Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Θα ήμουν ψεύτης αν δεν παραδεχόμουν πως από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο, αυτής εδώ της δραματικής περιπέτειας, ένιωθα παντού ολοζώντανο το πνεύμα του Clint. Σε κάθε εικόνα, σε κάθε σκηνή σε κάθε ατάκα, σε οποιοδήποτε υπονοούμενο. Όπως είμαι απόλυτα βέβαιος, πως αν ο Μπλοντ ζύγιζε δυο δεκαετίες νεότερος, θα το είχε κυνηγήσει το στάρινγκ, που εννοείται θα του πήγαινε γάντι, δίνοντας εννοείται μια ξεχωριστή ειδική βαρύτητα στην συνολική παραγωγή, που και βέβαια θα μας είχε μείνει αξέχαστη. Παρότι ο Eastwood δεν απουσιάζει ούτε ως μορφή - αφού κάποια βολά, στην μικρή οθόνη παίζουν πλάνα από το Κρεμάστε τους Ψηλά, το The Marksman στέκεται δυο τουλάχιστον επίπεδα πιο χαμηλά από όπως θα το είχε ζωγραφίσει, με την γνωστή σπαρακτική του μέθοδο, εκείνος στο εκράν. 

Έχοντας πολύ πρόσφατα χάσει την λατρεμένη του σύζυγο από την παλιοαρρώστια, ο βετεράνος του Βιετνάμ, πρώην πεζοναύτης, Τζιμ Χάνσον, βγάζει τα προς το ζην, ως συνοριοφύλακας, ξετρυπώνοντας τους μετανάστες, που διαβαίνουν παρανόμως τον θεόρατο φράχτη που χωρίζει την Αριζόνα από το Μεξικό. Η δεινή οικονομική του κατάσταση, αφού τα χρέη τον έχουν πνίξει σε βαθμό που να χάνει σε λίγες εβδομάδες το σπίτι του, σε συνδυασμό με την κατάθλιψη που τον έχει ζώσει λόγω της απώλειας, τον έχουν οδηγήσει στην απόγνωση και στην καταστροφική λύση του αλκοόλ.

Μια τυπική πρωινή περιπολία πλάι στο συρματόπλεγμα, θα τον φέρει αντιμέτωπο με μια απελπισμένη Μεξικάνα, που θα τον ικετέψει να σώσει ότι πιο πολύτιμο έχει, τον μονάκριβο γιο της Μιγκέλ, από τα νύχια των αδίστακτων εκτελεστών του καρτέλ των ναρκωτικών, που επιθυμεί να αφανίσει την φαμίλια της. Και λίγο πριν εκείνη πέσει νεκρή μπροστά στα μάτια του παιδιού της, από τα πυρά των μαφιόζων, θα ορκίσει τον ηλικιωμένο άντρα, να βοηθήσει το αγόρι να φτάσει μέχρι το Σικάγο, όπου τον περιμένει η αγκαλιά ενός ασφαλούς, συγγενικού σπιτικού.

Πάμε πάλι από την αρχή. Δέκα σειρές περίληψη του τι πρόκειται να δούμε και είναι πασιφανές πως το πράγμα φωνάζει ότι θα έπρεπε κάποτε να το γυρίσει, με εκείνονα πρωταγωνιστή, ο Ξανθός. Από το ερημικό σκηνικό μέχρι τα προφανή νοήματα, τα πάντα συγκλίνουν στην δική του δημιουργική συλλογιστική, εκείνη την βαθιά ρεπουμπλικάνικη, πατριωτική, σαφώς όμως δίκαι και τιμωριτική προς οποιονδήποτε βάλει χέρι στις αξίες και την ηθική της Land Of The Free. Πόσω μάλλον όταν οι κακοί του στόρι, προέρχονται από την απέναντι μεριά του Ρίο Γκράντε και χάρη στα αιματοβαμμένα δολάρια που διακινούν, έχουν καταφέρει να πάρουν με το μέρος τους, όλους τους διεφθαρμένους εκπροσώπους του νόμου, πέριξ των συνόρων.

Το γερόντι της υπόθεσης, είναι ένας άντρας που έχει δώσει τα πάντα για την τιμή των Πολιτειών, έχει προσφέρει το αίμα του, στα χιλιάδες μίλια μακρινά πεδία των μαχών, χωρίς να έχει διεκδικήσει για τον εαυτό του την παραμικρή ανταμοιβή. Και τώρα, στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας, υποχρεούται, ελλείψει σοβαρής κοινωνικής κρατικής πολιτικής, να εγκαταλείψει την εστία του, μιας και το έθνος του έχει στείλει φιρμάνι έξωσης. Δεν καταλαβαίνουμε από αυτά Κύριε, πάρτε τον σκύλο σας και δρόμο. Ε, υπό αυτές τις συνθήκες, μαζί με το τετράποδο, παίρνεις στα χέρια σου και τον Νόμο και αποφασίζεις να ρισκάρεις - όχι και πολλά, τα λίγα χρόνια που σου απομένουν δεν σου τοποθετούν αναχώματα - ενάντια στις προσταγές της Αστερόεσσας, για να οδηγήσεις το προσφυγάκι (που μέχρι τα χτες θα κυνηγούσες) στην Γη της Επαγγελίας.

Φυσικά και δεν είναι περίεργο πως αυτό το τυποποιημένης φόρμας road movie, οικονομικό σε προϋπολογισμό, αλλά όχι και φτηνό σε επιλογές των πόστων της δημιουργικής διαδικασίας, υπογράφεται από έναν άνθρωπο που έχει θητεύσει επί μακρόν στο πλευρό του Eastwood. Ο σκηνοθέτης Rob Lorenz, ασίσταντ σε φιλμς μνημειώδη σαν την Million Dollar Baby, το Mystic River και το True Crime, δεν αφήνει δευτερόλεπτο που να μην αποτίσει φόρο τιμής στον μέντορα του. Αυτό δεν σημαίνει πως κινηματογραφικά κινείται σε ανάλογο ή έστω κοντινό λέβελ, οι ατασθαλίες ας πούμε του σεναρίου και αρκετές και χτυπητές είναι. Καταφέρνει όμως μια ταινία που ο σινεφίλ, ελέω πενιχρού προμόσιον, θα πέσει πάνω της από καθαρή τύχη, να του αφήσει τουλάχιστον την γεύση του αξιοπρεπούς, μετά την πτώση των τελικών κρέντιτς.

Ευθύνεται άλλωστε γι αυτό και η παρουσία του Liam Neeson, που πλην απειροελαχίστων εξαιρέσεων, μοιάζει με εγγύηση στο τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε, σοβαρότερο είτε πιο περιπετειώδες. Ο Ιρλανδός με ακόμη πιο τονισμένα τα προχωρημένης ηλικίας χαρακτηριστικά του προσώπου του, φαντάζει ως η ιδανική επιλογή για να αποδώσει τον γερο Προστάτη, που πάνω από όλα τιμά τα ιδανικά και τα πιστεύω του. Η γουεστερνική μαρκίζα The Marksman, καμπόσο μοιάζει υπερβολική, αφού τα μπιστολίδια δεν βαρούν ακατάπαυστα και ασίγαστα, χάρη όμως στις συνολικά προσεχτικές ερμηνείες, στο θέμα που ενδεχόμενα μπορεί να εμπνέεται από την πραγματικότητα και στην πανταχού παρούσα Clintική αύρα, το φιλμ παρακολουθείται με ενδιαφέρον, ίσαμε το αναμενόμενο φινάλε του.