Movies Ltd

Φιλοποίμην αυτό εδώ είναι για σένα

του gaRis (@takisgaris)

Για να ξεκαθαρίζω apriori: Δεν είμαι φαν του ιταλικού σινεμά, τουλάχιστον όχι αυτού από το ’70 και μετά. Ειδικά στην κωμωδία, η κλεψύδρα άδειασε από τσι Εντιμότατοι Φίλοι μου (1975) και δώθε. Δε βάζω σε τούτη την καλαθούνα Tinto Brass και Salieri - αυτά είναι άλλα γούστα. Ούτε ομιλώ περί φεστιβαλικών τύπου Sorrentino. Τι μένει λοιπόν; Αυτές οι τύπου δροσερές, τύπου σκαμπρόζικες οικογενειακές κομεντί που στην προκειμένη ακουμπούν το μοντέλο της αγίας ιταλικής οικογένειας, με την πατριαρχική κεφαλή του padre padrone (αξεπέραστοι αφοί Taviani) να ορίζει τις τύχες των παιδιών και δη των θυγατέρων. 

Το È per il tuo bene (μτφ: Όλα Είναι για το Καλό σου) είναι μια τίγκα σε «τοξικό αρσενικό» ιστορία - μη το πας μακριά, κοίτα την αφίσα που αντί των τριών κοριτσιών έχει φωτό τους τρεις μπαμπάδες. Έτσι ακριβώς ξετυλίγεται το κουβάρι αυτουνού του ρημέικ του πιο πετυχησιάρικου ομότιτλου προ 3τίας από τον σπανιόλο Carlos Theron. Βλέπω το όνομα του σκηνοθέτη Rolando Ravello να συνδέεται και με το μέγα χιτ και με απανωτά ρημέηκ (μέχρι Αθερίδη έφθασε) Perfetti sconosciuti (2016) και σα να αντιλαμβάνομαι ότι το έχει λιγάκι εργολαβία το άθλημα.

Μοιάζει σχεδόν με ιταλικό ανέκδοτο η υπόθεση. Ένας Μιλανέζος, ένας Ρωμαίος κι ένας Ναπολετάνος πατέρας έχει από μια κορούλα που πάει να ξεπορτίσει. Η μια το σκάει από την εκκλησιά για τα μάτια της μαύρης, βήγκαν και αντικαπνίστριας γκόμενάς της. Η άλλη τάχει με ναρκομανή ρετάλι μα ταλαντούχο ράπερ στο σχολείο και η τρίτη τα μπλέκει με συνομήλικο φίλο του πατέρα από τα παλιά και με επιλήψιμη προϊστορία. Οι τρεις πατεράδες (Marco Giallini, Vincenzo Salleme, Giuseppe Battiston) θα χρησιμοποιήσουν κάθε αθέμιτο μέσο για να την κάνουν χαλάστρα στις κοράκλες, έτσι, «για το καλό τους», γεγονός που θα προκαλέσει την μήνιν των συζύγων τους. 

Οι αγέρωχοι πατεροφαμιλιάδες θα παρασυρθούν από την 50+ Μαΐων ξεροκεφαλιά τους και θα συντριβούν αναμενόμενα κι αυτονόητα στην προσγείωση στην πραγματικότητα του Σήμερα. Δεν κρίνω τόσο το μπανάλ, αρχι-στερεοτυπικό, μοτίβο της πλοκής. Στέκομαι λιγάκι στις φιλότιμες προσπάθειες του πρωταγωνιστικού τρίου, καθότι οι γυναικείοι χαρακτήρες περιορίζονται σε γκριμάτσες, χωρίς εκπλήξεις κι ανατροπές. Ο Φιλοποίμην Φίνος άνετα θα μπορούσε να το έχει γυρίσει αυτό με με Αλίκη - Τζένη και Ζωίτσα και να κάνει θραύση. Τότε, παλιά, μισόν αιώνα και βάλε. 

Τα Τρία Υπέροχα Κορίτσια έχουν συγκεκριμένες οδηγίες χρήσης που εξαντλούνται σε Θερινό με αγιόκλημα, κεφτέδες της μαμάς και κρύα μπυρόνια. Χωρίς ένα ολοκληρωμένο αστείο γκαγκ, με δράμα καφενείου και εντελώς πατριαρχικές αντιλήψεις, το μόνο που σου ζητώ για το καλό σου είναι να την κάνεις με τρόπο και με ελαφρά προς την αντίστοιχη ελληνική ημισαβουρίτσα που θα δεις εμπρός σου. Γιατί στο είδος τους κάνουμε μια χόρτα τους Ιταλοί, εδώ και τουλάχιστο μια 10ετία.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Μαΐου 2021 από την Weird Wave!