Ραντεβού με τους Μαλάουα
του James Huth. Με τους Christian Clavier, Michaël Youn, Ramzy Bedia, Sylvie Testud, Pascal Elbé, François Levantal, Camille Japy, Bass Dhem, Vanessa Dolmen.
Φάτε τους, να τελειώνουμε!
του zerVo (@moviesltd) 
Κι όμως από όλο αυτό το φωνακλάδικο, φραντσέζικο πατιρντί, ένα ανέκδοτο που σε κάνει να γελάς σπαρταριστά, παρέμεινε ολοζώντανο. Και φυσικά έχει σχέση με το πομπώδες παραμύθι περί της "πιο διασκεδαστικής κωμωδίας του καλοκαιριού", που κάθε εβδομάδα του θέρους ζωντανεύει, ανάλογα με την διανομή που ρίχνει στην μάχη το ταινιάκι. Και που επιτέλους επιβάλλεται κάποια βολά να πάψει. Εκτός κι αν έχουν καταλάβει, λανθασμένα φυσικά, οι προμότερ, πως απευθύνονται σε τίποτα πάνχαζους, που ενδεχόμενα θα ξεκαρδιστούν με ετούτου του είδους την σαχλαμάρα. Που για να ολοκληρώνουμε το καταστροφικό της ίντρο, να πούμε πως οι συμπατριώτες της, με τα εισιτήρια που έκοψαν, δεν κάλυψαν, ούτε το εν πέμπτο του συνολικού της κόστους, των (άκουσον, άκουσον) 13 εκατομμυρίων ευρώ!
Καινούργιος κύκλος για το δημοφιλές τηλεοπτικό ριάλιτυ "Ραντεβού στον άγνωστο κόσμο", που παρουσιάζει ο γοητευτικός και αέρινος Λεό Πολί, ξεκινά. Αυτή την φορά με προσκεκλημένους, τον διακεκριμένο, αν και σε δυσμένεια από το κανάλι του, άνκορμαν Ζουλιέν Γκοσέ Γκρανβίλ, την νευρωσική κτηνίατρο μιας εκκεντρικής εκπομπής για ζώα, Ναταλί Ντιλάκ, τον σταντ απ κομίντιαν Σαμ και τον ωραιοπαθή, όσο και αγαθοβιόλη ποδοσφαιριστή Κέβιν Κεφελέκ. Τέσσερα αστέρια της σόου μπιζ, που θα κληθούν να συμβιώσουν, κάτω από δύσκολες συνθήκες, στην άλλη άκρη του κόσμου, στον αφρικάνικο νότο, αντάμα με την μυστηριώδη και πρωτόγονη φυλή των Μαλάουα.
Εδώ καλά καλά, δηλαδή, ο καθένας δεν αντέχει τον εαυτό του και μάλιστα σε καταστάσεις φουλ κομφόρ, πως να συμβεί κάτι τέτοιο, ενόσω θα βρεθούν να κοιμούνται στο πάτωμα μιας πήλινης καλύβας, καταμεσίς της ερήμου, χωρίς καν τα απαραίτητα εφόδια και φυσικά άνευ τηλεπικοινωνιών, αφού η βασική προϋπόθεση συμμετοχής τους στο παιχνίδι, είναι να παραδώσουν κινητά και τάμπλετ κατά την αναχώρηση. Και φυσικά, σε όλη αυτή την περιπετειώδη τους βόλτα στο Άφρικα, πάντοτε πλάι τους βρίσκεται αναμμένη μια κάμερα, που τους τραβά, υποτίθεται σε μια προσπάθεια να εξυψώσουν στον λαουτσίκο που τους παρακολουθεί, το κοσμοπολίτικο ίματζ τους.
Αμ, δε! Η απουσία των υλικών αγαθών, αντάμα με τον φόβο για τους κατράμι αγρίους που τους έχουν περικυκλώσει, τάχιστα θα τους οδηγήσει στον τρόμο πως αργά ή γρήγορα θα τους ρίξουν στο τσουκάλι για να τους μαγειρέψουν. Και κάπου εκεί, ξεκινά η φάρσα, πάνω στην παρεξήγηση του ποιος είναι στην πραγματικότητα ο ανθρωποφάγος. Οι λιπόσαρκοι ιθαγενείς με το παράξενο βλέμμα και την ακόμη πιο αλλόκοτη ντοπιολαλιά, φαντάζεσαι? Ούτε καν! Ανθρωποφάγα είναι τα μίντια και η ματαιοδοξία των συμμετεχόντων σε αυτά, να δείξουν πολύ πιο λαμπεροί, αστραφτεροί, ξεχωριστοί και ηρωικοί, από όσο μηδενικοί στην πραγματικότητα είναι.
Η αλήθεια είναι πως ο θεατής, τα μαλλιά του να μην τα χάσει από όσα παρακολουθεί στο πανί, τα βαστά από πολύ νωρίς στην "κομεντί", καθώς σχηματίζεται το τιμ των ανυποψίαστων εκδρομέων. Κι αν - ας πούμε - σχηματίζεται μια κάποια βάση αρνητικής κριτικής του θέματος, προς τα αδηφάγα ΜΜΕ, η εξέλιξη από την στιγμή που η τετράς νιώθει πως προορίζεται για μεζές, περνά σε μια άλλη σφαίρα, παντελώς ανάρμοστη και γελοία. Η οργάνωση μιας εκτός πάσης λογικής απόδραση από το χωριουδάκι, θα τους οδηγήσει όλους στο μέσον της καυτής ξεραΐλας, εκεί που οι κίνδυνοι παραμονεύουν. Νερό μηδέν, σκιά καθόλου, φίδια, δηλητηριώδη ζουζούνια, λιοντάρια, γκρεμνοί. Και όλα αυτά εν μέσω ενός ακατάπαυστα θορυβώδους πανζουρλισμού, σαν βγαλμένου από τα χειρότερα μουτζαλιασμένα καρτούν, που σου τριβελίζει τα αυτιά με μανία, λες και αυτά διεκδικούν τα πρωτεία της ταλαιπωρίας, από όσα θωρούν τα μάτια.
Κι αν δυο μέλη της ομάδος, ο Christian Clavier και ο Michael Youn, το έχουν στο πρόγραμμα τους, να λαμβάνουν μέρος σε μια τέτοια ανοησία, τουλάχιστον μια φορά ετησίως, δεν συμβαίνει το ίδιο με πιο αξιόλογους πρωταγωνιστές, σαν την Testud και τον Bedia, που έχουν δείξει πιο σοβαροί στις επιλογές τους, κατά το παρελθόν. Εκτός τόπου και χρόνου, ο συνδετικός χαρακτήρας του παρουσιαστή Pascal Elbe, κομμάτι κι αυτός ενός πολυλογάδικου και εκνευριστικού σεναρίου, που σκηνοθετείται στο πόδι, από τον και πάλι ανίδεο μαστροχαλαστή James Huth, ο οποίος πετυχαίνει να μας σερβίρει την χειρότερη τρικολόρ κομεντί αυτού, του τόσο δύσκολου και ιδιόμορφου, φιλμικού καλοκαιριού. Δεν θα το αντέξω να υπάρχει κι άλλη.
Εδώ καλά καλά, δηλαδή, ο καθένας δεν αντέχει τον εαυτό του και μάλιστα σε καταστάσεις φουλ κομφόρ, πως να συμβεί κάτι τέτοιο, ενόσω θα βρεθούν να κοιμούνται στο πάτωμα μιας πήλινης καλύβας, καταμεσίς της ερήμου, χωρίς καν τα απαραίτητα εφόδια και φυσικά άνευ τηλεπικοινωνιών, αφού η βασική προϋπόθεση συμμετοχής τους στο παιχνίδι, είναι να παραδώσουν κινητά και τάμπλετ κατά την αναχώρηση. Και φυσικά, σε όλη αυτή την περιπετειώδη τους βόλτα στο Άφρικα, πάντοτε πλάι τους βρίσκεται αναμμένη μια κάμερα, που τους τραβά, υποτίθεται σε μια προσπάθεια να εξυψώσουν στον λαουτσίκο που τους παρακολουθεί, το κοσμοπολίτικο ίματζ τους.
Αμ, δε! Η απουσία των υλικών αγαθών, αντάμα με τον φόβο για τους κατράμι αγρίους που τους έχουν περικυκλώσει, τάχιστα θα τους οδηγήσει στον τρόμο πως αργά ή γρήγορα θα τους ρίξουν στο τσουκάλι για να τους μαγειρέψουν. Και κάπου εκεί, ξεκινά η φάρσα, πάνω στην παρεξήγηση του ποιος είναι στην πραγματικότητα ο ανθρωποφάγος. Οι λιπόσαρκοι ιθαγενείς με το παράξενο βλέμμα και την ακόμη πιο αλλόκοτη ντοπιολαλιά, φαντάζεσαι? Ούτε καν! Ανθρωποφάγα είναι τα μίντια και η ματαιοδοξία των συμμετεχόντων σε αυτά, να δείξουν πολύ πιο λαμπεροί, αστραφτεροί, ξεχωριστοί και ηρωικοί, από όσο μηδενικοί στην πραγματικότητα είναι.
Η αλήθεια είναι πως ο θεατής, τα μαλλιά του να μην τα χάσει από όσα παρακολουθεί στο πανί, τα βαστά από πολύ νωρίς στην "κομεντί", καθώς σχηματίζεται το τιμ των ανυποψίαστων εκδρομέων. Κι αν - ας πούμε - σχηματίζεται μια κάποια βάση αρνητικής κριτικής του θέματος, προς τα αδηφάγα ΜΜΕ, η εξέλιξη από την στιγμή που η τετράς νιώθει πως προορίζεται για μεζές, περνά σε μια άλλη σφαίρα, παντελώς ανάρμοστη και γελοία. Η οργάνωση μιας εκτός πάσης λογικής απόδραση από το χωριουδάκι, θα τους οδηγήσει όλους στο μέσον της καυτής ξεραΐλας, εκεί που οι κίνδυνοι παραμονεύουν. Νερό μηδέν, σκιά καθόλου, φίδια, δηλητηριώδη ζουζούνια, λιοντάρια, γκρεμνοί. Και όλα αυτά εν μέσω ενός ακατάπαυστα θορυβώδους πανζουρλισμού, σαν βγαλμένου από τα χειρότερα μουτζαλιασμένα καρτούν, που σου τριβελίζει τα αυτιά με μανία, λες και αυτά διεκδικούν τα πρωτεία της ταλαιπωρίας, από όσα θωρούν τα μάτια.
Κι αν δυο μέλη της ομάδος, ο Christian Clavier και ο Michael Youn, το έχουν στο πρόγραμμα τους, να λαμβάνουν μέρος σε μια τέτοια ανοησία, τουλάχιστον μια φορά ετησίως, δεν συμβαίνει το ίδιο με πιο αξιόλογους πρωταγωνιστές, σαν την Testud και τον Bedia, που έχουν δείξει πιο σοβαροί στις επιλογές τους, κατά το παρελθόν. Εκτός τόπου και χρόνου, ο συνδετικός χαρακτήρας του παρουσιαστή Pascal Elbe, κομμάτι κι αυτός ενός πολυλογάδικου και εκνευριστικού σεναρίου, που σκηνοθετείται στο πόδι, από τον και πάλι ανίδεο μαστροχαλαστή James Huth, ο οποίος πετυχαίνει να μας σερβίρει την χειρότερη τρικολόρ κομεντί αυτού, του τόσο δύσκολου και ιδιόμορφου, φιλμικού καλοκαιριού. Δεν θα το αντέξω να υπάρχει κι άλλη.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Ιουνίου 2020 από την Weird Wave!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική