Movies Ltd

Τσιρκολάνοι και Τρωγλοδύτες

του gaRis (@takisgaris)

Θυμάμαι όταν πρωτόδα το Pan’s Labyrinth του Γουλιέλμου του Ταύρου, σκέφτηκα απομέσα μου πως αυτός είναι ο κολοφώνας, δε χρειάζεται άλλη φιλμική παρακαταθήκη ο εκ των τριών οσκαροστεφανωμένων αμίγκος: Κάτθανε Διαγόρα και τέλος ναούμ. Ύστερα από 2-3 αδιάφορα και εν πολλοίς ακατανόμαστα, ο ευφάνταστος τερατοπλάστης παρέδωσε το Shape of Water, ολοκληρώνοντας τη διαδρομή που διέγραψε απαρέγκλιτα στον καλλιτεχνικό του βίο. Γοτθικός τρόμος χουχουλιάρης σε τρυφερή καρδιά αθώων και παραπεταμένων υπάρξεων. Ο ευτραφής διοπτροφόρος Guillermo έφκιασε ένα στιλπνό παραμύθι, μια πολιτική αλληγορία αμπαλαρισμένη σε αρχοντικά προντάξιον βάλιους και φυσικά η Ακαδημία υποκλίθηκε μονομιάς. Πάλι ψιθύρισα, παρακολουθώντας την ταινία σε ένα ακόμη φεστιβάλ του Τορόντο πως εδώ πιάσαμε ταβάνι κύριε Del Toro, περιμένοντας κρυφίως συνάμα να επαναδιαψευστώ.

Μέσα στον κόβιντα, στο μεταξύ λοκντάουνς, Παρασκευή 17 Δεκέμβρη, 2021, ολομόναχος στην απογευματινή παράστα του Nightmare Alley, στο αγαπημένο μου Cineplex στο Courtney Park. Να το απολαύσω ή να αρχίσουν να με ζώνουνε τα φίδια κατάστα. Με 8 οσκαρικά, μαρκιζάτα ονόματα η διασκευή του ομώνυμου με υπογραφή William Lindsay Gresham, αλλά ουχί ρημέικ της νουάρ ταινίας του 1947. Η νέα πλοκή από τα χεράκια της Kim Morgan, φρέσκιας κας Del Toro. 2 ½ ώρες η διάρκεια, όπου αρχινάς να ουριαίνεις μετά τη μιάμιση ώρα, κι ας κινά κάπου κειδά το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας. 

Ο Bradley Cooper (ο οποίος ανέλαβε να αντικαταστήσει το Leo Di Caprio εδώ αλλά και στο Licorice Pizza όπου κλέβει την παράσταση με ένα τρίλεπτο πέρασμα) υποδύεται τον γυρολόγο οπορτουνίστα που κατέχει το μπλα - μπλα και το σπρέχεν και το γοητιλίκι, ώστε να κυνηγήσει την τύχη του με κάτι τσιρκολάνους και τρωγλοδύτες (Rooney Mara, Willem Dafoe, Toni Collette, David Strathairn), ώσπου να πουλήσει βιογραφικό δήθεν μέντιουμ στην υψηλή κενωνία (Richard Jenkins), με συνεργό την ύπουλη γόησα ψυχολόγα Cate Blanchett, ώστε να πιάσει την καλή, να ανεβεί κατηγορία. 

Ο Μπράντλης όμως έχει παρελθόν, βίαιο κι εξαρτημένο. Πουλά τον έρωτα της Rooney για τα πλάνα μάτια της Καίτης – ποιός θα τον παρεξηγούσε άλλωστε. Όμως τα δόντια του δε φτουράνε να μασήσουν τόσο μεγάλη μπουκιά και η πτώση θα είναι μοιραία κι αναπόφευκτη. Ο Guillermo έχει κατακτήσει το να θεωρείται μια κατηγορία μόνος του. Στα δωνα τα μέρη (Τορόντο) όπου αενάως επανέρχεται, γυρίζοντας και το Nightmare Alley, τον έχουμε τιμή μας και καμάρι μας. Γνώστης του σινεμά από τους ολίγιστους. Θεωρία τε και πράξη, βάνει τον πήχη αψηλά. Διαπρέπει στο συγκεκριμένο genre που έχει μια βίντατζ αισθητική που εξέλιπεν στις φαστφουντάδικες εποχές που εγκαταβιώνουμε ναούμ. 

Και νάσου τα ντεκόρια, τα gore στιγμιότυπα, τα παχιά σκοτάδια και τα πέπλα υπερ-φυσικού. Κι ας γκώσαμε, κι ας ήπρεπε να ήτο ίσα με μια ώρα πιο μαζεμένη η αφήγηση. Πήγε στο τσίρκο και ξεχάστηκε ο auteur. Φωτογραφία, ήχος, κοστούμια, σκηνικά, ποιότητα Α’. Αλλά να, ενώ οι αυτοτελείς σκηνές λάμπουν, στο άθροισμα βγαίνουν λιποβαρείς. Κι αυτό το τελευταίο 40λεπτο αργεί πολύ, εκεί που επιτέλους το πράμα ανοίγει φτερά κι αγωνιάς για τον Cooper που πεντακάθαρα βυθίζεται στο ρόλο, με κορύφωση το τελευταίο πλάνο όπου κάνει κάτι εφάμιλλο με εκείνο του Tom Hanks στο Captain Phillips και σου κατακαίει την καρδιά. 

Το Nightmare Alley είναι στυλιστικά άρτιο μα φιλοσοφικά κενό και έρημο ωσάν την καρδιά του πρωταγωνιστή του. Ο Guillermo Del Toro παρασύρεται από τα καλλιτεχνικά του πάθη εις βάρος της αφηγηματικής οικονομίας του. Με τεχνικές κατηγορίες για βράβευση και μια ακόμη grande dame παιξιά από τη Blanchett, μόνο οι ορκισμένοι πιστοί του Del Toro θα το εκτιμήσουν ιδιαιτέρως (μόλις $10Μ οι παγκόσμιες εισπράξεις στο boxoffice) αν και αληθινά αξίζει μια θέαση κι από τους αποδέλοιπους.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Ιανουαρίου 2022 από την Feelgood Ent.!