Μια ακόμη απωανατολίτικη ταινία που παίρνει θέση μεταξύ των 21 διαγωνιζομένων για τον Χρυσό Λέοντα, είναι το καινούργιο animation του Κινέζου δημιουργού Yonfan, No.7 Cherry Lane. Το κινούμενο σκίτσο, που για να ολοκληρωθεί χρειάστηκαν περισσότερα από επτά έτη, παρακολουθεί την πορεία του Ζιμίνγκ, ενός σπουδαστή Αγγλικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, καθώς εκείνος θα αναλάβει να εκπαιδεύσει την νεαρή, αλλά και πανέμορφη, μαθήτρια Μέιλινγκ. Ο καθηγητής σύντομα θα νιώσει ιδιαίτερα αισθήματα για την μοναχική μητέρα της μικρής, την Κυρία Λιου, αφιερώνοντας της μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του, συνοδεύοντας την στον κινηματογράφο. Μεγάλη οθόνη που σύντομα μέσα από τις ταινίες του, θα αποτελέσει τον καθρέφτη του δεσμού τους. "Ένα γράμμα αγάπης προς το Χονγκ είναι η ταινία μου" αναφέρει ο σκηνοθέτης στην συνέντευξη τύπου, μιλώντας για το φιλμ που χρονικά τοποθετείται στα 1967, χρονιά των μεγάλων κοινωνικών εκρήξεων στην νησιωτική αυτή γωνιά της Κίνας.
Photo: Getty Images Europe / zimbio.com
"Το έργο μου μιλάει για την αγάπη και όχι για την σεξουαλική αναζήτηση ή ευαισθησία προκειμένου να προσελκύσει κόσμο στο box office. Στο φόντο δε έχω καταχωρημένες όσες θύμησες μου έχουν απομείνει από την μετακόμιση μου στο Χονγκ Κονγκ στα 1964, ως έφηβος, από την Ταϊβάν που βρισκόταν σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου. Παντού στον αέρα μπορούσες να μυρίσεις την ελευθερία, ο άνεμος που ερχόταν από τον ωκεανό την σκορπούσε παντού, ένα πραγματικά σπουδαίο συναίσθημα." Όσο για την γνώμη του που ζητήθηκε για τα πρόσφατα αιματηρά συμβάντα στο Χονγκ Κονγκ, με αφορμή την λαϊκή εξέγερση διεκδίκησης των δικαιωμάτων των πολιτών, ο σκηνοθέτης ανέφερε. "Άσχημη συγκυρία, ο λαός έχασε ελευθερίες που του ανήκαν από την εποχή που ίσχυσε ο μπερδεμένος κανόνας του "ενός κράτους, με δύο συστήματα". Ελπίζω σύντομα τα πάντα να επανέλθουν στην ομαλότητα."
"Το έργο μου μιλάει για την αγάπη και όχι για την σεξουαλική αναζήτηση ή ευαισθησία προκειμένου να προσελκύσει κόσμο στο box office. Στο φόντο δε έχω καταχωρημένες όσες θύμησες μου έχουν απομείνει από την μετακόμιση μου στο Χονγκ Κονγκ στα 1964, ως έφηβος, από την Ταϊβάν που βρισκόταν σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου. Παντού στον αέρα μπορούσες να μυρίσεις την ελευθερία, ο άνεμος που ερχόταν από τον ωκεανό την σκορπούσε παντού, ένα πραγματικά σπουδαίο συναίσθημα." Όσο για την γνώμη του που ζητήθηκε για τα πρόσφατα αιματηρά συμβάντα στο Χονγκ Κονγκ, με αφορμή την λαϊκή εξέγερση διεκδίκησης των δικαιωμάτων των πολιτών, ο σκηνοθέτης ανέφερε. "Άσχημη συγκυρία, ο λαός έχασε ελευθερίες που του ανήκαν από την εποχή που ίσχυσε ο μπερδεμένος κανόνας του "ενός κράτους, με δύο συστήματα". Ελπίζω σύντομα τα πάντα να επανέλθουν στην ομαλότητα."