Antlers
του Scott Cooper. Με τους Keri Russell, Jesse Plemons, Jeremy T. Thomas, Graham Greene, Scott Haze, Rory Cochrane, Amy Madigan.
Κερατούκληδες από τη Βαρεμάρα
του gaRis (@takisgaris) 
Έγραφα προψές για το (προ)τελευταίο Halloween(y) και τον τίμιο τρόπο με τον οποίο σερβίρει την πραμάτεια του: Σλασεριά και τέζα ο καμπούρης. Ξεκάθαρα, αδίστακτα, Only Fans κατάστα κι όποιος αντέξει. Έτσι είναι το πρεπώς. Έλα σου όμως που τα δεδόμενα έχουν αλλαξοπιστήσει εσχάτως, με horror φιλμικές καταθέσεις που φιλόδοξα μοχθούν να δρασκελίσουν εσκαμμένα, με λαϊκό έρεισμα και κριτική αποδοχή; Βλέπεις The Babadook, Get Out, Hereditary και αντιλαβού μιαν ολιά. Η μόδα αρχικά φαντάζει από ευπρόσδεκτη έως συναρπαστική, τι συμβαίνει όμως όταν το πράμα μπερδουκλώνεται και εντέλει γκρεμοτσακίζεται υπό το βάρος των υψηλών αξιώσεων να σερβίρουν μια μερίδα τρόμο πλάι σε ένα ζμπάρο κοινωνικοπολιτικά μηνύματα; Τσεκάρω την περίπτωση Antlers για του λόγου το αληθές και ορμώ κατά του πα(τ)σά.
Βρισκόμαστε στο Όρεγκον. Μεταλλωρυχεία, ρύπανση, τίγκα στο ναρκωτικό κι αυτά είναι μόνο η αρχή. Από τη μια, ένα εφηβάκι, ο Lucas (τρομερή φατσούλα ο Jeremy T. Thomas) τραβά του λιναριού τα πάθη, από ορφάνια, bullying, φτώχεια και μια ιδιαίτερη επαφή με ένα μυθολογικό τέρας, ονόματι Wendingo, βγαλμένο από την παράδοση των αυτοχθόνων ιθαγενών της βορείου Αμερικής (στα δω τα μέρη δε λέμε ποτέ «ινδιάνοι» πλέον). Και να οι δυσοίωνες ζωγραφιές που προβληματίζουν την αλκοόλα δασκάλα του Julia (Keri Russell), φορτωμένη κι αυτή με τα οικογενειακά τραύματά της, επιστρέψασα μετά από 20ετία στα πατρογονεϊκά και τον αδερφό της, σερίφη Paul (Jesse Plemons). Και μετά, καταλαβαίνεις, δώστου ο Wendigoς να κανιβαλίζει τον κοσμάκη, νάσου και η Julia που θέλει να σώσει τον Lucas, καθώς ο Paul αρνείται να πιστέψει ότι ζει ένα τέτοιο πράμα, όπου ο κερατάς ο Wendigoς θεριεύει και τον κόσμο κυριεύει.
Ο Scott Cooper στην 5η ταινία του (Crazy Heart, Out of the Furnace, Black Mass, Hostiles) διασκευάζει τη μικρή ιστοριούλα (Α Quiet Boy) του Nick Antosca. Στις αναφέρω όλες διότι ο εκ Βιργινίας, USA ορμώμενος έχει γραφή, μιαν ανδρίλα, ένα μπρουτάλ, με την καλή έννοια. Εδωνά όμως βρίσκεται εντελώς εκτός χωρικών υδάτων, αναμετρώμενος με ένα είδος που κατέχει πράμα. Έρχεται - και - καπακώνει από πάνω η βαριά υπογραφή του μάγου Guillermo Del Toro στην παραγωγή και κάπου κει δέσαμε. Πραγματικά, ό,τι αξίζει στο Άντλερς είναι το τέρας του, πρόδειλο δείγμα γραφής της μεξικανής ιδιοφυίας. Δυστυχώς ο Cooper γυρίζει μια άλλη ταινία, δίχως ποτέ να πάρει αποφάσεις προς τα που να γείρει: Είναι μια κατάμαυρη, αχιούμορη ιστορία τερατοτρόμου; Είναι μια έμμεση καταδίκη της καταπάτησης ιερής γης των γηγενών φυλών από την απληστία των λευκών; Μήπως η τέμνουσα πορεία χαρακτήρων, μικρών - μεγάλων οι οποίοι αναμετρώνται με τα σαρωτικά τους ψυχικά τραύματα;
Από την μουντάδα του εχθρικού τοπίου μέχρι την αλλοκοτιά μιας υπόθεσης που καμώνεται περισσότερα από την φτωχή προβλέψιμότητά της, το Antlers, παρά τις φιλότιμες ερμηνείες, είναι μια τετριμμένη ιστορία, σερνόμενη για τουλάχιστον 40 λεπτά από τα μόλις 90 της συνολικής της διάρκειας. Παρά το ύφος και την πόζα, όχι μόνο δεν κερδίζει μια αξιομνημόνευτη θέση στο παλμαρέ του φιλμικού τρόμου αλλά κατορθώνει να σου φυτρώσει κέρατα από τη βαρεμάρα. Προσπέρασέ την αδιάφορα, σε προειδοποιάω.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Νοεμβρίου 2021 από την Feelgood Ent.!
