του Paul Verhoeven. Με τους Virginie Efira, Lambert Wilson, Daphne Patakia, Olivier Rabourdin, Clotilde Courau, Charlotte Rampling, Hervé Pierre.
Το ισχυρό φύλο
του zerVo (@moviesltd)
Είναι όμως ο μπαγάσας και πρώτος προβοκάτορας. Δώστου την λεφτεριά να φιλμάρει με τον φακό του ότι εκείνος κρίνει σκόπιμο - κι ας πρόκειται για την πλέον ανώφελη σεκάνς, που δεν προσδίδει το παραμικρό στην υπόθεση - κι εκείνος θα φροντίσει να σου ανταποδώσει την χάρη, γυρνώντας σου πίσω το πλάνο που ποτέ σου δεν θα καρτερούσες. Έχει συμβεί με την 83χρονη πλέον πάρτη του, μυριάδες φορές στο παρελθόν, δεν θα τον πείραζε πόντο άλλη μια, ώστε να κάνει γης μαδιάμ ολάκερες τις Κάννες, με τις ενοχλητικές προς οποιαδήποτε κατεύθυνση φιλμικές του αντιλήψεις. Σε τελική ανάλυση μου έχει φανεί πως ο Ολλανδέζος την πλάκα του κάνει, το κέφι του και ας σείεται η πλατεία από τους φανατικούς δυσανασχετιστές. Θα μου πεις από την άλλη, Verhoeven είναι αυτός...
15ος αιώνας. Από τα μικράτα της η Μπενεντέτα, διαβιώνει πίσω από τους βαριούς τοίχους του Μοναστηριού της Πέσια, ως μια ενάρετη και χαμηλών τόνων μοναχή. Τα ελαφριά οράματα της παιδικής της ηλικίας, εκεί που όπου συμπρωταγωνιστούσε μαζί με τον Ιησού, σε ιστορίες που δεν θεωρούσε σημαντικές, εσχάτως θα εξελιχθούν σε πολύ πιο άγρια και ολοζώντανα, αφήνοντας μάλιστα πάνω στο κορμί της στίγματα και σύμβολα άμεσα παραπέμποντα στην θυσία του Θεανθρώπου, σε τέτοιο βαθμό ώστε να ξεσηκώσουν το ενδιαφέρον της κεντρικής εκκλησίας.
Αλλά και να πείσουν την μικρή κοινωνία της κωμόπολης της Τοσκάνης, πως η χαμηλοβλεπούσα καλογριά είναι θεόσταλτη, ως επιλεγμένη από τον ύψιστο για μεταφέρει το μήνυμα του. Μια κατάσταση που θα οδηγηθεί στα άκρα, με την άφιξη στην Μονή της όμορφης αλλά και προκλητικής Μπαρτολομέα, μιας νεαρής γυναίκας που έχει υποστεί κακοποίηση από τον ίδιο της τον πατέρα, που θα ζητήσει την βοήθεια της Ηγουμένης. Από τις πρώτες κοινές τους στιγμές, οι δυο γυναίκες θα αναπτύξουν έναν ιδιαίτερο δεσμό, που σύντομα θα διαφύγει από εκείνον της στενής φιλίας. Και που τάχιστα θα ανατρέψει τόσο τους συσχετισμούς μεταξύ των μελών της μικρής κοινωνίας, όπως και την επαφή με την ανώτερη εκκλησιαστική Αρχή.
Είναι αλήθεια πως από μόνη της δημιουργεί μια τάση σκυψίματος προς την κλειδαρότρυπα, η απορία του τι τρέχει πίσω από τις σφαλιστές πόρτες ενός κελιού, όπου συνυπάρχουν δυο θήλεα στην ηλικία του ερωτικού τους φόρτε. Ο μαστρο Paul δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να ανοίξει ακόμη πιο διάπλατα την οπή για να ταξιδέψει το περίεργο μάτι στο πέτρινο και γεμάτο υγρασία δωμάτιο, επιχειρώντας, τουλάχιστον οπτικά, να μεταφέρει το στόρι της Αντέλ, πίσω στις εκπνοές του Μεσαίωνα, με πρωταγωνίστριες δυο γυναίκες που το αίμα τους βράζει. Και που με αγαστή συνεργασία, πέρα του θριάμβου της λίμπιντο, θα καταφέρουν με σταθερές και προσεχτικές κινήσεις, να πάρουν το πάνω χέρι παντού. Στο μοναστήρι, στην ιεραρχία, σε ολάκερη την κοινωνία. Σημαιοφόρα η Σάντα Μπενεντέτα! ή μήπως η Αγία Αθανασία του Αιγάλεω?
Το θρησκευτικό υπόβαθρο, ορίζει απλά την λαβή ανάπτυξης της υπόθεσης από τον Verhoeven και δεν μπορεί κανείς να το εκλάβει ούτε ως ύβρι, ούτε ως ασέβεια προς τα Θεία, ακόμη κι αν υπάρχουν υπερβολικά ακραίες επιλογές, όπως ο πρόχειρα σχηματισμένος δονητής, από το αγαλματίδιο της Παρθένου. Θα μου ήταν και παράξενο μάλιστα, αν ο Ολλανδός, με όλα αυτά τα μαζοχιστικά τρικ που μας έχει σερβίρει στο παρελθόν του, δεν έκανε πράξη στο εκράν, τις, στα ξεπερασμένο όρια του σοφτ πορνό, ιδέες του. Δεν με συντάραξε, ούτε με κλόνισε, ούτε φυσικά με σόκαρε, σε βαθμό να αντιδράσω σφόδρα, παρότι έκδηλα θρησκευόμενος. Διότι το ζουμί της πλοκής βρίσκεται κάπου αλλού, πολύ πίσω και μακριά από το προφανές, του plaque au moon των ρασοφόρων μοναχών...
Σε αυτό τον σφόδρα φαλλοκρατούμενο κόσμο, που τα πάντα δείχνουν να ακολουθούν τις προσταγές των αφεντικών σερνικών (οι βίαιοι ληστές, οι ανήλεοι πατεράδες, οι ματάκηδες καρδινάλιοι) σε βαθμό που να έχουν οδηγήσει την κοινωνία στον εκφυλισμό (υπέροχη η παρομοίωση της πανώλης, που μαστίζει την κεντρική Ιταλία) η ευφυία ενός θηλυκού είναι αρκετή για να υπερκεράσει, όλους όσους νομίζουν πως κατέχουν το πάνω χέρι. Με προφανείς αδυναμίες η Μπενεντέτα - μια και πάλι σπουδαία εμφάνιση της ραγδαία ανερχόμενης στην φραντσέζα φιλμική σκηνή, πανέμορφης Virginie Efira - ειδικά όταν αγγίζεται στο σημείο που καίγεται πολύ από την, δίχως μισό ηθικό φραγμό σύντροφο Daphne Patakia, που συνεχίζει την αξιοπρεπή διεθνή της πορεία. Αλλά και με αφάνταστες ικανότητες, που αποδεικνύουν έμπρακτα πως "πολλάς αν εύροις μηχανάς, γυνή γαρ εί"...
Ερωτικό, αμαρτωλό, βίαιο, παράλογο ενίοτε, ηδονοβλεπτικό, εννοείται διαστροφικό, σαδιστικό όσο μπορεί, ειρωνικό, σε όχι λίγα του σημεία σατιρικό και με δεδομένες τις φεμινιστικές του τάσεις, το πρόσφατο πόνημα του γερο Verhoeven, δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο, είτε ανοίγοντας του μονοπάτια σκέψης και προβληματισμού, είτε ρίχνοντας του συνεχή μπουνίδια στο μαλακό υπογάστριο, λίγο πιο κάτω από το "Άγιος Ισχυρός". Καμία βλαστήμια, κανένας ξεσηκωμός! Πλάκα κάνει, πάνω στην σοβαρή προσέγγιση μιας σοκαριστικής αλήθειας, ο Flying Dutchman κι όποιος τσιμπήσει έχει χάσει το παιχνίδι.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Νοεμβρίου 2021 από την Cinobo!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική