Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Στο άκουσμα, μια περίπου δεκαετία πριν και κατόπιν της εισπρακτικής επιτυχίας της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων του Burton, πως η Disney προσανατολίζεται στο να διασκευάσει πλήρως τον κατάλογο της, σε ολοκαίνουργιες live action εκδοχές, κυριολεκτικά ενθουσιάστηκα. Προσδοκία που κτύπησε κόκκινο, ακόμη και μετά την παταγωδώς αποτυχημένη πρεμιέρα του νέου κύματος με την Maleficent, αφού δεν καρτερούσα απλώς από το κορυφαίο στούντιο να μου σερβίρει σε ζωντανά αντίγραφα των καρτούν της, την μαγευτική Cinderella, το φαντασμαγορικό Jungle Book, το αριστοκρατικό Beauty And The Beast, τον εξωτικό Aladdin ή την πασιονάρια Mulan. Όπως ακριβώς και έπραξε. Αλλά ένιωθα πως θα πήγαινε ένα τουλάχιστον βήμα παραπέρα (ή πρωτύτερα αν μιλάμε για ακριβολόγηση), τις ήδη πασίγνωστες ιστορίες του animation θησαυροφυλάκιού της. Όπως ας πούμε τα 101 Dalmatians...

Ορφανή από γονείς, αφού ακόμη και την μονάκριβη μάνα, που την μεγάλωσε με χίλιες θυσίες, την έχασε ένα μοιραίο βράδυ σε δυστύχημα στους γκρεμούς της Κορνουάλης, η ονειροπόλα Εστέλλα, θα ενηλικιωθεί ως ένα χαμίνι των υγρών λονδρέζικων δρόμων, βγάζοντας τα προς το ζην, ξαφρίζοντας πορτοφόλια από τους ανυποψίαστους διαβάτες. Όμως και σήμερα, κοπέλα πια, που παραμένει στέλεχος της τριμελούς σπείρας μικρολωποδυτών, δεν έχει απωλέσει την φιλοδοξία της να γίνει κάποια στιγμή διάσημη μοδίστρα. Και η ευκαιρία θα της δοθεί εντελώς αναπάντεχα, καθώς εργαζόμενη σαν καθαρίστρια σε πολυτελή οίκο της πρωτεύουσας, θα δεχτεί την απρόσμενη πρόσκληση...

Να γίνει το δεξί χέρι της πιο ονομαστής εκπροσώπου της οτ κουτίρ, της διεθνούς φήμης εκκεντρικής Βαρόνης Φον Χέλμαν, που διοικεί απολύτως αυταρχικά την κορυφαία μπράντα ρούχων στον κόσμο και στα σχέδια της είδε να γεννιέται ένα νέο αστέρι των πατρόν. Αρχικά εντυπωσιασμένη από το καινούργιο της φανταχτερό πόστο δίπλα στην γαλαζοαίματη φασιονίστα, η Εστέλλα σταδιακά θα εξελίξει την δημιουργική της ορμή, με την ελπίδα να ξεπεράσει ακόμη και την ίδια της την αφεντικίνα. Κάτι που δεν θα αργήσει να συμβεί, με την μοναδική διαφορά πως η μοίρα, έχει ζωγραφίσει στην ακουαρέλα, άλλα σχέδια για την σχέση τους.

Από τις σελίδες της περίφημης νουβέλας της Dodie Smith, ξεπήδησε η θαυμαστή ιστορία των εκατό συν ενός σκύλων της Δαλματίας, που μεταβλήθηκε σε κινούμενο σκίτσο το 1961, φιλμ που απόκτησε την ζωντανή του βερσιόν - με την Glenn Close στο στάρινγκ - 35 έτη αργότερα. Σε μια εποχή που οι κακοί των κάθε λογής κόμικ περιπτώσεων, αποκτούν ολοένα και περισσότερο το δικό τους αποκλειστικό παραμύθι, δεν θα μπορούσε να μείνει στην απόξω η θρυλική Κρουέλα Ντε Βιλ. Μια παρανοϊκή κακίστρω, με ασπρόμαυρο άναρχο μαλλί, χροιά φωνής μπαμπουλένια, αποτέλεσμα της μανίας της με το κάπνισμα και θωριά τόσο φοβιστικά επιβλητική, μέσα στις παλιομοδίτικης όψης φορεσιές, ώστε αποξαρχής να σου κόβει την ανάσα. Πόσω μάλλον των κακόμοιρων λευκών τετράποδων με τις μεγάλες βούλες, που η δαιμόνιας προσωπικότητας ζάπλουτη και αδίστακτη βιλέν, έχει βάλει σκοπό να τους αφαιρέσει το τρίχωμα για να δημιουργήσει την απόλυτου γούστου της γούνα.

Και τα ερωτήματα πέφτουν σωρός: Από που σκαρφίστηκε το γεμάτο διαβολικά νοήματα ψευδώνυμο της? Πως κατόρθωσε από πλύστρα να μετεξελιχθεί στο απόλυτο fashion icon, με φήμη που ξεπέρασε γρήγορα τα όρια της Αλβιόνας, φτάνοντας ίσαμε τα πέρα του κόσμου? Πως έφτιαξε από το μηδέν όλη αυτή την ανεκτίμητη περιουσία και με ποιον ακριβώς τρόπο εκθρόνισε από το κυρίαρχο πόστο την τάλε εκουάλε περσόνας, μέντορα της? Απαντήσεις που με ευρηματική μέθοδο μας μοιράζει απλόχερα το γεμάτο εμπνεύσεις, ανατροπές, συγκινήσεις και αγωνιώδεις περιστροφές πρίκουελ, στηριγμένο σε σενάριο μιας πεντάδας γραφιάδων, αποτελούμενης μεταξύ άλλων, από την Aline Brosh McKenna του αναλόγου φόρμας Devil Wears Prada και τον Tony McNamara της The Favourite. Με τέτοιες βάσεις...

Το μόνο που χρειαζόταν η πανάκριβη παραγωγή, ήταν ένας άξιος διευθυντής μιας ορχήστρας που απαιτεί πρώτης τάξης επιλογές σε ζωτικά πεδία σχεδιασμού της. Φυσικά στα κοστούμια, εννοείται σε κομμώσεις και μέικ απ, δίχως άλλο στο αρτ νταιρέξιον, εκεί δηλαδή που η νέα Cruella πραγματικά σαρώνει. Στόμα ορθάνοιχτο επί δυομισαώρου για το φαντασμαγορικό αποτέλεσμα που ξετυλίγεται στο εκράν, καθώς το Χόλιγουντ στα καλύτερα του, διασχίζει από άκρου εις άκρο τα διασημότερα τοπόσημα της Λόνδρας, ντύνοντας τα με κάθε λογής χρώμα, ώστε να σταθούν αντάξιο σκηνικό της πολύπλευρης αφήγησης. Κι εκεί ακριβώς εισβάλλει η σκηνοθετική παρεμβολή, για να προσθέσει την ρουά ματ πενιά της. Στον χρόνο που τα πάντα δρουν. Τι σκέψη!

Αναπαράσταση που μας ταξιδεύει την εποχή της έξαρσης του πανκ και του γκλαμ, στον τόπο εννοείται που γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν τα κινήματα, δημιουργώντας μια παλέτα ανάκατων αποχρώσεων, παλμών, ρυθμών, τάσεων και εντάσεων, που έχει καταγράψει ανεξίτηλες, μυριάδες σελίδες στην εξέλιξη της μόδας. Η ποπ κουλτούρα της εποχής πρωταγωνιστεί παντού, σε οποιοδήποτε πλάνο του στόρι, είτε δια μέσου σκόρπιων υπερτονισμένων στοιχείων στα φόντα, είτε με το μπόλι των τραγουδιών που ορίζουν το λατρεμένο, από κάθε άποψη σάουντρακ. Ούτε πέντε, ούτε δέκα πασίγνωστα χιτς, αλλά τριάντα τον αριθμό τεράστιες επιτυχίες διανθίζουν τα τεκταινόμενα στην οθόνη, όχι έτσι σκόρπια και ότι νάναι, αλλά απολύτως ταιριαστά με την δράση. Stones, Queen, Bowie, Animals, Purple, Elo, Blondie, Zombies, Tina Turner, Supertramp, Clash, Sinatra θυγατέρα, Nina Simone... Τι περισσότερο να ζητήσεις να ακούσεις, πέρα από το να δεις.

Ξεπερνώντας το οπτικοακουστικό υπερθέαμα - οι σεκάνς με το σκουπιδιάρικο και τα κουκούλια, ανήκουν στην φιλμική ανθολογία - τίποτα δεν θα μπορούσε να σταθεί, δίχως μια δυναμική θεματική για να στηρίξουν. Και το ανθρώπινο στοιχείο σε όσα λαμβάνουν χώρα αφηγηματικά, είναι και σωστά μελετημένο και προσεχτικά δομημένο και άρτια εκτελεσμένο, ούτως ώστε να φορτίζει συγκινησιακά την πλατεία. Δίχως κενά και λακκούβες. Καλύπτοντας ταυτόχρονα και τις απορίες που έχουν προέλθει εκ του ορίτζιναλ. Το όραμα μιας ασήμαντης νεαρής γυναίκας για επαγγελματική και κοινωνική ανέλιξη, σε έναν κόσμο που αδιαφορεί, η ευκαιρία που δεν πρέπει να διαβεί χαμένη, η ριζοσπαστική αντίσταση κατά του κατεστημένου, η επανάσταση, ο επιβεβαιωτικός κανόνας του Όργουελ, που εννοείται παίρνει μπρος, την ώρα που τα πτώματα πατιούνται για να πάρει μπρος η διαδικασία της διαδοχής.

Πτώματα, σοσιολογικές επαναστάσεις, κλέφτες, σχιζοειδείς συμπεριφορές. Σε Disney φόρμα, που παραπέμπει ντε φάκτο σε προς ανηλίκους πόνημα, είναι δυνατόν? Φυσικά και όχι. Σε καμία περίπτωση η Cruella, δεν είναι μια ταινία για τους μπόμπιρες, που έχουν τρομάξει λιγουλάκι με την πάρτη της, παρακολουθώντας την στα Dalmatians και έχουν πανηγυρίσει έξαλλα την τελική της χασούρα. Το φιλμ απευθύνεται σε κοινό, που και το καλλιτεχνικό περιβάλλον θα εκτιμήσει και νοήματα μέσα από τις γραμμές του σκριπτ θα σχηματίσει. Ο Δράκος, Δράκο θα γεννήσει. Όσο κι αν η Αρετή με την Κακία θα μονομαχήσουν στα μέσα του εκκολαπτόμενου, όταν τα κίνητρα ωθούνται από την αλαζονεία, την απληστία, την ζηλοφθονία, είναι σχεδόν απίθανο να νικήσει η πρώτη. Και τότε ο παλιοχαρακτήρας θα διαιωνιστεί. Έστω κι αν στον πλανήτη Disney, πάντοτε το δίκαιο επικρατεί και το σατανικό ηττάται ολοσχερώς.

Την μια άκρη του διπόλου των μανιασμένων αντιπάλων κρατά η κυκλοθυμική Εστέλλα, με την μορφή της πάντα συμπαθούς και δυναμικής στις εκφράσεις της Emma Stone. Η κάμερα την ακολουθεί από εφηβάκι πορτοφολού, να μεταλλάσσεται δια μέσου της κοινωνικής εξαθλίωσης σιμά στις βρωμερές λεκάνες, σε μια Dark Knight εκδικήτρια, που χωρίς δισταγμό θα επιδιώξει να πάρει το πάνω χέρι. Τρομερή παρουσία ξανά για την Οσκαρούχα κοκκινομάλλα από την Αριζόνα, που δεν ζορίζεται στιγμή να αποδώσει το απαιτούμενο εγγλέζικο αξάν. Διαθέτει και ανταγωνιστή πρώτης γραμμής απέναντι της, όμως, που έχει ορίσει πήχη πανύψηλο, υποκριτικά, ως η πρωταρχική φιδίσια Κρουέλα / Βαρόνη. Και δύσκολα υπερβάσιμο θαρρώ...

Όμορφη και εκθαμβωτική δεν την αποκάλεσες ποτέ. Ειδικά στα νιάτα της, όταν σπουδαίες ταινίες σαν το Remains Of The Day και το In The Name Of The Father, θα ήσαν διαφορετικές χωρίς εκείνη σε απαιτητικά ρολιστικά πόστα τους. Έμπειρη πια και βετεράνα σε κάθετι που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας, χάρη και στην κλασική θεατρική της παιδεία, η Emma Thompson, ντύνεται με άνεση τα σατέν της βεελζεβούλας κυριάρχου, που δεν νιώθει ποτέ το έδαφος να τρίζει κάτω από τα ακριβά της τακούνια, που δεν φοβάται πόντο, που δεν βλέπει κανέναν μπρος της, ούτε φίλο, ούτε εχθρό. Μόνη της, βασίλισσα του κόσμου, ενός οικοδομήματος με σαθρά θεμέλια κι ας μην το νιώθει, καθώς εκτιμά πως με τους παράδες και την ισχύ της, στο τέλος θα υπερκεράσει τους πάντες. Συγκλονιστική η Λονδρέζα, όπως πάντα άλλωστε, χαρίζει τέτοια εκρηκτική ερμηνεία, που δεν ισοσκελίζεται ούτε με βραβεία και αγάλματα. Μεγάλη Κυρία!

Συνεπώς με όλους τους τομείς να αγγίζουν το άριστα, μπορούμε άνετα να μιλάμε για ένα εξαιρετικό κινηματογραφικό επίτευγμα. Με τα συγχαρίκια να έχουν σαν βασικό αποδέκτη τον έχοντα το γενικό πρόσταγμα Craig Gillespie, ντιρέκτορα που από την I, Tonya του είχε δείξει δείγματα κορυφαίου ταλέντου. Ο Εγγλέζος σεβάστηκε αλλά δεν φοβήθηκε να εξελίξει το πρωτότυπο, δεν μπήκε στην γυάλα να προσφέρει ένα έργο αποκλειστικά και μόνο για τους καλομαθημένους πιτσιρίκους θεατές της φίρμας, δεν δίστασε να ρισκάρει παίζοντας με έννοιες και πρόσωπα "εκτός ηθικής", σε ένα πεδίο που υπό άλλες συνθήκες θα επέβαλλε αυστηρώς την πολιτική ορθότητα. Δίχως καμία σκέψη ή αμφιβολία, η καλύτερη στιγμή υπογραφής Θείου Walt, εδώ και πολλές δεκαετίες