Movies Ltd

Who Framed Tom & Jerry?

του gaRis (@takisgaris)

Έπρεπε να το ζήσουμε κι αυτό. Το έρμα τα νιάτα, τάσπιλα ταμόλυντα τα παιδικά μας χρόνια να γενούν θέαμα άσχημο, αδιάφορο και το χειρότερο, εκτός επαφής με την εποχή μας. Κείνα τα ηρωικά πεντο-δεκάλεπτα στην ασπρόμαυρη τηλοψία, με τον Τομ να κυνηγάει ατέρμονα τον γκρίζο ποντικο-αλανιάρη τον Τζέρι και να αρπάζει από τηγάνια, ουρανομήκεις πτώσεις και ηλεκτροπληξίες στο κρανίο ασύστολα και δίχως τελειωμό. Και φτου απτην αρχή φίλος. Έτσι, για την αλητεία. 

Γιατί ο Χάνα(ς) κι ο Μπάρμπερα(ς) με αυτόν τον τρόπο την είχαν ονειρευτεί τη δουλίτσα δαύτη, που τους όρθωσε καριέρα δυσθεώρητη ανάμεσα στα 1942 και 1957 του (ναι, ω ναι) περασμένου αιώνα. Τα δικαιώματα ξωμείνανε στη Warner Bros που για δεύτερη φορά, μετά τη σούπερ αποτυχημένη πρωτιά στα 1992, επιχειρεί να επανασυστήσει τους άσπονδους φίλους σε ένα PG κοινό, όχι απαραίτητα παιδικό, με ζωντανό καστ β’ διαλογής και ένα ανιμέσιο όραμα που φέρνει μνήμες του ιστορικού Who Framed Roger Rabbit, με τη στιβαρή υπογραφή του πειραματιστή αρχιμαστόρου Robert Zemeckis.

Τι τα θες- τι τα γυρεύεις όμως, καθότι ο Tim Story (του Barbershop αλλά και του αθλίου Shaft remake) πέρα από το ότι είναι μπασκλάς, έχει υποπέσει στο θανάσιμο αμάρτημα να περιορίσει το ντούο σε ρόλους ελεεινής κομπαρσίλας, σε ταινία που δίχως ντροπή τιτλοφορείται πάνω στα ονόματά τους. Τι κι αν χρησιμοποιεί (με τον ίδιο τρόπο που διακρίνει κανείς στο Peanuts πίσω στα 2015) τα ορίτζιναλ φωνητικά τρικάκια ή την προσκόλληση στη σύμβαση πως κάθε ζώο ή πτηνό θα είναι ανιμέητεντ. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες. 

Το ζήτημα είναι το στόρυ κι αυτό πατάει στα βρωμόνερα της προσχηματικής προβλεψιμότητας. Η Chloë Grace Moretz (τρισχαριτωμένη παιδούλα στο σκορσεζικό Hugo, 2012) χρησιμοποιεί ψεύτικο ρεζουμέ για να πιάσει παρτάιμ δουλειά σε μεγάλο ξενοδοχείο του Μανχάταν, υπό την επιστασία του κακούλη Michael Pena. Γάμος μπόλυγουντ στάιλ βρίσκεται σε πυρετώδεις προετοιμασίες και το ντουέτο τη συμφοράς (Tom & Jerry) μπλέκεται εκειδά κάνοντάς τα λαμπόγυαλο. Στην κυριολεξία. 

Και το καλό το ρώτημα γεννάται ανεπιτήδευτα. Βρε Tim αδερφέ, αφού Story λέγεσαι αλλά έχεις όνομα χωρίς τη χάρη, γιατί να εστιάσεις σε δυο redemption χαρακτηρολογικές διαδρομές των ανθρωπο-ηρώων σου και να μη δώσεις για πρώτη φορά στα χρονικά την ευκαιρία στη γάτα και το ποντίκι να φανερώσουν κάτι παραπάνω από τη διαχρονική τους καρικατούρα; Δε θες αυτό; Δώσε μας τουλάχιστο τη γνώριμη βρωμόπλακα χωρίς κορεκτιλίστικες αναστολές. Ούτε. 

Με διάρκεια 101 υπερπροβλέψιμων λεπτών, το Tom & Jerry, παρά τις βίντατζ πινελιές του δείχνει ανέτοιμο να διασκεδάσει ένα (οποιοδήποτε) ηλικιακό γκρουπ, με κλαπατσιμπανίστικα εφφέ και μια παντελώς ανοίκεια περιθωριοποίηση των κεντρικών ηρώων κατά τη μαρκίζα του. Κι αυτό ακριβώς το πράμα, το παιδί μέσα μου, που ανελλιπώς κατανάλωνε μονορούφι τα παλιά τηλεοπτικά 10λεπτα στα μακρινά 70s, αδυνατεί να το συγχωρέσει, ούτε καν να το αποδεχτεί.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιουνίου 2021 από την Tanweer!