Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Η παραμικρή έκπληξη. Θα επρόκειτο άλλωστε για ένα τεράστιο επίτευγμα, να καταφέρει η πρώτη συνέχεια της Wonder Woman, να πλησιάσει έστω και στο ελάχιστο την ποιότητα της καλύτερης περιπέτειας, που προσέφερε η DC στο πρόσφατο κύμα των παραγωγών της. Νιώσιμο σαν σε ρεπρίζ του Superman, που μια φορά και έναν καιρό με είχε αφήσει άφωνο ως οκτάχρονο σινεφίλ αγοράκι, προτού σκορπίσει σαν ενδιαφέρον στις πανομοιότυπες συνέχειες του. Που όπως τότε έτσι και σήμερα, έμοιασαν σαν να βγήκαν κόπια πάστη, ξαναζεσταμένες από τον φούρνο μικροκυμάτων.

Ουάσινγκτον, μέσα της δεκαετίας του 80. Έχοντας συνηθίσει πια να διαβιώνει στον κόσμο των κοινών θνητών, η Πριγκίπισσα Νταϊάνα, γνήσια απόγονος των Αμαζόνων, εργάζεται ως στέλεχος στο Πνευματικό Κέντρο Σμιθσόνιαν. Δίχως να λησμονεί συνάμα να βάζει σε τάξη οποιαδήποτε αναστάτωση προκαλούν οι κοινοί κακοποιοί, δίνοντας ένα χεράκι βοηθείας στις τοπικές αστυνομικές αρχές, γεγονός που έχει εκτοξεύσει στα ύψη την δημοτικότητα της πανίσχυρης Γουόντερ Γούμαν.

Επιφορτισμένη με το καθήκον της ασφαλούς φύλαξης των πανάρχαιων κειμηλίων του ιδρύματος, η εντυπωσιακή μελαχρινή δεν θα αντιληφθεί άμεσα πως ο περίγυρος της, έχει βάλει στο μάτι την Ονειρόπετρα, έναν μαγικών ικανοτήτων λίθο που μπορεί να πραγματοποιήσει ακόμη και την πιο ακραία προσδοκία όποιου τον κατέχει. Δυνάμεις που σύντομα θα μεταλλάξουν προς το απροσδόκητα χείριστο, τις μορφές τόσο της ντροπαλής και χαμηλών τόνων γεωλόγου Μπάρμπαρα Αν Μινέρβα, όσο και του υπερφίαλου αποτυχημένου επιχειρηματία Μάξγουελ Λορεντζάνο. Δίχως να αφήσουν ανέγγιχτη την ίδια την Νταϊάνα, που θα μπει κι εκείνη στον πειρασμό να εκφράσει μια απίθανη επιθυμία...

Πράγμα που σημαίνει πως τσουυύπ, νάσουτον από το πουθενά αναστημένος σαν Λάζαρος και ο χαμένος στην λίμπο των περασμένων δεκαετιών, πιλότος Στιβ Τρέβορ, για να μετατραπεί το παραμύθι και σε μια πιο μεταφυσική - όσο και ακαταλαβίστική - κουτουράδα. Που εννοείται πως όσο περνά η ώρα, απομακρύνεται πολλά ποιοτικά χιλιόμετρα μακριά, από το εξαιρετικά δομημένο δεκαπεντάλεπτο ίντρο της Αρτεμισίας, αλλά και από την ανεξήγητη επιλογή της χρονικής τοποθέτησης της πλοκής καταμεσίς της χρυσής δεκαετίας του 20ου αιώνα.

Όπως προτάσσει και η μαρκίζα του superhero movie δηλαδή, με την μοναδική διαφορά πως αντί να χρησιμοποιηθεί αυτή η πολύχρωμη ποπ κουλτούρα της εποχής έστω τουλάχιστον στο φόντο των εξελίξεων, αποτέλεσε έναν απλό κομπάρσο που δεν δικαιολόγησε καν τον ντόρο του τίτλου. Ούτε τραγούδια σήματα κατατεθέντα του τρομερού 84, ούτε σκόρπια trade marks στα σκηνικά που πανεύκολα θα αναγνώριζαν όσοι το βίωσαν, απλά και μόνο πέντε έξι αλλαξιές ρούχων του...Λαζάρου Pine, δεν στάθηκαν ικανές να αναπαραστήσουν την πολυαναμενόμενη ειτίλα. Κρίμα...

Η δομή του νέου WW σε κανένα σημείο δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη όλων των προηγούμενων φιλμς του είδους. Βαθμηδόν αύξηση ταχυτήτων, δια μέσου μιας ρηχής ανάπτυξης στο στόρι, ωσότου φτάσουμε σε ένα ρυθμικό και εκρηκτικό μεν φινάλε, που ούτε στα ειδικά εφέ του, όμως, ούτε στην έμπνευση της μιας κάποιας ανατροπής, μπορεί κανείς να το κατατάξει ψηλά. Ευθύνη που βαρύνει κατά πολύ την κάκιστη επιλογή στο πρόσωπο του βιλέν της υπόθεσης, ενός πειραγμένου παρανόιντ Ντόναλντ Τραμπ, όπως τον αποδίδει ο υπερβολικός Χιλιάνος Pedro Pascal, μα κυρίως την αστοχία της βύθισης μιας εντέχνως γκαφατζούς σαγηνεύτρας όπως η  καταπληκτική (παντού αλλού) Kristen Wiig, στην λάσπη του μέτριου CGI.

Συνεπώς αν κάτι περισώζει την κατάσταση, αυτό δεν είναι άλλο από το κορίτσι του στάρινγκ, που με την χάρη, την ομορφάδα του, την γοητεία και τις αέρινες κινήσεις του, αποδεικνύει - όπως κάποτε και ο πρώτος διδάξας Christopher Reeve - πως γεννήθηκε για να αποδώσει την θρυλική Αμαζόνα. Διόλου τυχαίο πως οποιοδήποτε πλάνο απουσίας της κούκλας Gal Gadot, χωλαίνει, με την ισορροπία να επανέρχεται μόνο με την άφιξη της και πάλι στο εκράν. Άρα με πάσα βεβαιότητα, μπορώ να υποστηρίξω πως με λίγη προσοχή στο σενάριο και με κάποιες σοβαρές προσθήκες ανανέωσης, εφόσον η μαγιά υπάρχει, το επόμενο τσάπτερ της Wonder, θα μπορέσει να σταθεί επάξια ως συνεχιστής του καταπληκτικού ορίτζιναλ. Αυτό εδώ όχι.