Greyhound
του Aaron Schneider. Με τους Tom Hanks, Stephen Graham, Rob Morgan, Elisabeth Shue, Manuel Garcia-Rulfo, Karl Glusman, Tom Brittney.
Βυθίσατε το Λαγωνικό!
του zerVo (@moviesltd) 
Προ πολλών πολλών δεκαετιών, στα περίπτερα κυκλοφορούσαν αμέτρητα έντυπα, που σε πλήρη εικονογράφηση, αλλά το κυριότερο αυτοτελή, παρουσίαζαν σε περιοδικότητα τα ανδραγαθήματα των (νικητών εννοείται) μαχητών, κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Πιο σοβαρό από όλα και πιο καλόδετο η μηνιαίας κυκλοφορίας Μάχη, με αρκετό ενδιαφέρον η 15ήμερη Έφοδος, με τις πιο εντυπωσιακές ιστορίες, όμως, η πιο συμμαζεμένη σε σελίδες, εβδομαδιαία Δράσις. Κάτω από το μοτό Περιπέτειες - Άθλοι - Ηρωισμοί, κάθε Παρασκευή το καλοσκιτσαρισμένο βιβλιαράκι, περιέγραφε μερικές από τις πιο γενναίες, δραματοποιημένες στιγμές των μαχών. Φανταστικές κατά κύριο λόγο, αν και δεν θα έπρεπε να απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Και κάθε φορά οι σελίδες μας ταξίδευαν σε διαφορετικό πεδίο - Στην Νορμανδία, στην Βόρειο Αφρική, στην Μεσόγειο, στα νησιά του Ειρηνικού, στους Γερμανικούς αιθέρες. Όχι και σε λίγα επεισόδια, το σκηνικό παιζόταν στις αγριεμένες θάλασσες, εκεί που λάμβαναν χώρα απίστευτου σασπένς καταδιώξεις, ναυμαχίες και τελικά βυθίσεις. Καλή ώρα όπως στο καλοστημένο Greyhound, που από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του, με γύρισε χρονικά τόσα χρόνια πίσω, τον καιρό της μονοψήφιας ηλικιακής μου περιόδου...
1942. Με τον μεγάλο πόλεμο να μαίνεται για τα καλά στα πεδία της Γηραιάς Ηπείρου, οι συμμαχικές δυνάμεις, συλλέγουν ολοένα και περισσότερα στρατεύματα στην Ευρώπη, στοχεύοντας να εξαπολύσουν την τελική τους επίθεση, ενάντια στους Ναζί. Με αφετηρία τα ανατολικά παράλια των ΗΠΑ, μια νηοπομπή αποτελούμενη από 37 συμμαχικά πλοία, θα αποπλεύσει με τελικό προορισμό το Λίβερπουλ, κάτω από την επόπτευση του καταδρομικού Κίλινγκ, που φέρει την κωδική ονομασία Γκρέιχαουντ.
Αυτή θα είναι η πρώτη μακράς πορείας, πολεμική αποστολή για τον Κυβερνήτη Έρνεστ Κράους, που δίχως πρότερη εμπειρία στην πρώτη γραμμή, θα κληθεί να διασχίσει τον Ατλαντικό, καταφέρνοντας τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τον στόλο των allies. Ρίσκο υψηλού κινδύνου, ειδικά από την στιγμή που για τρία γεμάτα εικοσιτετράωρα, δεν θα είναι εφικτή η παραμικρή κάλυψη των πλοίων από αέρος. Μαύρο κενό καταμεσής της σκοτεινιασμένης θάλασσας, όπου καραδοκούν για να καταστρέψουν ότι περισσότερο μπορούν, οι αγέλες των πάνοπλων γερμανικών υποβρυχίων.
Κι έτσι έχοντας μόλις αποχαιρετήσει την πατρίδα, ελπίζοντας όχι για τελευταία φορά, ο πεπειραμένος εντός έδρας, αλλά ποτέ εξοδούχος στα ανοιχτά Κομάντερ, επιβάλλεται για τις 4 - 5 ημέρες του διάπλου, να παραμείνει με τα μάτια ορθάνοιχτα στην γέφυρα, ελέγχοντας ο ίδιος την κρισιμότητα της κατάστασης. Και με το ρολόι να μετρά αντίστροφα από του σημείου μηδέν και κατόπιν, για τις 72 ώρες, που θα μπορούν τα αεροσκάφη της ΡΑΦ να προσφέρουν την απαιτούμενη ασφάλεια. Για τον στωικό και βαθιά θρησκευόμενο Διοικητή Κράους, έστω και η παραμικρή χασούρα, θα κοστίσει στην ψυχική του ηρεμία. Ακόμη κι αν αυτή είναι τον κακότροπων και μανιασμένων αντιπάλων. - Πενήντα Γερμαναράδες στον πάτο, Αρχηγέ! - Πενήντα ψυχές να λες καλύτερα, Πλωτάρχα...
Κι κάπως έτσι πάνω στην επιβλητική, μα και υπέυθυνη περσόνα του έχοντα το γενικό πρόσταγμα, κτίζεται μια ιστορία, τόσο αυθεντικά δομημένη πάνω στις αρχές του πιασάρικου χολιγουντιανού πολεμικού φιλμ των παλιών καιρών, όσο και στις πιο σύγχρονες προσταγές της ρεαλιστικής απεικόνισης των στιγμών, με την βοήθεια της τεχνολογίας. Τα ειδικά εφέ, χωρίς ποτέ να πρωταγωνιστούν, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου διεξάγεται εντός της καμπίνας μιας πραγματικής φρεγάτας, που χρησιμοποιήθηκε ως σκηνικό, προσφέρουν μια πληρέστατη χαρτογράφηση για όσα τρέχουν σιμά του κονβόι. Καθώς η κάμερα τεχνηέντως άλλοτε ίπταται πάνω από τα πλεούμενα εν μέσω χαλασμού πυρός κι άλλοτε βυθίζεται στα παγωμένα νερά, παρακολουθώντας την δράση των ύπουλων U-Boat και την πορεία των τορπιλών που εκτοξεύουν.
Ως τηλεοπτικής συλλογιστικής παραγωγή, δε, χρονικά το έργο είναι υπερβολικά συμμαζεμένο και δεν ξεχειλώνει σε επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων μονομαχιών. Αν και οι τρεις ολιγόφωτες βραδιές, που η μια μοιάζει χειρότερη από την επόμενη, για τους πλέοντες τα ύδατα προς Ευρώπη, είναι τόσο καλοσχεδιασμένες τεχνικά, ώστε οι σινεφίλ να καταριούνται την ώρα και την στιγμή που ο Covid τους στέρησε την θέαση του Greyhound στις πολύ μεγάλες ίντσες. Βοηθά σε αυτό και το σωστό ξεδίπλωμα της αφήγησης μιας υπόθεσης μυθοπλαστικής μεν, τίμια προσκείμενης στην πιθανή αλήθεια δε.
Με θεματικά ψήγματα παρμένα από φιλμικούς μύθους, επιπέδου Run Silent Run Deep, The Caine Mutiny, The Cruel Sea, το φιλμ που υπογράφει ο Aaron Schneider, θα αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στους διψασμένους για δράση οπαδούς του ξεχασμένου είδους. Δεν πρόκειται ούτε για Δουνκέρκη, ούτε για 1917, αλλά για μια πλοκή που κρατά τις εντάσεις σε υψηλό λέβελ μέχρι τέλους, για ένα κλειστοφοβικό αφήγημα που δεν χάνει στροφές (εκτός ίσως των αχρείαστων φλασμπάκς, με το κορίτσι που άφησε πίσω ο πρωταγωνιστής), για ένα ηρωικού ύφους πόνημα, που τιμά το ομαδικό πνεύμα, ρίχνοντας φως, ακόμη και στον πιο χαμηλόβαθμο ναύτη του πληρώματος.
Το πιότερο όλων, φυσικά στον ίδιο τον διοργανωτή, σεναριογράφο και φυσικά πρωταγωνιστή του, τον πιο χολιγουντιανό των αστέρων της Μέκκας, Tom Hanks, που από μόνος του ανεβάζει πολλές σκάλες ψηλότερα τον πήχη της παραγωγής. Και που βέβαια κλέβει την παράσταση ως σούπερ σταρ φλιπσάιντ του δικού του Κάπτεν Φίλιπς. Κρατώντας σε σε αναμονή, ακόμη κι αν μέσα σου γνωρίζεις εκ των προτέρων την θριαμβευτική έκβαση του στόρι, για να απολαύσεις ακόμη μια φορά, πολλοστή εδώ και τριάντα τόσα χρόνια, να σκάει εκείνο το στραβό χαμόγελο της επιτυχίας.
Αυτή θα είναι η πρώτη μακράς πορείας, πολεμική αποστολή για τον Κυβερνήτη Έρνεστ Κράους, που δίχως πρότερη εμπειρία στην πρώτη γραμμή, θα κληθεί να διασχίσει τον Ατλαντικό, καταφέρνοντας τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τον στόλο των allies. Ρίσκο υψηλού κινδύνου, ειδικά από την στιγμή που για τρία γεμάτα εικοσιτετράωρα, δεν θα είναι εφικτή η παραμικρή κάλυψη των πλοίων από αέρος. Μαύρο κενό καταμεσής της σκοτεινιασμένης θάλασσας, όπου καραδοκούν για να καταστρέψουν ότι περισσότερο μπορούν, οι αγέλες των πάνοπλων γερμανικών υποβρυχίων.
Κι έτσι έχοντας μόλις αποχαιρετήσει την πατρίδα, ελπίζοντας όχι για τελευταία φορά, ο πεπειραμένος εντός έδρας, αλλά ποτέ εξοδούχος στα ανοιχτά Κομάντερ, επιβάλλεται για τις 4 - 5 ημέρες του διάπλου, να παραμείνει με τα μάτια ορθάνοιχτα στην γέφυρα, ελέγχοντας ο ίδιος την κρισιμότητα της κατάστασης. Και με το ρολόι να μετρά αντίστροφα από του σημείου μηδέν και κατόπιν, για τις 72 ώρες, που θα μπορούν τα αεροσκάφη της ΡΑΦ να προσφέρουν την απαιτούμενη ασφάλεια. Για τον στωικό και βαθιά θρησκευόμενο Διοικητή Κράους, έστω και η παραμικρή χασούρα, θα κοστίσει στην ψυχική του ηρεμία. Ακόμη κι αν αυτή είναι τον κακότροπων και μανιασμένων αντιπάλων. - Πενήντα Γερμαναράδες στον πάτο, Αρχηγέ! - Πενήντα ψυχές να λες καλύτερα, Πλωτάρχα...
Κι κάπως έτσι πάνω στην επιβλητική, μα και υπέυθυνη περσόνα του έχοντα το γενικό πρόσταγμα, κτίζεται μια ιστορία, τόσο αυθεντικά δομημένη πάνω στις αρχές του πιασάρικου χολιγουντιανού πολεμικού φιλμ των παλιών καιρών, όσο και στις πιο σύγχρονες προσταγές της ρεαλιστικής απεικόνισης των στιγμών, με την βοήθεια της τεχνολογίας. Τα ειδικά εφέ, χωρίς ποτέ να πρωταγωνιστούν, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου διεξάγεται εντός της καμπίνας μιας πραγματικής φρεγάτας, που χρησιμοποιήθηκε ως σκηνικό, προσφέρουν μια πληρέστατη χαρτογράφηση για όσα τρέχουν σιμά του κονβόι. Καθώς η κάμερα τεχνηέντως άλλοτε ίπταται πάνω από τα πλεούμενα εν μέσω χαλασμού πυρός κι άλλοτε βυθίζεται στα παγωμένα νερά, παρακολουθώντας την δράση των ύπουλων U-Boat και την πορεία των τορπιλών που εκτοξεύουν.
Ως τηλεοπτικής συλλογιστικής παραγωγή, δε, χρονικά το έργο είναι υπερβολικά συμμαζεμένο και δεν ξεχειλώνει σε επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων μονομαχιών. Αν και οι τρεις ολιγόφωτες βραδιές, που η μια μοιάζει χειρότερη από την επόμενη, για τους πλέοντες τα ύδατα προς Ευρώπη, είναι τόσο καλοσχεδιασμένες τεχνικά, ώστε οι σινεφίλ να καταριούνται την ώρα και την στιγμή που ο Covid τους στέρησε την θέαση του Greyhound στις πολύ μεγάλες ίντσες. Βοηθά σε αυτό και το σωστό ξεδίπλωμα της αφήγησης μιας υπόθεσης μυθοπλαστικής μεν, τίμια προσκείμενης στην πιθανή αλήθεια δε.
Με θεματικά ψήγματα παρμένα από φιλμικούς μύθους, επιπέδου Run Silent Run Deep, The Caine Mutiny, The Cruel Sea, το φιλμ που υπογράφει ο Aaron Schneider, θα αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στους διψασμένους για δράση οπαδούς του ξεχασμένου είδους. Δεν πρόκειται ούτε για Δουνκέρκη, ούτε για 1917, αλλά για μια πλοκή που κρατά τις εντάσεις σε υψηλό λέβελ μέχρι τέλους, για ένα κλειστοφοβικό αφήγημα που δεν χάνει στροφές (εκτός ίσως των αχρείαστων φλασμπάκς, με το κορίτσι που άφησε πίσω ο πρωταγωνιστής), για ένα ηρωικού ύφους πόνημα, που τιμά το ομαδικό πνεύμα, ρίχνοντας φως, ακόμη και στον πιο χαμηλόβαθμο ναύτη του πληρώματος.
Το πιότερο όλων, φυσικά στον ίδιο τον διοργανωτή, σεναριογράφο και φυσικά πρωταγωνιστή του, τον πιο χολιγουντιανό των αστέρων της Μέκκας, Tom Hanks, που από μόνος του ανεβάζει πολλές σκάλες ψηλότερα τον πήχη της παραγωγής. Και που βέβαια κλέβει την παράσταση ως σούπερ σταρ φλιπσάιντ του δικού του Κάπτεν Φίλιπς. Κρατώντας σε σε αναμονή, ακόμη κι αν μέσα σου γνωρίζεις εκ των προτέρων την θριαμβευτική έκβαση του στόρι, για να απολαύσεις ακόμη μια φορά, πολλοστή εδώ και τριάντα τόσα χρόνια, να σκάει εκείνο το στραβό χαμόγελο της επιτυχίας.
Στις δικές μας αίθουσες? Αποκλειστικά στο Apple TV!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική