Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Ανήκει στην κατηγορία εκείνων των καλλιτεχνών, που έχουν αποσπάσει τα περισσότερα Βραβεία Γκράμι, αφού στην κατοχή της βρίσκονται δεκαοχτώ χρυσά τρόπαια του θεσμού. Έχει καταγράψει περισσότερα από δώδεκα Νο.1 στην σχετική λίστα των επιτυχιών του Billboard, ενώ τέσσερις δεκάδες τραγουδιών της έχουν φτάσει μέχρι το Top-40. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με την είσοδο της στο Rock N' Roll Hall Of Fame, ενώ κατέχει με άνεση το ρεκόρ των περισσότερων πωλήσεων σίνγκλς, από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία του πενταγράμμου. Αυτή είναι η κινηματογραφική αφήγηση του βίου της θρυλικής Αρίθα Φράνκλιν!

Από τα δέκα της κιόλας χρόνια είχε δείξει, πως χάρη στις φωνητικές της ικανότητες, θα φτάσει πάρα πολύ ψηλά. Θυγατέρα του πιο διακεκριμένου πάστορα της Εκκλησίας των Βαπτιστών του Ντιτρόιτ, η μικρούλα Αρίθα, θα κερδίσει το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων, κάθε φορά που θα πάρει το μικρόφωνο να ψάλλει τους εκκλησιαστικούς ύμνους. Ατυχώς για εκείνην, ο ξαφνικός θάνατος της λατρεμένης, αν και σε διάσταση με τον σύζυγό της, μητέρας της, θα της σκορπίσει αβάσταχτη θλίψη. Όπως και θα της στερήσει την γονική προστασία που σαν προέφηβη ζητούσε, κάθε φορά που οι παιδόφιλοι θα επιχειρούσαν να ασελγήσουν στο ανήλικο κορμί της.

Μόλις στα δεκαοκτώ της, με δύο μωρά παιδιά, συνέπεια βιασμών, στην αγκαλιά, χάρη στις γνωριμίες του πατρός της, θα κλείσει δισκογραφικό συμβόλαιο με την Columbia. Μισή ντουζίνα LPs κατοπινά, όλα κινούμενα σε μουσικούς τόνους της τζαζ, η Αρίθα δεν έχει πετύχει ακόμη την μεγάλη επιτυχία που ονειρευόταν. Η απόφαση της να εγκαταλείψει την εστία της στην Motor City, ακολουθώντας την προσταγή του ατζέντη, αλλά και ανεπιθύμητου από την οικογένεια της, συμβίου, Τεντ Γουάιτ, για να μεταβεί στην Νέα Υόρκη, θα της ανοίξει έναν καινούργιο δρόμο, κάτω από την φιλόξενη στέγη της Atlantic Records και την καθοδήγηση του βετεράνου παραγωγού Τζέρι Γουέξλερ. Το μοιραίο συναπάντημα της, με την άσημη μπάντα των λευκών, χαρισματιών σέσιον μουσικών, Muscle Shoals από την Αλαμπάμα, θα γίνει ο καταλύτης που όχι μόνο θα μεταβάλλει το ύφος της στο πιο ρυθμικό μπλουζ, αλλά θα της δώσει την δυνατότητα να ερμηνεύσει τα πρώτα τεράστια χιτς της καριέρας της. Που πλέον φαντάζει ένδοξη, φωτεινή και γεμάτη αστερόσκονη, καθώς όλες οι μεγάλες σκηνές απανταχού της γης, επιδιώκουν να φιλοξενήσουν την τραγουδίστρια του Just A Little Bit...

Ή μήπως όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο μια λαμπερή βιτρίνα, που πίσω της κρύβει μια καρδιά κατακερματισμένη, από τον (παιδικό) καιρό των επαναλαμβανόμενων σεξουαλικών επιθέσεων που υπέστη? Τα τραύματα μέσα στην ψυχή της καλλιτέχνιδας θα παραμείνουν ανεπούλωτα, βυθίζοντας την κατά καιρούς στο σκοτάδι, που πυκνώνει ολοένα και περισσότερο από την παρουσία αντρών στον περίγυρο της, που ποτέ τους δεν θα θέσουν την υπόσταση της σε προτεραιότητα. Αρχής γενομένης από έναν γονιό, ακραία θρησκευόμενο μεν, απόλυτα καταπιεστικό δε - πάντα ευθύβολος στην ερμηνεία του ο Forest Whitaker - που σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί η κόρη του να πάρει τον στραβό δρόμο της ξελογιάστρας και γεμάτης διαβολικούς πειρασμούς πίστας, όπως έχει συμβεί σε άλλες περιπτώσεις, με τρανότερο παράδειγμα την κατάπτωση της σούπερ σταρ Μπίλι Χολιντέι. Ακολούθως η στάση του συζύγου και ιμπρεσάριου της, ενός εμφανώς ατάλαντου και θρασύδειλου Χαρλεμίτη - μια χαρά επιλογή ο μικρός Wayans - που δεν διστάζει να την ξυλοκοπήσει σε δημόσια θέα, θα την τσακίσει ακόμη πιότερο, πείθοντας την σχεδόν πως κανένας αρσενικός δεν δικαιούται της εμπιστοσύνης της.

Η ταινία, που ορίζει το κινηματογραφικό δημιουργικό ντεμπούτο της κατά βάση τηλεοπτικού έργου Liesl Tommy, παρακολουθεί ένα εύρος περίπου είκοσι χρόνων πορείας της Φράνκλιν. Από παιδούλα ατραξιόν στις κοσμοπολίτικες δεξιώσεις του, ακόμη και για πολιτική καριέρα φιλόδοξου, πατέρα, μέχρι την κορυφαία στιγμή της διαδρομής της, με την μοναδική γκόσπελ συναυλία υπό τον τίτλο Amazing Grace, που αποτέλεσε και το πιο μοσχοπουλημένο άλμπουμ της δισκογραφίας της. Η προσπάθεια του σεναρίου δεν είναι να αγιοποιήσει την εικόνα της, άλλωστε δεν είναι και λίγες οι στιγμές, ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος, που η καλλιτέχνιδα υπό την επήρεια του αλκοόλ και των ουσιών, ξεσπά ενάντια στα άτομα που την στήριξαν, δείχνοντας μια συμπεριφορά παντελώς ανάρμοστη. Το βέβαιο είναι πως δεν υπάρχει ούτε μισό σημείο της αφήγησης που να μην υπενθυμίζεται ο βιασμός κορμιού και ύπαρξης, σε ηλικία τόσο εύθραυστη και ευαίσθητη μάλιστα, ακολουθώντας πιστά τους κανόνες του metoo κινήματος.

Τα κυριότερα αποσπάσματα του (νεαρού) βίου της Αρίθα, δείχνουν, παρόλες τις υποχωρήσεις στα παντελόνια των αντρών που την περικυκλώνουν, μια γυναίκα δυναμική και αποφασιστική. Στενή φίλη και οπαδός των οραμάτων του Δόκτορα Κινγκ, υπερασπίστρια του ακτιβιστικού έργου της Άντζελα Ντέιβις, σημαιοφόρος μέσα από τους στίχους της, όλων των γυναικείων κινημάτων διεκδίκησης ίσης μεταχείρισης, μεταξύ των φύλων. Η θερμή, θολή και ντινέτ ενίοτε, ψευδο-ντοκιμαντερίστικη φωτογραφία, βοηθάει σημαντικά στην πιο ρεαλιστική προσέγγιση της δράσης της.

Αναμφίβολα δεν λείπουν τα σφάλματα, σε μια ταινία που αγγίζει τις δυόμισι ώρες σε χρονικό εύρος. Αφού μοιάζει κομματάκι παράξενο, να μην έχει γίνει αντιληπτή από κανέναν η βιαιοπραγία εις βάρος ενός δεκάχρονου κοριτσιού μέσα στο ίδιο του το σπιτικό, όπως και η γέννηση, όχι ενός, αλλά δύο παιδιών, δίχως να υπάρχει προφανής ερωτικός δεσμός. Ούτε βεβαίως κάθεται καλά στο κοινό μάτι, το γεγονός πως στα δέκα της η Ρη, παρουσιάζεται στο πανί σαν ένα μπεμπάκι και μόλις επτά χρόνια κατοπινά, έχει την μόστρα μιας εντυπωσιακής και πληθωρικής γυναικάρας. Παρούσης της πρωταγωνίστριας όμως, τόσο ερμηνευτικά, κυρίως όμως φωνητικά, ακόμη κι αυτά τα σκηνοθετικά μικρολάθη εξαλείφονται μονομιάς από την σκέψη.

Έχοντας αναδειχτεί μέσα από τις διαδικασίες τηλεοπτικού τάλεντ σόου, η Jennifer Hudson, έχει δώσει ήδη τα διαπιστευτήρια της, στον συνδυασμό υποδύομαι - τραγουδώ στο εκράν, με κέρδος ένα ολόχρυσο Όσκαρ για τις ιδίου biopic ύφους, μα συγκλονιστικότερης δραματουργίας, Dreamgirls. Φυσικά όλο το πρότζεκτ έχει κτιστεί πάνω της, από την στιγμή που έλαβε κατ ιδίαν το χρίσμα από την Βασίλισσα της Σόουλ, ελάχιστα πριν εκείνη φύγει από την ζωή το 2018. Και δεν θα μπορούσε να αποτύχει στην ενσάρκωση της, αφού στην υπαρκτή και όχι τεχνητή ομοιότητα του σωματότυπου, έρχεται να προστεθεί το πάθος και η δυναμική στην ανανεωμένη απόδοση του μυθικού μπεστ οφ της Φράνκλιν. Think, I Say a Little Prayer, I Never Loved a Man, Chain Of Fools. Respect, φυσικά, που δεν ορίζει μόνο την μαρκίζα. Αλλά και τον πραγματικό σεβασμό που επέδειξε το βιογραφικό φιλμ, σε μια από τις πιο σπουδαίες μορφές στην παγκόσμια ιστορία της μουσικής.