριβες προετοιμασίες να μην πάνε στράφι, θα πάρει το ρίσκο να διαλέξει για συμβίο της κάποιον από το κοινό. Τυχαία και χωρίς καν να τον ξέρει...

Δεν πρέπει να υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο πιο άχρωμος τύπος από τον μεσήλικα Τσάρλι Γκίλμπερτ, δάσκαλο των μαθηματικών στο γυμνάσιο της αστικής νεουρκέζικης γειτονιάς. Φιλικός με τους μαθητές του, που προετοιμάζει για να λάβουν χώρα στον επιστημονικό διαγωνισμό, αποτραβηγμένος όμως από παρέες και συντροφιές, αρκείται στο να ξοδεύει τον χρόνο του, μόνος του στον καναπέ του σπιτιού, βγάζοντας βόλτα τον σκύλο ή συνοδεύοντας την έφηβη θυγατέρα του στις νεανικές της βόλτες. Όπως καλή ώρα τώρα, στο πολυδιαφημισμένο κονσέρτο - παντρειά της χρονιάς, που καρτερεί ολόκληρη η μεγαλούπολη, αγνοώντας πλήρως τι παιχνίδι του έχει σχεδιάσει η μοίρα...

Εννοείται πως δεν είναι η πρώτη φορά που θεματικά το genre βάζει τον φτερωτό θεό να σημαδέψει δυο ανθρώπους, από εντελώς ξέχωρους σοσιολογικούς κόσμους. Από την μια μεριά ένα λαικό είδωλο, ένα ακριβοθώρητο τοτέμ που διάγει βίο πιο ακριβό κι από βασιλικό, που ολημερίς πρωταγωνιστεί στα παράθυρα της τιβί, στις φωτογραφίες του ίνστα, στις οποιεσδήποτε κουτσομπολίστικες αναρτήσεις του διαδικτύου. Κι από την άλλη τον απόλυτο ρουτινιάρη, αναγνωρίσιμο μονάχα από τα παιδάκια που τους διδάσκει τύπους και συναρτήσεις, που δεν τον ακολουθεί ούτε το φως από μισό κεράκι. Κι όμως προς γενική έκπληξη των πάντων, εκείνος θα ορίσει την αισθηματική επιλογή της σούπερ σέξι κι εκθαμβωτικής Καταλίνας, περισσότερο στην αρχή, για αντιπερισπασμό στις απιστίες του μπερμπάντη (πρώην) μνηστήρα της.

Έλα όμως που πολύ γρήγορα οι όροι θα αντιστραφούν και η έντονη προσωπικότητα του δασκαλάκου θα κερδίσει εκτός από τα φώτα της δημοσιότητας και την εκτίμηση των παπαράτσι και την καρδιά της απογοητευμένης συναισθηματικά, μέχρι πρότινος, ντιβάρας. Και αντί ο γάμος, που ξεκίνησε σαν τρικ, να παραμείνει στην πορεία του λευκός, τελικά να εξελιχθεί σε πάθος θυελλώδες και δίχως όρια! Το παραμύθι της Σταχτοπούτας δηλαδή, για ακόμη μια φορά σε μια εναλλακτική του εκδοχή παίρνει σάρκα και οστά, με όλες τις εκείνες τις απιθανότητες, αλλά και τις δεδομένες του ανατροπές, που του προσδίδουν το αλατοπίπερο, ώστε να διατηρηθεί ενδιαφέρον ίσαμε το φινάλε του.

Η αλήθεια είναι πως όσοι μελετήσουν την σύνοψη και υποθέσουν πως βρίσκονται μπροστά σε μια καινούργια βερσιόν του Notting Hill, πιθανότατα να απογοητευτούν, αφού ούτε το υπέροχα πολύχρωμο φόντο της λονδρέζικης γειτονιάς παίζει ως σκηνικό, ούτε το αρσενικό της πλοκής, φέρει στην αρούκατα αθώα ερωτευμένη μόστρα του Hugh Grant. Ο Owen Wilson, περί ου ο λόγος, ηθοποιός διαγραμμένος αμετάκλητα στην συνείδηση μου, από τον καιρό που διάλεξε να παίξει τον Ράμπο στην σιχαμένη αντισερβική προπαγάνδα του Behind Enemy Lines, ουδέποτε μου είπε κάτι ως ερμηνευτής, ούτε καν στην καλύτερη στιγμή του, στους φοβερούς Γαμομπελάδες. Στοιχείο που ανεβάζει ακόμη περισσότερο τις σχετικές απορίες, του πως μπορεί να κόλλησε με την πάρτη του, μια αληθινή Θεάρα, αφού ούτε μορφονιό τόνε λες, ε, ούτε δα και καθηγητή πανεπιστημίου. Σε δωδεκάχρονα διδάσκει. Άρα τι? Η λάμψη, απλώς, ακολουθεί την λάμψη. Και χωρίς την φωτάδα Της, ενδεχόμενα το Παντρέψου Με, δεν θα έτρεφε της ίδιας αποδοχής.

Η Lopez βλέπεις, δεν είναι απλά μια ακόμη "έλα μωρέ (ξε)κωλού", όπως ισχύει για το συντριπτικό ποσοστό των σύγχρονων θεοτήτων του πενταγράμμου, για να προσπεραστεί η θωριά της έτσι εύκολα. Το κορίτσι, των 52 Μαΐων πια, από καιρό έχει αποδείξει πως και υποκριτικά το κατέχει ώστε να μην κρίνεται ως περαστική και - το σημαντικότερο - ανεβαίνει στην πίστα και βάζει πυρκαγιά, σε σημείο που να ορίζεται ως η πρώτη επιλογή για τα πιο ακριβά σόου, μεγέθους Σούπερ Μπόουλ και Μουντιάλ. Επίτευγμα τεράστιο για την βασικιά μεχικάνα Τζένη από το Μπλοκ να μεγαλουργήσει σαν JLo, να γίνει το αδιαφιλονίκητο νάμπερ ουάν, να φτάσει στην κορυφή κι άμα λάχει να παίξει και τον εαυτό της, σε ρομαντζαδούρα χολιγουντιανή.

Και εκεί, όπως παντού, να σκίσει, πανέμορφη, κορμάρα, γυναικάρα και εννοείται σύμφωνα με τις προσταγές της εποχής, να παίξει μπεγλέρι όποιο αντράκι πέσει στο διάβα της. Συ ότι πεις Jennifer! Ακόμη κι αν αντί του Maluma που στα μπράτσα του σφάζονται όλα τα πιπίνια του πλανήτη, επιλέξεις τον στραβοστόμη, γαμψομύτη, ξανθομπάμπουρα, καροπουκαμισάκια. Δίνοντας, έστω και στα ψέματα, ελπίδα πως κάποια στιγμή, ένα τέτοιο όνειρο, μπορεί να ξημερώσει και για τα μας τους αόρατους πληβείους. Αυθυποβολή που μονάχα το σινεμά μπορεί να σε βαφτίσει, με τις όποιες του υπερβολές, ακρότητες και απιστευτιές. Να ήταν και λίγο πιο μελωδικά τα άσματα, επιπέδου Bodyguard να πούμε, την Lacta μου θα την μασούσα με ακόμη πιο feelgood όρεξη.