Πες Το Δυνατά!
του Guido Chiesa. Με τους Valentina Lodovini, Neri Marcorè, Libero De Rienzo, Dino Abbrescia, Andrea Pisani, Nicola Nocella, Claudio Lorena, Flora Canto.
Θα εκραγώ!
του zerVo (@moviesltd) 
Εκεί γύρω στα τέλη της δεκαετίας των 00s έκανε την εμφάνιση της, στον Αντ1 αν δεν κάνω λάθος, μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά αυτοτελών επεισοδίων με τον τίτλο Εργαζόμενη Γυναίκα, Στο επίκεντρο των ιστοριών του κάθε τσάπτερ, μια προβληματισμένη σαραντάρα, αλλάζοντας μορφή ανά περίπτωση, πάλευε με κάθε λογής ζόρι, μπορεί ενδεχόμενα να αντιμετωπίσει ένα θηλυκό στις μέρες μας. Επαγγελματικό, κοινωνικό, συναισθηματικό. Χάρη στα ευρηματικά (τα περισσότερα) και εύθυμα σενάρια, μα κυρίως λόγω της παρουσίας της εύστοχα προσιτής και ανθρώπινης Ελένης Ράντου στον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο, το σίριαλ υπήρξε ένα από τα πιο ευχάριστα στην παρακολούθηση τους, από τα εγχώρια. Και είναι και το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου, όσο στο πανί ξετυλιγόταν το θέμα της ταινίας Πες Το Δυνατά! Που τα κιτάπια λένε πως πρόκειται για ριμέικ, αλλά σιγά μην έχει δει κανείς το ορίτζιναλ Χιλιανό...
Ένα θύμα διαρκείας είναι η μεσήλικη Ρομάνα Τζούλια, καθώς το σύνολο του περίγυρου της την εκμεταλλεύεται και μάλιστα κατάμουτρα, δίχως εκείνη να βρίσκει έστω και το ελάχιστο σθένος να αντιδράσει. Ο σύντροφος της, ένας πολλά χρόνια μεγαλύτερος της αποτυχημένος ζωγράφος, έχει κατσικωθεί στο διαμέρισμα της, κατατρώγοντας μαζί με τον ορισμό του τεμπέλη, γιο του, τον μισθό της. Το αφεντικό της, διαρκώς την υποτιμά, ιδίως μισθολογικά, παρότι εκείνη βγάζει μόνιμα το φίδι από την τρύπα, όταν οι δυσκολίες χτυπούν την πόρτα της εταιρίας μάρκετινγκ που εργάζεται. Τόσο δε η καλύτερη της φιλενάδα, όσο και η αδελφή της, την θεωρούν είτε υποδεέστερη τους, είτε ως εκείνη που πρέπει να αναλάβει, μέσα σε όλα τα άλλα, τις αγγαρείες τους. Όσο για την γειτονιά? καλή κουβέντα δεν ακούει από κανέναν, όλη με την ειρωνεία και τον άσχημο λόγο την αντιμετωπίζουν.
Έχοντας φτάσει στο αμήν, ειδικά καταλαβαίνοντας πως όλες οι μικροπροσπάθειες να κάνει την επανάσταση της έχουν πάει στον βρόντο, θα αποζητήσει την αρωγή ενός τηλεοπτικού αστέρα - θεραπευτή, που θα την προμηθεύσει με το μαγικό βότανο, για να μετατραπεί μονομιάς σε Πασιονάρια. Πέστο κι έγινε στο δευτερόλεπτο. Τα πάντα στην ζωή της Τζούλια, από την ώρα που θα κατεβάσει το μπουκαλάκι με τον μαγικό ζωμό θα αλλάξουν, αφού στιγμιαία θα σηκώσει την παντιέρα της εξέγερσης, ενάντια σε καθετί που μέχρι χθες της έμοιαζε εχθρικό.
Άλλο πρόσωπο λοιπόν γίνεται η μεγαλοκοπέλα μας, Ούτε μύγα στο σπαθί της, ποτέ και πουθενά. Από εκεί που ήταν ένα φιλήσυχο και υποτακτικό αρνάκι, ουαί κι αλίμονο σε όποιον διανοηθεί να την κοντράρει, αφού πλέον θα συναντήσει μπρος του ένα λιοντάρι. Με την αρωγή της φαρμακολογικής επιστήμης λες ή μήπως αυτό που της πλάσαρε ο αγύρτης μπαγαπόντης δεν είναι παρά μόνο ένα πλασέμπο, που την έθεσε σε καθεστώς αυθυποβολής, ούτως ώστε να αποτινάξει από πάνω της, τις μυριαδές φοβίες?
Παρότι η κωμική στην βάση, αλλά με πάμπολλους σοσιολογικούς συμβολισμούς δημιουργία του επιτυχημένου στο είδος (και μόνο στην πατρίδα του) Guido Chiesa, στην εξέλιξη της δεν αφήνει στο πάτωμα ούτε μισό κλισέ χωρίς να το σηκώσει, εντούτοις δεν υπάρχει σημείο χρονικό που να πει ο θεατής πως νύσταξε αφόρητα με όσα εξελίσσονται στο εκράν. Σύμφωνοι, είναι απόλυτα βέβαιο με βάση και την σύνοψη, πως όσα συμβαίνουν στο πρώτο κομμάτι του έργου, οσονούπω θα ανατραπούν και οι σεκάνς θα επαναληφθούν με αντίθετη ροή, οπότε οι εκπλήξεις είναι μηδαμινές. Αλλά το φεμινιστικού τύπου εργάκι, που ακολουθεί μια τηλεοπτικού ύφους ρότα (και στην Ιταλία, στο Amazon Prime έκαμε πρεμιέρα, φυσικά και λόγω πανδημίας) ούτε αδιάφορο είναι, ούτε βαρετό του θανάτου, ούτως ώστε να το απορρίψει κανείς στην γέννηση του.
Κι ο βασικός λόγος είναι διότι τα επιμέρους σκετσάκια, στα διάφορα πεδία μαχών της ηρωίδας μας, προβάλλονται με μια σχηματική συνέπεια, δεν παραξηλώνουν χρονικά και το κυριότερο σε κανένα σημείο τους δεν παρατηρείται η γνωστή φωνακλάδικη λατσιάλα αλεγκρία, που τάχαμου προκαλεί γέλιο στην πλατεία. Άσε δε που η στάρινγκ, μπριόζα Valentina Lodovini, όχι πια στα αεράτα είκοσιπέντε της, ούτε με τα καθώς πρέπει κιλά στο κορμί, μοιράζει βλέμματα τίγκα στο ΤΝΤ, ειδικά από την στιγμή της ανατροπής και κατοπινά. Και τσακίζει στο ξύλο, άμα λάχει και τον χοντρομπαλά γείτονα, που της καμαρώνει με πομπή τα μεμέ, κάθε φορά που διαβαίνει μπρος του. Δεν τον αδικώ. Νομίζω κι εγώ το ίδιο θα έκανα κι ας τις άρπαζα τις τσαντιές με το τουλούμι. Χαλάλι της Σινιόρας...
Έχοντας φτάσει στο αμήν, ειδικά καταλαβαίνοντας πως όλες οι μικροπροσπάθειες να κάνει την επανάσταση της έχουν πάει στον βρόντο, θα αποζητήσει την αρωγή ενός τηλεοπτικού αστέρα - θεραπευτή, που θα την προμηθεύσει με το μαγικό βότανο, για να μετατραπεί μονομιάς σε Πασιονάρια. Πέστο κι έγινε στο δευτερόλεπτο. Τα πάντα στην ζωή της Τζούλια, από την ώρα που θα κατεβάσει το μπουκαλάκι με τον μαγικό ζωμό θα αλλάξουν, αφού στιγμιαία θα σηκώσει την παντιέρα της εξέγερσης, ενάντια σε καθετί που μέχρι χθες της έμοιαζε εχθρικό.
Άλλο πρόσωπο λοιπόν γίνεται η μεγαλοκοπέλα μας, Ούτε μύγα στο σπαθί της, ποτέ και πουθενά. Από εκεί που ήταν ένα φιλήσυχο και υποτακτικό αρνάκι, ουαί κι αλίμονο σε όποιον διανοηθεί να την κοντράρει, αφού πλέον θα συναντήσει μπρος του ένα λιοντάρι. Με την αρωγή της φαρμακολογικής επιστήμης λες ή μήπως αυτό που της πλάσαρε ο αγύρτης μπαγαπόντης δεν είναι παρά μόνο ένα πλασέμπο, που την έθεσε σε καθεστώς αυθυποβολής, ούτως ώστε να αποτινάξει από πάνω της, τις μυριαδές φοβίες?
Παρότι η κωμική στην βάση, αλλά με πάμπολλους σοσιολογικούς συμβολισμούς δημιουργία του επιτυχημένου στο είδος (και μόνο στην πατρίδα του) Guido Chiesa, στην εξέλιξη της δεν αφήνει στο πάτωμα ούτε μισό κλισέ χωρίς να το σηκώσει, εντούτοις δεν υπάρχει σημείο χρονικό που να πει ο θεατής πως νύσταξε αφόρητα με όσα εξελίσσονται στο εκράν. Σύμφωνοι, είναι απόλυτα βέβαιο με βάση και την σύνοψη, πως όσα συμβαίνουν στο πρώτο κομμάτι του έργου, οσονούπω θα ανατραπούν και οι σεκάνς θα επαναληφθούν με αντίθετη ροή, οπότε οι εκπλήξεις είναι μηδαμινές. Αλλά το φεμινιστικού τύπου εργάκι, που ακολουθεί μια τηλεοπτικού ύφους ρότα (και στην Ιταλία, στο Amazon Prime έκαμε πρεμιέρα, φυσικά και λόγω πανδημίας) ούτε αδιάφορο είναι, ούτε βαρετό του θανάτου, ούτως ώστε να το απορρίψει κανείς στην γέννηση του.
Κι ο βασικός λόγος είναι διότι τα επιμέρους σκετσάκια, στα διάφορα πεδία μαχών της ηρωίδας μας, προβάλλονται με μια σχηματική συνέπεια, δεν παραξηλώνουν χρονικά και το κυριότερο σε κανένα σημείο τους δεν παρατηρείται η γνωστή φωνακλάδικη λατσιάλα αλεγκρία, που τάχαμου προκαλεί γέλιο στην πλατεία. Άσε δε που η στάρινγκ, μπριόζα Valentina Lodovini, όχι πια στα αεράτα είκοσιπέντε της, ούτε με τα καθώς πρέπει κιλά στο κορμί, μοιράζει βλέμματα τίγκα στο ΤΝΤ, ειδικά από την στιγμή της ανατροπής και κατοπινά. Και τσακίζει στο ξύλο, άμα λάχει και τον χοντρομπαλά γείτονα, που της καμαρώνει με πομπή τα μεμέ, κάθε φορά που διαβαίνει μπρος του. Δεν τον αδικώ. Νομίζω κι εγώ το ίδιο θα έκανα κι ας τις άρπαζα τις τσαντιές με το τουλούμι. Χαλάλι της Σινιόρας...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Αυγούστου 2020 από την Weird Wave!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική