On The Rocks
της Sofia Coppola. Με τους Bill Murray, Rashida Jones, Marlon Wayans, Jessica Henwick, Jenny Slate, Barbara Bain, Nadia Dajani, Musto Pelinkovicci.
Σφύρα το να τελειώνουμε!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Μια γυναίκα με first world problems
Αυτή είναι η 7η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί η γεννημένη στις 14 Μαΐου του 1971 στη Νέα Υόρκη Sofia Carmina Coppola, κόρη του τεράστιου Francis Ford Coppola. Είναι παντρεμένη με τον frontman του συγκροτήματος Phoenix, Thomas Mars, εδώ και εννέα χρόνια κι έχουν αποκτήσει μαζί δυο κόρες. Παλιότερα, είχε παντρευτεί τον σκηνοθέτη Spike Jonze. Η έως τώρα φιλμογραφία της έχει ως εξής: «Αυτόχειρες παρθένοι» (The Virgin Suicides, 1999), «Χαμένοι στη μετάφραση» (Lost in Translation, 2003), «Μαρία Αντουανέτα» (Marie Antoinette, 2006), Somewhere (2010), «Οι ύποπτοι φορούσαν γόβες» (The Bling Ring, 2013) και «Η αποπλάνηση» (The Beguiled, 2017).
Αυτή είναι η δεύτερη φορά που η Coppola συνεργάζεται με τον Bill Murray μετά το «Χαμένοι στη μετάφραση» - τρεις αν υπολογίσει κανείς και το ωριαίο τηλεοπτικό (σσ: λες και μπορούμε πια να κάνουμε τέτοιου είδους διακρίσεις έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα με τις πλατφόρμες) «A Very Murray Christmas». Η ταινία On The Rocks έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 22 Σεπτεμβρίου στο φεστιβάλ της Νέας Υόρκης. Από τις 23 Οκτωβρίου προβάλλεται στο Apple Tv + έχοντας σε κάποιες χώρες και κινηματογραφική διανομή από τις 2 Οκτωβρίου.
Η υπόθεση: Γυρίζοντας στο διαμέρισμά του, στο Σόχο της Νέας Υόρκης μετά από ταξίδι για δουλειές στο Λονδίνο, ο Ντιν, ζαβλακωμένος από τα Xanax που πήρε για να κοιμηθεί στο αεροπλάνο, φιλάει τη σύζυγό του Λόρα, που κοιμάται στο κρεβάτι, κι όταν εκείνη του μιλάει, ο Ντιν... εκπλήσσεται. Δεν θέλει και πολύ για τη Λόρα, μια συγγραφέα που έχει μπλοκάρει και αδυνατεί να ξεκινήσει να γράφει το νέο της βιβλίο, να υποψιαστεί πως ο Ντιν ίσως και να... ξενοκοιτάζει άλλες γυναίκες. Ο γάμος τους δεν βρίσκεται ακριβώς σε κρίση: έχουν δύο υπέροχες κόρες, είναι νέοι, επιτυχημένοι, όμορφοι και η νέα δουλειά του Ντιν δείχνει να εξελίσσεται εξαιρετικά.
Η υπόθεση: Γυρίζοντας στο διαμέρισμά του, στο Σόχο της Νέας Υόρκης μετά από ταξίδι για δουλειές στο Λονδίνο, ο Ντιν, ζαβλακωμένος από τα Xanax που πήρε για να κοιμηθεί στο αεροπλάνο, φιλάει τη σύζυγό του Λόρα, που κοιμάται στο κρεβάτι, κι όταν εκείνη του μιλάει, ο Ντιν... εκπλήσσεται. Δεν θέλει και πολύ για τη Λόρα, μια συγγραφέα που έχει μπλοκάρει και αδυνατεί να ξεκινήσει να γράφει το νέο της βιβλίο, να υποψιαστεί πως ο Ντιν ίσως και να... ξενοκοιτάζει άλλες γυναίκες. Ο γάμος τους δεν βρίσκεται ακριβώς σε κρίση: έχουν δύο υπέροχες κόρες, είναι νέοι, επιτυχημένοι, όμορφοι και η νέα δουλειά του Ντιν δείχνει να εξελίσσεται εξαιρετικά.
Απλά, του τρώει πάρα πολύ χρόνο κι όσο να πεις, η ρουτίνα από τη μια και η ολιγόωρη παρουσία του Ντιν στο σπίτι, όταν δεν ταξιδεύει, από την άλλη, κλονίζουν την αυτοπεποίθηση της Λόρα. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν όταν ο μπον βιβέρ, σωβινιστής παλιάς κοπής, φραγκάτος, πρώην art dealer πατέρας της Λόρα, ο Φέλιξ, της τριβελίσει το μυαλό πως όντως ο Ντιν μπορεί και να την απατάει! Η Λόρα στην αρχή αποκρούει την ιδέα αλλά εντέλει πείθεται: θα παρακολουθήσει τον Ντιν, μαζί με τον πατέρα της, μέχρι να μάθει την αλήθεια...
Η άποψή μας: Λοιπόν, τι έχουμε εδώ; Χμ, πολλά πράγματα μαζί κατά πως φαίνεται. Η Coppola γυρίζει μια ελαφριά κομεντί με κάποια δραματικά στοιχεία. Το κάνει με κομψότητα, με άνεση, με σιγουριά. Φαίνεται πως όσα βιώνει η Λόρα την έχουν απασχολήσει και την ίδια, αν όχι στην πραγματικότητα, σίγουρα θεωρητικά, ως ανησυχίες. Έχει δηλώσει πως τον χαρακτήρα του Φέλιξ τον έχει βασίσει εν μέρει στον πατέρα της: μπορώ να φανταστώ τον Francis Ford ως μπον βιβέρ, καθόλου όμως ως ερωτύλο – και απ' όσο γνωρίζω, δεν έχει χωρίσει από τη μητέρα της Sofia, με την οποία είναι παντρεμένος 57 ολόκληρα χρόνια!
Η άποψή μας: Λοιπόν, τι έχουμε εδώ; Χμ, πολλά πράγματα μαζί κατά πως φαίνεται. Η Coppola γυρίζει μια ελαφριά κομεντί με κάποια δραματικά στοιχεία. Το κάνει με κομψότητα, με άνεση, με σιγουριά. Φαίνεται πως όσα βιώνει η Λόρα την έχουν απασχολήσει και την ίδια, αν όχι στην πραγματικότητα, σίγουρα θεωρητικά, ως ανησυχίες. Έχει δηλώσει πως τον χαρακτήρα του Φέλιξ τον έχει βασίσει εν μέρει στον πατέρα της: μπορώ να φανταστώ τον Francis Ford ως μπον βιβέρ, καθόλου όμως ως ερωτύλο – και απ' όσο γνωρίζω, δεν έχει χωρίσει από τη μητέρα της Sofia, με την οποία είναι παντρεμένος 57 ολόκληρα χρόνια!
Τόσο τα εξωτερικά όσο και τα εσωτερικά γυρίσματα στη Νέα Υόρκη παραπέμπουν σε βιώματα. Όταν αγαπάς την πόλη στην οποία ζεις, όταν ξέρεις τα μικρά και τα μεγάλα μυστικά της, όταν μπαινοβγαίνεις από μικρή σε εμβληματικούς χώρους, όταν φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχεις περπατήσει, οδηγήσει, κινηθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτής της σύγχρονης Μητρόπολης, δεν δυσκολεύεσαι να πιάσεις την ατμόσφαιρα. Η πόλη είναι ένας από τους χαρακτήρες της ταινίας, μάλλον ο πιο ενδιαφέρον μετά τον Φέλιξ. Σε όλα αυτά η Coppola τα πηγαίνει περίφημα. Στην... ουσία είναι που μας τα χαλάει. Την χρειαζόμαστε την ελαφράδα, ιδίως στις μέρες μας, και η εικόνα της αγαπημένης μεγαλούπολης, τόσο ζωντανής, με τους δρόμους γεμάτους κόσμο, με τα μαγαζιά φίσκα, με τη διεγερτική ατμόσφαιρα, παραπέμπει σε ημέρες (και νύχτες) πιο λαμπερές από τις σημερινές, που τις σκιάζει η φοβερά και τις πλακώνει η σκλαβιά του covid.
Όμως, δεν εμβαθύνει, μένει στην επιφάνεια και προσπαθεί να καλύψει το κενό ανάμεσα στην ουσία και τη διασκέδαση με το να ρίξει όλα τα φώτα πάνω στον Bill Murray. Και ο Murray δέχεται την πρό(σ)κληση και το διασκεδάζει. Είναι απολαυστικός ο τρόπος που έχει τελειοποιήσει τον χαρακτήρα του κυνικού, κουρασμένου, καλοντυμένου ανθρώπου στο μεταίχμιο ανάμεσα στη μέση και την τρίτη ηλικία. Εδώ, με στοιχεία... Καζανόβα, φλερτάροντας συνέχεια και τους πάντες, αρκεί να είναι γυναίκες οποιασδήποτε ηλικίας, φυλής, χρώματος και κατάστασης, δεν μπορείς να τον μισήσεις κι ας παίζει έναν χαρακτήρα καθόλου αποδεκτό πλέον στην εποχή της πολιτικής ορθότητας. Έχει επηρεάσει αρνητικά την κόρη του εξαιτίας του χωρισμού του με τη μητέρα της σε μικρή ηλικία, την πνίγει με την υπερπροστατευτικότητά του, την τρελαίνει με τα γκομενιλίκια του και για τις απόψεις του σχετικά με το σεξ και τις σχέσεις των δύο φύλων, αλλά δεν παύει να τον θαυμάζει, να τον αγαπά, να τον ακούει και να πείθεται από αυτόν.
Όμως, κακά τα ψέματα: ο Murray δεν έχει (πρώτης τάξεως) υλικό για να πατήσει επάνω και να λάμψει. Και πάλι μας κάνει να χαμογελάσουμε αλλά δουλεύει με πολύ λίγα. Το ίδιο ισχύει και με την Rashida Jones, την βασική πρωταγωνίστρια της ταινίας. Η κόρη του Quincy Jones είναι καλή στο ρόλο της αλλά δεν πετυχαίνει ποτέ να νοιαστούμε πραγματικά με το πρόβλημά της καθώς ποτέ δεν δυνάμεθα να πειστούμε αν όντως έχει πρόβλημα στο γάμο της. Του στυλ «άσε μας κουκλίτσα μου». Μια γυναίκα που πλησιάζει ολοταχώς στα 40 της και παθαίνει μια κρίση... αυτοπεποίθησης. Big deal. Μια γυναίκα που συν τοις άλλοις είναι... pathetic!
Υποψιάζεσαι πως ο σύζυγός σου έχει εξωσυζυγική σχέση; Μίλα! Πες κάτι. Συζήτα το μαζί του. Αλλά όχι. Η Λόρα δεν μιλάει, παρά μόνον στον πατέρα της. Τον οποίο κράζει μόνο όταν όλο το πράγμα χαλάει. Βγάζει αντίδραση στο «και πέντε» δηλαδή! Εδώ, δεν μιλάει και δεν λέει τίποτε στη μητέρα που την πρήζει κάθε μέρα όταν παίρνουν τα παιδιά τους από το σχολείο, σχετικά με τα ερωτικά της. Κι εδώ δείχνει προβληματικό το όλον. Τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα όπως η συγκεκριμένη μητέρα ή η προσπάθεια... σφυρίγματος δείχνουν αδυναμία. Και σκηνές όπως εκείνη με τους αστυνομικούς, ενώ σε διασκεδάζουν, είναι μεμονωμένες και λειτουργούν αποσπασματικά και λίγο αποπροσανατολιστικά.
Εν κατακλείδι: περνάει η ώρα, δεν βλέπεις τρεις και λίγο το ρολόι, κάποιες στιγμές είναι διασκεδαστικές, αλλά οι επιδόσεις της Coppola εδώ είναι πολύ μακριά από την κορυφή που χτύπησε με το υπέροχο από όλες τις απόψεις «Χαμένοι στη μετάφραση». Σαν να μην ήθελε να βουτήξει στα βαθιά ένα πράγμα. Οπότε, τσαλαβουτάει στα ρηχά φορώντας και μπρατσάκια.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 23 Οκτωβρίου 2020 από τον δίαυλο του Apple TV!
