Movies Ltd

Καυτός Αέρας Κοπανιστός

του gaRis (@takisgaris)

Όταν ο Nolan παίζει πιάνο με τα κουμπάκια βγαίνει Interstellar. Σαν αποφασίσει ο Cuaron να υποτάξει το διάστημα στο ανθρώπινο δράμα πετιέται Gravity. Πιάνει ο άγνωστος (καθόλου κακό) μα και (δυστυχώς και κρίμας) ημιτάλαντος παραγωγός, σεναρίστας και σκηνοθέτης Tom Harper μια αληθινή ιστορία κουράγιου και ξεπεράσματος ανθρωπίνων ορίων και της τινάζει τα πέταλα. Οι Αεροναύτες του προκύπτουν με τη συνδρομή του κινηματογραφιστή George Steel και του μοντέρ Mark Eckersley, ομάδας που είχε ξαναδουλέψει μαζί στο πιο πετυχησιάρικο Peaky Blinders (2013), τηλεοπτική σειρά παραγωγής BBC.

Περί αεροστάτων ο λόγος, ο πρόδρομος του αερόπλανου, αυτό το μαγικό μπαλόνι που τραβά στα ουράνια τολμηρούς αψηφιστές του κινδύνου. Εδώ η ιστορία είναι στο περίπου πραγματική, αφορώσα στο πρόσωπο του Εγγλέζου μετεωρολόγου James Glaisher που κατόρθωσε μετά από πάμπολλες προσπάθειες κατά την 5ετία 1862-1866 να ανέβει πάνω από τα 23 χιλιάδες πόδια, τα 7 μίλια υψόμετρο ώστε να αποδείξει τη θεωρία βάσει της οποίας χρειάζεται να το αγναντέψεις από μέγα υψόμετρο το ζήτημα (ως δορυφόρος, ασούμε; ) για να κάμεις ορθή πρόβλεψη καιρού.

Πιάνει το λοιπό ο Harper, φκιάνει το μπαλόνι με το γκαζάκι και το αμολάει πάνω από τα Μίντλαντς τραβώντας με την κάμερα σε ρήαλ τάιμ. Δίχως IMAX, πρώτο ατόπημα. Να στρημάρει στο Άμαζον Πράιμ μια ταινία που είναι κομμένη - ραμμένη για μεγάλη οθονιά. Ζήτημα 3 εκατομμύρια να έκανε σεφτέ παγκοσμίως από τις 6 Δεκέμβρη μέχρις ώρας που διαβάζεις τουτονί το πόνημα. Ύστερα διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, αλλάζοντας τον συμπρωταγωνιστή μες το καλάθι από τον πραγματικό πιονέρο του αθλήματος Henry Tracey Coxwell σε γυναίκα, την υπαρκτή μόνο κατά σεναριακή φαντασία Amelia Wren, διότι εδώ υπάρχει η εξής σκέψη: Η πολιτική ορθοτίλα προστάζει να επαναπροσδιοριστεί το είδος της περιπέτειας με πρωταγωνίστριες γυναίκες. Λες, δε με ενοχλεί ως εδώ, αφότου μάλιστα ιστορικά έχουν υπάρξει την ίδια περίοδο κοπέλες που τόλεγε η περδικούλα τους και αφήσανε εποχή είτε κατά μόνας, είτε συνεχίζοντας το ριψοκίνδυνο παιχνίδι του συντρόφου τους με τα στοιχειά του αέρα (βλέπε περίπτωση Jean -Pierre Blanchard και της συζύγου Sophie στο μεταίχμιο 18ου - 19ου αιώνα).

Έχεις μια δυνατή υποσχετική στο δεύτερο συνταίριασμα μετά το The Theory of Everything (2014) του κινηματογραφικού ζεύγους Eddie Redmayne (James) - Felicity Jones (Amelia). Χημεία εξασφαλισμένη (υποθέτεις). Τα οπτικά εφφέ (τα ηχητικά όχι και τόσο) δουλεύουν ρολόι και οι λήψεις πανοραμικές και ευπρόσδεκτα αγωνιώδεις. Και έχει την ιδέα - φόλα ο Harper να παρεμβάλλει φλάσμπακς του μακαρίτη συναεροναύτη άντρα της Amelia και να μας ξενερώνει πάνω στα λιμιτάπια τσι δράσεως ναούμ. Χώρια που αφού αλληλοσώνονται από απίθανες ακροβασίες-υποθερμίες και το κακό συναπάντημα, τα 100 λεπτά τελειώνουν κι από αμόρε...αέρας κοπανιστός.

Και μένουν οι πρωταγωνιστές να προσπαθούν και να στραμπουλάνε αστραγάλους στα γυρίσματα και να αφήνουν τα χέρια στον πάγο για να σπαρταρίσουν πειστικότερα ον κάμερα αλλά οι μόνοι σπασμοί καταλήγουν να είναι οι δικοί μου από τα λεόντια χασμουρητά. Οι Αεροναύτες ναι μεν στοχεύουν ψηλά αλλά δυστυχώς μένουν από γκάζι μόλις λίγο μετά την απογείωση.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Φεβρουαρίου 2020 από την Feelgood Ent.!