Greenland, Το Τελευταίο Καταφύγιο
του Roman Waugh. Με τους Gerard Butler, Morena Baccarin, Scott Glenn, Andrew Bachelor, David Denman.
Ένα αστέρι πέφτει, δεν πέφτει...
του zerVo (@moviesltd) 
Φλασιά νοσταλγική μου ήλθε από τα τέλη των 90s, τότε που η Κηφισίας είχε γεμίσει πέτρες διαστημικές, ίσαμε το ύψος του νεότευκτου Βίλατζ στο Μαρούσι, διαλαλώντας το φοβερό και τρομερό, καταστροφολογικό Armageddon, μια εποχή που τα λεφτά για προμόσιον έτρεχαν από τα μπατζάκια των εταιρειών διανομής. Είκοσι πλας χρόνια μετά, τίποτα δεν είναι ίδιο, για την ακρίβεια τίποτα δεν έχει μείνει στην θέση του. Προώθηση καινούργιων ταινιών ως έννοια δεν υφίσταται, το πρώτο εκείνο μούλτιπλεξ έχει ξεριζωθεί από βάθρου, ενώ η disaster movie της τωρινής σεζόν, με τον τίτλο Greenland, το μόνο που κατέστρεψε, ήταν το δίωρο που του αφιέρωσα για να το παρακολουθήσω...
Το κακό μαντάτο από την επιστημονική κοινότητα, πως ο κομήτης Κλαρκ, που αποσπάστηκε από ένα αχαρτογράφητο ηλιακό σύστημα, όχι μόνο πλησιάζει την Γη, αλλά θα συγκρουστεί στο έδαφος της, προκαλώντας την μεγαλύτερη φυσική καταστροφή από την εποχή των δεινοσαύρων, θα σημάνει συναγερμό στην ανθρωπότητα, που θα νιώσει πως το τέλος πλησιάζει. Με τις ελπίδες για την επιβίωση να λιγοστεύουν, η κυβέρνηση θα πάρει την απόφαση της μεταφοράς μιας μικρής ομάδας ανθρώπων σε μυστική, ασφαλή περιοχή, που σύμφωνα με τις μελέτες θα κτυπηθεί λιγότερο από την ορμή του αστεροειδή.
Ανάμεσα στους κληρωτούς που θα σταθούν τυχεροί, θα είναι η τριμελής οικογένεια του εργολάβου Τζον Γκάριτυ, που θα κληθεί σε ελάχιστο χρόνο, παίρνοντας μαζί μόνο τα απαραίτητα, να ταξιδέψει μαζί με την (εν διαστάσει) σύζυγο του, Άλισον και το ανήλικο αγοράκι τους, Νέιθαν, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των, κατά τύχη, επιλεγμένων να σωθούν από την καταστροφή. Μόνο που στην διαδρομή προς το κρησφύγετο ασφαλείας, η μοίρα θα παίξει ένα άδικο παιχνίδι στην οικογένεια, που ήδη έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας του φοβισμένου πιτσιρίκου.
Τι μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς από ένα φιλμ που υπόσχεται εκρήξεις αδρεναλίνης, σκηνοθετημένο από τον υπεύθυνο για την αξιοπρεπή συνέχεια του Angel Has Fallen, πρώην στάντμαν Ric Roman Waugh και με πρωταγωνιστή έναν από τους δημοφιλέστερους action αστέρες σήμερα? Αγωνία, σασπένς, χαμό επί της οθόνης, αντίστροφες μετρήσεις κι έντονες συγκινήσεις, εννοείται αριστοτεχνικά ειδικά εφέ, πάνω στο πατρόν Emmerich, με δυο κουβέντες ο θεατής περιμένει να την βγάλει στην τσίτα στο άκρον του καθίσματος. Ε, τίποτα από όλα αυτά! Νάδα! Ούτε ένα ολοκληρωμένο τσεκ, δίπλα σε κάθε οψιόν.
Συνεπώς τι έπαιξε και αυτό το φιλμάκι, που το θέμα του μοιάζει ως εικόνα και ομοίωση του εξαιρετικά αγωνιώδους Deep Impact και στην πορεία τα σχέδια λοξοδρόμησαν? Τα πάντα φάνηκε πως πήραν τον λάθος δρόμο, από την στιγμή της επιλογής των τυχεράκηδων και ιδίως από την ώρα που η ταυτότητα τους γνωστοποιήθηκε στην υπόλοιπη κοινωνία των καταδικασμένων. Μια υπερβολικά φωνακλάδικη αντιπαραβολή μεταξύ πιθανών επιζώντων και μελλοθάνατων που χαιρετούν, του τύπου "γιατί εσείς και όχι εμείς" με μια κυνική απόληξη that's life, η κάμερα ξέρουμε καλά ποιον θα ακολουθήσει. Κι εκεί κατάλαβα πως η συνέχεια θα είναι κάπως ανάλογη.
Αφού εκτός από τα εμπόδια που θα στήνονται το ένα μετά το άλλο στην διαδρομή των μέχρι τα χθες διασπασμένων, μα ενωμένων πλέον για το κοινό καλό της τριάδας, Γκάριτυ, η παράνοια του ο σώζων εαυτόν σωθήτο, κρατάει για όλη την υπόλοιπη χρονική διάρκεια της Γροιλανδίας - που, τι έκπληξη, εκεί βρίσκεται το μπάνκερ, ευτυχώς γιατί δεν το αποκαλύπτει ο τίτλος! Για ένα δράμα συγκινητικό, που τα τρία μέλη της προς παρακολούθηση φαμίλιας του μονοδιάστατου στόρι, χωρίζονται στα τρία αντίστοιχα σημεία του ορίζοντα, ωσότου, φυσικά, ξαναβρεθούν στο φινάλε, το εργάκι δεν ορίζει και κάτι το πρωτότυπο. Ακόμη και ξεχωριστό να ήταν πάντως, εμένα κάτι άλλο μου έταξε το τρέιλερ και άλλο εντέλει μου σερβιρίστηκε για γεύμα.
Αφού αδέσποτος κομήτης δεν υπάρχει ή μάλλον για την ακρίβεια δεν τον βλέπουμε (σχεδόν) ποτέ στο εκράν, η μοναδική σεκάνς καταστροφής έχει να κάνει με κάτι φλεγόμενα πετραδάκια που και βέβαια πέφτουν στα κεφάλια όλων, εκτός από των πρωταγωνιστών. (Τα πιο) Πολλά από τα τεκταινόμενα ισοπέδωσης του πλανήτη, αφήνονται στην φαντασία του θεατή, στοιχείο που ούτε δίκαιο είναι για φιλμ κατηγορίας δράσης, ούτε διαχειρίσιμο σωστά από τον ντιρέκτορα και το μελό σενάριο που έχει στα χέρια του. Οι ερμηνείες δε, σωστά υπερτονισμένες από το ανδρόγυνο Butler και Baccarin - το παιδάκι είναι επιεικώς αρνητικό, ακολουθούν την συλλογιστική ενός καινούργιου Αρμαγεδδόνα, με αποτέλεσμα να τσακίζονται άδοξα από το μέτριο τέμπο μιας βαρετής περιπέτειας, εντέλει, δίχως ταυτότητα και σκοπό. Θα προτιμήσω για χιλιοστή φορά βίντεο, Willis, Bob Thornton και i don't wanna miss a thing...
Ανάμεσα στους κληρωτούς που θα σταθούν τυχεροί, θα είναι η τριμελής οικογένεια του εργολάβου Τζον Γκάριτυ, που θα κληθεί σε ελάχιστο χρόνο, παίρνοντας μαζί μόνο τα απαραίτητα, να ταξιδέψει μαζί με την (εν διαστάσει) σύζυγο του, Άλισον και το ανήλικο αγοράκι τους, Νέιθαν, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των, κατά τύχη, επιλεγμένων να σωθούν από την καταστροφή. Μόνο που στην διαδρομή προς το κρησφύγετο ασφαλείας, η μοίρα θα παίξει ένα άδικο παιχνίδι στην οικογένεια, που ήδη έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας του φοβισμένου πιτσιρίκου.
Τι μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς από ένα φιλμ που υπόσχεται εκρήξεις αδρεναλίνης, σκηνοθετημένο από τον υπεύθυνο για την αξιοπρεπή συνέχεια του Angel Has Fallen, πρώην στάντμαν Ric Roman Waugh και με πρωταγωνιστή έναν από τους δημοφιλέστερους action αστέρες σήμερα? Αγωνία, σασπένς, χαμό επί της οθόνης, αντίστροφες μετρήσεις κι έντονες συγκινήσεις, εννοείται αριστοτεχνικά ειδικά εφέ, πάνω στο πατρόν Emmerich, με δυο κουβέντες ο θεατής περιμένει να την βγάλει στην τσίτα στο άκρον του καθίσματος. Ε, τίποτα από όλα αυτά! Νάδα! Ούτε ένα ολοκληρωμένο τσεκ, δίπλα σε κάθε οψιόν.
Συνεπώς τι έπαιξε και αυτό το φιλμάκι, που το θέμα του μοιάζει ως εικόνα και ομοίωση του εξαιρετικά αγωνιώδους Deep Impact και στην πορεία τα σχέδια λοξοδρόμησαν? Τα πάντα φάνηκε πως πήραν τον λάθος δρόμο, από την στιγμή της επιλογής των τυχεράκηδων και ιδίως από την ώρα που η ταυτότητα τους γνωστοποιήθηκε στην υπόλοιπη κοινωνία των καταδικασμένων. Μια υπερβολικά φωνακλάδικη αντιπαραβολή μεταξύ πιθανών επιζώντων και μελλοθάνατων που χαιρετούν, του τύπου "γιατί εσείς και όχι εμείς" με μια κυνική απόληξη that's life, η κάμερα ξέρουμε καλά ποιον θα ακολουθήσει. Κι εκεί κατάλαβα πως η συνέχεια θα είναι κάπως ανάλογη.
Αφού εκτός από τα εμπόδια που θα στήνονται το ένα μετά το άλλο στην διαδρομή των μέχρι τα χθες διασπασμένων, μα ενωμένων πλέον για το κοινό καλό της τριάδας, Γκάριτυ, η παράνοια του ο σώζων εαυτόν σωθήτο, κρατάει για όλη την υπόλοιπη χρονική διάρκεια της Γροιλανδίας - που, τι έκπληξη, εκεί βρίσκεται το μπάνκερ, ευτυχώς γιατί δεν το αποκαλύπτει ο τίτλος! Για ένα δράμα συγκινητικό, που τα τρία μέλη της προς παρακολούθηση φαμίλιας του μονοδιάστατου στόρι, χωρίζονται στα τρία αντίστοιχα σημεία του ορίζοντα, ωσότου, φυσικά, ξαναβρεθούν στο φινάλε, το εργάκι δεν ορίζει και κάτι το πρωτότυπο. Ακόμη και ξεχωριστό να ήταν πάντως, εμένα κάτι άλλο μου έταξε το τρέιλερ και άλλο εντέλει μου σερβιρίστηκε για γεύμα.
Αφού αδέσποτος κομήτης δεν υπάρχει ή μάλλον για την ακρίβεια δεν τον βλέπουμε (σχεδόν) ποτέ στο εκράν, η μοναδική σεκάνς καταστροφής έχει να κάνει με κάτι φλεγόμενα πετραδάκια που και βέβαια πέφτουν στα κεφάλια όλων, εκτός από των πρωταγωνιστών. (Τα πιο) Πολλά από τα τεκταινόμενα ισοπέδωσης του πλανήτη, αφήνονται στην φαντασία του θεατή, στοιχείο που ούτε δίκαιο είναι για φιλμ κατηγορίας δράσης, ούτε διαχειρίσιμο σωστά από τον ντιρέκτορα και το μελό σενάριο που έχει στα χέρια του. Οι ερμηνείες δε, σωστά υπερτονισμένες από το ανδρόγυνο Butler και Baccarin - το παιδάκι είναι επιεικώς αρνητικό, ακολουθούν την συλλογιστική ενός καινούργιου Αρμαγεδδόνα, με αποτέλεσμα να τσακίζονται άδοξα από το μέτριο τέμπο μιας βαρετής περιπέτειας, εντέλει, δίχως ταυτότητα και σκοπό. Θα προτιμήσω για χιλιοστή φορά βίντεο, Willis, Bob Thornton και i don't wanna miss a thing...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Σεπτεμβρίου 2020 από την Spentzos Films!
