Οι Σκιές του Μπρούκλιν
του Edward Norton. Με τους Edward Norton, Bruce Willis, Gugu Mbatha-Raw, Bobby Cannavale, Cherry Jones, Alec Baldwin, Willem Dafoe.
Tits on a Tuesday!
του zerVo (@moviesltd) 
Μια από τις πιο παράξενες διαταραχές της νευροψυχιατρικής, ορίζει το Σύνδρομο Τουρέτ, νόσος που παρατηρείται σε ασθενείς από την πολύ νεαρή τους ηλικία και βασικό χαρακτηριστικό της είναι οι ακούσιες, επαναλαμβανόμενες απότομες κινήσεις, γνωστές σε όλους ως τικ. Συσπάσεις αλλά και φωνητικές, συνήθως αισχρές ή ακατάλληλες, εκρήξεις άθελες, που προκαλούν έντονη ανησυχία στους πάσχοντες, αλλά και στον περίγυρο τους, ειδικά όταν εκείνος δεν έχει γνώση της σοβαρότητας της κατάστασης. Ονοματοδότης του συνδρόμου, που κάποτε εκδηλωνόταν πολύ σπάνια, προτού γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες το εξελίξουν στα αποκαλούμενα μοντέρνα, υπήρξε ο Γάλλος νευρολόγος Ζιλ ντε λα Τουρέτ, στα τέλη του 19ου αιώνα. Έκτοτε, καθώς η επιστήμη έχει προοδεύσει σημαντικά, έχουν βρεθεί νέες μέθοδοι περιορισμού του φαινομένου μέσω καινοτόμων θεραπειών, αν και όπως συμβαίνει κατά κύριο λόγο σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, δεν έχει εντοπιστεί ακόμη η απόλυτα αποτελεσματική αγωγή που θα το εξαλείψει.
Μεγαλωμένος από τότε που θυμάται τον εαυτό του σε αυστηρό και καταπιεστικό ορφανοτροφείο της Νέας Υόρκης, ο Λάιονελ Έσσρογκ, κατάφερε να διαφύγει από την σκληρότητα του ιδρύματος χάρη στις προσπάθειες του Φρανκ Μίννα. Διακεκριμένου ιδιωτικού ντετέκτιβ της πόλης, που από έφηβο εδώ και κάμποσες δεκαετίες τον πήρε στην δούλεψη του, μαζί με μια φράξια ακόμη ορφανούς συνομηλίκους του. Και ο Λάιονελ στις ερευνητικές εργασίες που του βάζει το έμπειρο αφεντικό του είναι καλός, πολύ καλός! Μπορεί ενδεχόμενα να μοιάζει με ένα παράξενο είδος ανθρώπου, καθώς το Σύνδρομο Τουρέτ που τον βασανίζει, προκαλώντας τον να ρίχνει με σταθερό τέμπο ύβρεις στον αέρα, έχει κάνει τους πάντες γύρω του να τον αισθάνονται σαν φρικιό, στην πραγματικότητα όμως η συγκεκριμένη πάθηση του έχει οξύνει το αίσθημα της φωτογραφικής μνήμης. Προσόν αν μη τι άλλο πολύ σημαντικό για να φέρει εις πέρας τις αποστολές με επιτυχία.
Η πιο πρόσφατη όμως, που θα συμμετάσχει ως μέλος της ομάδας, όχι απλά θα αποτύχει, αλλά θα έχει και τραγικά αποτελέσματα, καθώς ο Μίννα θα πέσει νεκρός από τα πυρά αγνώστων. Τραυματισμένος ψυχικά από τον χαμό του μοναδικού ανθρώπου που ενδιαφέρθηκε ποτέ για εκείνον, θα ορκιστεί να εντοπίσει όποιους κρύβονται πίσω από το φονικό. Και το διάβα του θα τον οδηγήσει μέχρι το κατώφλι της όμορφης Λόρα Ρόουζ, μιας νεαρής κοπέλας που μάχεται κατά της απαλλοτρίωσης των παραγκών στις φτωχογειτονιές της πόλης, εκεί που κατά κύριο λόγο κατοικούν άποροι και μειονότητες. Φουκαράδες που απειλούνται με ξεριζωμό από τις εστίες τους, χάρη στο πλάνο εξευγενισμού των περιοχών τους, που έχει εκπονήσει ο τεχνοκράτης Μόουζες Ράντολφ, ένας από τους πλέον ισχυρούς άντρες στην κοινωνική ιεραρχία του Μεγάλου Μήλου.
Και κάπως έτσι, εκκινώντας κυριολεκτικά από το μηδέν, δανειζόμενος απλά την καπαρντίνα και την ρεπούμπλικα του δολοφονημένου του μπος, ο ανήσυχος πνευματικά όσο και σωματικά Έσσρογκ, θα εισέλθει σε ένα παιχνίδι μυστηρίου για το οποίο δεν ήταν καν προετοιμασμένος. Λεπτό με το λεπτό θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον ιστό μιας πλεκτάνης, στημένης καλά από έναν αόρατο εχθρό, που φαντάζει εκτός των άλλων και πανίσχυρος. Κι αν μέχρι στιγμής έχει υπάρξει μόνο ένα θύμα στην υπόθεση, σταδιακά θα προστεθούν κι άλλοι δολοφονημένοι για να αποδείξουν στον ταλαντούχο wanabe ντετέκτιβ πως ακόμη και η δική του σωματική ακεραιότητα βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο.
Το μυθιστόρημα Motherless Brooklyn δια χειρός του καταξιωμένου λογοτέχνη Jonathan Lethem Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις προθήκες των βιβλιοπωλείων στα 1999, στήνοντας πίσω από την προφανή νουβέλα μυστηρίου, μια ιστορία γεμάτη κοινωνικούς προβληματισμούς και ερωτηματικά. Περί της κατοχικής δράσης των ισχυρών και της πενιχρής αντίδρασης των ανήμπορων, παιχνίδι αιώνιο και συνεχές σε οποιαδήποτε ενεργή σοσιετέ ανά την υφήλιο. Τα δικαιώματα του συγγράμματος, για μια ενδεχόμενη κινηματογραφική του μεταφορά, πάρα πολύ σύντομα πέρασαν στην κατοχή του φιλόδοξου Edward Norton, που έβαλε σκοπό καριέρας να κτίσει την σκοτεινή πραγματικότητα μιας Νέας Υόρκης των 50s, που βρίσκεται σε στάδιο ανακατασκευής, αναπροσαρμογής, μετάλλαξης.
Το ρίσκο του πενηντάχρονου πολυτάλαντου αστέρα δεν τον λες και μικρό, καθώς μπορεί ενδεχόμενα η καριέρα του ως πρωταγωνιστή να είναι σημαντική (όπως και σημαντικά λιγότερη από εκείνη που είχε υποσχεθεί στα νιάτα του), η εμπειρία του όμως πίσω από τον φακό περιορίζεται σε μια και μόνη φορά, ντουζίνες έτη πριν, όταν παρουσίασε το ρομαντικό κομεντί Keeping The Faith. Κι όμως λειτουργώντας με μέθοδο και σύνεση, τόσο στην διασκευή ενός (παν)δύσκολου σεναρίου, όσο και στην εύρεση των κατάλληλων συνεργατών, ο Βοστονέζος κάνει πράξη με συνέπεια το όραμα του. Και δίχως την χρήση τίποτα σπουδαίων εφέδων, αρχικά εντοπίζει τις γωνιές εκείνες της υπερσύγχρονης μητρόπολης που θα σταθούν ως άξια φυσικά σκηνικά και κατοπινά ανακαλύπτει ένα προς ένα τα μυστικά που θα κτίσουν το κατάλληλο νουάρ κλίμα, ώστε να κυλίσει αξιόλογα η ανακατωσιούρικη ίντριγκα. Τζαζ μουσική παντού, καπνός, μπαρούτι, γκρίζα φόντα, ανατροπές. Και τικ. Αμέτρητα τικ! Συστατικό της πλοκής, που αν μη τι άλλο δίνει ένα ξέχωρο ενδιαφέρον σε ετούτο εδώ το κλωνάρι του Chinatown.
Φυσικά δεν αρκείται να μείνει δίνοντας εντολές από την καρέκλα, μα αρπάζει και τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο, βγάζοντας για μια ακόμη φορά στο εκράν τα τεράστια αποθέματα υποκριτικής αξίας, κομματάκι ρεπριζάροντας εκείνη την συγκλονιστική ερμηνεία του ως συμπλεγματικού και μουλτιπερσονάλιτυ υπόδικου στο δικαστικό σασπένς του Primal Fear, που του χάρισε την μία, από τις τρεις ως ώρας, οσκαρική νοντ. Δεν μπορώ να φανταστώ τον τελευταίο μισό αιώνα, άλλη, τόσο μεγάλη ελπίδα του σινεμά, που δεν ανταποκρίθηκε στις πανύψηλες προσδοκίες που ο ίδιος έθεσε. Πλέον δείχνει σημαντική ικανότητα και στην γενική διεύθυνση ενός απαιτητικού θρίλερ, που πλημμυρίζει και από βαθύτερα ηθικά διδάγματα.
Ατού του έργου, πέραν από τον ίδιο τον Norton, μια πλήρης ομάδα συμπρωταγωνιστών από το πάνω ράφι, που χαρακτηρίζουν ως γνώριμη ακόμη και την πιο δεύτερη περσόνα του στόρι. Με προεξάρχοντες φυσικά τους Alec Baldwin και Willem Dafoe που είναι και οι βασικοί παίκτες της θεματικής ανατροπής, αλλά και τους πάντοτε αξιοπρεπείς Gugu Mbatha-Raw (το κορίτσι που με την δύναμη του κινεί την ανέμη), Bobby Cannavale και Leslie Mann. Ειδικό βάρος στο όλον, δε, δίνει η μόστρα του ενός και μοναδικού Bruce Willis, που σε αντίδραση της Die Hard λογικής, σπάει το χρονικό ρεκόρ θανάτου του στο πανί, που κρατούσε από τον καιρό του Sense. Καταματωμένη έναρξη, που δίνει μια πανίσχυρη σπρωξιά στο action να τσουλήσει πειστικά και να μην νυστάξει την πλατεία (παρά ελάχιστα) μολονότι το δυομισάωρο της διάρκειας ακούγεται κάπως βαρύ αρχικά.
Η πιο πρόσφατη όμως, που θα συμμετάσχει ως μέλος της ομάδας, όχι απλά θα αποτύχει, αλλά θα έχει και τραγικά αποτελέσματα, καθώς ο Μίννα θα πέσει νεκρός από τα πυρά αγνώστων. Τραυματισμένος ψυχικά από τον χαμό του μοναδικού ανθρώπου που ενδιαφέρθηκε ποτέ για εκείνον, θα ορκιστεί να εντοπίσει όποιους κρύβονται πίσω από το φονικό. Και το διάβα του θα τον οδηγήσει μέχρι το κατώφλι της όμορφης Λόρα Ρόουζ, μιας νεαρής κοπέλας που μάχεται κατά της απαλλοτρίωσης των παραγκών στις φτωχογειτονιές της πόλης, εκεί που κατά κύριο λόγο κατοικούν άποροι και μειονότητες. Φουκαράδες που απειλούνται με ξεριζωμό από τις εστίες τους, χάρη στο πλάνο εξευγενισμού των περιοχών τους, που έχει εκπονήσει ο τεχνοκράτης Μόουζες Ράντολφ, ένας από τους πλέον ισχυρούς άντρες στην κοινωνική ιεραρχία του Μεγάλου Μήλου.
Και κάπως έτσι, εκκινώντας κυριολεκτικά από το μηδέν, δανειζόμενος απλά την καπαρντίνα και την ρεπούμπλικα του δολοφονημένου του μπος, ο ανήσυχος πνευματικά όσο και σωματικά Έσσρογκ, θα εισέλθει σε ένα παιχνίδι μυστηρίου για το οποίο δεν ήταν καν προετοιμασμένος. Λεπτό με το λεπτό θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον ιστό μιας πλεκτάνης, στημένης καλά από έναν αόρατο εχθρό, που φαντάζει εκτός των άλλων και πανίσχυρος. Κι αν μέχρι στιγμής έχει υπάρξει μόνο ένα θύμα στην υπόθεση, σταδιακά θα προστεθούν κι άλλοι δολοφονημένοι για να αποδείξουν στον ταλαντούχο wanabe ντετέκτιβ πως ακόμη και η δική του σωματική ακεραιότητα βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο.
Το μυθιστόρημα Motherless Brooklyn δια χειρός του καταξιωμένου λογοτέχνη Jonathan Lethem Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις προθήκες των βιβλιοπωλείων στα 1999, στήνοντας πίσω από την προφανή νουβέλα μυστηρίου, μια ιστορία γεμάτη κοινωνικούς προβληματισμούς και ερωτηματικά. Περί της κατοχικής δράσης των ισχυρών και της πενιχρής αντίδρασης των ανήμπορων, παιχνίδι αιώνιο και συνεχές σε οποιαδήποτε ενεργή σοσιετέ ανά την υφήλιο. Τα δικαιώματα του συγγράμματος, για μια ενδεχόμενη κινηματογραφική του μεταφορά, πάρα πολύ σύντομα πέρασαν στην κατοχή του φιλόδοξου Edward Norton, που έβαλε σκοπό καριέρας να κτίσει την σκοτεινή πραγματικότητα μιας Νέας Υόρκης των 50s, που βρίσκεται σε στάδιο ανακατασκευής, αναπροσαρμογής, μετάλλαξης.
Το ρίσκο του πενηντάχρονου πολυτάλαντου αστέρα δεν τον λες και μικρό, καθώς μπορεί ενδεχόμενα η καριέρα του ως πρωταγωνιστή να είναι σημαντική (όπως και σημαντικά λιγότερη από εκείνη που είχε υποσχεθεί στα νιάτα του), η εμπειρία του όμως πίσω από τον φακό περιορίζεται σε μια και μόνη φορά, ντουζίνες έτη πριν, όταν παρουσίασε το ρομαντικό κομεντί Keeping The Faith. Κι όμως λειτουργώντας με μέθοδο και σύνεση, τόσο στην διασκευή ενός (παν)δύσκολου σεναρίου, όσο και στην εύρεση των κατάλληλων συνεργατών, ο Βοστονέζος κάνει πράξη με συνέπεια το όραμα του. Και δίχως την χρήση τίποτα σπουδαίων εφέδων, αρχικά εντοπίζει τις γωνιές εκείνες της υπερσύγχρονης μητρόπολης που θα σταθούν ως άξια φυσικά σκηνικά και κατοπινά ανακαλύπτει ένα προς ένα τα μυστικά που θα κτίσουν το κατάλληλο νουάρ κλίμα, ώστε να κυλίσει αξιόλογα η ανακατωσιούρικη ίντριγκα. Τζαζ μουσική παντού, καπνός, μπαρούτι, γκρίζα φόντα, ανατροπές. Και τικ. Αμέτρητα τικ! Συστατικό της πλοκής, που αν μη τι άλλο δίνει ένα ξέχωρο ενδιαφέρον σε ετούτο εδώ το κλωνάρι του Chinatown.
Φυσικά δεν αρκείται να μείνει δίνοντας εντολές από την καρέκλα, μα αρπάζει και τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο, βγάζοντας για μια ακόμη φορά στο εκράν τα τεράστια αποθέματα υποκριτικής αξίας, κομματάκι ρεπριζάροντας εκείνη την συγκλονιστική ερμηνεία του ως συμπλεγματικού και μουλτιπερσονάλιτυ υπόδικου στο δικαστικό σασπένς του Primal Fear, που του χάρισε την μία, από τις τρεις ως ώρας, οσκαρική νοντ. Δεν μπορώ να φανταστώ τον τελευταίο μισό αιώνα, άλλη, τόσο μεγάλη ελπίδα του σινεμά, που δεν ανταποκρίθηκε στις πανύψηλες προσδοκίες που ο ίδιος έθεσε. Πλέον δείχνει σημαντική ικανότητα και στην γενική διεύθυνση ενός απαιτητικού θρίλερ, που πλημμυρίζει και από βαθύτερα ηθικά διδάγματα.
Ατού του έργου, πέραν από τον ίδιο τον Norton, μια πλήρης ομάδα συμπρωταγωνιστών από το πάνω ράφι, που χαρακτηρίζουν ως γνώριμη ακόμη και την πιο δεύτερη περσόνα του στόρι. Με προεξάρχοντες φυσικά τους Alec Baldwin και Willem Dafoe που είναι και οι βασικοί παίκτες της θεματικής ανατροπής, αλλά και τους πάντοτε αξιοπρεπείς Gugu Mbatha-Raw (το κορίτσι που με την δύναμη του κινεί την ανέμη), Bobby Cannavale και Leslie Mann. Ειδικό βάρος στο όλον, δε, δίνει η μόστρα του ενός και μοναδικού Bruce Willis, που σε αντίδραση της Die Hard λογικής, σπάει το χρονικό ρεκόρ θανάτου του στο πανί, που κρατούσε από τον καιρό του Sense. Καταματωμένη έναρξη, που δίνει μια πανίσχυρη σπρωξιά στο action να τσουλήσει πειστικά και να μην νυστάξει την πλατεία (παρά ελάχιστα) μολονότι το δυομισάωρο της διάρκειας ακούγεται κάπως βαρύ αρχικά.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Νοεμβρίου 2019 από την Tanweer!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική