της Manele Labidi. Με τους Golshifteh Farahani, Majd Mastoura, Hichem Yacoubi, Ramla Ayari, Najoua Zouhair, Jamel Sassi, Aïsha Ben Miled.
Ξαπλώστε παρακαλώ!
του zerVo (@moviesltd)
Εκτός ότι είναι η μικρότερη σε έκταση, από όλες τις χώρες του αραβικού βορειοαφρικάνικου τόξου, η Τυνησία είναι ίσως και εκείνη με τις λιγότερες πολιτικοκοινωνικές ανακατωσούρες, στο σύνολο της (ιδιαίτερα) θορυβώδους γειτονιάς της. Ούτε τις τόσο αιματηρές ανατροπές των κυβερνήσεων της Αιγύπτου έχει ας πούμε, ούτε έναν διπρόσωπο Καντάφι διέθετε επί χρόνια στην ηγεσία της σαν την Λιβύη, ούτε τους αμέτρητους πολέμους της Αλγερίας γνώρισε, ούτε την χρυσαφένια βασιλική πομπή του Μαρόκου έχει να επιδείξει. Μπορεί σε συντριπτικό ποσοστό να είναι κυριευμένη θρησκευτικά από το Ισλάμ, αλλά από την Σαχαρένια πεντάδα, σιμά στην οροσειρά του Άτλαντα, φαντάζει η πιο εξευρωπαισμένη. Εκείνη που στην εικόνα της μοστράρει τις λιγότερες μπούργκες και μαντίλες δηλαδή, αλλά και τις μικρότερες αποστάσεις στα δικαιώματα μεταξύ των δύο φύλων. Δίχως αυτό να σημαίνει πως τα φαινόμενα διαφθοράς στην περίεργη σοσιολογική της διαστρωμάτωση, δεν είναι υπαρκτά και δεδομένα.
Έχοντας κουραστεί τον άνισο, για μετανάστες όπως εκείνη, τρόπο ζωής της Πόλης του Φωτός, η νεαρή και όμορφη ψυχαναλυτής Σέλμα Ντερβίς, θα πάρει την δύσκολη απόφαση να επιστρέψει στα πάτρια Τυνήσια εδάφη, προκειμένου εξασκήσει στον δικό της τόπο το λειτούργημα της. Στήνοντας ένα πρόχειρο κέντρο υποδοχής ασθενών στην ταράτσα της πατρικής της μονοκατοικίας, δεν θα φανταζόταν ποτέ το πόση πελατεία θα είχε από την πρώτη κιόλας ημέρα λειτουργίας του. Ψυχικά ζορισμένοι όλων των λογιών, που μέσα από το ημίωρο κουβεντολόι με την δυτικής συμπεριφοράς "γιατρέσσα" θα παλέψουν να γειάνουν τα μέσα τους.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Η Σέλμα δεν διαθέτει άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Που κανονικά με ένα μικρό λάδωμα στους εφοδεύοντες μπάτσους θα περνούσε μπάι και αναίμακτα. Έλα όμως που η κοπελιά θα πέσει πάνω στον μυστήριο Ναίμ, τον μοναδικό ίσως σε ολάκερη την Τύνιδα αστυνομικό, που ούτε καν δέχεται να πάρει έστω και μισό δηνάριο κάτω από το τραπέζι, για να κάνει τα στραβά μάτια. Και όσο οι μηδενικής ταχύτητας δημόσιες υπηρεσίες δεν προχωρούν το αίτημα της ψυχολόγου, άλλο τόσο τα λειτουργικά ζητήματα της πολλαπλασιάζονται.
Με φόντο λοιπόν μια πατρίδα που μάχεται να ανακάμψει από την κυβερνητική αστάθεια των πρόσφατων δεκαετιών, δίχως να έχει χάσει πόντο από την γνώριμη αραβική φασαριόζα μπουνταλοσύνη της, η Γαλλοτραφής, με τις σωστές αρχές και τις στέρεες επιστημονικές βάσεις, θα προσπαθήσει να πετύχει κάτι το ξεχωριστό. Μα τι διαφορετικό μπορεί να είναι ετούτο το χωρίς καν κλιματισμό δωμάτιο, με τον ένα καναπέ και το αντικριστό ντιβάνι στην απέναντι γωνία, από το κομμωτήριο της γειτονιάς, ας πούμε, που όλες οι κυρές οποιασδήποτε ηλικίας, ξοδεύουν την ημέρα τους στην αλεγκρία του κουτσομπολιού?
Κι όμως ακόμη και αν το Ισλαμικό στοιχείο είναι έντονο πάνω από τον ηλιόλουστο ουρανό της πάμφτωχης πρωτεύουσας, η τάση του ανατολίτη κόσμου είναι να ξεφύγει από τα συντηρητικά τετριμμένα και να κάμει το προοδευτικό βήμα προς τα εμπρός. Κι έτσι η ουρά για να συνομιλήσει κανείς με την - τιμή της και καμάρι της μουσουλμάνα, που και καπνίζει και τζιν φορά και τατουάζ έχει κάμει στο σβέρκο - δόκτορα φτάνει μέχρι την απέναντι γωνιά και το αρτοποιείο του πιο δεδηλωμένου γκέι και παρενδυσία, έστω κι αν ο ίδιος δεν το έχει κατανοήσει, φούρναρη σε ολόκληρη την Μαύρη Ήπειρο.
Γλαφυρό το αφηγηματικό ύφος που ακολουθεί η πρωτάρα στην σκηνοθετική καρέκλα Manele Labidi, με την προφανή αδυναμία να κοντράρει τα σεναριακά δύσκολα, όταν εκείνα κάνουν την εμφάνιση τους. Για να καταλήξει, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις στην λύση της ποίησης και του από μηχανής Θεού (σιγά που δεν θα είχε εδώ την μόστρα του πανταχού παρόντα Φρόιντ) που θα βάλει κάπως τα πράγματα σε τάξη, πριν φτάσουμε στο αναμενόμενο χάπι εντ. Υπάρχουν έξυπνα στοιχεία στο σκριπτ - διασκεδαστικά δεν τα αποκαλείς, αλλά μια ευθυμία παράγουν στον θεατή τους - μα η περιορισμένη έμπνευση δεν επιτρέπει στο Un Divan A Tunis, να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από μια χαλαρή ηθογραφία της τρέχουσας κατάστασης, σε μια γωνιά του πλανήτη που αναζητά ταυτότητα.
Όπως είναι πολύ φυσικό τα πάντα στο φιλμ περιβάλλονται από τον μπόλικο φρέσκο αέρα, χάρη στην διεθνή καριέρα που την έχει στήσει δίπλα σε αστέρια μεγέθους Depp, Bale και Bardem, της εξ Ανατολής Πέρσικης ομορφάδας Golshifteh Farahani. Που εντέχνως ατημέλητη σε στυλ νουβέλ βαγκ Παριζιάνικο, φτιάχνει ένα γοητευτικά ενδιαφέρον κοντράστ, πλάι στις πολύχρωμα μπογιατισμένες και αστραφτοφορούσες συμπατριώτισσες της. Ορίζοντας την φιλελεύθερη προσωπικότητα, που με σεβασμό αλλά όχι και απαραίτητα τήρηση της παράδοσης, απεικονίζει το μοντέρνο θέλω, μιας κοινωνίας που χορεύει ακόμη στον παλμό του ινσαλλάχ.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Η Σέλμα δεν διαθέτει άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Που κανονικά με ένα μικρό λάδωμα στους εφοδεύοντες μπάτσους θα περνούσε μπάι και αναίμακτα. Έλα όμως που η κοπελιά θα πέσει πάνω στον μυστήριο Ναίμ, τον μοναδικό ίσως σε ολάκερη την Τύνιδα αστυνομικό, που ούτε καν δέχεται να πάρει έστω και μισό δηνάριο κάτω από το τραπέζι, για να κάνει τα στραβά μάτια. Και όσο οι μηδενικής ταχύτητας δημόσιες υπηρεσίες δεν προχωρούν το αίτημα της ψυχολόγου, άλλο τόσο τα λειτουργικά ζητήματα της πολλαπλασιάζονται.
Με φόντο λοιπόν μια πατρίδα που μάχεται να ανακάμψει από την κυβερνητική αστάθεια των πρόσφατων δεκαετιών, δίχως να έχει χάσει πόντο από την γνώριμη αραβική φασαριόζα μπουνταλοσύνη της, η Γαλλοτραφής, με τις σωστές αρχές και τις στέρεες επιστημονικές βάσεις, θα προσπαθήσει να πετύχει κάτι το ξεχωριστό. Μα τι διαφορετικό μπορεί να είναι ετούτο το χωρίς καν κλιματισμό δωμάτιο, με τον ένα καναπέ και το αντικριστό ντιβάνι στην απέναντι γωνία, από το κομμωτήριο της γειτονιάς, ας πούμε, που όλες οι κυρές οποιασδήποτε ηλικίας, ξοδεύουν την ημέρα τους στην αλεγκρία του κουτσομπολιού?
Κι όμως ακόμη και αν το Ισλαμικό στοιχείο είναι έντονο πάνω από τον ηλιόλουστο ουρανό της πάμφτωχης πρωτεύουσας, η τάση του ανατολίτη κόσμου είναι να ξεφύγει από τα συντηρητικά τετριμμένα και να κάμει το προοδευτικό βήμα προς τα εμπρός. Κι έτσι η ουρά για να συνομιλήσει κανείς με την - τιμή της και καμάρι της μουσουλμάνα, που και καπνίζει και τζιν φορά και τατουάζ έχει κάμει στο σβέρκο - δόκτορα φτάνει μέχρι την απέναντι γωνιά και το αρτοποιείο του πιο δεδηλωμένου γκέι και παρενδυσία, έστω κι αν ο ίδιος δεν το έχει κατανοήσει, φούρναρη σε ολόκληρη την Μαύρη Ήπειρο.
Γλαφυρό το αφηγηματικό ύφος που ακολουθεί η πρωτάρα στην σκηνοθετική καρέκλα Manele Labidi, με την προφανή αδυναμία να κοντράρει τα σεναριακά δύσκολα, όταν εκείνα κάνουν την εμφάνιση τους. Για να καταλήξει, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις στην λύση της ποίησης και του από μηχανής Θεού (σιγά που δεν θα είχε εδώ την μόστρα του πανταχού παρόντα Φρόιντ) που θα βάλει κάπως τα πράγματα σε τάξη, πριν φτάσουμε στο αναμενόμενο χάπι εντ. Υπάρχουν έξυπνα στοιχεία στο σκριπτ - διασκεδαστικά δεν τα αποκαλείς, αλλά μια ευθυμία παράγουν στον θεατή τους - μα η περιορισμένη έμπνευση δεν επιτρέπει στο Un Divan A Tunis, να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από μια χαλαρή ηθογραφία της τρέχουσας κατάστασης, σε μια γωνιά του πλανήτη που αναζητά ταυτότητα.
Όπως είναι πολύ φυσικό τα πάντα στο φιλμ περιβάλλονται από τον μπόλικο φρέσκο αέρα, χάρη στην διεθνή καριέρα που την έχει στήσει δίπλα σε αστέρια μεγέθους Depp, Bale και Bardem, της εξ Ανατολής Πέρσικης ομορφάδας Golshifteh Farahani. Που εντέχνως ατημέλητη σε στυλ νουβέλ βαγκ Παριζιάνικο, φτιάχνει ένα γοητευτικά ενδιαφέρον κοντράστ, πλάι στις πολύχρωμα μπογιατισμένες και αστραφτοφορούσες συμπατριώτισσες της. Ορίζοντας την φιλελεύθερη προσωπικότητα, που με σεβασμό αλλά όχι και απαραίτητα τήρηση της παράδοσης, απεικονίζει το μοντέρνο θέλω, μιας κοινωνίας που χορεύει ακόμη στον παλμό του ινσαλλάχ.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 23 Ιουλίου 2020 από την Feelgood Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική