Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Την κουβέντα την είχα ξεκινήσει χάρη στο θέμα της ταινίας Never Rarely Sometimes Always και ούτε ελάχιστες ημέρες μετά έρχεται αυτή εδώ η δημιουργία, για να μου δώσει μια λαβή συνέχειας στην επιχειρηματολογία μου. Πόσο μεγάλη ασέβεια προς την απέλπιδα προσπάθεια ενός αγαπημένου ζευγαριού να τεκνοποιήσει, μπορεί να υπάρξει η χωρίς δεύτερη σκέψη πορεία κάποιου άλλου, ανεύθυνου, προς την μάχαιρα - διακόπτη της κύησης? Κι εκεί η σκέψη και μόνο αυτής της αντιφατικής αλληλουχίας σε πειράζει, σε ενοχλεί, σε αγκαθώνει. Πρώτη αγγλόφωνη απόπειρα, από έναν χαρισματικό ευρωπαίο σκηνοθέτη, που είναι πασιφανές πως κατέχει επιδεξιότητες στον χειρισμό της κάμερας. Νομίζω πως οι υποσχέσεις που μας είχε δώσει, θα προϋπέθεταν κάτι περισσότερο.

Τα πάντα είναι πανέτοιμα στο Βοστονέζικο σπιτικό της εργασιομανούς Μάρθα Βάις και του εργοδηγού Σον Κάρσον, για να υποδεχτούν το κοριτσάκι τους, καρπό του έρωτα τους, που από στιγμή σε στιγμή θα έλθει στον κόσμο. Δωμάτιο στολισμένο με κούνιες και μωρουδιακά, τα πρώτα του ρουχαλάκια, ακόμη και φωτογραφική σύνθεση έχει στηθεί στην τοίχο, με εικόνες παρμένες από το υπερηχογράφημα. τα νερά της αποφασισμένης να γεννήσει κατ οίκον και όχι στο μαιευτήριο Μάρθα, σπάνε και η μαμή καταφτάνει για να βοηθήσει την εγκυμονούσα να γεννήσει, μια διαδικασία ρουτίνας καθώς φαίνεται για την έμπειρη νοσοκόμα.

Και πραγματικά μετά από αβάσταχτους πόνους και βογγητά, ο τοκετός θα ολοκληρωθεί, με το βρέφος να βγάζει τις πρώτες φωνούλες ζωής. Για ένα μόνο λεπτό. Αφού ξαφνικά θα μελανιάσει και με την καρδιά του να σταματά ακαριαία, θα αφήσει την τελευταία του πνοή, ελάχιστες στιγμές μετά την γέννα. Ο αιφνίδιος, πρόωρος θάνατος του μωρού, θα σκορπίσει την θλίψη στο ζευγάρι, που πλέον θα κληθεί να συμμαζέψει τα συντρίμμια της ψυχής του, να αντέξει τον πόνο, να σταθεί και πάλι στα πόδια του.

Διότι δεν μιλάμε απλά για μια αποβολή ή για μια ατυχία που μπορεί να συνέβη σε κάποιον από τους μεσιανούς μήνες της κύησης. Εδώ το παιδί γεννήθηκε άνθρωπος, οι γονιοί το αγκάλιασαν, δάκρυσαν από συγκίνηση, βίωσαν την κορυφαία στιγμή της ύπαρξης τους. Και σαν να φάνηκε ένα μαγικό, ζηλόφθονο χέρι, τα πάντα χαθήκαν. Μονομιάς η απέραντη χαρά, μετατράπηκε σε ανείπωτο καημό, μοιρολόγι, θρήνο, δυστυχία. Και στο βασίλειο της εσωστρέφειας που θα κτιστεί αυτοστιγμεί, θα αναζητηθούν οι ευθύνες, για το ποιος φταίει που η ευτυχία, μεταλλάχτηκε σε τραγωδία.

Μισή ώρα ακριβώς! Αυτή είναι η διάρκεια της μονοπλανικής (μου είναι αδιάφορο αν επιτυγχάνεται με τρικ και εφέ, εγώ θαρρώ το αποτέλεσμα) εισαγωγικής σεκάνς, που περιγράφει με ακραίο ρεαλισμό τα περιστατικά, έως και την στιγμή που διαπιστώνεται ο θάνατος. Συγκλονισμός απερίγραπτος, για μια σκηνή αριστουργηματική, από εκείνες που σε υποχρεώνουν να σηκωθείς να χειροκροτήσεις με θαυμασμό το επίτευγμα του δημιουργού. Που δεν είναι όποιος και όποιος, αλλά ένα από τα πλέον αγαπημένα παιδιά των απανταχού κινηματογραφικών φεστιβάλ, αφού ο Μαγυάρος Kornél Mundruczó, χάρη κυρίως στον White God του, αποτελεί ένα από τα πιο ελπιδοφόρα ονόματα του ευρωπαϊκού σινεμά. Το ατάσθαλο είναι, που μετά από αυτό το ίντρο κομψοτέχνημα, η πτώση του τίτλου Pieces Of A Woman (στο 30') σου δίνει την εντύπωση πως το φιλμ μόλις τελείωσε.

Για τον πολύ απλό λόγο πως όσα συμβαίνουν στο εφεξής, ορίζουν μια απίθανη ανισότητα δυναμικής, σε σύγκριση με αυτά που εκτυλίχθηκαν στην αρχή. Πλέον το φιλμ, όπως αναμενόταν άλλωστε, παίρνει το διάβα του φορτισμένου δράματος, προβάλλοντας όλες τις δυσμενείς συνέπειες που θα μπολιάσει στα μέσα των γονιών η απώλεια. Δυστυχώς όμως το σενάριο δεν μένει μόνο σε αυτή την καταγραφή του τσακίσματος, αλλά επεκτείνεται σε χίλιες δυο ακόμη περιστάσεις, που χαμηλώνουν σημαντικά τον πανύψηλο πήχη που ύψωσε ο πρόλογος.

Αφού ούτε η δικαστική διαμάχη της οικογένειας με την απρόσεχτη μαία, ούτε η κακή σχέση της πεθεράς με τον ακαμάτη γαμπρό, ούτε κυρίως ο παράλληλος ερωτικός δεσμός του τελευταίου, ως υποιστορίες, αποτελούν συνθήκες συνέχειας, αντάξιας με όσα σπουδαία θεμελίωσε ο Ούγγρος στην πρώτη πράξη του. Με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται χάρη σε αυτό το ανακάτεμα, το αληθινό νόημα του έργου όπως το ορίζει η μαρκίζα του, ο εντοπισμός των θραυσμάτων μιας μάνας, που σκορπίστηκαν απανταχού στην αντίληψη του μοιραίου. Τι νόημα έχουν όλα τα άλλα? Τουλάχιστον αυτό διασαφηνίζεται στην εκπνοή και αφού έχουν διαβεί ενενήντα και βάλε λεπτά μερικού αποσυντονισμού.

Συνεπώς δεν καθίσταται ολοκληρωτικά εκμεταλλεύσιμη, μια από τις ποιοτικότερες γυναικείες ερμηνείες της χρονιάς, έτσι όπως την αποδίδει η έκπληξη του 2020, χάρη στην συμμετοχή της στο δημοφιλές τηλεοπτικό The Crown,  Vanessa Kirby. Η εντυπωσιακής όψης και αναστήματος Λονδρέζα, δεν διστάζει να τσαλακωθεί μοστρικά, προκειμένου να υποδυθεί μια έγκυο όπως είναι στην πραγματικότητα. Να βάλει κιλά, να αγριέψει τους μορφασμούς της, να φορέσει πάνες και ρούχα ριχτά και άκομψα. Κυρίως όμως να ορίσει την πραγματική όψη του πόνου, μιας γυναίκας που βυθίστηκε στο πιο αβάσταχτο τρισαλί, μόλις λίγα δευτερόλεπτα κατόπιν της απόλυτης αγαλλίασης. Γι αυτό και μόνο, το ένα πόστο στις οσκαρικές nods είναι ήδη καπαρωμένο. Κάτι που θα ισχύσει και για την σπουδαία Ellen Burstyn στα σαπόρτ, χωρίς όμως να μπορώ να το δικαιολογήσω απόλυτα. Αν αξίζει υποψηφιότητα υποκρινόμενη αυτήν την ηλικιωμένη, φαντασμένη αριστοκράτισσα, τότε η Τασσώ θα έπρεπε να έχει στο ράφι της τέσσερα χρυσά αγαλματάκια.

Εν ολίγοις η πρώτη δυτική απόπειρα του Kornél είναι επιτυχημένη, βασιζόμενη στις εξαιρετικές παρουσίες των αναγνωρισμένων ηθοποιών του, κυρίως όμως στο καθηλωτικό τριαντάλεπτο της έναρξης. Στην πορεία η προσπάθεια δεν έδειξε το ίδιο ευσταθής και προσηλωμένη στον στόχο, φαντάζοντας κομμάτι ανισόρροπη και άνιση. Μπορεί και άδικη, προς το έτερον αρσενικό ήμισυ, της εργατιάς και του μόχθου, που δεν ταιριάζει με την ανωτέρα τάξη της κεντρικής ηρωίδας. Όχι λεπτομέρειες, λέω εγώ.

Πρεμιέρα στο κανάλι Netflix στις 7 Ιανουαρίου 2021!