Έλα Όπως Είσαι
του Richard Wong. Με τους Grant Rosenmeyer, Hayden Szeto, Ravi Patel, Gabourey Sidibe.
Το Πιο Ανθρώπινο Δικαίωμα
του gaRis (@takisgaris) 
Υπάρχει το σινεμά των μαγεμένων εικόνων, της στυλιστικής γραφής, του καλλιτεχνικού ύφους. Αξιοσέβαστο, δεν αντιρριέμαι να το παραδεχθώ. Διπλανά όμως υφίσταται και το έτερο, κείνο που το νόημα, η κεντρική ιδέα, η όλη ουσία εμπεριέχεται στο μήνυμα. Ξεκάθαρα λόγια. Εκεί λοιπόν δύσκολα δε σπας τη μέση, δεν υποκλίνεσαι. Το Έλα Όπως Είσαι του Richard Wong (επί το πλείστον, μικρομηκά, διευθυντή φωτογραφίας και τα συναφή) είναι μια τέτοια περίπτωση. Μια ελευθεριάζουσα παραλλαγή του βελγικού πρωτοτύπου Hasta La Vista (2011), με λίγο στρογγυλεμένες γωνίες και σαφείς επιλογές σε diverse casting, αν και κανείς ευλόγως θα διερωτάτο, γιατί ουδείς από την πρωταγωνιστική τριάδα δεν είναι άτομο με ειδικές ανάγκες (και ουχί δεξιότητες). Και μιας που το ζήτημα εδώ είναι η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα των ανθρώπων με αναπηρία, πες μου τώρα εσύ πως το ταινιάκι δεν σκοράρει ήδη από τα αποδυτήρια.
Δυο ανάπηροι σε καροτσάκι και ένας τυφλός με μπαστούνι γνωρίζονται στο μέρος που περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους όταν δεν απολαμβάνουν την καταπιεστική φροντίδα των οικογενειών τους. Λεπτομέρεια: Οι νταγλαράδες Scotty (Grant Rosenmeyer), Matt (Hayden Szeto) και Mo (Ravi Patel), δεν τον έχουν ανθιστεί τον κρίνο, παρά το προκεχωρημένο της νιότης. Από σπόντα μαθεύεται πως υπάρχει ένα Σατό ντε Παραντί στο Μοντριάλ (σταπεδωταμέρη) όπως πας όπως είσαι (εξού), που σημαίνει με όποιο κουσούρι και ξαλαφρώνεις σεξουαλικώς από τις ιέρειες του έρωτα.
Κοινωνικό λειτούργημα, όπως το λες. Κι επειδή οι γονείς δεν υιοθετούν τέτοιες πρακτικές, τα φιλαράκια- τα- καλά ξεκινούν ρόουντ τριπ μέσα από 8 αμερικανικές πολιτείες για να κάνουν την γκάβλα τους (με το συμπάθιο). Οδηγός του ειδικά διαμορφωμένου πουλμανακίου, η διαβητική, πρώην νοσοκόμα Sam (η Γκαμπούρι Σίντιμπε, αξέχαστη φιγούρα στο Precious, 2009) που στην πορεία τακιμιάζει με την παρέα σε βαθμό διαφόρων πλημμελημάτων.
Εκεί είναι που το Hangover συναντά το American Pie σε μια σαφώς μη R εκδοχή, κι αυτό είναι από τα ατού. Στρωτή αφήγηση από τον Erik Linthorst και αγαστή χημεία μεταξύ των ηθοποιών, με προεξάρχουσα την Gabourey Sidibe, που παίζει αξιοθαύμαστα κεφαλαιοποιώντας την ξεχωριστή φυσική της παρουσία, κι αυτό το τονίζω δίχως δράμι πλακίτσας ή ειρωνείας.
Το Come As You Are μπορεί να μην είναι δραματουργικά ή ερμηνευτικά στα ύψη του The Sessions (2012) αλλά περνά το τρισμέγιστο μαντάτο ότι το δικαίωμα στην ερωτική ζωή είναι ιερά παναθρώπινο. Σε μια εποχή που το σεξ έχει καπελώσει κάθε πτυχή της ιδεοληπτικώς καθοδηγουμένης καθημερινότητάς μας, ξεχνάμε ότι αναμεσό μας υπάρχουν και εκείνοι που αντιμετωπίζουν ζήτημα υπαρξιακού ετεροπροσδιορισμού και σεξουαλικής μη-αυτοδιάθεσης.
Το ταπεινό αλλά ειλικρινώς ουμανιστικό Έλα Όπως Είσαι τσιγκλάει όμορφα και χαϊδεύει την καλύτερη πλευρά του θεατή, έστω και υπό το πρίσμα των αρτιμελών παρά εκείνο των κοινωνικά αποκλεισμένων λόγω αναπηρίας. Για να μην υποστηρίξω εντέλει ότι περισσότερο λειτουργεί σαν «οικογενειακή» ταινία παρά ως κωμωδία.
Κοινωνικό λειτούργημα, όπως το λες. Κι επειδή οι γονείς δεν υιοθετούν τέτοιες πρακτικές, τα φιλαράκια- τα- καλά ξεκινούν ρόουντ τριπ μέσα από 8 αμερικανικές πολιτείες για να κάνουν την γκάβλα τους (με το συμπάθιο). Οδηγός του ειδικά διαμορφωμένου πουλμανακίου, η διαβητική, πρώην νοσοκόμα Sam (η Γκαμπούρι Σίντιμπε, αξέχαστη φιγούρα στο Precious, 2009) που στην πορεία τακιμιάζει με την παρέα σε βαθμό διαφόρων πλημμελημάτων.
Εκεί είναι που το Hangover συναντά το American Pie σε μια σαφώς μη R εκδοχή, κι αυτό είναι από τα ατού. Στρωτή αφήγηση από τον Erik Linthorst και αγαστή χημεία μεταξύ των ηθοποιών, με προεξάρχουσα την Gabourey Sidibe, που παίζει αξιοθαύμαστα κεφαλαιοποιώντας την ξεχωριστή φυσική της παρουσία, κι αυτό το τονίζω δίχως δράμι πλακίτσας ή ειρωνείας.
Το Come As You Are μπορεί να μην είναι δραματουργικά ή ερμηνευτικά στα ύψη του The Sessions (2012) αλλά περνά το τρισμέγιστο μαντάτο ότι το δικαίωμα στην ερωτική ζωή είναι ιερά παναθρώπινο. Σε μια εποχή που το σεξ έχει καπελώσει κάθε πτυχή της ιδεοληπτικώς καθοδηγουμένης καθημερινότητάς μας, ξεχνάμε ότι αναμεσό μας υπάρχουν και εκείνοι που αντιμετωπίζουν ζήτημα υπαρξιακού ετεροπροσδιορισμού και σεξουαλικής μη-αυτοδιάθεσης.
Το ταπεινό αλλά ειλικρινώς ουμανιστικό Έλα Όπως Είσαι τσιγκλάει όμορφα και χαϊδεύει την καλύτερη πλευρά του θεατή, έστω και υπό το πρίσμα των αρτιμελών παρά εκείνο των κοινωνικά αποκλεισμένων λόγω αναπηρίας. Για να μην υποστηρίξω εντέλει ότι περισσότερο λειτουργεί σαν «οικογενειακή» ταινία παρά ως κωμωδία.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 23 Ιουλίου 2020 από την Cinobo!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική