Maleficent: Η Δύναμη του Σκότους
του Joachim Rønninga. Με τους Angelina Jolie, Elle Fanning, Chiwetel Ejiofor, Sam Riley, Ed Skrein, Imelda Staunton, Juno Temple, Lesley Manville, Michelle Pfeiffer.
Κάλλιο να σου βγει το μάτι...
του zerVo (@moviesltd) 
Με την ταινία Maleficent, περίπου μια πενταετία πριν, το στούντιο της Disney εδραίωσε την απόφαση της να επαναφέρει σε live action τους λατρεμένους τίτλους της κινουμένων σχεδίων αρχειοθήκης της. Σε συνέχεια του Alice In Wonderland που άτυπα εκκίνησε αυτή την διαδικασία, η διασκευή της Ωραίας Κοιμωμένης μπορεί κανείς να πει πως τα πήγε καλά μόνο στο εμπορικό τομέα, καθώς ποιοτικά υστέρησε και μάλιστα σημαντικά. Αφού μπορεί να πέτυχε ένα ρεκόρ της τάξης των 800 εκ δολαρίων στο box office - χωρίς να ξεχνάμε όμως πως κόστισε μαζί με το πρόμο κοντά στα 270 εκ - ούτε η ιστορία όμως, ούτε η σκηνοθετική προσέγγιση ήταν αντάξια του τίτλου, στοιχείο που αποδείχθηκε ολοκληρωτικά στο επόμενο βήμα της φίρμας, με την Cinderella, που πραγματικά έσκισε. Η αλήθεια είναι πως συνέχεια δεν περίμενα, μα εισπρακτική αδεία προέκυψε. Το άσχημο είναι πως το δεύτερο ετούτο μέρος, είναι ακόμη υποδεέστερο του πρότερου...
Πέντε χρόνια κατόπιν του θανάτου του πατέρα της, Ηγεμόνα Στέφαν, η όμορφη Πριγκίπισσα Ορόρα, έχει καταφέρει μια ευαίσθητη ειρηνική ισορροπία στο βασίλειο, με τις νεράιδες, τα τελώνια και τα στοιχειά του δάσους να συνυπάρχουν σε πλήρη αρμονία με τους κανονικούς ανθρώπους. Βοηθά σε αυτή την κατάσταση ηρεμίας άλλωστε και η στάση της αναδόχου της ξανθομαλλούσας Πρινσές, της πανίσχυρης Μαλέφισεντ, της ισχυρότερης των μαγισσών, μολονότι τα κίνητρα της θεωρούνται από όλους στην επικράτεια, ως δαιμονικά. Η είδηση του λογοδοσίματος της βαφτισιμιάς της με τον Πρίγκιπα Φίλιπ, διάδοχο του θρόνου του Ούλστεντ, δεν θα ιδωθεί με καλό μάτι από την σκοτεινή ιέρεια, καθώς θα εκτιμήσει πως κάτι τέτοιο ενδέχεται να ανατρέψει τα φιλήσυχα δεδομένα στον παραμυθένιο τόπο.
Προαίσθημα που θα αποδειχθεί αληθινό κατά την διάρκεια των επίσημων αρραβώνων, εκεί που όλοι θα πιστέψουν πως επιτέθηκε ύπουλα στον Βασιλιά Τζον, πατέρα του γαμπρού, δολοφονώντας τον, σύμφωνα με τις ενδείξεις, μπροστά στα μάτια της συζύγου του Ίνγκριθ. Ένα φονικό που θα μετατρέψει την κατάσταση σε χάος, ξεκινώντας και επίσημα την διαμάχη humans vs fairies, με την Μαλέφισεντ να καταφέρνει να αποδράσει τελευταία στιγμή από το παλάτι, έστω και βαρύτατα τραυματισμένη από τους βασιλικούς φρουρούς. Αποκαμωμένη και με τις πληγές να μην τις επιτρέπουν να αναπτύξει ολάκερο το εύρος των ικανοτήτων της, η μαυροντυμένη κίρκη πρέπει να αναστηθεί μέσα από τις στάχτες της, σαν φοίνικας, προκειμένου να αποδείξει πως δεν είναι εκείνη η υπαίτια της τραγωδίας.
Κάλλιο να σου βγει το μάτι όμως, αφού όπως λέει το λαϊκό γνωμικό, ουδείς δίνει δίκαιο στην δεδηλωμένη κακίστρω, δεν γίνεται άλλωστε να εξηγηθεί με κανέναν άλλο τρόπο το πως ολάκερος γαλαζοαίματος, έπεσε νεκρός, παρουσία μόνο προσώπων που τον αγαπούν και τον εκτιμούν, κατά την διάρκεια των αμήχανων, όπως εξελίχθηκαν, αρραβώνων. Κι έτσι η καλή μας η Νονά, που ήδη με μια ταινία έχουμε πάρει μια ιδέα για το ποιόν της, πλάνο με το πλάνο μεταβάλλεται από αγαθή και πανούργα και από δόλια σε συνετή, αλλάζοντας μουτσούνες στο δευτερόλεπτο, μπερδεύοντας όχι απλά τον θεατή του φιλμ, αλλά μάλλον και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, που μετατρέπουν την συμπεριφορά τους κατά το δοκούν.
Εκτός ίσως από την παντελώς άβουλη πιτσιρίκα - βαφτιστήρα - Elle Fanning, που από την ώρα των γλυκών ματιών του πανέμορφου και πολυυπέροχου αρραβωνιάρη, πετάει στα ουράνια και ούτε καν καταλαβαίνει σχεδόν, τι τρέχει τριγύρω της. Ακόμη κι αν ισοπεδώνονται ολόκληρα κάστρα, έστω κι αν οι καλοί της οι φίλοι, χάρη στο κατασκευασμένο στα εργαστήρια ξόρκι, παίρνουν την μορφή λουλουδιού, χάνοντας για πάντα την νεραιδένια οντότητα τους. Δεν είναι και τόσο σοβαρά πράγματα αυτά που μας σερβίρει, κατά κάποιο τρόπο, η δεύτερη αυτή Maleficent δηλαδή, αφού δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από κανέναν, ούτε καν γνωρίζοντας πως πρόκειται για παραμύθι ακραίας φαντασίας. Η Disney καλώς ή κακώς (κακώς και μόνον δηλαδή) μοιάζει να μην ενδιαφέρεται για το αν το φέριτέιλ είναι αντάξιο της μαρκίζας της, αφού της είναι αρκετό το εφετζίδικο και φασαριόζικο πανηγύρι που λαμβάνει χώρα μπροστά στο CGI ζωγραφισμένο πάνελ, για να δικαιολογήσει μια δημιουργία υπογραφής της, ως ολοκληρωμένη. Ούτε καν πλησιάζει!
Το τελικό αποτέλεσμα, βάσει προσδοκιών, είναι απόλυτα απογοητευτικό. Η κεντρική περσόνα της ίντριγκας, η μίστρες με την μορφή της Jolie που χρόνο με τον χρόνο ασχημαίνει σε βαθμό τρομάγματος δίχως προσθήκες μακιγιάζ, αλλάζει φόρμες σε βαθμό κομφουζιώδη, με κουτά προβλεπτή την τελική της, η οποία προσγειώνεται στο εκράν σαν από μηχανής Θεός, τάχαμου για να βάλει μια τάξη στα πάντα, στην ουσία όμως, για να λυτρώσει όλους τους συμμετέχοντες από την ερμηνευτική τους μπερδεψούρα. Οι περισσότεροι αστέρες της πρώτης φοράς ξαναγυρνούν στους περιφερειακούς τους ρόλους - ο Riley που μάλλον η καριέρα του τελείωσε στο Control, η Temple που μάλλον το διάβα της σώθηκε στην Juno, η Manville, η Staunton. Οι προσθήκες δεν δίνουν την απαιτούμενη βαρύτητα στο όλον, αφού η Pfeiffer, σαν να έχει περάσει από απρόσεκτο Photo shop, μοιάζει εκτός υδάτων, ενώ τον Ejiofor τον είχα για πιο σπουδαία πράγματα, από το να αποδίδει ρολάκια εκτός βασικής δωδεκάδας.
Περιπετειούλα πολύχρωμη, που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στο σπουδαίο όνομα της φίρμα του Θείου Ουόλτ. Μάλλον μια πανάκριβη αρπαχτή, που δεν θα ικανοποιήσει το απαιτητικό κοινό του καλού adventure, προκαλώντας συνάμα πολλές απορίες για το μέλλον της Angelina, που με αυτή την αποδιωκτική μόστρα, αν δεν πετυχαίνει να ποζάρει και ως αφέντρα, ενδεχόμενα να μην της ταιριάζει καμία άλλη προσωπικότητα να αποδώσει στο εξής.
Προαίσθημα που θα αποδειχθεί αληθινό κατά την διάρκεια των επίσημων αρραβώνων, εκεί που όλοι θα πιστέψουν πως επιτέθηκε ύπουλα στον Βασιλιά Τζον, πατέρα του γαμπρού, δολοφονώντας τον, σύμφωνα με τις ενδείξεις, μπροστά στα μάτια της συζύγου του Ίνγκριθ. Ένα φονικό που θα μετατρέψει την κατάσταση σε χάος, ξεκινώντας και επίσημα την διαμάχη humans vs fairies, με την Μαλέφισεντ να καταφέρνει να αποδράσει τελευταία στιγμή από το παλάτι, έστω και βαρύτατα τραυματισμένη από τους βασιλικούς φρουρούς. Αποκαμωμένη και με τις πληγές να μην τις επιτρέπουν να αναπτύξει ολάκερο το εύρος των ικανοτήτων της, η μαυροντυμένη κίρκη πρέπει να αναστηθεί μέσα από τις στάχτες της, σαν φοίνικας, προκειμένου να αποδείξει πως δεν είναι εκείνη η υπαίτια της τραγωδίας.
Κάλλιο να σου βγει το μάτι όμως, αφού όπως λέει το λαϊκό γνωμικό, ουδείς δίνει δίκαιο στην δεδηλωμένη κακίστρω, δεν γίνεται άλλωστε να εξηγηθεί με κανέναν άλλο τρόπο το πως ολάκερος γαλαζοαίματος, έπεσε νεκρός, παρουσία μόνο προσώπων που τον αγαπούν και τον εκτιμούν, κατά την διάρκεια των αμήχανων, όπως εξελίχθηκαν, αρραβώνων. Κι έτσι η καλή μας η Νονά, που ήδη με μια ταινία έχουμε πάρει μια ιδέα για το ποιόν της, πλάνο με το πλάνο μεταβάλλεται από αγαθή και πανούργα και από δόλια σε συνετή, αλλάζοντας μουτσούνες στο δευτερόλεπτο, μπερδεύοντας όχι απλά τον θεατή του φιλμ, αλλά μάλλον και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, που μετατρέπουν την συμπεριφορά τους κατά το δοκούν.
Εκτός ίσως από την παντελώς άβουλη πιτσιρίκα - βαφτιστήρα - Elle Fanning, που από την ώρα των γλυκών ματιών του πανέμορφου και πολυυπέροχου αρραβωνιάρη, πετάει στα ουράνια και ούτε καν καταλαβαίνει σχεδόν, τι τρέχει τριγύρω της. Ακόμη κι αν ισοπεδώνονται ολόκληρα κάστρα, έστω κι αν οι καλοί της οι φίλοι, χάρη στο κατασκευασμένο στα εργαστήρια ξόρκι, παίρνουν την μορφή λουλουδιού, χάνοντας για πάντα την νεραιδένια οντότητα τους. Δεν είναι και τόσο σοβαρά πράγματα αυτά που μας σερβίρει, κατά κάποιο τρόπο, η δεύτερη αυτή Maleficent δηλαδή, αφού δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από κανέναν, ούτε καν γνωρίζοντας πως πρόκειται για παραμύθι ακραίας φαντασίας. Η Disney καλώς ή κακώς (κακώς και μόνον δηλαδή) μοιάζει να μην ενδιαφέρεται για το αν το φέριτέιλ είναι αντάξιο της μαρκίζας της, αφού της είναι αρκετό το εφετζίδικο και φασαριόζικο πανηγύρι που λαμβάνει χώρα μπροστά στο CGI ζωγραφισμένο πάνελ, για να δικαιολογήσει μια δημιουργία υπογραφής της, ως ολοκληρωμένη. Ούτε καν πλησιάζει!
Το τελικό αποτέλεσμα, βάσει προσδοκιών, είναι απόλυτα απογοητευτικό. Η κεντρική περσόνα της ίντριγκας, η μίστρες με την μορφή της Jolie που χρόνο με τον χρόνο ασχημαίνει σε βαθμό τρομάγματος δίχως προσθήκες μακιγιάζ, αλλάζει φόρμες σε βαθμό κομφουζιώδη, με κουτά προβλεπτή την τελική της, η οποία προσγειώνεται στο εκράν σαν από μηχανής Θεός, τάχαμου για να βάλει μια τάξη στα πάντα, στην ουσία όμως, για να λυτρώσει όλους τους συμμετέχοντες από την ερμηνευτική τους μπερδεψούρα. Οι περισσότεροι αστέρες της πρώτης φοράς ξαναγυρνούν στους περιφερειακούς τους ρόλους - ο Riley που μάλλον η καριέρα του τελείωσε στο Control, η Temple που μάλλον το διάβα της σώθηκε στην Juno, η Manville, η Staunton. Οι προσθήκες δεν δίνουν την απαιτούμενη βαρύτητα στο όλον, αφού η Pfeiffer, σαν να έχει περάσει από απρόσεκτο Photo shop, μοιάζει εκτός υδάτων, ενώ τον Ejiofor τον είχα για πιο σπουδαία πράγματα, από το να αποδίδει ρολάκια εκτός βασικής δωδεκάδας.
Περιπετειούλα πολύχρωμη, που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στο σπουδαίο όνομα της φίρμα του Θείου Ουόλτ. Μάλλον μια πανάκριβη αρπαχτή, που δεν θα ικανοποιήσει το απαιτητικό κοινό του καλού adventure, προκαλώντας συνάμα πολλές απορίες για το μέλλον της Angelina, που με αυτή την αποδιωκτική μόστρα, αν δεν πετυχαίνει να ποζάρει και ως αφέντρα, ενδεχόμενα να μην της ταιριάζει καμία άλλη προσωπικότητα να αποδώσει στο εξής.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Οκτωβρίου 2019 από την Feelgood Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική