Venom 2
του Andy Serkis. Με τους Tom Hardy, Michelle Williams, Naomie Harris, Reid Scott, Stephen Graham, Woody Harrelson.
Πεταμένα Λεφτά
του gaRis (@takisgaris) 
Για μένα υπάρχουν, τουλάχιστο σε αδρές γραμμές ιδωμένο, δυο βασικές σχολές σινεμαδοκριτικής: Μια είναι η φάση του «γράφω ό,τι βλέπω και κρίνω όπως το αισθάνομαι», η οποία φαντάζει, αν όχι πιο αυθεντική, σίγουρα πλέον αυθόρμητη και πηγαία. Η έτερη έχει να κάνει περισσότερο με το που τοποθετείται στο γενικότερο πλαίσιο η προκειμένη ταινία, ως είδος, ακόμη κι ως πρότζεκτ. Το μπακστέιτζ φερειπείν. Όταν ξεκινούσα προ 20ετίας να γράφω στο διαδύχτι, τραβούσα ντουγρού στον πατσά. Ρώτα με σήμερις αν γουλάρεις. Έχω πλέον φύγει στην άλλη μεριά. Ωρίμανση δε το λέω εύκολα. Ίσως cineιδητοποίηση του κινηματογραφικού σύμπαντος και της κατασκευής του πιότερο (με τη δεδομένη παραδοχή πως δεν είμαι ικανός να φκιάσω ούτε μια εντελώς μέτρια ταινία από δαύτες που ευκόλως ξωρίχνω στην πυρά- στην πυρά - με τις ξενέρωτες, που λέει και η εθνική ποπ αοιδός).
Μεταφράζω: Ο παλαιών πατρών εαυτός μου θα διέγραφε μονοκοντυλιά το Venom: Let There Be Carnage ως ένα ανακυκλωμένο σκουπίδι, ξέχειλο σε απλώς ανεκτό CGI, χωρίς νόημα και σκοπό στο σελουλόιντ, ακόμη και στα στενά πλαίσια του Spiderman sidekick εντός της Marvelοχώρας. Ένα νεκροταφείο καλοπληρωμένου ταλάντου των Tom Hardy (Venom / EddieBrock), Woody Harrelson (Cletus Kasady), Michelle Williams (love interest του Χάρντι) και Naomi Harris (mutant πόθος του Harrelson). Μια εντελώς ακεντράριστη σκηνοθετικά και ανύπαρκτη σεναριακά δουλειά του ημίθεου Γκόλαμ / Σήζαρ παπετά Andy Serkis (που τα είχε πάει μια χαρά στο πρωτάρικό του Breathe). Μια σηκουελιανή σάχλα που απλώς στέκεται μια ίντσα πιο ψηλά από το ανεκδιήγητο πρώτο φιλμ, χάρη στο εις διπλούν αστεϊστικο odd couple εύρημα των Venom / Cletus να έχουν νταλαβέρια με τα συμβιωτικά τους (εντελώς υπαρκτές εξωγήινες τερατομορφές, που τους προκαλούν καραμπινάτη σχιζοφρένεια) προτού επιδοθούν στην επίλυση των μεταξύτωνε λογαριασμών.
Έλα όμως που η πλήρως αδικαιολόγητη προσκόληση στο PG13 (που δε βοήθησε τόσο εισπρακτικά αφού οι είσπραξες με το ζόρι πιάνουν τα $200+Μ του πρώτου Venom) αφαιρεί τεράστιους πόντους από την οξύτητα του εγχειρήματος, αποστερώντας το από τη δυνατότητα πρόκλησης αληθινού carnageπου θα δικαιολογούσε τον επιβλητικό του τίτλο. Ο φοβερός Hardy που ήλπιζες πως μετά το The Revenant θα ακολουθούσε μια μεγαλομεγέθη αξιακή τροχιά, να κάνει ζάφτια με τις αγριοφωνάρες του Venom, ενώ λέει έχει και writing credits στην ταινία κατά τα πρότυπα του Ryan Reynolds στα Deadpool (κάνε όνειρα Τομ). Όσο για τα κακόγουστα περουκίνια του Woody, δεν κρύβουν το (άλλο ένα) οβεράκτινγκ ενός ακόμη στοκ κακούλη.
Στόπα όμως εξυπαρχής, εγώ δεν είμαι εγώ πχιά. Βλέπω τη μεγάλη εικόνα. Πως με τον κορώνα ξωμείναμε από εισιτήρια και πως κι αυτά, τα κατά κυριολεξία τερατογενή, είναι χρειαζούμενα για να κινείται το σύστημα και να δοθεί χώρος και μπάτζετ, που θα επενδυθεί σε πιο ανεξάρτητες παραγωγές. Αλλά ρε φίλος, δεν είναι είναι ειρωνεία τώρα που η Marvel έχει φτάσει να χτυπάει τα μεγάλα βραβεία (Black Panther) και να σμιλεύει χαρακτήρες (Avengers: Endgame) να μας σαβουρντάει αυτή την ανεκδιήγητη 90-ίλα, που επιβάλλει να κάψεις εγκέφαλο για να την παρακολουθήσεις; (Παρεμπί, στην υπόθεση του έργου δεν αναφέρθηκα παρά μοναχά ακροθιγώς, χωρίς παρεξήγηση αλλά...)
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Οκτωβρίου 2021 από την Feelgood Ent.!
