Movies Ltd

Και το μέικ απ τέλειο κορίτσια!

του zerVo (@moviesltd)

Τι πιο μπόλικο από το να είσαι η τιγκάτη στα φράγκα Paramount και να φαντάζεσαι πως έχεις την ικανότητα να φτιάξεις την ιδανική φάνι πάρτνερ κομεντί της σεζόν. Διαλέγεις δυο ονόματα πιασάρικα στο genre - τουλάχιστον στο Αμέρικα - καθώς η μια έχει κάνει Girls Trip καριέρα και η έτερη Bridesmaids διαδρομή, για το στάρινγκ, κοτσάρεις στην καρέκλα του ντιρέκτορα κι έναν τουλάχιστον δοκιμασμένο, ειδικά στην μικρά οθόνη, Πορτορικάνο, διανθίζεις τον περίγυρο και με γκεστς ονομαστούς και αυτό είναι όλο. Νομίζεις! Χωρίς αλατοπίπερο, λέγε με και σενάριο, στην μανέστρα, τίποτα δεν πρόκειται να πάει κατά πως νομίζεις.

Φιλενάδες από τα μικράτα τους, η εκδηλωτική, εξωστρεφής και κοσμοπολίτισσα Μία Κάρτερ και η πιο συνεσταλμένη, πρακτική και οργανωτική Μελ Πέιτζ, έχουν καταφέρει να στήσουν εκ του μηδενός την ολόδικη τους επιχείρηση γυναικείου καλλωπισμού. Και δεν τα πηγαίνουν άσχημα, αφού έχουν δημιουργήσει μια από τις πιο ανερχόμενες μπράντες στον χώρο του μέικ απ στο φωτεινό Λος Άντζελες. Η οικονομική πραγματικότητα της εταιρίας τους, όμως, είναι κομματάκι διαφορετική, αφού από κακοδιαχείριση, τα χρέη τους έχουν μεγεθυνθεί, σε βαθμό τέτοιο που να είναι πολύ πιθανό να χάσουν την κυριότητα της. Και τώρα?

Γνωρίζοντας καλά τα λογιστικά προβλήματα τους, μια από τις πιο διάσημες περσόνες στον τομέα του μακιγιάζ, η διαβόητη Κλερ Λούνα, θα προσφερθεί να τις βοηθήσει, αποσπώντας τους μεγάλο μερίδιο των μετοχών. Στην πραγματικότητα όμως, ο πραγματικός της σκοπός είναι να τις εκτοπίσει σταδιακά και να γίνει εκείνη το αφεντικό, παίρνοντας την επιχείρηση στον όμιλο της. Και φυσικά να τις αφανίσει μια για πάντα από τον φίσκα στο γκλίτερ της πλεονεξίας κόσμο της ομορφιάς.

Εννοείται πως τα δυο κολλητάρια, σταδιακά κι ενόσω τα ζόρια θα σφίγγουν την θηλιά γύρω τους, θα αρχίσουν να χάνουν την αμοιβαία εκτίμηση η μία για την άλλη, γεγονός που μέρα με την ημέρα θα τις απομακρύνει. Και από εκεί που εδώ και δεκαετίες, από το σχολειό, το κολέγιο, την σχολή αισθητικής, ήσαν αχώριστες, θα φτάσει η ώρα που δεν θα ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Λες εντέλει το σχέδιο της κακίστρως, φαταούλα Λατίνας να πέτυχε, ακολουθώντας εκείνη την παλιά καλή συνταγή του διαίρει και βασίλευε?

Λίγη είναι όμως η ταινία, πολύ λίγη. Δεν αναφέρομαι τόσο στο χρονικό της εύρος, που σκάρτα αγγίζει τα 80 λεπτά, αλλά στο περιεχόμενο της, αφού αυτού του είδους το χιούμορ της χοντράδας, δεν μπορώ να σκεφτώ ποιον μπορεί να αγγίξει και έστω να χαμογελάσει για κάποια δευτερόλεπτα. Αστεία κατά βάση σεξουλιάρικα, από εκείνα που οι γυναίκες, καθώς φαίνεται, τα αμολάνε όταν βρίσκονται σε αποκλειστικά θηλυκιά ομήγυρη, χωρίς ίχνος τακτ και λεπτότητας, που μάλλον τις υποβαθμίζει σε ποιότητα, παρά τις ανεβάζει σε εξυπνάδα, σκέρτσο, δυναμική. Δεν έχει καμία σχέση αυτή η δράση, με το αληθινό μπαιράκι της φεμίνας.

Το Like A Boss πολύ θα επιθυμούσε να εξυψώσει το βαθύτερο νόημα της αιώνιας αλληλεγγύης και υποστήριξης ανάμεσα σε δύο πρόσωπα που έχουν ζήσει μια ολάκερη ζωή αντάμα. Και μέσα από το ελάχιστα διασκεδαστικό του ύφος, είναι βέβαιο πως αποτυγχάνει έστω και να προσεγγίσει αυτή την κεντρική ιδέα. Έτσι η βασική θεματική ιδέα, που γεννήθηκε στο μυαλό γυναίκας, για να μετατραπεί σε σκριπτ από δύο άντρες, μέχρι να ολοκληρωθεί στο εκράν από έναν άνισων επιλογών σκηνοθέτη, όπως ο Miguel Arteta, εξασθενεί τρομακτικά μέχρι την τελική ολοκλήρωση της περιπέτειας, που και βέβαια διαθέτει το απαιτούμενο χάπι έντ.

Σωσίβιο που δεν καταφέρνει να της ρίξει ούτε η παρουσία ενός αξιόλογου ντουέτου, σαν κι εκείνο που ορίζουν η πληθωρική τόσο σωματικά, μα κυρίως εκφραστικά, αθυρόστομη Tiffany Haddish και η χαμηλοβλεπούσα και σαφώς προτιμότερη ως μελαχρινή, Rose Byrne. Για την πέτρα του σκανδάλου Salma Hayek, που κάτι διορθωτικό έκανε κι αυτή, πειράζοντας την μόστρα της, ούτε λόγος. Αγνώριστη. Αμ πως, 25 χρόνια έχουν διαβεί από την εποχή του From Dusk Til Dawn και η μινιμάλ Λιβανεζοαζτέκα, βαδίζει στα 55 της. Πάν'τα νιάτα πάν'τα κάλλη, δεν ξαναγυρίζουν πάλι, ε?

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Φεβρουαρίου 2020 από την Odeon!