Movies Ltd

Ξέρεις από βέσπα;

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

"Silenzio Bruno"

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων που σκηνοθετεί ο γεννημένος στις 19 Οκτωβρίου 1970 στη Γένοβα της Ιταλίας, Enrico Casarosa. Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη στα 20 του προκειμένου να σπουδάσει κινούμενα σχέδια και ρίζωσε στις ΗΠΑ. Η προηγούμενη σκηνοθετική του απόπειρα ήταν η μικρού μήκους (διαρκείας μόλις 7 λεπτών) ταινία κινουμένων σχεδίων La Luna (2011), το σενάριο της οποίας έγραψε ο ίδιος, βασιζόμενος στο διήγημα του Ίταλο Καλβίνο Η απόσταση της σελήνης (La Distanza Della Luna). Το La Luna ήταν υποψήφιο για Όσκαρ το 2012, το βραβείο της κατηγορίας όμως πήγε στην ταινία The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore των William Joyce και Brandon Oldenburg. Fun fact: Η επόμενη ταινία που ετοιμάζει ο William Joyce θα είναι η κινηματογραφική μεταφορά του The Great Gatsby σε κινούμενα σχέδια!

Αυτή είναι η 24η ταινία μεγάλου μήκους της Pixar. Να θυμίσουμε πως η πρώτη ταινία της Pixar ήταν το Toy Story, το οποίο βγήκε στις αίθουσες στις 22 Νοεμβρίου του 1995. Η ταινία Λούκα (Luca) είχε προγραμματιστεί να βγει στις αίθουσες στις 18 Ιουνίου του 2021. Στις 23 Μαρτίου του 2021 όμως η Disney (που έχει αγοράσει την Pixar), ανακοίνωσε πως η ταινία θα έβγαινε μόνο στην πλατφόρμα της Disney +, έχοντας κινηματογραφική διανομή μόνο σε χώρες (όπως η Ελλάδα) όπου η πλατφόρμα δεν είναι ακόμα ενεργή. Αυτή είναι η δεύτερη ταινία της Pixar που την... πατάει με αυτόν τον τρόπο, μετά το Soul. Και για τις δύο ταινίες η απόφαση ελήφθη λόγω της πανδημίας του Covid-19. Η ταινία έκανε την παγκόσμια κινηματογραφική της πρεμιέρα στις 13 Ιουνίου στην Ιταλία, στο Ακουάριουμ της Γένοβας, όπου προβλήθηκε για τρεις μέρες με τις προβολές να διοργανώνονται από την μη κερδοσκοπική εταιρία MediCinema και τις εισπράξεις να πηγαίνουν σε κοινωφελή ιδρύματα. Σε ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο, η ταινία άρχισε να προβάλλεται στο Disney + στις 18 Ιουνίου.

Η υπόθεση: Ο Λούκα είναι ένα 13χρονο έξυπνο και ευρηματικό τέρας της θάλασσας µε ανεξάντλητη περιέργεια, ειδικά σε ό,τι αφορά τον μυστηριώδη κόσμο πάνω από τη θάλασσα. Παρόλο που µια ζωή όλοι – και ιδίως οι γονείς του – τον προειδοποιούσαν ότι ο κόσμος των ανθρώπων είναι ένα επικίνδυνο μέρος, εκείνος λαχταρά κάτι πέρα από την ήσυχη ζωή του. Οπότε, όταν ένα άλλο τέρας της θάλασσας, ο Αλμπέρτο, µε πραγματική εμπειρία από τον κόσμο των ανθρώπων, παίρνει τον Λούκα κάτω από το... πτερύγιό του, τα µάτια του ανοίγουν µε θαυμασμό μπροστά σε έναν κόσμο γεμάτο δυνατότητες. Η μικρή πόλη της ιταλικής Ριβιέρας την οποία εξερευνούν τα δύο αγόρια (μιας που έξω από το νερό έχουν την εμφάνιση κανονικών αγοριών) είναι το Πορτορόσο. 

Εκεί, θα γνωρίσουν την Τζούλια, ένα πανέξυπνο, συνομήλικό τους κορίτσι, που περνάει στο Πορτορόσο τα καλοκαίρια της. Ένας διαγωνισμός – κάτι σαν ιδιάζον τρίαθλο – λαμβάνει χώρα στη μικρή πόλη κάθε καλοκαίρι, με έπαθλο μια βέσπα. Η Τζούλια επιθυμεί όσο τίποτε άλλο να κερδίσει, κυρίως για να εκνευρίσει τον τοπικό, ωραιοπαθή νταή, τον Έρκουλες. Τα δύο αγόρια θέλουν όσο τίποτε άλλο τη βέσπα. Οι τρεις τους θα δημιουργήσουν μια συμμαχία. Το... κακό είναι πως αν ο Λούκα ή ο Αλμπέρτο βραχούν, θα αποκαλυφθεί η πραγματική τους ταυτότητα. Και οι πολίτες του Πορτορόσο τρέμουν τα τέρατα της θάλασσας. Από την άλλη, η φιλία του Λούκα με τον Αλμπέρτο περνάει διάφορες φάσεις, που την θέτουν εν κινδύνω. Θα καταφέρουν να βγουν αλώβητοι από όλο αυτό;

Η άποψή μας: Λοιπόν, θα το πω από την αρχή για να ξεμπερδεύουμε: αυτή είναι η ταινία της Pixar που με άγγιξε λιγότερο από όλες. Για να καταλάβετε, την τριλογία του «Cars», που επίσης δεν μου είπε κάτι, την έχω πιο ψηλά από αυτήν την ταινία. Μην με παρεξηγείτε: αυτή δεν είναι μια κακή ταινία. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Αλλά δεν με ικανοποίησε ούτε σε επίπεδο προθέσεων ούτε σε επίπεδο storytelling ούτε σε επίπεδο χιούμορ. Αυτή είναι μάλλον η ταινία της Pixar που «πετάει» τους ενήλικες έξω από αυτήν περισσότερο από όλες. Και θα εκτιμηθεί περισσότερο από το ανήλικο κοινό. Οπότε, τσάμπα όλες οι αναφορές σε διάσημους Ιταλούς δημιουργούς, όπως ο Fellini και ο Visconti, τσάμπα ο Marcello Mastroianni, τσάμπα το κλείσιμο του ματιού σε Hayao Miyazaki και τα στούντιο Ghibli. 

Και τα ονόματα και τα επίθετα των πρωταγωνιστών που κάτι σημαίνουν, και το όνομα της πλατείας που αποτίει φόρο τιμής στον Ίταλο Καλβίνο κι ένα σωρό άλλες αναφορές: για να διαβάσετε τα τρίβια στη σελίδα της ταινίας στο imdb θα χρειαστείτε τουλάχιστον μια ώρα! Δεν αρκούν όμως αυτά για να προκύψει εντέλει μια ψυχαγωγική και διασκεδαστική ταινία. Ένα Call me by your name σε κινούμενα σχέδια χωρίς ( ; ) την ομοφυλοφιλία, ένα εκπληκτικό να το βλέπεις φιλμ, που αποθεώνει την καλοκαιρινή Ιταλία (άιντε, forza Italia – μην ξεχνάμε πως όλος ο πλανήτης πλην Άγγλων, αυτούς θέλει ως θριαμβευτές στο εφετινό Euro), τα μακαρόνια, τα... τυριά και την ξεγνοιασιά. Κι όλα αυτά ενόσω ο Λούκα προσπαθεί να διαχειριστεί πράγματα πρωτόγνωρα. 

Αρχικά, τη βαθιά του φιλία με ένα συνομήλικό του αγόρι με ανάλογο background και κατά δεύτερον, έναν ολάκερο κόσμο, παντελώς άγνωστο αρχικά για εκείνον, που είναι γεμάτος εκπλήξεις, πράγματα και θαύματα. Η βέσπα γίνεται το σύμβολο της ελευθερίας και ο Λούκα (καθόλου τυχαίο που τα μάτια του στην ταινία είναι μεγαλύτερα από κάθε άλλου χαρακτήρα) διστακτικά στην αρχή αλλά ολοένα και πιο έντονα απολαμβάνει να απορροφά όλες τις νέες πληροφορίες, όλη αυτήν τη γνώση, την οποία αγνοούσε. Κι ότι αγνοούμε, το φοβόμαστε και το δαιμονοποιούμε, σωστά; Γι' αυτό οι άνθρωποι τρέμουν τα «τέρατα της θάλασσας», γι' αυτό τα «τέρατα της θάλασσας» τρέμουν τα... τέρατα της ξηράς. Το μήνυμα της ταινίας λοιπόν είναι αυτό: η γνώση μας βοηθάει να εξελισσόμαστε. Και προσπερνάει σκοπέλους που η άγνοια κατασκευάζει. 

Άλλο μήνυμα: μια φιλία, μια βαθιά, ουσιαστική φιλία μπορεί να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Το πως θα διαχειριστεί κάποιος τη φιλία είναι θέμα χαρακτήρα. Ο Αλμπέρτο θέλει τον Λούκα για τον εαυτό του. Ερμηνεύει τη φιλία ως ιδιοκτησία. Ως αποκλειστικό δέσιμο, ως «εμείς εναντίον όλων». Ο Λούκα θέλει τον Αλμπέρτο ως πραγματικό φίλο. Ως ανεξάρτητη ύπαρξη, που μπορεί να λειτουργεί και από μόνη της, που η παρέα μαζί του είναι ένα θεσπέσιο γεγονός, ως συνοδοιπόρο. Χωρίς όμως ιδιοκτησίες, χωρίς εμμονές, χωρίς θυμώματα και παρεξηγήσεις. Καναδυό τρικάκια έχουν πλάκα (ο Λούκα είναι... βοσκός στη θάλασσα, οι γονείς του καταβρέχουν κάθε παιδί για να τον βρουν, καθώς δεν αναγνωρίζουν την ανθρώπινη μορφή του, η γιαγιά είναι αφασία και ο θείος Ούγκο, μεγάλη ιστορία). 

Αλλά, συγκρίνοντας την ταινία τόσο με τη Μικρή γοργόνα όσο και με το Στάσου πλάι μου πχ ή και όλες τις υπόλοιπες ταινίες της Pixar, τούτο το πόνημα υστερεί σε ψυχή. Και τα δυσθεώρητα ύψη που έβαλε το Coco μάλλον θα αργήσουν να ξεπεραστούν...

Στις δικές μας αίθουσες? Την 1η Ιουλίου 2021 από την Feelgood Ent.!