Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Να εκμεταλλευτώ λίγο τον χώρο, για να πω δυο κουβέντες εκτός κινηματογραφικού θέματος. Όταν αναφερόμαστε στην κυριολεκτική έννοια του μπάσκετ, αναφερόμαστε σε αυτό που παίζεται στην Ευρώπη, από την Euroleague, ίσαμε τα παιδικά της ΕΣΚΑ. Αυτό που παίζεται στο Αμέρικα, είναι σόου, δεν είναι ομαδικό άθλημα. Δεν ισχύουν σκόπιμες τακτικές, δεν εφαρμόζονται πιεστικά και πολύπλοκα αμυντικά συστήματα, δεν απολαμβάνεις πικ εν ρολ, δεν αγωνιάς να δεις έξτρα πάσες, δεν υπάρχει προπονητική σκακιέρα. Καλαθοσφαίριση πλατείας, που αγωνίζονται πραγματικοί σούπερμαν, με τον καλόνε να παίρνει την μπάλα και άνευ σχεδίου να τρέχει να βάλει το εντυπωσιακό καλάθι. Πενήντα πόντους καθαρίζει ο Γιάννης, σε κάθε ματς, που όλοι του ευχόμαστε να τσιμπήσει επιτέλους το πολυπόθητο δακτυλίδι με τα Ελάφια. Το ότι οι συνολικές προσπάθειες του στο παιχνίδι είναι ογδόντα, με τις μισές και παραπάνω να βαράνε σίδερο, στο υποτυπώδες μονό με τον φουκαρά που καλείται να τον μαρκάρει μαν του μαν, δεν το αναφέρουμε, δεν είναι εμπορικό. Συνεπώς το ΝΒΑ για ένα πεντάλεπτο σάμαρι των χάιλαιτς του κάθε ματς είναι φαντασμαγορικό, για να θαρρείς τα φοβερά και τρομερά σλαμ ντανκ των παικταράδων και τα κοψίματα στους αιθέρες. Με αυτή την αγωνιστική συλλογιστική των Χάρλεμ Γκλομπτρόττερς, δηλαδή, όλα αυτά τα φανταστικά που συμβαίνουν στο live action / animation, Space Jam: A New Legacy, δεν μου μοιάζουν και τόσο παραμυθένια.

Διακαής πόθος για τον σούπερ αστέρα του αμερικάνικου μπάσκετμπολ, ΛεΜπρον Τζέιμς, είναι τα δυο του αγόρια, να δείξουν τον ίδιο ζήλο με εκείνον στο σπορ και αν τα καταφέρουν να ακολουθήσουν κι εκείνοι μια καριέρα ανάλογη με την δική του. Κι αν ο μεγάλος του γιος, Ντάριους, μια έφεση στο να βάζει καλάθια την έχει, ο μικρότερος, Ντόμινικ, δεν ξέρει ούτε να σκάζει την μπάλα. Αντιθέτως είναι μια πραγματική διάνοια στο να σχεδιάζει βίντεο παιχνίδια, έχοντας καταφέρει να δημιουργήσει το δικό του ηλεκτρονικό μπασκετάκι, κάτι που δεν εντυπωσιάζει και τόσο τον απαιτητικό μπαμπά.

Όταν ο ΛεΜπρον θα κληθεί στα γραφεία του στούντιο της Warner, για α συζητήσει με τον διευθύνοντα σύμβουλο της, Αλ Τζι το ενδεχόμενο να πρωταγωνιστήσει σε μια αθλητικού περιεχομένου ταινία, η πρόταση δεν θα τον ικανοποιήσει, προκαλώντας την αντίδραση στον εκκεντρικό εμπνευστή της. Με αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας ένα πανάκριβο λογισμικό να εγκλωβίσει τον υπερπαίκτη σε έναν κόσμο κινουμένων σχεδίων, μαζί με τα επίσης αιχμάλωτα Looney Tunes, δίνοντας του μία και μοναδική ευκαιρία για να αποδράσει: Να συμμετάσχει σε έναν μπασκετικό αγώνα ενάντια στα πανίσχυρα θηρία Goons και αν η ομάδα του αναδειχτεί νικήτρια, όλοι τους να κερδίσουν την ελευθερία τους. Κάτι που εκ πρώτης όψης πάντως, φαντάζει κυριολεκτικά αδύνατον!

Και σαν να μην έφτανε αυτό το πρόβλημα για τον Τζέιμς, ο παμπόνηρος κανάγιας Αλ, έχει προσεγγίσει τον Ντομ, δημιουργώντας με τα παραπλανητικά του λόγια αποστροφή για τον πατέρα του. Δίνοντας του μάλιστα τέτοιες αθλητικές υπερδυνάμεις, ώστε να ηγηθεί της ομάδας των κακών, που θα επιδιώξουν να στείλουν μια και καλή τον αρχηγό των Lakers στην λίμπο του animation. Τέτοιο ντέρμπι και κάτω από τέτοιες δύσκολες συνθήκες, ουδέποτε έχει δώσει ο Βασιλιάς, ούτε καν όταν κυνηγούσε με μανία το δαχτυλίδι - έπαθλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. θα καταφέρει για ακόμη μια φορά να αναδειχτεί θριαμβευτής, αυτή την φορά σώζοντας εαυτόν, οικογένεια, αλλά και καθώς φαίνεται ολάκερη την ανθρωπότητα από τις ορέξεις του μανιακού προγραμματιστή?

Πρώτος το έκανε δεκαετίες πριν, ο μεγαλύτερος παίκτης που πάτησε ποτέ το πόδι του στα παρκέ. Με δωδεκάδα αποτελούμενη από τον Μπαγκς Μπάνι, τον Κογιότε, τον Συλβέστρο, τον Τουίτι, τον Ντάφη, τον Σαμ, τον Έλμερ και όλη την γνωστή παλιοπαρέα, ο τεράστιος Michael Jordan, στο πρώτο Space Jam, τα έβαλε με τους άλιενς, προκειμένου να σώσει τον πλανήτη. Αυτή την φορά, 25 χρόνια μετά και με όλα τα σαρωτικά σούπερ χίρο κύματα να έχουν σαρώσει τα εκράν, είναι λογικό αυτό που θα παίξει στο πανί, να πρέπει να είναι και πιο μπουγιόζικο και πιο φανφαρόνικο, αλλά και πιο Gameboyικό. Οι κανονισμοί του σπορ αποξαρχής πηγαίνουν περίπατο και ό θεατής / φίλαθλος θα κληθεί να ανασκευάσει όλα όσα γνωρίζει για το μπάσκετ, αφού οι πόντοι μετρούν όπως νάναι ή για να το πω καλύτερα, όπως προστάζει το βιντεοπαιχνίδι.

Εξ απήνης όμως θα βρεθεί και ο νεόφερτος στον κινηματογραφικό ρόλο LeBron James, που παίρνει την σκυτάλη από τον Mr 23, έχοντας πάντως και ο ίδιος προκαλέσει την τύχη του, με τις γονικές του εμμονές. Εννοείται πως το ματς θα στραβώσει, τα πάντα θα πάνε ανάποδα για τους καρτούνς, μιας και οι οχτροί θα δείξουν απίστευτες ικανότητες στο σκοράρισμα, αλλά όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε τέτοιου είδους ταινίες, με την έναρξη της επανάληψης το πράγμα θα αρχίσει να ισορροπεί, ωσότου φτάσουμε στα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης, όπου εννοείται τα πάντα θα κριθούν στις λεπτομέρειες και στο ένα σουτ!

Μέχρι του σημείου αυτού πάντως, η διασκέδαση της φαμίλιας που θα επιλέξει το A New Legacy για την θερινού σινεμά βόλτα της, είναι δεδομένη. Αφού με ευρηματική μέθοδο, το φιλμ χωρίζεται σε κεφάλαια, που το καθένα κρύβει μπόλικες easter egg εκπλήξεις, ειδικά για τους σινεφίλ - γνώστες του καταλόγου της Warner. Το πρώτο κάπως ακαταλαβίστικο για του μη μυημένους τσάπτερ της αιχμαλωσίας, ακολουθεί εκείνο της σύνταξης του ρόστερ, αφού οι σκιτσαρισμένοι χαρακτήρες έχουν σκορπίσει σε χίλια δυο σημεία, άπαντα στημένα σε σκηνικά ταινιών του στούντιο. Matrix, Batman, Superman, The Mask, Flintstones, μέχρι και Casablanca έχει το καλαντάρι, στην δεύτερη πιο χιουμοριστική σεκάνς του έργου. Γιατί η πρώτη είναι καπαρωμένη από την εμφάνιση στα αποδυτήρια του Jordan, όταν παραλίγο να πνιγώ από το σουρπρί. Το αγωνιστικό κυρίως τμήμα του σούπερ ματς, γεμίζει ολόκληρο το βήτα μέρος, διαθέτοντας πάμπολλα ανατρεπτικά και συναρπαστικά στοιχεία στο μενού του.

Σημασία έχει καλοκαιριάτικα να περάσει ο κοσμάκης καλά και η κομπανία του King, του Μπάνι και των τριγύρω εγγυάται ένα διωράκι κεφιού, που κινείται στην fuzzy λογική των video games, αλλά τα συνδυάζει και με δυο πραγματάκια από την μπασκετική κανονικότητα. Ο Bron, αστέρας αληθινός, ενεργεί σαν να έπαιζε σε όλη του την ζωή μπροστά στο πράσινο ουδέτερο φόντο του CGI, δεν διστάζει να τσαλακώσει την αγριωπή περσόνα του, βλέποντας τακτικότατα πουλάκια, από το χοντρό ξύλο που του ρίχνουν οι αντίπαλοι και ελάχιστα πριν το μπάζερ, εννοείται, παίρνει την τελευταία προσπάθεια, όπως αρμόζει σε έναν φυσικό ηγέτη. Και ας μην βγαίνει σε όλους τους τομείς που επεξεργάζεται το ευχάριστο ετούτο μίκι μάους, νικητής. Διότι ο James, συνάμα με του μπάσκετ, αγωνίζεται και στο άλλο τερέν, αυτό της οργάνωσης της σωστής οικογένειας, που ουδεμία σχέση έχει με εκείνο του Staples Center, όπου επιβάλλεται να βγάλει την προσωπικότητα του ενός, του μοναδικού, του ξεχωριστού, του πρωταγωνιστή.