Movies Ltd

Evil Dies Tonight. Not.

του gaRis (@takisgaris)

Όσοι (χέρια να βλέπω) υπήρξαμε παιδιά στα θρυλικά 80s, βιώσαμε στο φουλ μια αγριοκατάσταση στο horror / slasher genre. Αυτονόητο (βραχεία ιστορική αναδίφηση για τους νεότερους afficionados του είδους) το ότι κοινωνιολογικά δεδομένα και πολιτικές συνθήκες (ψυχρός πόλεμος, AIDS, Reaganισμός, εκστρατεία κατά των ναρκωτικών, Wall Street) οδηγούν μια κινηματογραφική τάση που παράγει μπαμπούλες αντι-ήρωες (σε αντίστιξη με την κοσμοπλημμύρα των υπερ-ηρώων, που αναβιώνει στα 00s και κυριαρχεί σήμερα). Αίμα, αμείλικτοι, αποτρόπαιοι, κατά συρροήν φόνοι, κυρίως αθώων νεαρών γυναικών από διεστραμμένα αρσενικά - τιμωρούς της γυναικείας χειραφέτησης, είτε της απλά σεξεουαλικής απελευθέρωσης. Ο Τζέισον Βόρχις (Παρασκευή και 13), ο Μάικλ Μάιερς (Η Νύχτα με τις Μάσκες) και ο Φρέντι Κρούγκερ (αγαπημένος μου, Ο Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες) θα στοιχειώσουν τα VHS, θα μακελλέψουν κοσμάκη σε αμέτρητα σήκουελς και θα τοποθετήσουν στο οικείο Hall of Fame μαιτρ του τρόμου, όπως ο Carpenter και Craven.

Το λοιπόνε, για κάποιο δυσεξήγητο λόγο, αναμεταξύ της προρρηθείσας ανοσίου τριάδος, το Halloween (1978) του Carpenter απεδείχθη το μακροβιότερο saga, γνωρίζοντας νεκραναστάσεις, επετειακά και (δις) ρημπουτιασμένα σήκουελς, με έσχατο τουτονί, μια άτυπη τριλογία του κυρίαρχου κινηματογραφικού οίκου τρόμου Blumhouse. Ακριβώς 40 χρόνια μετά, ο David Gordon Green, καλός εργάτης του ανεξάρτητου (Pineapple Express, Stronger), λαμβάνει μετεγγραφή ή μάλλον εργολαβία για μια επανασύσταση του θρύλου, ως προσφορά στα τωρινά νιάτα. Το γεγονός σημειώνει εισπρακτική επιτυχία, βρίσκοντας συνάμα και κριτική αποδοχή, χάρη στη δυναμική επιστροφή της Jamie Lee Curtis ως Laurie (η νέμεσις / άχτι του Michael Myers) και τα κορίτσια της οικογένειας Strode, κόρη (Judy Greer) κι εγγονή (Andi Matichak). Αν δεν είχες τη χαρά να δεις τον Michael φλαμπέ, επίστρεψε και ρίξε βλέφαρο γιατί το Halloween Kills (2021) εκκινείται χρονικά ακριβώς μετά την τελική σεκάνς του Halloween (2018). 

Haddonfield, Illinois, 2018. Η μαμά αιμόφυρτη στο νοσοκομείο με την οικογενειακή συνοδεία, με τη σιγουριά πως ο Myers πάπαλα. Αμ δε. Το κρεσέντο του αλλόκοσμου βίλαιν cineχίζεται, καθώς όλοι οι παλιοί γνώριμοι από την ορίτζιναλ ταινία ενώνονται να τον καθαρίσουν μιας και δια παντός. Ευνόητο το ότι το bodycount (από το ταπεινό μα τόσο αποτελεσματικό σκηνοθετικά πεντάρι της ορίτζιναλ ταινίας) τερματίζει εδώ στο νούμερο 28, γεγονός που αποζημιώνει τους φανς για την πενιχρή επίδοση της αμέσως προηγούμενης μεν, αλλά τιγκάρει το gore στοιχείο όχι με ιδιαίτερα ευφάνταστο τρόπο. Εκείνο που μου προξενεί θετική εντύπωση είναι η προσπάθεια του Green να εξηγήσει γεγονότα του παρελθόντος και να δώσει μια διάσταση ανθρωπινότερη, λιγότερο χάρτινη από την πληθώρα αναλόγου ύφους ταινιών. Ακόμη και η αντιπαραβολή της μαζικής υστερίας με το Κακό που εκπροσωπεί o διεστραμμένος παιδικός νους, εγκαταφολεύοντος στο σώμα ενός υπερδύναμου υπερήλικα Μάιερς είναι αξιέπαινη. 

Σχώρνα μου τη σποϊλεριά αλλά η παραγωγή του Halloween Ends (2023;) έχει ήδη ξεκινήσει. Όπερ μεθερμηνευόμενον, ο Μάικ ξανά προς τη δόξα τραβά (για τελευταία φορά; Μη βάνεις στοίχημα). Το Halloween Kills επαληθεύει περίτρανα τον τίτλο του και για τα μάτια των φανς αυτό, σε συνδυασμό με άφθονες επιτυχείς επικλήσεις του φιλμικού του παρελθόντος, είναι υπεραρκετό. Μην αναμένεις μεγάλη δόση Jamie Lee Curtis, (σ)τη φυλάνε γλιέπς για το τέλος. O David Gordon Green αποδεικνύεται τίμιος, πλην ουχί αρκετός, να πλησιάσει έστω τον τρόμο και την αγωνία ενός Carpenter και σε κάθε περίπτωση - η αλήθεια να λέγεται - είναι καιρός να τεθεί οριστικά ο κακομούτσουνος Μάιερς εκεί όπου πραγματικά του αξίζει: Στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Οκτωβρίου 2021 από την Tulip Ent.!