Οι Ζωές που δεν Έζησα
της Sally Potter. Με τους Javier Bardem, Elle Fanning, Laura Linney και Salma Hayek.
Οι Δρόμοι του Πουθενά
του gaRis (@takisgaris) 
Η Sally Potter, περιδιαβαίνουσα την 7η δεκαετία της ζωής της, έχει να δείξει αξιόλογο έργο με κολοφώνα της δόξης το αξιοθαύμαστο Orlando (1992) με τα εκθαμβωτικά κοστούμια και την καθηλωτική ανδρόγυνη παρουσία της Tilda Swinton. Ή ακόμη το Yes (2004) όπου βάζει τους ήρωες να εκφέρουν λόγο σε σεξπηρικά ιαμβικά πεντάμετρα. Θέλω ειπείν η κυρία διαθέτει τόλμη και καμπόση γοητεία. Στα 2010 ο αδερφός της, αρτίστας και μουσικός Nic Potter αρρωσταίνει από άνοια και μέσα σε δυο χρόνια φεύγει από τη ζωή, αφήνοντάς της ψυχικές πληγές και ανοιχτούς καλλιτεχνικούς λογαριασμούς. Το The Roads Not Taken είναι μια αυτο-λυτρωτική άσκηση ύφους, μια γυροβολιά σπειροειδούς σπαραγμού του ακροτελεύτιου μιας καταδικασμένης ύπαρξης στο αέναο σταυροδρόμι αναμεσό λήθης και πλησμονής. Στους θιασώτες του ευρωπαϊκού σινεμά το λες και ελεγεία. Στα βορειοαμερικανικά τα μέρη το φωνάζουν downer.
O Λήο (Javier Bardem) είναι συγγραφέας στα γκρέμια της τσακισμένης από την προχωρημένη άνοια ζήσης του. Βολοδέρνεται στα βράχια ενός θολωμένου νοός που σαν εκκρεμές διασχίζει καθημερινά κι ασταμάτητα τη διαδρομή προ 30ετίας προσωπικών του επιλογών, όταν εγκατέλειψε το Μέχικο και την Ντολόρες (Salma Hayek) για να ξεβραστεί στη Νέα Υόρκη και την αγκαλιά της Ρίτα (Laura Linney) με την οποία δένει καρπό την στον παρόντα χρόνο δημοσιογράφο Μόλυ (Elle Fanning). Το The Roads Not Taken είναι η απεικόνιση ενός 24ώρου του Λήο με τη Μόλυ, από την οδοντίατρο στον οφθαλμίατρο, στο σούπερ μάρκετ και ύστερις στους πέντε δρόμοι, όταν αυτός μόνος,ξυπόλητος, αλύτρωτος, αναμετράται με τα φαντάσματα του παρελθόντος και ένα ταξ(ε)ίδι στην Ελλάδα για τη συγγραφή ενός βιβλίου που τελειώνει με τον ήρωα να επιστρέφει σπίτι, χωρίς κανείς να τον θυμάται πια. Τυχαίο;
Είμαι δηλωμένος πεθαμενατζής, από τους ελαχίστους που θάμαξαν το Biutiful του αγαπημένου Ινιαρίτου. Ο Bardem, αρχιπανεύκολα ο κορυφαίος λατίνος ηθοποιός του πλανήτη, παίζει τέτοιους ρόλους (βλέπε επίσης Η Θάλασσα Εντός μου) στο μπεγλέρι. Κι αν η Salma(ρα) το δυναμώνει, η Linney παραμένει αναξιοποίητη, ενώ η μελιστάλαχτη (με την καλή έννοια) Elle Fanning το παίρνει όλο πάνω της και ακριβώς δωνά έγκειται ο μέγας προβληματισμός για το όλο εγχείρημα: Ως χαρακτήρας η Μόλυ υποφέρει και πασχίζει ώστε να επαναφέρει τον πατέρα της στον ενεστώτα χρόνο, όμως ως θεατές δεν μας έχει δοθεί από την Potter ούτε μισή ευκαιρία να τον γνωρίσουμε αληθινά, να σκιαγραφηθεί έστω στιγμιαία στο πανί χωρίς τη θολούρα και την αρρώστια που του κλέβει την ταυτότητα. Και σούρχεται στο μυαλό το Le Pere του Florian Zeller το οποίο θα πρωταγωνιστήσει φέτο στη μεγάλη οθόνη με την τιτάνια παρουσία του Anthony Hopkins που χτυπά στο κλειδοκύμβαλο της καρδιάς όλες τις σωστές νότες αυτού του μάταιου αγώνα ενάντια στο αναπόφευκτο.
Το The Roads Not Taken, παραγωγής BFI και διανομής Bleeker Street, είναι το λυπητερό, φανερά προσωπικό φιλμ της Sally Potter που, παρά το αξιόμαχο κάστ, δεν καταφέρνει να μας εντάξει συναισθηματικά στη δραματουργία του, με την απουσία σεναριακού ψαχνού και τα πλαδαρώς μονταρισμένα πισογυρίσματά του. Καθόλου έξαφνη η απουσία του από το μπόξ όφις, ενώ αν το δεις υπό το πρίσμα, “τι να δω εν μέσω κοροναϊού για να ξεσκάσω” είναι φάση καλύτερα στο σπίτι να τσεκάρω κάνα δελτίο ειδήσεων μπας και ανέβουμε (sic) λιγάκι.
Είμαι δηλωμένος πεθαμενατζής, από τους ελαχίστους που θάμαξαν το Biutiful του αγαπημένου Ινιαρίτου. Ο Bardem, αρχιπανεύκολα ο κορυφαίος λατίνος ηθοποιός του πλανήτη, παίζει τέτοιους ρόλους (βλέπε επίσης Η Θάλασσα Εντός μου) στο μπεγλέρι. Κι αν η Salma(ρα) το δυναμώνει, η Linney παραμένει αναξιοποίητη, ενώ η μελιστάλαχτη (με την καλή έννοια) Elle Fanning το παίρνει όλο πάνω της και ακριβώς δωνά έγκειται ο μέγας προβληματισμός για το όλο εγχείρημα: Ως χαρακτήρας η Μόλυ υποφέρει και πασχίζει ώστε να επαναφέρει τον πατέρα της στον ενεστώτα χρόνο, όμως ως θεατές δεν μας έχει δοθεί από την Potter ούτε μισή ευκαιρία να τον γνωρίσουμε αληθινά, να σκιαγραφηθεί έστω στιγμιαία στο πανί χωρίς τη θολούρα και την αρρώστια που του κλέβει την ταυτότητα. Και σούρχεται στο μυαλό το Le Pere του Florian Zeller το οποίο θα πρωταγωνιστήσει φέτο στη μεγάλη οθόνη με την τιτάνια παρουσία του Anthony Hopkins που χτυπά στο κλειδοκύμβαλο της καρδιάς όλες τις σωστές νότες αυτού του μάταιου αγώνα ενάντια στο αναπόφευκτο.
Το The Roads Not Taken, παραγωγής BFI και διανομής Bleeker Street, είναι το λυπητερό, φανερά προσωπικό φιλμ της Sally Potter που, παρά το αξιόμαχο κάστ, δεν καταφέρνει να μας εντάξει συναισθηματικά στη δραματουργία του, με την απουσία σεναριακού ψαχνού και τα πλαδαρώς μονταρισμένα πισογυρίσματά του. Καθόλου έξαφνη η απουσία του από το μπόξ όφις, ενώ αν το δεις υπό το πρίσμα, “τι να δω εν μέσω κοροναϊού για να ξεσκάσω” είναι φάση καλύτερα στο σπίτι να τσεκάρω κάνα δελτίο ειδήσεων μπας και ανέβουμε (sic) λιγάκι.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Σεπτεμβρίου 2020 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική