Movies Ltd

Get Ready for the Future!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Αναλογικά όνειρα σε έναν ψηφιακό κόσμο

Ο Δημήτρης Μπαβέλλας γεννήθηκε στον Νέο Κόσμο. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου και έλαβε σεμινάρια υποκριτικής από τον Δημήτρη Μαυρίκιο στο Θέατρο των Αλλαγών. Έχει σκηνοθετήσει μικρού μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ, βιντεοκλίπ, τηλεοπτικές εκπομπές, εταιρικά βίντεο κ.ά. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, με τίτλο Runaway Day, έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του 19ου φεστιβάλ κινηματογράφου του Σαράγιεβο (2013). Στη συνέχεια προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ της Αυστρίας (Βιενάλε), στο 68ο φεστιβάλ Εδιμβούργου, στις αθηναϊκές αίθουσες για τρεις εβδομάδες, και συνεχίζει να παίζεται εντός και εκτός συνόρων, έχοντας συμπληρώσει πάνω από 40 συμμετοχές σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Το φιλμ κέρδισε το βραβείο Alphaville Award in Feature Films Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στο 23ο Φεστιβάλ Βίντεο και Κινηματογράφου του Μπέρκλεϊ 2014, το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου του Κόλπου της Νάπολης 2015, καθώς και το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Festival Montevideo Fantástico 2015.

Η αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Tallinn Black Nights Film Festival 2019. Η πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο φεστιβάλ Αθηνών «Νύχτες Πρεμιέρας» ενώ δυο μήνες μετά, προβλήθηκε και στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου και ειδικότερα στο τμήμα «Μια δεύτερη ματιά».

Η υπόθεση: Ο Αντώνης Τιτσάνης και ο Χρήστος Φερτάκης είναι δύο φίλοι που συγκατοικούν σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα. Άνεργοι και πλήρως αποκομμένοι από τον κοινωνικό τους περίγυρο τα βγάζουν πέρα όπως μπορούν, με τα ελάχιστα έσοδα από τις μικροδουλειές που κάνουν ή με τα χρήματα από το ταμείο ανεργίας που εισπράττει ο Χρήστος. Τους δυο ήρωες ενώνει ο κοινός, πλατωνικός έρωτας που μοιράζονται για την Λώρα Ντουράντ, μια μυθική πορνοστάρ της δεκαετίας του ’90, τα ίχνη της οποίας έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Όταν τα πράγματα στη ζωή τους πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, οι φίλοι αποφασίζουν να πάνε κόντρα στην τύχη τους και παίρνουν τη μεγάλη απόφαση να ξεκινήσουν την αναζήτηση της χαμένης Λώρας.

Η άποψή μας: Πολλές φορές με έχουν κατηγορήσει ότι είμαι σποϊλεράκιας (guilty as charged!). Άλλες φορές, ότι γράφω πάρα πολλά πράγματα για την υπόθεση της ταινίας (κάτι που σαφώς εμπίπτει στην ίδια κατηγορία με το ''σποϊλεράκιας''). Θα ήθελα λοιπόν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Κατά τη διάρκεια του περασμένου, πειραματικού, διαδικτυακού, φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είδα ευλαβικά όλες τις ελληνικές ταινίες και όλες τις ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος. Εντάξει, μου ξέφυγαν πέντε, έξι ταινίες αλλά όλα καλά. Καθώς ο χρόνος πίεζε, δεν διάβαζα τις συνόψεις των ταινιών που υπήρχαν στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ. Έτσι, καλή ώρα, έβαλα να δω τούτη την ταινία. Μια χαρά ταινία! 

Πέρασα φίνα. Ναι, αλλά μέχρι να μπορέσω να ενώσω τις ευθείες έχασα ώρα και δεν απόλαυσα την ταινία όπως της άξιζε. Γιατί, αν δεν διαβάσεις τη σύνοψη, χάνεις (κάποια) επεισόδια: Ποια η σχέση του Αντώνη και του Χρήστου; Είναι αδέλφια, ξαδέλφια, φίλοι; Ποιανού είναι το παιδί με το οποίο παίζει ο Αντώνης στην αρχή; Γιατί το παίρνει ο Χρήστος; Κι αυτή που περιμένει στο αμάξι είναι λογικά η πρώην σύζυγος του ενός από τους δυο και μητέρα του παιδιού. Γιατί στο ένα και μοναδικό πλάνο που τη βλέπουμε, μοιάζει με την Λώρα Ντουράντ; Θέλω να πω, αδυναμία του σεναρίου είναι όλο αυτό, να μην σου συστήνει τους ήρωες με το καλημέρα, αλλά αν διάβαζα την σύνοψη, θα απέφευγα όλη αυτήν τη σπαζοκεφαλιά. 

Οπότε, ναι παιδιά, αν θέλετε να παρακολουθείτε τις ταινίες χωρίς να γνωρίζετε παρά μόνον τα βασικά γι' αυτές, γούστο σας και καπέλο σας. Γι' αυτό κι εγώ έχω ξεχωριστό τμήμα με ευδιάκριτο τίτλο «Η υπόθεση» και δεν την ενσωματώνω μέσα στο κείμενο της κριτικής. Το θεωρώ πιο τίμιο. Έτσι που λέτε. Οπότε, γυρνώντας στο φιλμ, έχουμε να κάνουμε με μια απολαυστική σε σημεία, άνιση γενικώς κωμωδία – ταινία δρόμου. Που δεν καταφέρνει σε πολλά σημεία να διευκρινίσει τι ακριβώς συμβαίνει! Το γιατί παίρνουν την απόφαση τη συγκεκριμένη στιγμή οι δύο φίλοι, επίσης δεν δικαιολογείται με πληρότητα. Η πιθανή αρρώστια του Χρήστου και το μπούχτισμα του Αντώνη με την όλη κατάσταση δεν αρκούν – σε ρεαλιστικά πλαίσια – για να ληφθεί μια τόσο μεγάλη απόφαση. Όπως και το... κάλεσμα της ίδιας της Λώρας. 

Όμως, να μην λέμε μόνο τα στραβά, που έτσι κι αλλιώς μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Ο Μπαβέλλας, σοφά ποιών, αφήνει στους δύο πρωταγωνιστές του να καθαρίσουν την μπουγάδα. Κι ευτυχώς, γιατί και οι δυο τους, πέρα από το ότι ταιριάζουν ως δίδυμο, τα πάνε πάρα πολύ καλά. Εξαιρετικά θα μπορούσε να πει κανείς. Στην παράξενη Οδύσσειά τους, θα συναντήσουν πολλά και θαυμαστά πράγματα. Έναν πρώην παραγωγό ταινιών πορνό, τον Βέρτιγκο (χα! - στο ρόλο ο εξαφανισμένος και από τα τηλεοπτικά νομίζω τελευταία, Δάνης Κατρανίδης) στο καζίνο του Μον Παρνές. Έναν γκουρού της γιόγκα (απολαυστικός ο Αλέξανδρος Λογοθέτης) σε μια παραλία – εδώ θα δούμε και μια από τις πιο αστείες σκηνές της ταινίας, αυτήν με το παπάκι. Μία μοναχική αριστοκράτισσα σε μια έπαυλη στη μέση του πουθενά, που δεν χωνεύει τους κομουνιστές (πάντα πολύ καλή η Υβόννη Μαλτέζου, στο τμήμα της ταινίας που παραπέμπει ταυτόχρονα και σε Mel Brooks αλλά και στο «Ghostbusters»). Κι έναν άλλο τρελαμένο τύπο με την Λώρα Ντουράντ κάτω από μια μη χρησιμοποιούμενη πια γέφυρα, που κατέχει την αλήθεια (εδώ ο Νίκος Χατζόπουλος). 

Μουσική που νιουγουεϊβίζει, αναφορά στον Τζίμη Πανούση, δίσκοι βινυλίου που πρέπει να πουληθούν (το κλάμα του Παπαδημητρίου σου σπαράζει την καρδιά), airbnb, εξάντες, φωτόμετρα, μπύρες, χαρτάκια τσιγάρου που στρίβονται χωρίς καπνό μέσα και στο κέντρο, η αναζήτηση της ιδανικής γυναίκας! Μιας πρώην πορνοστάρ. Που μπορεί να εξαφανίστηκε. Μπορεί όμως και να βρίσκεται πολύ πιο κοντά τους από όσο οι δυο τους φαντάζονται. Μια ταινία που σε πείθει με την ελευθερία της και την ανεμελιά της (ιδίως όταν έχεις διαβάσει από πριν την υπόθεση, καλά, σκάω), έχει δυο σούπερ ηθοποιούς να το διασκεδάζουν (δεύτερη συνεργασία του Παπαδημητρίου με τον Μπαβέλλα – συμμετέχει και στην παραγωγή, άρα πίστεψε στην ταινία, πολύ σημαντικό για έναν ηθοποιό) κι έχει και το κλείσιμο που της αξίζει: με έναν μονταζάκι ντυμένο με ένα υπέροχο τραγουδάκι που θυμίζει David Bowie αλλά δεν είναι, όπου όλοι μαζί πηγαίνουν στην ακρογιαλιά, όπως έλεγε κάποτε και η Μελίνα. 

Έτσι κι αλλιώς τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά, η ταινία έχει πραγματικά fun, ε, και δεν μπορείς να αδιαφορήσεις για ένα φιλμ όπου ο... υδραυλικός θα... ξεβουλώσει τους σωλήνες της (Ουγγαρέζας;;;;) Λώρας (ναι ρε, αθωότητα στα πορνό) και στους τοίχους κρέμεται αφίσα του καρακάλτ «The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension» - εκτός κι αν είδα λάθος...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Ιουλίου 2021 από την Tulip Ent.!