Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Η περίπτωση του Liam Neeson, αποδεικνύει έμπρακτα πως ακόμη και το ίδιο το Χόλιγουντ, μπορεί σε βάθος χρόνου να καλύψει αδικίες που κατάφορα έχει διαπράξει. Πρωταγωνιστής στο απόλυτο άριστα δέκα του Spielberg, o Βορειοιρλανδός, είδε το χρυσό αγαλματάκι της Ακαδημίας να φεύγει μέσα από τα χέρια του - για εκείνα του Tom Hanks, που ούτε καν πλησίαζε την δική του επική απόδοση στην Λίστα - γεγονός που του στοίχησε σημαντικά στην εξέλιξη της καριέρας του, στην οποία ποτέ δεν του δόθηκαν κορυφαίας γραμμής ευκαιρίες. Μέχρις ώτου, πλησιάζοντας στα mid 50s, από έμπειρος, κατά κύριο λόγο υποστηρικτικός ρολίστας, θα εξελιχθεί δια μέσου του χιτ Taken, στον απόλυτο (σιτεμένο) υπερήρωα, που θα κληθεί να βάλει στην θέση του τον απανταχού υπόκοσμο. Όλα πήγαν μια χαρά γι αυτόν, επί μιάμιση δεκαετία. Καιρός να επιστρέψει μου φαίνεται στα πιο σοβαρά, στα πιο της ηλικίας του.

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά εννιά εκατομμύρια δολάρια είναι η ληστρική μπάζα του Τομ Ντόλαν, πρώην πεζοναύτη του αμερικάνικου στρατού, που έχει ξαφρίσει όλα τα θησαυροφυλάκια των περιφερειακών τραπεζών της Βοστόνης. Κι εκεί που θα περίμενε κανείς πως αυτό το ιλιγγιώδες ποσό στην τσέπη του ηλικιωμένου άντρα, θα αποτελούσε μια χαρά κομπόδεμα σύνταξης, ώστε να διαβιώσει με όλα τα κομφόρ, πλέον, εκείνος θα αποφασίσει να προχωρήσει στην απόλυτη ανατροπή ζωής: Να παραδοθεί στις αρχές και να επιστρέψει στον κράτος την λεία μέχρι δραχμής, με αντάλλαγμα την επιείκεια του δικαστηρίου προς το μετανιωμένο πρόσωπο του.

Ευθύνη για την πλήρη μεταστροφή του χαρακτήρα του, που βαραίνει την μορφονιά Άννι Γουίλκινς, υπάλληλο εταιρείας αποθήκευσης και απόφοιτο του τμήματος ψυχολογίας του τοπικού πανεπιστημίου, που αγνοώντας την πραγματική ταυτότητα του Τομ, θα του δώσει την αγάπη, την λατρεία και την στοργή που πάντοτε του έλειπε. Με την μοναδική διαφορά πως το σχέδιο μετάνοιας του Ντόλαν, αποξαρχής θα πάει λάθος, αφού οι μπάτσοι που θα αναλάβουν την περίπτωση του, θα αποδειχθούν μοιραία διεφθαρμένοι, επιδιώκοντας να κρατήσουν για εκείνους τα λεφτά, βγάζοντας τον συνάμα από την μέση.

Εννοείται βέβαια πως για να τσουλήσει η ανέμη αυτού του μάλλον τείνοντα προς το sci fi - με την έννοια πως όλα όσα συμβαίνουν ξεφεύγουν ακόμη κι από τα όρια της φαντασίας - περιπετειακιού, ούτε της μπατσαρίας το πλάνο θα πάει κατ ευχήν, συνεπώς θα εκκινήσει ένα ανθρωποκυνηγητό, όπου οι τρεχάμενοι και οι τρεχαλητές, αλλάζουν πόστα με ρυθμό πολυβόλου. Και να πεις πως υπάρχει μια αξιοπρεπής θεματική βάση που θα περιστρέψει γύρω της το φασαριόζικο γαϊτανάκι, άιντε κομμάτια να γίνει. Εδώ τα πάντα συμβαίνουν στην πιο ακραία εκδοχή τους, ενόσω σερβίρονται από τον σόφομορ ντιρέκτορα Mark Williams (ντεμπούτο το ρηχό Family Man) ως τουσέ. Έλα μωρέ, τι? Δεν πέφτει ένας εβδομηντάρης από την ταράτσα στο πεζοδρόμιο και δεν σηκώνεται μονομιάς αγρατσούνιστος?

Στην πλακίτσα λοιπόν περνά η συλλογιστική της πλατείας, καθώς τα λεπτά κυλούν και οι ακρότητες διαδέχονται η μία την άλλη για ψύλλου πήδημα. Και όσο ο κλοιός σφίγγει γύρω από τον ληστή που δεν ζητάει και τίποτα, αφού για ένα καθαρό κούτελο και για έναν έρωτα ζούμε, οι προβλέψιμες ανατροπές εισβάλλουν εξίσου άτακτα και το παραμύθι παίρνει πλέον το σχήμα του αχταρμά. Και το κακό είναι πως δεν υπάρχει το αγωνιώδες υπόβαθρο της καλογυρισμένης τρίπτυχης Αρπαγής και των κλώνων της, ώστε να πάρει την μορφή σωσιβίου που θα αποτρέψει τον πνιγμό.

Σκηνές έντασης και βίας στημένες στο πόδι, ειδικά εφέ που δεν τα φτιάχνει ούτε πρωτοετής της σχολής σε πέντιουμ, σενάριο που βγάζει γέλιο πάνω στην απελπισμένη σοβαροφάνεια του, ερμηνείες ανέκδοτο, ειδικά από τον κακό του στόρι, που σε οδηγεί μέχρι την απορία αν έχει διδαχθεί ποτέ στην ζωή του υποκριτική. Και εν μέσω όλων ο Liam, όχι κουρασμένος, ούτε εξαντλημένος ως μεσόκοπος δράστης, μα παθιασμένα αγκαζέ με την λατρεμένη κυρά (η Kate Walsh ορίζει την σωστή μόστρα της κάζουαλ 55άρας) παλεύει να περάσει στο εκράν ως  το εφηβάκι, που όλοι τριγύρω, έχουν βάλει αμέτι μοχαμέτι να του στερήσουν το όνειρο. Ούτε στο βίντεο...