του Bryan Fogel.
Γιαταγάνι Rulez
του zerVo (@moviesltd)
Πολύ θα ήθελα αυτή την ταινία να την παρακολουθήσω παρέα με έναν από αυτούς τους συστημικούς, ρεπόρτερς παπαγάλους, που ολημερίς από κανάλια και πολύστηλα λιβανίζουν την κυβέρνηση, μη καυτηριάζοντας ποτέ τους τα αρνητικά της, αντιθέτως δοξάζοντας ακόμη και την παραμικρή απόφαση, που ενδεχόμενα θα πάρει ο πράιμ μίνιστερ. Σίγουρα κάποια στιγμή, οι ψευτοηθοποιοί του πέιρολ, θα κουνούσαν το κεφάλι με πονοψυχία στο τι τράβηξε ο συνάδελφος τους, παίρνοντας το ρίσκο να αντιταχθεί στις βουλές των ηγετών του κράτους. Ρίχνοντας και κανένα εμετικό σχόλιο του τύπου "πραγματικός ήρωας, έδωσε και το αίμα του για τα ιδανικά του". Θα μου πεις από την άλλη, με τρεις δεκαετίες προσφοράς στην βασιλική φαμίλια του τόπου του, προτού αντιφρονήσει με πάθος ο πρωταγωνιστής, όλο και κάπου θα διασταύρωνε δρόμους με όλους αυτούς τους φερεφωνικούς λειτουργούς διασποράς της...αλήθειας.
Κωνσταντινούπολη, 2 Οκτωβρίου 2018. Προκειμένου να πάρει στην κατοχή του τα απαιτούμενα έγγραφα που οριστικοποιούν το διαζύγιο του, ώστε να παντρευτεί τη εκλεκτή της καρδιάς του, Χατίσε Τσενκίζ, ο διακεκριμένος Σαουδάραβας δημοσιογράφος και συγγραφέας Τζαμάλ Κασόγκι, θα διαβεί το κατώφλι του προξενείου της χώρας του στην τουρκική πρωτεύουσα. Έκτοτε τα ίχνη του θα χαθούν μονομιάς. Μια εξαφάνιση που θα προκαλέσει συναγερμό, τόσο στις τάξεις των τουρκικών αρχών ασφαλείας, στους συναδέλφους του αγνοούμενου στην εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ, αλλά και στους ενάντιους στην πολιτική των βασιλέων της Ριγιάντ, συντρόφους του, που εκτιμούν πως ο Κασόγκι έχει πέσει θύμα της δολοφονικής μανίας τους, ώστε να του βουλώσουν μια για πάντα το στόμα.
Η δράση του δυτικοτραφούς βλέπεις διανοούμενου, που μπορεί για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του να υπηρέτησε πιστά τον Μονάρχη, πλέον έχει τραβήξει μια άλλη ρότα όμως, ανατρεπτική και ριζοσπαστική, φαντάζει σαν αγκάθι στα φιλόδοξα πλάνα των Σουλτάνων και ιδίως του ικανού να πατήσει επί πτωμάτων για να πραγματοποιήσει τα σχέδια του, διαδόχου του θρόνου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν. Η αποστροφή του Κασόγκι στο μεγαλόπνοο πρότζεκτ της Μεσανατολικής Άνοιξης 2030, από την ώρα που οι ηγέτες του ζάπλουτου αραβικού κράτους, που παράγει περισσότερο από το μισό ετήσιο πετρέλαιο της γης, ακολουθούν αντιλαϊκές πολιτικές και οι σχέσεις του με εξτρεμιστικές φιλελεύθερες διεθνείς οργανώσεις, θα τον θέσουν αυτοστιγμεί ως τον υπ αριθμόν ένα εχθρό, που επιβάλλεται άμεσα να εξοντωθεί. Από εκείνον θα περίμεναν μόνο, ένα μοιραίο λάθος.
Η υπόθεση συγκλόνισε όπως είναι φυσικό την κοινή γνώμη, πιο πολύ στο άκουσμα της (μη αποδεδειγμένης, εφόσον ποτέ δεν βρέθηκε πτώμα) δολοφονίας, ενός κορυφαίου στελέχους της εγκυρότερης επιθεώρησης στην κάπιταλ σίτι της Υπερδύναμης. Η τεκμηρίωση The Dissident, στην προκειμένη περίπτωση επιχειρεί να ρίξει φως, πίσω από τα τραγικά περιστατικά, παρουσιάζοντας επακριβώς τους ρόλους των πρωταγωνιστών της υπόθεσης. Από την μια μεριά των ανωτέρων στελεχών της δια βίου κυβέρνησης της Σαουδικής Αραβίας, από την απέναντι, της συντριπτικής πλειοψηφίας του φτωχού πλήθους, που στενάζει κάτω από την δικτατορία της τζαλαμπίγια. Και που στα θερμά λόγια του αντιδραστικού Τζαμάλ, σε ιντερνάσιοναλ δέκτες και διαύλους, θα βρει το κουράγιο που του λείπει για να σηκώσει την δική του παντιέρα και να ξεσηκώσει την επανάσταση των Μελισσών.
Θα περίμενε κανείς πως η υπόθεση της δολοφονίας Κασόγκι, ιδιαίτερα όταν έρχονται στην επιφάνεια τα συγκλονιστικά όσο και ανατριχιαστικά ευρήματα των μυστικών υπηρεσιών της γείτονος, μοιάζει ως ταμάμ επιλογή για το κτίσιμο ενός σπουδαίου πολιτικού θρίλερ. Και πραγματικά έτσι είναι, εφόσον πίσω από την οργάνωση και την εκτέλεση του κρύβεται ο Οσκαρούχος Bryan Fogel, ο οποίος όμως δεν μένει στην επιδερμική ανάλυση της τραγωδίας, μα προχωρά πολλά βήματα παρακάτω. Προκειμένου να αναδείξει το πρόβλημα που ισχύει ακόμη σε έναν τόπο που κανείς δεν επιθυμεί να έρθει σε ρήξη. Αντιθέτως, αν μιλήσουμε πχ για τον κλοτσηδόν εκδιωγμένο POTUS, τα τεράστια κέρδη είναι ικανά να τον φέρουν σε ρήξη με την Γερουσία, ώστε να χρησιμοποιήσει το προεδρικό του βέτο και να συνεχίσει να τροφοδοτεί τον Κόλπο με βαρύ οπλισμό.
Και εκεί αποκαλύπτει τον ρόλο που παίζουν την σημερινή εποχή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία δύναται να χρησιμοποιηθούν από βρώμικους μηχανορράφους, προς αναίμακτη (ψεκαστική θα την έλεγα) συμμόρφωση του κοιμισμένου πλήθους. Από τις εικόνες παρελαύνουν όπως είναι φυσικό όλα τα πρόσωπα της υπόθεσης, με βασικούς στάρινγκ, τον φύσει και θέσει αρχηγό της κίνησης υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Σαουδία, δεξί χέρι του Κασόγκι και (αυτο)εξόριστο στον Καναδά, Αμπντουλαζίζ, την μνηστή που είναι και η τελευταία που είδε ζωντανό τον φονευθέντα, τους αξιωματικούς της αστυνομίας της Πόλης, τους ιθύνοντες της σχετικές επιτροπής του ΟΗΕ. Ακόμη και Τζεφ Μπέζο έχει το πρόγραμμα, εκδότη να θυμίσω, μεταξύ άλλων, της Ποστ. Απουσιάζουν εννοείται οι απόψεις των βασιλιάδων...
Όπως από το σύνολο λείπει ένα μικρό παζλάκι, που θα έκανε το άθροισμα πολύ πιο ενδιαφέρον. Η απάντηση στο ερώτημα του τι έκανε πραγματικά τον Κασόγκι να αλλάξει πρόσωπο και από δεκανίκι επι τριακονταετίας των Σαούντ, να αλλαξοπιστήσει μονομιάς, λες και όλα επί διοίκησης Φαχντ ή Αμπντάλα ήσαν ρόδινα και δημοκρατικά στην χώρα. Και ποιος αλήθεια εμπνεύστηκε (έως και χρηματοδότησε) αυτή την μεταστροφή εκατόν ογδόντα μοιρών του - άτυχου στην πορεία - δημοσιογράφου. Εξηγήσεις δεν δίνονται ποτέ, το φιλοκυβερνητικό παρελθόν του προσπερνάται σε δευτερόλεπτα, συνεπώς το doc, που την παραγωγή του υπογράφει το Human Rights Foundation (με πρόεδρο τον Γκάρι Κασπάροβ) αν και πολύ προσεγμένο, σοβαρό, στιβαρό, ρυθμικό και γεμάτο υλικό, εντέλει να κρίνεται ανολοκλήρωτο, ίσως και μονόπλευρο.
Στις δικές μας αίθουσες? Απίθανο!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική