FINAL 93RD OSCARS PREDIX: NO MAN’S LANDΒάγια-βάγια-το Βαγιώ, τρώνε ψάρι και κολιό, και την άλλη Κυριακή τρώνε το ψητό αρνί! Πιάσαμε Πάσχα, το Μάη, τα κεφάλια μας από την παρατεταμένη πλήξη και επιτέλους χαμπέμους όσκαρς! Με αίγλη παντελώς απούσα, στα βαρομετρικά χαμηλά δαπέδου Sundance, χωρίς παρουσιαστή και ένα τεράστιο ερωτηματικό τι γυρεύει αυτή η τρέλα ο Σόντεμπεργκ στο τηλεοπτικό παζάρι της 93ης Απονομής. «Θα μοιάζει με ταινία» η όλη δομή του σώου και τέτοια. Μη με ρωτάς εμένα – έχω περάσει και κοροναϊό- το όλο θέμα το έχω σακκουλευθεί ωσάν μια πρώτη δόση από εμβόλιο άστρα-ζένεκα. Θα του πατήσω μια, ένεκα δεν έχω άλληνα επιλογή και νετάραμε. Τουτέστιν αδερφάκι μου να γενούνε τα οσκαρίδια γιατί πολύ αργήσανε κιόλας. Από μια μη-κανονική χρονιά, της σπιτικής απομόνωσης και της στρημο-αποχαύνωσης μας μάθανε να είμαστε ευγνώμονες για το ο,τιδήποτε γαργαλεύει το οχλαγωγικό μας αισθητήριο. Κάνσελ κάλτσουρ και μειονοτισμός. Ανθρωποφαγία και μπαράζ διαζυγίων, περισσότερο όλων αυτό με την κοινή λογική. Για τους ελαχίστους παραδοσιακούς που ακόμη ενδιαφέρονται, για αυτούς τραγουδάω την μπαλάντα των τελικών οσκαρικών μαντεψιών-κι όσοι πιστοί ποντάρατε.
Πρώτο δεδόμενο: Ντρέπομαι αλλά με το ζόρι θα δούμε ταινία με πάνω από (3) τρία αγάλματα και δεν παίρνω όρκο πως θα είναι κι αυτή που θα γκαβατζώσει την Καλύτερη Ταινία. Μοιρασά κατά τα ειωθότα, ούλοι θα πάρετε κατιτίς και υπεράνω όλων η Κορρεκτίλα. Παίζει πιθανότης άπαντες οι νικητές στους ρόλους να είναι για πρώτη φορά χρώματος πλην λευκού. Σε ταινία και σκηνοθεσία κανείς δεν αμφισβητεί το Nomadland, με την Chloe Zhao να ράβεται για τριπλή βράβευση (α λα Κουαρόν), συνυπολογιζομένου του Προσαρμοσμένου Σεναρίου. Ο κακός χαμός στον Α’ Γυναικείο ρόλο με την καλύτερη όλων Carey Mulligan, ατμομηχανή του Promising Young Woman (σιγουράκι στο πρωτότυπο σενάριο)να οδεύει προς τη στέψη αν και εντελώς αβράβευτη στους πρηκέρσορες, με τις Davis - McDormand - Day να λιγουρεύονται νίκη στο φώτο φίνις. Δεν κρύβω εν γένει ότι είμαι Team YPW, όμως λόγω Parasite και Moonlight προτάσσω το ταπεινό Minari ως αντίπαλο δέος του Nomadland, αφήνοντας πίσω το δημοφιλές white-guilt Chicago 7 που ενδεχομένως αρκεστεί στο Καλύτερο Μοντάζ. To προπορευόμενο σε υποψηφιότητες Mank παίζει γερά ώστε να ενθηλακώσει Production Design - Cinematography και ίσως Μουσική για την οποία κονταροχτυπιέται με το Soul που έχει ήδη καπαρωμένο το Best Animated. Στα ντόκου η καρδιά μου ματώνει κάργα για το My Octopus Teacher ενώ τα μικρομηκάδικα τα άργησα εφέτο οπόταν τα πιάνω λίγο στο περίπου.
Για όσους με έχασαν στον πρόλογο, εδώ συναντιόμαστε ξανά για να το πάμε σβηστά ως το τέλος. Με τους σινεμάδες σε σήπουσα κατάσταση και το φιλοθεάμον δεσμώτη της τηλοψίας, το πράμα μας πάει νομοτελειακά σε κατάστασες αντίστοιχες του 9/11 ως προς την κατανάλωση κινηματογράφου από εδώ και εφεξής. Είναι ηλίου φαεινότερο πως οδεύουμε σε πλήρες στρημάρισμα του συντριπτικού συνόλου των παραγωγών, με μόνη εξαίρεση τα έπη τύπου Γκοντζίλας εναντίον Κωλοφωτιάς για να πιάνει με το ποπκόρνε λιμιτάπια η πίεση και διαβήτη η κόλα-κόλα. Αβάντι πόπολο, γιατί δε μας βλέπω καλά. Ραντεβού στους τουϊτερώνες, @TakisGaris και πάντοτε στο MoviesLtd.gr, τελευταίο μετερίζι της κινηματογραφικής κριτικής εν μέσω πανδημίας. Λίγο τόχεις ναούμ; Καλό Βόλι!
gaRis
