Μαύρα Χριστούγεννα
της Sophia Takal. Με τους Imogen Poots, Lily Donoghue, Aleyse Shannon, Brittany O'Grady, Caleb Eberhardt, Cary Elwes.
Άγια Νύχτα, σε προσμένουν με χαρά οι...μελανοί
του zerVo (@moviesltd) 
Βασισμένο σε έναν διάσημο αστικό μύθο και με αφορμή μια σειρά παράξενων δολοφονιών γυναικών στα περίχωρα του Μόντρεαλ, το Καναδέζικης κοπής σλάσερ Black Christmas, σε σκηνοθεσία του Bob Clark με μια ομάδα διάσημων αστέρων όπως οι John Saxon, Olivia Hussey, Margot Kidder, Keir Dullea, κατέγραψε μια από τις πλέον ανέλπιστες, χαμηλού κόστους, επιτυχίες της σεζόν 1975 για το στούντιο της Warner. Στην Αμερικάνικη αγορά η ταινία προωθήθηκε μάλιστα με τον τίτλο Silent Night, Evil Night, προκειμένου να αποφευχθούν παρεξηγήσεις στο κοινό, πως πρόκειται για μια ακόμη blaxploitation παραγωγή που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Το πετυχημένο τελικό σκορ στα ταμεία, με τον δεκαπλασιασμό σχεδόν του αρχικού κόστους των 600 χιλιάδων δολαρίων, οδήγησε σε μια πρώτη αναθεώρηση του τίτλου στα 2006, χωρίς τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την Dimension Films. Αυτή εδώ είναι η δεύτερη φορά που η μαρκίζα επανέρχεται, υπό την σκέπη της τωρινής κυρίαρχου στο είδος Blumhouse.
Χριστούγεννα πλησιάζουν και στον χώρο του ανδροκρατούμενου κολεγίου Χόθορν, οι προετοιμασίες για την μεγάλη φιέστα που θα σημάνει την έναρξη των διακοπών, συνεχίζονται πυρετωδώς. Ανάμεσα στα μουσικοχορευτικά σκετς των σπουδαστών, το πιο ξεχωριστό θα είναι εκείνο που θα αποδώσει μια τετράδα κοριτσιών, καυτηριάζοντας την στάση της πρυτανείας μπροστά στην ανήθικη δράση κάποιων αγοριών, που πολλάκις στο παρελθόν έχουν παρενοχλήσει σεξουαλικά τις πιο αδύναμες κοπέλες. Όπως την Ράιλυ Στόουν, το πιο συνεσταλμένο, ίσως, μέλος του κουαρτέτου, που ελάχιστο καιρό πριν έπεσε θύμα βιασμού από τον δημοφιλή ηγέτη της ανδρικής αδελφότητας Μπράιαν Χάντλευ, χωρίς μάλιστα εκείνος να δεχτεί την παραμικρή τιμωρία.
Η προκλητική στάση της κοριτσίστικης ομάδας, θα ανοίξει πόλεμο και θα προκαλέσει την μήνη της αγορίστικης κοινότητας, με συνέπεια όλες τους να αρχίσουν να δέχονται απειλητικά μηνύματα στο κινητό τους. Από λογαριασμό μάλιστα που συνδέεται με το όνομα του ιδρυτή της σχολής, φημισμένου για τις μισογύνικες τάσεις του. Κατάσταση πριν το διάλειμμα για τις γιορτές, που θα εξελιχθεί σε ακόμη πιο αινιγματική, καθώς τα ίχνη των κοριτσιών θα αρχίσουν να χάνονται, μυστηριωδώς, το ένα μετά το άλλο.
Διαφοροποιημένο κατάτι στην βάση του, αφού τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα με την έναρξη του Xmas Break, εμφανίζεται το φιλόδοξο ετούτο σίκουελ, που φέρει την υπογραφή μιας ακόμη κυρίας στο γενικό σύνολο, της όχι και τόσο πεπειραμένης Sophia Takal, που εμφανώς έχει επηρεαστεί από την συνθηματική άποψη του #Metoo, περνώντας τις κύριες ιδέες του κινήματος, σε κάθε σημείο του σεναρίου της. Με την μόνη διαφορά πως την επαναστατική παντιέρα της, την υψώνει πολύ άγαρμπα και ιδιαίτερα φανατικά, παρουσιάζοντας τα σερνικά σαν εκπροσώπους του σατανά στην γη, ξεχωρίζοντας βεβαίως μόνο εκείνο με τις θηλυπρεπείς ιδιαιτερότητες, που είναι και το μοναδικό που μπορεί να κερδίσει την συμπάθεια (και μόνον) του ωραίου, αλλά και στην αλήθεια ισχυρού, γένους.
Όλοι οι υπόλοιποι είναι γουρούνια, όντα χωρίς λογική και σύνεση, που το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι το σεξ, ακόμη και με το ζόρι. Ή μάλλον καλύτερα, μόνο με το ζόρι, αφού η γυναικεία αντίσταση είναι εκείνη που εξάπτει ακόμη πιότερο την λίμπιντο τους. Συνέπεια τούτου είναι να φτάσουμε σε ένα ημίωρο φινάλε αποκαλύψεων, βουτηγμένο όχι στο κόκκινο αίμα, αλλά στο μαύρο πηχτό μελάνι που αναβλύζει η προτομή του γενάρχη Χόθορν και δίνει τις εντολές στα αγοράκια για να πραγματοποιήσουν το απόλυτο ξέσπασμα της βίας προς τις κατατρομαγμένες, όσο όμως και αποφασισμένες μαθητριούλες. Κακά τα ψέματα όμως, η εχθρική στάση προς τους οποιουσδήποτε άρρενες της υπόθεσης (ακόμη και ο διευθυντής του σχολείου, με την εμβληματική φιγούρα από το πρώτο Saw του Cary Elwes, έχει προϊστορία βιαιοτήτων προς τις σπουδάστριες) μοιάζει και είναι τόσο αφύσικη, σε σημείο που να προκαλεί την βασικότατη απορία στο κοινό: Για ποιον ακριβώς λόγο ένα κοριτσόπουλο να διαλέξει να φοιτήσει σε αυτό το σχολείο, όταν εκ των προτέρων γνωρίζει πως κάποια στιγμή θα βρεθεί δέσμιο, υπό την επήρεια ουσιών, να κάνει τα σεξουαλικά χατίρια ενός ρασοφόρου μόρτη?
Ως χόρορ το έργο δεν διακρίνεται ούτε μισό δευτερόλεπτο για την πρωτοτυπία στην αφήγηση του, ούτε βέβαια για καμιά σπέσιαλ καινοτομία στην μέθοδο που μοιράζει ανατριχίλες και ξεσπάσματα. Τα ίδια και τα ίδια κοψοχολιάσματα, με τα γατιά, τις ντουλάπες και τους θορύβους, που έχουμε παρακολουθήσει μυριάδες φορές από την εποχή των Cravenικών Screams, για τα οποία είμαστε το λιγότερο υποψιασμένοι. Αν κάτι σώνει τα Μαύρα Χριστούγεννα από το ολοκληρωτικό ναυάγιο, αυτή είναι η παρουσία της (30χρονης για να περνιέται εύκολα για μαθητούδι) Imogen Poots, που αν μη τι άλλο χάρη στην γνώση που απέκτησε συμμετέχοντας στα Fright Night (ριμέικ επίσης) και Green Room, μπορεί να σταθεί με άνεση στην απόδοση της μορφής της φοβισμένης πιτσιρίκας. Η Εγγλέζα ενζενί μια εκφραστικότητα την διαθέτει στην ματιά της, αλλά και μια ιδιόμορφη μελαγχολία, που προκαλεί εντύπωση για το πως δεν έχει ακόμη καταφέρει μια διανομή της προκοπής. Και όχι την ανάλωση σε ρολάκια, στις διασκευασμένες στο πόδι σχεδόν, δευτεράντζες, όπως αυτή εδώ η ανακατωσούρα τρόμου.
Η προκλητική στάση της κοριτσίστικης ομάδας, θα ανοίξει πόλεμο και θα προκαλέσει την μήνη της αγορίστικης κοινότητας, με συνέπεια όλες τους να αρχίσουν να δέχονται απειλητικά μηνύματα στο κινητό τους. Από λογαριασμό μάλιστα που συνδέεται με το όνομα του ιδρυτή της σχολής, φημισμένου για τις μισογύνικες τάσεις του. Κατάσταση πριν το διάλειμμα για τις γιορτές, που θα εξελιχθεί σε ακόμη πιο αινιγματική, καθώς τα ίχνη των κοριτσιών θα αρχίσουν να χάνονται, μυστηριωδώς, το ένα μετά το άλλο.
Διαφοροποιημένο κατάτι στην βάση του, αφού τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα με την έναρξη του Xmas Break, εμφανίζεται το φιλόδοξο ετούτο σίκουελ, που φέρει την υπογραφή μιας ακόμη κυρίας στο γενικό σύνολο, της όχι και τόσο πεπειραμένης Sophia Takal, που εμφανώς έχει επηρεαστεί από την συνθηματική άποψη του #Metoo, περνώντας τις κύριες ιδέες του κινήματος, σε κάθε σημείο του σεναρίου της. Με την μόνη διαφορά πως την επαναστατική παντιέρα της, την υψώνει πολύ άγαρμπα και ιδιαίτερα φανατικά, παρουσιάζοντας τα σερνικά σαν εκπροσώπους του σατανά στην γη, ξεχωρίζοντας βεβαίως μόνο εκείνο με τις θηλυπρεπείς ιδιαιτερότητες, που είναι και το μοναδικό που μπορεί να κερδίσει την συμπάθεια (και μόνον) του ωραίου, αλλά και στην αλήθεια ισχυρού, γένους.
Όλοι οι υπόλοιποι είναι γουρούνια, όντα χωρίς λογική και σύνεση, που το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι το σεξ, ακόμη και με το ζόρι. Ή μάλλον καλύτερα, μόνο με το ζόρι, αφού η γυναικεία αντίσταση είναι εκείνη που εξάπτει ακόμη πιότερο την λίμπιντο τους. Συνέπεια τούτου είναι να φτάσουμε σε ένα ημίωρο φινάλε αποκαλύψεων, βουτηγμένο όχι στο κόκκινο αίμα, αλλά στο μαύρο πηχτό μελάνι που αναβλύζει η προτομή του γενάρχη Χόθορν και δίνει τις εντολές στα αγοράκια για να πραγματοποιήσουν το απόλυτο ξέσπασμα της βίας προς τις κατατρομαγμένες, όσο όμως και αποφασισμένες μαθητριούλες. Κακά τα ψέματα όμως, η εχθρική στάση προς τους οποιουσδήποτε άρρενες της υπόθεσης (ακόμη και ο διευθυντής του σχολείου, με την εμβληματική φιγούρα από το πρώτο Saw του Cary Elwes, έχει προϊστορία βιαιοτήτων προς τις σπουδάστριες) μοιάζει και είναι τόσο αφύσικη, σε σημείο που να προκαλεί την βασικότατη απορία στο κοινό: Για ποιον ακριβώς λόγο ένα κοριτσόπουλο να διαλέξει να φοιτήσει σε αυτό το σχολείο, όταν εκ των προτέρων γνωρίζει πως κάποια στιγμή θα βρεθεί δέσμιο, υπό την επήρεια ουσιών, να κάνει τα σεξουαλικά χατίρια ενός ρασοφόρου μόρτη?
Ως χόρορ το έργο δεν διακρίνεται ούτε μισό δευτερόλεπτο για την πρωτοτυπία στην αφήγηση του, ούτε βέβαια για καμιά σπέσιαλ καινοτομία στην μέθοδο που μοιράζει ανατριχίλες και ξεσπάσματα. Τα ίδια και τα ίδια κοψοχολιάσματα, με τα γατιά, τις ντουλάπες και τους θορύβους, που έχουμε παρακολουθήσει μυριάδες φορές από την εποχή των Cravenικών Screams, για τα οποία είμαστε το λιγότερο υποψιασμένοι. Αν κάτι σώνει τα Μαύρα Χριστούγεννα από το ολοκληρωτικό ναυάγιο, αυτή είναι η παρουσία της (30χρονης για να περνιέται εύκολα για μαθητούδι) Imogen Poots, που αν μη τι άλλο χάρη στην γνώση που απέκτησε συμμετέχοντας στα Fright Night (ριμέικ επίσης) και Green Room, μπορεί να σταθεί με άνεση στην απόδοση της μορφής της φοβισμένης πιτσιρίκας. Η Εγγλέζα ενζενί μια εκφραστικότητα την διαθέτει στην ματιά της, αλλά και μια ιδιόμορφη μελαγχολία, που προκαλεί εντύπωση για το πως δεν έχει ακόμη καταφέρει μια διανομή της προκοπής. Και όχι την ανάλωση σε ρολάκια, στις διασκευασμένες στο πόδι σχεδόν, δευτεράντζες, όπως αυτή εδώ η ανακατωσούρα τρόμου.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Δεκεμβρίου 2019 από την Tulip Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική